Σταθμός ΗΣΑΠ Πειραιώς
Tο κτίριο του Σταθμού των HΣAΠ (Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων Αθηνών-Πειραιώς) στον Πειραιά είναι ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών έργο του αρχιτέκτονα Iωάννη Mιχ. Aξελού, απόφοιτου της ƒcole Royale des Beaux Arts των Bρυξελλών, και του αδελφού του Mιλτιάδη Mιχ. Aξελού, πολιτικού μηχανικού του Πολυτεχνείου των Bρυξελλών. Η κατασκευή του σταθμού τοποθετείται γύρω στα 1928-29. Tο μεγαλοπρεπές, εκλεκτικιστικό οικοδόμημα με τον μεγάλο αψιδωτό θόλο, αποτελεί δημιουργική προσαρμογή των ευρωπαϊκών του προτύπων στα ελληνικά δεδομένα της εποχής. Πρόκειται για μεταλλική, αρθρωτή, πριτσινωτή κατασκευή, με διάφανη στέγαση, η οποία πακτώνεται με μπουλόνια στο έδαφος. Επαναλαμβανόμενα πλαίσια συνδέονται με οριζόντιες, δικτυωματικές δοκούς, εξασφαλίζοντας την ακαμψία τους με χιαστί αντιανέμια, ενώ συγχρόνως συγκρατούν διάφανους υαλοπίνακες. Στην περίμετρό του ο σταθμός περιβάλλεται από υποστηρικτικά κτίρια, τα οποία έχουν ύψος δύο ορόφων, και στο εσωτερικό του δίνει την αίσθηση στεγασμένου forum..
Η πρόσφατη επέμβαση στο διατηρητέο εκλεκτικιστικό κτίριο των ΗΣΑΠ στον Πειραιά, είχε σαν στόχο την αισθητική και λειτουργική ανακαίνιση του επιβατικού σταθμού και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναβάθμισης όλων των αντίστοιχων σταθμών. Tο κτίριο σήμερα έχει όλα εκείνα τα στοιχεία διάκοσμου τα οποία, πριν την επέμβαση, είχαν υποστεί εκτεταμένες φθορές από την εγκατάλειψη, τη ρύπανση και τους βανδαλισμούς.
Σκοπός της επέμβασης ήταν να αποκαταστήσει τις περιμετρικές όψεις, το δάπεδο και την οροφή και ταυτόχρονα να συμβάλει στην προσπάθεια τόνωσης του εμπορικού χαρακτήρα της κλειστής ‘πλατείας’ (με τις αποβάθρες) και να εντάξει νέες χρήσεις στην ανεκμετάλλευτη κτιριακή υποδομή, απομακρύνοντας τα διάφορα περίπτερα από το εσωτερικό του σταθμού.
Ανακαινίστηκαν τα εκδοτήρια, ο κύριος χώρος εισόδου για το ευρύ κοινό και αποκαταστάθηκαν οι μπάρες αναμονής και τα γκισέ, τεχνοτροπίας Art Dco. Η εσωτερική ‘πλατεία’ βάφτηκε στα χρώματα των εξωτερικών όψεων και πλακοστρώθηκε.Ο μεταλλικός φέρων οργανισμός χρωματίστηκε σε σκούρο κυπαρισσί. Tα παλιά ξύλινα κουφώματα που βλέπουν στο εσωτερικό του σταθμού αντικαταστάθηκαν από νέα αλουμινίου σε φωτεινή πράσινη απόχρωση.
Στην οροφή οι υαλοπίνακες ‘αρμέ’ αντικαταστάθηκαν από πολυκαρβονικό υλικό. Mε την αλλαγή αυτή η κατασκευή ελάφρυνε, ο εσωτερικός χώρος απέκτησε γλυκό φως και, σε συνδυασμό με τα ρεύματα αέρος, αναιρέθηκε το φαινόμενο θερμοκηπίου, κατά τους θερινούς μήνες. Σε ό,τι αφορά τον γενικό φωτισμό, κρατήθηκαν τα υπάρχοντα φωτιστικά σώματα και συντηρήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα προστέθηκαν νέα ενδοδαπέδια, που αναδεικνύουν τα μεταλλικά φέροντα στοιχεία.
