Ούτε που θα τον φανταζόσασταν ποτέ

Όταν ακούτε τη λέξη αλυσοπρίονο, οι τυπικές χρήσεις που έρχονται στο μυαλό συνήθως έχουν σχέση με το ξύλο. Εκείνοι, βέβαια, που έχετε περισσότερη φαντασία φέρνετε στο νου τρομακτικές σκηνές από θρίλερ με τον δολοφόνο με το αλυσοπρίονο και αιματοβαμμένες σκηνές παντού! Επομένως, μπορεί να σας εκπλήξει ότι η προέλευση της συγκεκριμένης συσκευής «προσγειώνεται» όσο πιο μακριά από ένα δάσος ή ένα σκηνικό ταινίες τρόμου μπορείτε να πάρετε.

Οι δημιουργοί του αλυσοπρίονου ήταν δύο σκωτσέζοι χειρουργοί, οι John Aitken και James Jeffray, που ανέπτυξαν τη συγκεκριμένη ιδέα για να διευκολύνουν τη δουλειά τους και πιο συγκεκριμένα να κόβουν γυναικεία οστά κατά την διάρκεια ενός τοκετού!

Ακόμα και υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, λοιπόν, η γέννηση δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι θα αποκαλούσαν μια ευχάριστη εμπειρία. Αλλά τον 18ο αιώνα, πριν από την ανάπτυξη της αναισθησίας και άλλων σύγχρονων χειρουργικών εργαλείων, η διαδικασία του τοκετού θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη αν οι γιατροί δεν δρούσαν άμεσα ώστε να «απεγκλωβίσουν» το μωρό από την κοιλιά της μητέρας τους. Όταν τα μωρά, λοιπόν, έβγαιναν με τα πόδια πρώτα ή το σώμα τους παγιδευόταν διαφορετικά στο κανάλι γέννησης, οι γιατροί θα έπρεπε να διευρύνουν την πυελική περιοχή κόβοντας τον χόνδρο και τα οστά.

Η ανακάλυψη του αλυσοπρίονου, λοιπόν, έγινε το 1780, ώστε οι δύο γιατροί να μπορούν να απομακρύνουν το πυεολικό οστό ευκολότερα και σε μικρότερο χρονικό διάστημα κατά τον τοκετό, ώστε το μωρό να βγει εγκαίρως από την κοιλιά της μαμάς του σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε σωστά με όλη την διαδικασία.

Το συγκεκριμένο εργαλείο τροφοδοτούνταν από μία χειροκίνητη μανιβέλα και έμοιαζε περισσότερο με ένα σύγχρονο μαχαίρι κουζίνας με μικρά δόντια σε μια αλυσίδα σε οβάλ σχήμα.

Το αλυσοπρίονο χρησιμοποιήθηκε σύντομα για άλλες εργασίες κοπής οστών και ακρωτηριασμούς στις χειρουργικές αίθουσες, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα εργαλείο επεξεργασίας ξύλου όταν οι άνθρωποι παρατήρησαν πόσο γρήγορα και εύκολα ήταν να κόψουν τους κορμούς των ξύλων με αυτό το μέσο. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας έγινε μεγαλύτερο, πιο γρήγορο και πιο δυνατό και τελικά μεταμορφώθηκε στο εργαλείο που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.

Ποιος θα πίστευε ότι το πιο τρομακτικό ηλεκτρικό εργαλείο προοριζόταν αρχικά για το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ζωής;

ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΤΟΥ ΗΣΑΠ

Στις 17 Απριλίου 2024 το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) θα κρίνει τελεσίδικα αν είναι συνταγματική ή όχι η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας στους συνταξιούχους για την χρονική περίοδο από το 2012 έως το 2018 που επιβλήθηκε με το μνημονιακό νόμο 4093/2012 (Κύριας και επικουρικής Σύνταξης).

Το ΑΕΔ αποτελείται από τους Προέδρους και από δικαστές των τριών ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας (Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας και Ανώτατο Ελεγκτικό Συνέδριο).

Να σημειωθεί ότι μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για τα Δώρα, παγώνει για πολλοστή φορά η εκδίκαση των προσφυγών που έχουν ασκηθεί από περίπου 370.000 συνταξιούχους, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΤΟΥ ΗΣΑΠ.

Η υπόθεση δεν αφορά τις μειώσεις που επιβλήθηκαν στις επικουρικές συντάξεις, που σημαίνει ότι ακόμη και αν το ΑΕΔ απορρίψει την επιστροφή των Δώρων, οι συνταξιούχοι έχουν να πάρουν τα αναδρομικά των περικοπών στις επικουρικές τους και εφόσον βέβαια κερδίσουν στις δίκες που βρίσκονται σε εξέλιξη και σήμερα έχουν παγώσει για το λόγο που προανέφερα. (οι αποφάσεις μέχρι στιγμής είναι θετικές και αφορούν μόνο το 11μηνο)

Αν το ΑΕΔ αποφασίσει παρόμοια με τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ του 2019 έως 2023 που έκριναν συνταγματική την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις του ίδιου δικαστηρίου του 2015 που τις είχε κρίνει αντισυνταγματικές, τότε θα μείνουν προς διεκδίκηση μόνο τα αναδρομικά Δώρων και επιστροφή των περικοπών στις επικουρικές συντάξεις για το 11μηνο Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016 και μόνο για όσους είχαν προσφύγει στα δικαστήρια.
ΣΕ κάθε άλλη περίπτωση θα πράξουμε ανάλογα με την απόφαση του ΑΕΔ.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

(1) Το ΣτΕ με τις αποφάσεις του 2015 (2287-2288/2015) κήρυξε τις μνημονιακές περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων και την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννωνν και Πάσχα και του επιδόματος αδείας που είχαν γίνει με τους μνημονιακούς νόμους 4051/12 και 4093/2012 ως αντισυνταγματικές και επιδίκασαν αναδρομικά 84 μηνών (2012-2018) για κύριες, επικουρικές και Δώρα.

