Από χθες οι συνάδελφοι προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τις νέες Διοικήσεις σε Σωματείο και Μουσείο…

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Ο χρόνος για τους συνταξιούχους τρέχει πολύ γρήγορα χωρίς να το καταλάβουμε αφήνοντας όμως πίσω του αναμνήσεις καλές και άσχημες και ειδικά σε αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά αφήνει λίγες χαρές και πολλές πίκρες.

Τρέχοντας ο χρόνος δεν καταλάβαμε για πότε λήγει η θητεία μας στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας και σήμερα είμαστε στη θέση να σας ενημερώσουμε ότι στις 2 και 3 Απριλίου στα γραφεία του Σωματείου μας όλα τα μέλη μας θα πρέπει να επωμισθούν την ευθύνη για να έρθουν και με τη ψήφο τους να αναδείξουν αυτούς που αυτοί κρίνουν ότι είναι ικανοί και άξιοι να τους εκπροσωπήσουν την επόμενη τριετία.

Καθήκον και υποχρέωση όλων μας να συμμετάσχουμε στην εκλογική διαδικασία και με τη ψήφο μας να επιλέξουμε αυτούς που κρίνουμε ότι μπορούν να μας εκπροσωπήσουν καλύτερα, εκείνους που έχουν όρεξη να εργαστούν, εκείνους που κάθε μέρα θα βρίσκονται κοντά μας, στα όποια προβλήματα που καθημερινώς θα παρουσιάζονται. Επιβάλλεται η συστράτευση όλων μας, δεν περισσεύει κανείς. Η απερχόμενη Διοίκηση του Σωματείου μας πιστεύει ότι κανένας δεν είναι αναντικατάστατος. Το Σωματείο δεν ανήκει ούτε σε πρόσωπα, ούτε και σε κόμματα. Ανήκει και στα 1.700 μέλη που το αποτελούν και αυτοί θα αποφασίσουν στις 2 και 3 Απριλίου, ποιους θέλουν να τους εκπροσωπούν και ποιοι έχουν τη δυνατότητα για να τους εκπροσωπήσουν επάξια τα επόμενα τρία χρόνια.

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Σταμάτα να κάνεις κριτική εκ του μακρόθεν, έλα να προσφέρεις ενεργά τις υπηρεσίες σου προς τον συνάδελφό σου μέσα από το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας. Περιμένουμε όλους τους συναδέλφους μας συνταξιούχους που έχουν συνδικαλιστική πείρα και γνώσεις, και είναι πολλοί, να έρθουν κοντά μας και να μας μεταδώσουν τη συνδικαλιστική τους πείρα και γνώσεις τους.

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Μη μένεις άπραγος, το Σωματείο σου σε περιμένει να δώσεις το δυναμικό παρόν στις εκλογές  2 και 3 Απριλίου όπου με σώφρονα λογική και προσβλέποντας στο μέλλον με αισιοδοξία και χωρίς διλλήματα, θα πρέπει να επιλέξεις και να ψηφίσεις αυτούς τους υποψηφίους που κατά την άποψή σου οραματίζονται την πρόοδο και που εγγυώνται τη χρήση της παρεχόμενης σε αυτούς εξουσίας, με την τρίχρονη εξουσιοδότηση τη δική σου θα σταθούν με σεβασμό στον συνάδελφο, με σεβασμό στο δίκιο, με σεβασμό και κατανόηση στα όποια προβλήματα ανακύψουν.

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όσοι από εμάς συνειδητά και άνευ λόγου απέχουμε από τις εκλογές εκχωρούμε ουσιαστικά το δικαίωμα αυτό σε άλλους, που μπορεί να είναι λιγότεροι και χωρίς συνδικαλιστική πείρα και αρκούνται μόνο στο να πετροβολούν εκ του μακρόθεν και η επιλογή αυτή δηλώνει ανωριμότητα και φυγοπονία.

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Δείξε έμπρακτα ότι αγαπάς το Σωματείο σου, αυτό θα γίνει με τη ψήφο σου στις 2 και 3 Απριλίου 2025 από τις 8 η ώρα το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα και τις δύο ημέρες.