Eνδιαφέρον παρουσιάζει η αξιοποίηση του μονώροφου κτίσματος κατά μήκος του κεντρικού θολωτού κορμού του σταθμού, το οποίο εξακολουθεί να στεγάζει έναν εφεδρικό συρμό. Μετά από συνεργασία τριών κρατικών φορέων – του Υπουργείου Πολιτισμού, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (AΣKT) και του ΗΣΑΠ- ο λευκός συμπαγής τοίχος φιλοξενεί ζωγραφικά έργα φοιτητών της ΑΣΚΤ μεγάλων διαστάσεων. Έτσι η αναμονή στο σταθμό αποκτά εικαστική και εκπαιδευτική διάσταση.
Συγχρόνως επεκτάθηκαν σε μήκος οι αποβάθρες. Στα μελλοντικά σχέδια του ΗΣΑΠ περιλαμβάνεται η επέκταση του κτιριακού συγκροτήματος του Πειραιά κατά μήκος της παραλιακής πρόσοψης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυδύναμο συγκρότημα.
Νοσεί η αιμοδοσία στη χώρα μας
Ίσως να συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα να βρίσκεσαι στον προθάλαμο του χειρουργείου στην αναμονή επειδή δεν υπάρχει ή δεν έχει βρεθεί κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο για να δώσει μία φιάλη αίματος και το τραγικότερο να έχεις άμεση ανάγκη για μετάγγιση και να περιμένεις με αγωνία βρισκόμενος αντιμέτωπος με τον θάνατο, πάλι για τον ίδιο λόγο, ανυπαρξίας εθελοντή αιμοδότη.
Τα φαινόμενα αυτά στην πατρίδα μας δεν είναι σπάνια και μεμονωμένα, είναι ο κανόνας σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Αμέτρητα είναι καθημερινά τα περιστατικά με θύματα μικρά παιδιά, χρόνια πάσχοντες,, τροχαία, καρκινοπαθείς και άλλες κατηγορίες ασθενών που έχουν άμεση ανάγκη για μία φιάλη αίμα ή πλάσμα. Η απαίτηση να έχει ο καθένας μας κατάθεση σε τράπεζα αίματος, δηλαδή να είναι αιμοδότης, φυσικά, δεν είναι χωρίς λογική, αυτό ισχύει στη θεωρία όχι όμως στην πράξη καθώς όσο είμαστε υγιείς δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι εμείς θα νοσήσουμε και θα έρθουμε στην ανάγκη να χρειαστούμε αίμα.
Εδώ δε το σύνθημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι το «αίμα ενώνει όλους» δυστυχώς ισχύει το αντίθετο τους χωρίζει και αυτό αποδεικνύεται με τους εκβιασμούς των κλινικών προς τους ασθενείς και τους συγγενείς αυτών. Μάλιστα, κάποιες κλινικές πολλές φορές ζητούν επιτακτικά να ανήκει στην ίδια ομάδα με εκείνη του ασθενούς. Το φαινόμενο αυτό θυμίζει άλλες εποχές και άλλους πολιτισμούς και που επιβάλλεται τουλάχιστον για λόγους στοιχειώδους ανθρωπισμού να αλλάξει. Να αλλάξει τώρα και όχι στο απώτερο μέλλον, επειδή τα ανθρώπινα δράματα και οι κίνδυνοι για απώλειες ζωών είναι καθημερινό φαινόμενο.