Το συνολικό ύψος των τριών Δώρων-Επιδομάτων, όταν καταργήθηκαν ολοσχερώς με το ν. 4093/2012, ήταν ύψους 800 ευρώ κατ’ έτος (400, 200 και 200 ευρώ, αντίστοιχα) και αυτό είναι το επίδικο ποσό, αφού η 13η και 14η σύνταξη είχαν ήδη περιοριστεί από προηγούμενο νόμο. Το ποσόν των δώρων και του επιδόματος των επικουρικών συντάξεων εξαρτάται από το ύψος των επικουρικών όπως είχαν διαμορφωθεί, μετά τις μειώσεις, την χρονική στιγμή που κατήργησε ΟΛΑ τα δώρα και το επίδομα ο ν. 4093/2012.

(2) Οι αποφάσεις αυτές του ΣτΕ του 2015 (2287-2288/2015) ανατράπηκαν από το ίδιο το ΣτΕ με τις νεότερες αποφάσεις 1890-1891/2019 και 1439/2020 της ολομέλειας του, αλλά και πρόσφατα με την 1342/2023 απόφαση του ΣτΕ που έκρινε συνταγματική την μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων και την κατάργηση των Δώρων με τους ν. 4093/2012 και 4051/12 με εξαίρεση το 11μηνο Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016 .

Το 11μηνο προέκυψε γιατί υπήρχε νομικό κενό ανάμεσα στην προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ (Ιούνιος 2015) και την ψήφιση του νόµου  Κατρούγκαλου (Μάιος 2016).

(3) Στο ίδιο κλίμα προχώρησαν με ανακοίνωση στη Βουλή τον Ιούλιο 2020 ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και οι σχετικοί νόμοι και εγκύκλιοι των αρμόδιων Υπουργών ν. 4714/2020, ν. 4670/20 κλπ. Με το ν. 4670/2020 καταργήθηκε από την κυβέρνηση η «κουτσουρεμένη» 13η σύνταξη, που είχε θεσπίσει με το ν. 4611/2019 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κυβέρνηση απεδέχθηκε και πλήρωσε το 2020 μόνο τα αναδρομικά των 11 μηνών για την επιστροφή των περικοπών μόνο των κύριων συντάξεων αλλά δεν απεδέχθηκε την πληρωμή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας και των περικοπών των επικουρικών συντάξεων και δήλωσε ότι θα πληρώσει μόνο όσους είχαν ήδη ασκήσει αγωγές έως 31-7-2020, ημερομηνία ισχύος του ν. 4714/2020 και μόνο για το 11μηνο Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016, (και εφόσον φυσικά κερδίσουν τις δίκες) απαγορεύοντας στους υπόλοιπους συνταξιούχους να τα διεκδικήσουν. Οι πράξεις της κυβέρνηση είχαν κριθεί ή κρίθηκαν συνταγματικές με τις αποφάσεις του ΣτΕ της παραπάνω παραγράφου (2).

(4) Είχε προηγηθεί ο ν. 4387/16 (ν. Κατρούγκαλου) που σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ 1342/2023 κατάργησε οριστικά τα δώρα και ο οποίος ν. 4387/16 είχε περικόψει με άλλο τρόπο τις κύριες και επικουρικές συντάξεις στο ύψος που προέβλεπαν οι μνημονιακοί νόμοι 4051/12 και 4093/2012 και που κρίθηκε συνταγματικός (ο ν. 4387/16) στα βασικά του σημεία από το ΣτΕ.

Να σημειώσω πάντως ότι με τους νόμους 4387/16 (ν. Κατρούγκαλου) (το πολύ μεγαλύτερο ποσό) και 4670/20 (ν Βρούτση) (το μικρότερο ποσό) λάβαμε τις πολύ πολύ γενναίες αυξήσεις με τον επανυπολογισμό των συντάξεων.

(5) Ο Άρειος Πάγος (Β τμήμα) με την 1509/2023 απόφασή του έκρινε συνταγματική και νόμιμη την κατάργηση των δώρων των συνταξιούχων με το μνημονιακό ν. 4093/2012. Παρέπεμψε όμως την υπόθεση των δώρων στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (Α.Ε.Δ.), επειδή -όπως αποφάνθηκε- το ΣΤΕ έχει κρίνει διαφορετικά (υπέρ των δώρων) με τις αποφάσεις του 2287-2288/2015.

Στις 17 Απριλίου 2024 το Ανωτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) θα κρίνει τελεσίδικα αν είναι συνταγματική ή όχι η περικοπή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας.

(6) Πιστεύω πως η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει γενναίες αποφάσεις αποδίδοντας σε όλους πλήρη τα αναδρομικά των περικοπών αλλά και επαναφέροντας τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας στους συνταξιούχους με πολιτική απόφαση.

(7)   Σημειώνω πως οι Δικαστικές αποφάσεις δεν εκδίδονται ποτέ εν κενώ αλλά ΠΑΝΤΑ μετά από προσφυγή συνταξιούχων εναντίον νόμων και εγκυκλίων της Εκτελεστικής Εξουσίας (Της Κυβέρνησης και των οργάνων της), που τους αφαίρεσαν χρήματα και δικαιώματα, από τα πενιχρότατα που έχουν. Πάντα οι συνταξιούχοι προσδοκούν τη δίκαιη στήριξη της Δικαιοσύνης. Δικαίως πολλές φορές αγανακτούν. Και θα εξακολουθούν να προσδοκούν και να απαιτούν από την πολιτεία να τους δώσει αυτά που δικαιούνται.