Η Διοίκηση

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,

Στις 12 Μαρτίου 2025 ημέρα Τετάρτη και ώρα 10:00 το πρωί στην αίθουσα του Μουσείου Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων στον Πειραιά θα πραγματοποιηθεί η Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας, με θέματα ημερησίας διάταξης:

1. Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής η οποία θα διενεργήσει τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου.

2. Διοικητική Λογοδοσία.

3. Οικονομική Ταμειακή Λογοδοσία.

4. Οικονομική Ταμειακή Λογοδοσία για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις (εκδρομές).

5. Έκθεση Ελεγκτικής Επιτροπής.

6. Προϋπολογισμός του έτους 2025.

7. Ενημέρωση της Γενικής Συνέλευσης από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και της Ελεγκτικής Επιτροπής για τη δράση της απερχόμενης Διοίκησης του Σωματείου.

8. Συζήτηση για τη Διοικητική και Ταμειακή Λογοδοσία του Διοικητικού Συμβουλίου και της Ελεγκτικής Επιτροπής.

9. Ψηφοφορία για τα θέματα 2-3-4-5-6.

10. Έγκριση Ψηφίσματος.

Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

Είναι καθήκον και υποχρέωση η συμμετοχή μας στη Γενική Συνέλευση καθώς και στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου που θα γίνουν στις 2-3 Απριλίου 2025. Γι’ αυτό στις 12 Μαρτίου η συμμετοχή μας στη Γενική Συνέλευσή μας θα πρέπει να είναι μαζική και αγωνιστική.

Σας περιμένουμε όλες και όλους για να ακούσετε τι έχει κάνει το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου για εσάς τη χρονιά που πέρασε.

Σας περιμένουμε να ακούσουμε και τις δικές σας προτάσεις και παρατηρήσεις και από κοινού να πάρουμε αποφάσεις για την περαιτέρω πορεία του Σωματείου μας.

Σας περιμένουμε για να στείλουμε όλοι μαζί το μήνυμα της ενότητας, της αγωνιστικής ετοιμότητας και αποφασιστικότητας προς κάθε αρμόδιο και να βροντοφωνάξουμε ότι: Δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Έχουμε δικαίωμα στη ζωή με καλύτερες συντάξεις, καλύτερη Ιατροφαρμακευτική και Νοσοκομειακή περίθαλψη. Καλύτερη ποιότητα ζωής.

Καμία συναδέλφισσα και κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να απουσιάσει από την Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση στις 12 Μαρτίου καθώς και από τις εκλογές για την ανάδειξη νέας Διοίκησης που θα γίνουν 2 και 3 Απριλίου 2025.

Με εντολή Δ.Σ.

     Ο Πρόεδρος                                                                     Ο Γεν. Γραμματέας

  Ρουσιάς Ευθύμιος                                                      Νικόλαος Μητροκώτσας

Υ.Γ.

Αν δεν υπάρξει απαρτία στις 12 Μαρτίου η Γενική Συνέλευση θα επαναληφθεί στον ίδιο χώρο στις 19 Μαρτίου.

Ολοκληρώσαμε το μεσημέρι της Παρασκευής 7/3/2025 το νέο τεύχος 177 της εφημερίδας του Σωματείου μας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΣΙδηρόδρομος και “έφυγε” για το πιεστήριο. Την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι στα σπίτια όλων των συναδέλφων και φυσικά θα υπάρχει στο Σωματείο, για να την πάρετε και να την ξεφυλλίσετε. Προνομιακά μπορείτε να τη διαβάσετε πρώτοι, πατώντας ΕΔΩ.

Στις 16 Δεκεμβρίου κατά τις απογευματινές ώρες άγνωστος εισέβαλε στους χώρους του Μεγάρου Πειραιά προξενώντας ζημιές στις εγκαταστάσεις. Στα γραφεία του Σωματείου μας προξένησε ζημιές σε δύο πόρτες, παίρνοντας μόνο τη συσκευή της τηλεόρασης την οποία εγκατέλειψε σε άλλο γραφείο παραπλεύρως, καθώς εκεί βρήκε άλλα αντικείμενα να κλέψει μεγαλύτερης αξίας. Πάντως ανενόχλητος ήρθε και ανενόχλητος έφυγε.