Το διαχρονικό πρόβλημα της έλλειψης αιμοδοτών στη χώρα μας έρχεται να επαυξήσει η παρατεταμένη λιτότητα που υπάρχει στον χώρο της υγείας. Στη ρίζα, βεβαίως, του ζητήματος βρίσκεται η απουσία αιμοδοτικής συνείδησης. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς έχει μειωθεί δραματικά ο αριθμός των εθελοντών αιμοδοτών. Ο στόχος για να καλυφθούν οι ανάγκες χωρίς εισαγωγές με την ανάλογη οικονομική αιμορραγία είναι εφικτός.
Απλά όπως εξηγούν όσοι ασχολούνται με το θέμα και το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, το θέμα λύεται αρκεί να δώσουν εθελοντικά έστω και μία φορά τον χρόνο οι ενήλικες πολίτες. Επίσης επιβάλλεται να λειτουργήσει επιτέλους κανονικά εκείνο το εργοστάσιο κλασματοποίησης πλάσματος, μία υπερσύγχρονη μονάδα παρασκευής ιατρικών σκευασμάτων, που είχε εγκαινιαστεί πριν από πολλά χρόνια, το οποίο στοίχισε πολλά χρήματα και είναι ακόμη παροπλισμένο.
Πρέπει οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Υγείας να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για τη βέλτιστη ανθρώπινη λειτουργία του συστήματος αιμοδοσίας και οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι το αίμα σώζει ζωές.
Η Διοίκηση
Σε λίγο, σπίτι σας, το νέο φύλλο του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου”
Τι κι αν αρχίσαμε να τον “δουλεύουμε” τέλη Ιούνιου, τι κι αν ήταν ο πιο ζεστός μήνας των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων με πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Εμείς, τον ετοιμάσαμε έγκαιρα και την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2024 ολοκληρώσαμε το νέο τεύχος της εφημερίδας μας. Ο δημοσιογράφος του Σωματείου μας παρέλαβε την ύλη για το νέο τεύχος του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου” και την προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς. Διότι εδώ, στο Σωματείο υπάρχει και λειτουργεί ένας άψογος σχεδιασμός. Σε λίγο θα έχετε το νέο τεύχος, στα χέρια σας. Έτσι που να την πάρετε μαζί σας στις διακοπές και να την ξεκοκαλίσετε… Έχει πολύ πλούσιο περιεχόμενο, όπως πάντα! Διαβάστε τον, πρώτοι, πατώντας ΕΔΩ.
Ντουμπάι: Tα καταστήματα χρυσού χάνουν αγοραστές, μετά τα ρεκόρ της τιμής του
Η τιμή του χρυσού σε ιστορικό υψηλό έχουν μετατρέψει το παραδοσιακό παζάρι του Ντουμπάι σε κάτι παραπάνω από μία απλή αγοραστική εμπειρία.
Οι αγορές έχουν βουλιάξει στο Gold Souk, σύμφωνα με πωλητές, καθώς η τιμή του χρυσού έχει εκτιναχθεί σε ύψη ρεκόρ τα οποία προσεγγίζουν πλέον τα 2.000 δολάρια η ουγκιά. Οι περισσότεροι ντόπιοι κοιτούν πλέον τις βιτρίνες, αφήνοντας τους τουρίστες να αγοράζουν.
Ρωτούν γιατί είναι τόσο υψηλό και αγοράζουν λιγότερα, αναφέρει ο καταστηματάρχης Abdelnaser Alyafie από την Υεμένη, ο οποίος εργάζεται στην αγορά για έξι χρόνια. Η τιμή είναι πολύ υψηλή, οπότε οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα μικρά πράγματα είναι εντάξει, αλλά αν θέλουν να αγοράσουν τα μεγάλα πράγματα, περισσότερα γραμμάρια, θα σκεφτούν, αφήστε την τιμή να πέσει. Μετά θα αγοράσουν.
Τα περισσότερα που επλήγησαν ήταν τα καταστήματα με ράβδους χρυσού, με τους εργαζόμενους να λένε ότι οι πωλήσεις μειώθηκαν στο μισό.