Η Διοίκηση

Πόσοι και πόσοι όλα αυτά τα χρόνια δεκαετίες πολλές, εργαζόμενοι των ΕΗΣ-ΗΣΑΠ ήλθαν, δούλεψαν τα του βίου εργασιακά χρόνια και παρήλθαν. Απόμαχοι τώρα γεμάτοι με δεσμούς αναμνήσεων. Αναμνήσεις ζωντανές και κυρίαρχες. Μερικές μοιάζουν με αλυσίδες χρονικά συντριμμένες. Άλλες πάλι κείτονται κατάχαμα στο πανιόλο (κατώτερο επίπεδο) στο χώρο τον νοσταλγικό μιας ζεστής απουσίας.

Συνάδελφοι και εργασιακοί χώροι, γεγονότα και πράγματα. Βιώματα ζωής συνεχούς και επίμονης, περάσματα και προσδοκίες και ταξίδια συγκοινωνίας, τραίνα που ήρθανε και λεωφορεία των ΕΗΣ που έφυγαν.

Κι η σκέψη τους έρχεται και σωπαίνει ολόγυρα των απομάχων τ’ αυτιά. Οι απόδημες μέρες της εργασίας∙ λειτουργικά ξυπνούνε μια μια, σαν τ’ αποδημητικά πουλιά που ξανάρχονται στου καλοκαιριού τη νύκτα.

Να ‘τανε άραγε, σαν λόγος που έπεσε κάποτε σε κάποιο δρομολόγιο; Ένα χέρι που σφίξαμε γνωστού στο Τραμ, ή μια ματιά που φυτεύτηκε και ρίζωσε στη μνήμη, την έγνοια της;

Όλα τούτα ανάμεσα και παλιά μπορεί να ‘ναι βέβαια περασμένα σήμερα, μα όχι ξεχασμένα. Αλλά πιότερα ζωντανά, μιας κι η ησυχία του βίου ενεργά τα φωτίζει. Γέμισαν τότε τις μέρες μας, όλα τούτα και τα ζήσαμε και τα νοιώσαμε και τ’ αγαπήσαμε, γιατί ήταν ζωή απ’ τη ζωή μας.

Από τότε που φύγαμε, πάνε χρόνια πολλά για μας περσότερα, και για τους νέους συνταξιούχους λιγότερα.

Δεν ξαναγυρίσανε κείνα τα χρόνια της δουλειάς τ’ αγαπημένα. Ήρθαν άλλα χρόνια, άλλες αγάπες. Αποχθήσαμε τη συνήθεια ή την αρετή, ποιος ξέρει; να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε καλές μέρες εργασίας και άσχημες. Γίναμε, κριτές του εαυτού μας και των άλλων συναδέλφων, στις ιστορίες μας.

Αλλάξαμε πράγματι πνευματικά και σωματικά πολύ. Αλλάξαμε, μα το βιβλίο της εργασιακής μας ζωής το παλιό δεν απολησμονήθηκε πέρα για πέρα.

Είναι από κείνα που και σήμερα ζούνε και πάντα θα ζούνε, του χρωστάμε μέρος πολυσήμαντο από ό,τι είμαστε τώρα. Δεν είναι πεθαμένο είναι αναστημένο μέσα μας σε μια νέα ζωή που γευτήκαμε τότε που δεν είχαμε ακόμη κερδίσει την πείρα, τη σωφροσύνη και τη δύναμη, απαλλαγμένο από τις βαριές βιοτικές ανάγκες.

Κάθε μέρα της ζωής εκείνης μετεωρίζεται μέσα μας, σαν βροχή στον άνεμο, κάθε μέρα ξεκάρφωτη που δεν γίνεται να την χάσουμε πια. Πίσω από αυτή βρισκόμαστε εμείς με λαχτάρα και θέληση για ζωή. Με τα χρόνια, ο καιρός του απόμαχου πύργωσε τον αμμόλοφο της μνήμης, με στιβαρή θέληση του ή μίζερη πραγματικότητα δεν μπορεί να ξεθωριάσει.

Η μνήμη λαμπυρίζει και δεν χάθηκε, γιατί η ψυχή μας που την έπλασε, και η καρδιά μας που την στενάζει μέσα της

Η μνήμη, η ανάμνηση της εργασιακής μας ζωής, από ποια βάθη μας έρχεται;

Το είπαμε, το νοιώσαμε στα χρόνια της νιότης, μέσα στο Τραμ, την Ηλεκτρικό και τα λεωφορεία, το είπαμε μόνοι, το είπαμε μαζί με τον κόσμο που μεταφέραμε. Κ’ η μνήμη πλάτυνε και χώρεσε μέσα της ολάκερη τη στιγμή, που  μπορεί να ήταν και η μεγάλη στιγμή μας. Κ’ ύστερα τότε, λησμονήθηκε. Και τώρα ξανάρθε πάλι κοντά μας κ’ ήταν τα νιάτα, κ’ ήταν κείνη η στιγμή η μοναδική που μας θύμιζε, σ’ ένα χώρο εργασίας, προσφοράς βιοαγώνα καθήκοντος κοινωνικού, χώρος απουσίας τώρα. Κι ο χρόνος ο μισός, ο ατελείωτος, μισός χαμένος στη λησμονιά, μισός ζωντανεμένος στη μνήμη. Δεν είναι πια μια μορφή της τότε καθημερινής εργασίας, είναι ένα περιστατικό, ένας πόνος μνήμης, μια ανάμνηση, μια ιστορία.

Ο καιρός πέρασε για μας, όπως περνά για όλους, πάνω στα αλαφριά του μονόξυλα κ’ οι ακροθαλασσιές σβήνουν αργά στα μάκρη της θάλασσας.

Πολλά γεγονότα και πράγματα της ακμαίας υπηρεσίας μας αρρωσταίνουν, γεμίζουν σκόνη, στα παλιά τους ράφια τ’ ανήλιαγα. Τα περασμένα σωπαίνουν.

Μα να, έρχεται κάποτε δυνατός ο πόθος των παλαιμάχων της εργασίας. Τινάζει τη σκόνη και μ’ αβέβαια δάκτυλα ξυπνάει τους κοιμισμένους μηχανισμούς με τα μάτια τα βασιλεμένα, τα μάτια της νιότης. Και τότε οι απουσίες της θύμησης ξαναζούν σε ζεστές παρουσίες.

Με τέτοιο σφριγηλό πνεύμα ζωής, προσφοράς ανεκτίμητης, όχι ζητηθείσα, αλλ’ ελευθέρως προσφερθείσα είναι γεμάτο το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με τον ακούραστο οιακοστρόφιο Ευθύμιο Ρουσιά και τον άλλο συνεργάτη Νίκο Μητροκώτσα.

 Και το μεγάλο δημιούργημα του Μουσείου των Σιδηροδρόμων ΕΗΣ που η θέληση και η άοκνος προσπάθεια του Μανώλη Φωτόπουλου, έστησε υπερήφανο κόσμημα εργασίας, παρελθόντος και μέλλοντος.

Μια νέα πορεία, μια νέα πείρα. Κι όχι τόσο για να ζήσουμε κείνο που πέρασε, όσο για να ξαναζήσουμε μαζί του, έτσι δα, σαν το δένδρο που το τινάζουμε για να πέσουν οι σάπιοι καρποί και να απομείνουν απάνω του οι καρποί οι γεροδεμένοι, οι βελουδένιοι, οι στρογγυλοί, τα μήλα των εσπερίδων.

Πίσω από το Σωματείο και το Μουσείο, υπάρχουν συνάδελφοι των ΕΗΣ-ΗΣΑΠ που γερά κατέχουν την ανθρωπιά τους.

Είναι αυτοί που συναπαντήσανε τη μνήμη, που δεν την αφήσανε να πεθάνει μέσα τους και έχουν προφθάσει να σπείρουν τον σπόρο τον αγαθό. Και τα δοσήμαντα πρέπει σε δαύτους αντίστοιχα να ‘ναι. Μ’ αυτούς δεν παλιώνουν οι αναμνήσεις.

Να λοιπόν πια ανάμνηση δεν παλιώνει. Η όμορφη και γεμάτη, προσφορά ζωής και πράξης που πορεύεται από τον παλιό εργαζόμενον στον νέο με αγάπη.

Ας μη μας ξεγελούν τα φαινόμενα. Οι χωρατατζήδες περνάνε, τα εργασιακά τους σπιθοβολήματα σβήνονται, σαν τις πυγολαμπίδες, μόλις χαράξει η καινούρια ημέρα στον κήπο. Δύσκολο πολύ δύσκολο να γελάσουν με το ίδιο χωρατό,  καιροί διαφορετικοί.