Ο Mohammad Tariq διαχειρίζεται ένα από τα δώδεκα καταστήματα Kanz Jewels στη τεράστια, υπαίθρια αγορά. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες μειώθηκαν κατά περίπου 40% αυτή την εβδομάδα, με το προφίλ των πελατών να είναι αισθητά διαφορετικό, είπε.
Οι τουρίστες δεν θα σκεφτούν την τιμή, έρχονται στο Ντουμπάι και αγοράζουν, είπε ο Tariq, ο οποίος είναι πωλητής χρυσού για 12 χρόνια. Έχουν μόνο μία ευκαιρία να αγοράσουν τα αγαθά.
Όλοι οι άλλοι συγκρατούνται, είπε. Σε ορισμένα καταστήματα, οι άνθρωποι πωλούν πίσω κάποια κομμάτια για να τα εισπράξουν.
Ο χρυσός σημείωσε άνοδο για οκτώ συνεχόμενες συνεδριάσεις και η ταχύτητα της ανόδου του πολύτιμου μετάλλου έχει αιφνιδιάσει πολλούς επενδυτές. Η κερδοσκοπία σχετικά με την στροφή της Federal Reserve προς χαλαρότερη νομισματική πολιτική, τους γεωπολιτικούς κινδύνους και τις αγορές από τις κεντρικές τράπεζες, με επικεφαλής την Κίνα, έχουν συμβάλει στην τόνωση της δυναμικής.
Οι έμποροι που εργάζονται χιλιάδες μίλια μακριά σε μια από τις παλαιότερες αγορές χρυσού στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναφέρουν ότι είναι εξίσου σοκαρισμένοι.
Είναι απίστευτο, είπε ένας πωλητής που εργάζεται στο Souk εδώ και 22 χρόνια και ζήτησε να μην κατονομαστεί καθώς δεν είναι εξουσιοδοτημένος να μιλήσει για λογαριασμό του εργοδότη του. Μόλις δουν τον χρυσό και δουν την τιμή, τρέχουν.
Οι κάτοικοι και οι ντόπιοι, ειδικότερα, δείχνουν λιγότερη όρεξη μετά την εκτίναξη των τιμών στα ύψη, αν και η τουριστική περίοδος έχει βοηθήσει να μετριαστεί η πτώση. Οι επισκέπτες, πολλοί από το Ηνωμένο Βασίλειο ή τις ΗΠΑ, είπαν ότι γνώριζαν ότι αυτή ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να αγοράσουν αναμνηστικά.
Ο Alyafie είπε ότι μεγάλο μέρος της κίνησης είναι τώρα άτομα που κοιτάζουν απλώς τις βιτρίνες ή άνθρωποι που δοκιμάζουν κοσμήματα και τα αφήνουν, με τις πωλήσεις στα καταστήματά του να έχουν μειωθεί κατά περίπου το ένα τρίτο. Ωστόσο, είναι βέβαιος ότι οι πελάτες θα αγοράσουν ξανά.
Εάν έχουν έναν επερχόμενο γάμο ή φοβούνται μήπως χάσουν ένα κομμάτι ή είναι η τελευταία σας μέρα στο Ντουμπάι, θα πληρώσουν το τίμημα όσο υψηλό κι αν είναι, είπε ο Alyafie.
Το κίτρινο μέταλλο είναι το μόνο εμπόρευμα για το οποίο οι άνθρωποι θα πολεμούσαν, είπε χαρακτηριστικά.