Η μνήμη είναι ένας καρπός με πολλά, πάρα πολλά φλούδια. Ο άνθρωπος που τη γράφει. Ο καιρός και ο τόπος. Ο άνθρωπος που τη θέτει σε ενεργειακή λειτουργία. Και παραμένουν άξιοι της μόνον εκείνοι που αληθινά μπορούν να την αντικρύσουν κατάματα, χωρίς να θέλουν τίποτε να της ζητήσουν. Τις ανάγκες τους άφησαν στην αρχή-αρχή του δρόμου.

Η Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024 ήταν μία ιδιαίτερη ημέρα για το Σωματείο μας, γιατί είχαμε τη χαρά και την τιμή να υποδεχτούμε 300 καλεσμένους, συναδέλφισσες – συναδέλφους, φίλους και συνεργάτες καθώς και παιδιά συναδέλφων που ήταν για βράβευση, όπου στις αίθουσες του Μουσείου μας και του Σωματείου μας γιορτάσαμε τα τριάντα χρόνια ανελλιπούς κυκλοφορίας της εφημερίδας μας «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» καθώς και τη βράβευση των αριστούχων μαθητών-φοιτητών, τα οποία ήταν παιδιά των συναδέλφων μας.

Την εκδήλωσή μας αυτή τίμησαν με την παρουσία τους:

Ο Διευθυντής Συντήρησης Υποδομής και Έργων της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Βασίλειος Λιάπης

Ο Διευθυντής Λειτουργίας της Γραμμής 1 της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Ηλίας Μανίκας

Ο Διευθυντής Τροχαίου Υλικού Γραμμής 1 της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Γεώργιος Γεωργίου

Η Μηχανικός της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε. κα. Βασιλική Τραυλού

Η Νομική Σύμβουλος της Διοίκησης της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε. κα. Χρύσα Γρηγοριάδου

Από τους πρώην Συμβούλους των ΗΣΑΠ – ΣΤΑ.ΣΥ:

Ο κ. Νικόλαος Αλεξαντωνάκης, Ο κ. Γιώργος Σκούρας, Ο κ. Χαράλαμπος Ζήσης, Η κα. Αγγελική Ντόλκα, Η κα. Αικατερίνη Δεμερούτη

Από την Α.Γ.Σ.Σ.Ε.

Ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Κουτσομπογεώργος

Ο Γενικός Γραμματέας κ. Αντώνιος Μπιρμπιλής

Ο Αναπληρωτής Οργανωτικός Γραμματέας κ. Βασίλειος Δαμιανός

Η Γραμματέας της Α.Γ.Σ.Σ.Ε κα. Ευαγγελία Γαϊτανίδου

Από το Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Ο Πρόεδρος συνάδελφος Μανώλης Φωτόπουλος

Ο Αντιπρόεδρος Ανδρέας Χαϊντιντόγλου

Από τα Σωματεία Εργαζομένων

Μας τίμησε με την παρουσία του σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ καθώς και πολλά μέλη του Προμηθευτικού Συνεταιρισμού με πρώτο τον επί πολλά χρόνια Πρόεδρο τον Κώστα Κωνσταντόπουλο.

Από τον Σύλλογο Εργαζομένων ΤΡΑΜ

Ο Ηλίας Μανιατάκης κάνοντας την αρχή συνεργασίας των εργαζομένων στις Σταθερές Συγκοινωνίες με τους συνταξιούχους του ιδίου χώρου με την ευχή αυτή η συνεργασία να ευοδωθεί και να φέρει αποτελέσματα.

Από τα Σωματεία Συνταξιούχων

Από το Σωματείο Συνταξιούχων Ο.Α.Σ.Α. και Θυγατρικών Εταιριών

Ο Πρόεδρος κ. Θεοχάρης Ταταράκης

Ο Γενικός Γραμματέας κ. Σπυρίδων Τσιόστας

Ο Ταμίας κ. Αθανάσιος Ποϊριάζης

Από τον Σύνδεσμο Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Αεροπορικών Επιχειρήσεων

Η Πρόεδρος κα. Βαλίνα Κατσιούλα

Ο Γενικός Γραμματέας κ. Γεώργιος Βενέτης

Από το Πανελλήνιο Σωματείο Συνταξιούχων ΣΤΑ.ΣΥ

Ο Πρόεδρος κ. Αθανάσιος Μάστακας

Από τους συνεργάτες του Σωματείου μας

Η Λογίστρια κα. Αλεξάνδρα Μανάσκου

Ο Δημοσιογράφος κ. Νίκος Θεοδωράκης

Ο Εκδότης κ. Διονύσιος Γαβαλάς

Χαιρέτησαν την εκδήλωσή μας:

Ο Διευθυντής Συντήρησης Υποδομών και Έργων

κ. Βασίλειος Λιάπης εκπροσωπώντας τη Διοίκηση της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε.

Ο Πρόεδρος της Α.Γ.Σ.Σ.Ε κ. Γεώργιος Κουτσιμπογεώργος

Ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ συνάδελφος Σταμάτης Γιαννόπουλος

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΤΡΑΜ συνάδελφος Ηλίας Μανιατάκης

Ακολούθως τον λόγο πήραν  ο Πρόεδρος του Σωματείου μας Ευθύμιος Ρουσιάς, ο Πρόεδρος του Μουσείου Μανώλης Φωτόπουλος και ο Δημοσιογράφος κ. Νίκος Θεοδωράκης, οι οποίοι αναφέρθηκαν για την τριαντάχρονη ιστορία της εφημερίδας μας «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» ο οποίος είναι ο συνδετικός κρίκος του Σωματείου με τα μέλη του, εκφράζοντας την ευχή «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» να συνεχίσει την πορεία του για πολλές δεκαετίες.

Όταν ο «Ηλεκτρικός» η Εφημερίδα μας, βρισκόταν στη διαδικασία της εκτύπωσης, συνεργεία Εργολάβων, ξήλωσαν από την οροφή του Σταθμού, όλα τα δίχτυα, έπλυναν και καθάρισαν την οροφή και τις πλαϊνές πλευρές του Σταθμού.

Περιμένουμε να δούμε εάν μετά την ολοκλήρωση καθαρισμού του Σταθμού και την αλλαγή των διχτυών ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ.

Και σε συνεργασία με τα Σωματεία των Εργαζομένων και την Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας (Α.Γ.Σ.Σ.Ε) θα πάρουμε τις όποιες Αποφάσεις μας στην περίπτωση που δεν γίνει η αποκατάσταση των ζημιών.

Οι Διοικήσεις του Μουσείου και του Σωματείου

Του Προέδρου

Ευθυμίου Ρουσιά

Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν μοναδικό και αξιοθαύμαστο τρόπο για να δημιουργεί στη ζωή του από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα πράγματα. Το πώς θα ξεπερνά τις δυσκολίες και πως θα κτίζει το όνειρο της ζωής του. Μπορούμε να κάνουμε μία λίστα με πράγματα που μας ικανοποιούν, μας κάνουν να νιώθουμε ευχάριστα και γιατί όχι ευτυχισμένοι. Τολμήστε λοιπόν και αναρωτηθείτε, τι σας κάνει ευτυχισμένους και μην αντιστέκεστε. Πολλές φορές περισυλλέγουμε στιγμές από το παρελθόν και τις καλύτερες αναμνήσεις για να προσφέρουμε στον εαυτόν μας την ικανοποίηση ή και τη χαρά ό,τι έχουμε καταφέρει έως τώρα, ότι έχουμε ζήσει περιόδους ευτυχίας. Μα η ζωή μας έχει μέσα και ευτυχισμένες στιγμές και αυτές είναι το σωσίβιο επιβίωσης στα δύσκολα, εκεί όπου οι καταστάσεις ορθώνονται σαν βουνό μπροστά μας και η ζωή μας αναταράσσεται. Τότε πιανόμαστε από αυτό το υπαρκτό σωσίβιο, για να βγούμε στην όχθη των αποφάσεων και των απαντήσεων με τις λιγότερες απώλειες. Η ζωή μας καλεί να την γεμίσουμε με την ιστορία μας και να της δώσουμε το νόημα που της αξίζει με τις επιλογές μας. Να εξαπατήσουμε τη θλίψη μας είναι εύκολο, γιατί έχουμε να ανασύρουμε από το παρελθόν όμορφες στιγμές που μπορούν να ξεγελάσουν την αποτυχία μας ή την πικρία μας, να μετακινηθούν οι σκέψεις μας από ό,τι μας δυσκολεύει και να ισορροπήσουμε πατώντας πάνω στην ελπίδα, ότι τίποτα δεν χάνεται όσο το παλεύουμε.

 Την ευτυχία μπορούμε να την δούμε παντού. Στα μάτια των παιδιών μας όταν τους σερβίρουμε το φαγητό που τους αρέσει, όταν παίρνουν το δώρο της αρεσκείας τους, όταν πετυχαίνουν στις εξετάσεις τους, όταν ερωτεύονται, ακόμη και όταν τους κρυφοκοιτάμε των ώρα που ονειροπολούν. Την ευτυχία την νιώθουμε στα μάτια των γονιών μας, όταν μας βλέπουν ότι έχουμε με την οικογένειά μας αγάπη και σύμπνοια, όταν τους προσφέρουμε μικροχαρές, όταν τους παίρνουμε μία ζεστή αγκαλιά. Την ευτυχία μπορούμε να την νιώσουμε από δύο λόγια ζεστά από την/την σύντροφό μας, ακόμη και από το φιλικό και συγγενικό περιβάλλον. Η ευτυχία βρίσκεται χωρίς λέξεις, σε μία ματιά, στις παραλίες που βαδίζουμε και ταξιδεύουν τις σκέψεις μας μακριά. Την ευτυχία μπορούμε να τη βρούμε και στο καφεδάκι που θα πιούμε με την παρέα που εμείς επιλέξαμε.

 Κάποιοι διαισθάνονται τι θα τους προσφέρει την ευτυχία και παίρνουν το ρίσκο, για όσο τη ζήσουν. Η ευτυχία όμως δεν είναι αιώνια. Γι’ αυτό, όταν την έχουμε να μην αφήνουμε να ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μας. Θα πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τις επιτυχίες της καθημερινότητάς μας. Να διώξουμε τα αρνητικά συναισθήματα και να νιώσουμε αυτοπεποίθηση κοιτάζοντας τον εαυτόν μας στον καθρέπτη και φωνάξουμε δυνατά ότι η ευτυχία όπως και η δυστυχία βαδίζουν μαζί στη ζωή μας και μας ανήκουν. Να επιδιώξουμε για να γεμίσουμε τη ζωή μας με μικροπράγματα, που θα μας χαρίσουν στιγμές ευτυχίας και να προσπαθήσουμε να τις μοιραστούμε με αυτούς που αγαπάμε, τότε θα είμαστε διπλά νικητές. Η ευτυχία δεν έχει όνομα, θα πρέπει να την νιώσουμε και να την κάνουμε δική μας και τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής που θα βαδίζουμε μπορούν να μας χαρίσουν τα βήματα προς την ευτυχία.

Ο συνδικαλισμός και το συνδικαλιστικό κίνημα αποτελούν τη βασική συνιστώσα της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό υπάρχουν νόμοι, που ορίζουν τις αρχές λειτουργίας τους και που θα πρέπει όλοι να τις τηρούν με πρώτους τους συνδικαλιστές που θα πρέπει να καταλάβουν ότι η απασχόληση με τα κοινά έχει ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν μπορεί κανείς να το ξεπεράσει και αυτό είναι ο χρόνος.

Με τα χρόνια αυτά που είσαι αναγκασμένος να κάνεις γίνονται όλο και περισσότερα, ενώ αυτά που έχεις πραγματικά ανάγκη να κάνεις πάνε όλο και πιο πίσω.

Είναι πλέον βέβαιο πως όταν συνειδητοποιήσεις με έναν αντίστοιχο τρόπο, ως συνδικαλιστής, το τι μπορεί να σου επιφυλάσσει ο χρόνος και με ποιον τρόπο θα αξιοποιηθεί πληρέστερα, σε σχέση με όσα οραματίζεσαι να κάνεις, ένα τουλάχιστον βήμα ως προς την κατεύθυνση που έχεις χαράξει θα το πραγματοποιήσεις οπωσδήποτε και το βήμα αυτό δεν είναι άλλο από το να αποσυρθείς από τα κοινά προτού να το αναλάβουν άλλοι για να στο υπενθυμίσουν ή και στο να σε εξαναγκάσουν σε παραίτηση.