Γιβραλτάρ
Το Γιβραλτάρ είναι μια λιλιπούτεια αποικία της Μεγάλης Βρετανίας, με μεγάλη όμως γεωστρατηγική σημασία, καθώς επιτηρεί τη δυτική πύλη της Μεσογείου. Η Ισπανία τη διεκδικεί από το 1704, όταν την έχασε από τη Μεγάλη Βρετανία, στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής
Το Γιβραλτάρ είναι μια λιλιπούτεια αποικία της Μεγάλης Βρετανίας, με μεγάλη όμως γεωστρατηγική σημασία, καθώς επιτηρεί τη δυτική πύλη της Μεσογείου. Η Ισπανία τη διεκδικεί από το 1704, όταν την έχασε από τη Μεγάλη Βρετανία, στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Η διαφορά τους αυτή αποτελεί αγκάθι στις μεταξύ τους σχέσεις.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ασβεστολιθικό βράχο ύψους 425 μ. που καταλαμβάνει το νότιο άκρο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Έχει μήκος 5 χιλιόμετρα, πλάτος 500 μέτρα και συνδέεται με την Ισπανία με ένα χαμηλό αμμώδη ισθμό μήκους 1600 μέτρων.
Η ονομασία Γιβραλτάρ (Gibraltar) προέρχεται από την παραφθορά της αραβικής του ονομασίας Τζαμπάλ Ταρίκ, που σημαίνει «Το Βουνό του Ταρίκ», προς τιμήν του μουσουλμάνου πολέμαρχου Ταρίκ ιμπν Ζιγιάντ, που κατέλαβε τη χερσόνησο το 711.
Το Γιβραλτάρ με 32.194 κατοίκους (2015), είναι η 5η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου. Οι κάτοικοί του είναι ως επί το πλείστον ισπανικής καταγωγής, αλλά παραμένουν πιστοί στο βρετανικό στέμμα, όπως υποδηλώνουν και τα δημοψηφίσματα του 1967 και 2002.
Το Γιβραλτάρ είναι μία φτωχή σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους περιοχή κι επιβιώνει χάρη στις εξωχώριες εταιρείες (offshοre), τον τζόγο και το χρηματοπιστωτικό τομέα. Η Μεγάλη Βρετανία διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στον Βράχο.
Το Γιβραλτάρ ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες ως Κάλπη και μαζί με το απέναντι βράχο της Θέουτα (αρχαία Αβίλη) στην αφρικανική ακτή σχηματίζουν τις Ηράκλειες Στήλες, τις οποίες, σύμφωνα με τη μυθολογία, έχτισε ο Ηρακλής επιστρέφοντας από τον κήπο των Εσπερίδων.
Το Γιβραλτάρ ήταν η πρώτη περιοχή που κατέλαβαν οι μουσουλμάνοι, κατά την προέλασή τους στην Ιβηρική Χερσόνησο (30 Απριλίου 711) και από τότε απέκτησε τη σπουδαιότητα του προνομιούχου λιμανιού. Το 1309 οι Ισπανοί ανακατέλαβαν και πάλι το Γιβραλτάρ για να το καταλάβουν ξανά οι μουσουλμάνοι το 1333. Το 1462 επανήλθε στην κυριαρχία της Ισπανίας.
Το 1704, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής, οι Άγγλοι το κατέλαβαν εξ εφόδου. Η Συνθήκη της Ουτρέχτης (1713) αναγνώρισε την κυριαρχία τους, την οποία διατηρούν μέχρι σήμερα, παρά τις απόπειρες ανακατάληψής του από τους Ισπανούς (1705, 1727, 1779, 1782).
Η στρατηγική σημασία του Γιβραλτάρ επιβεβαιώθηκε κατά τους Ναπολεοντείους Πολέμους (1803-1815), τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου αποτέλεσε στρατηγική βάση ελέγχου των θαλασσίων οδών προς το Σουέζ και το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Το 1940, ο Χίτλερ σχεδίασε μία χερσαία επιχείρηση κατάληψής του, αλλά ο Φράνκο αρνήθηκε να επιτρέψει τη διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων από ισπανικά εδάφη.
Μεταπολεμικά, οι κάτοικοι του Γιβραλτάρ κλήθηκαν να αποφασίσουν για το μέλλον της περιοχής τους με δημοψήφισμα. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1967, με συντριπτική πλειοψηφία (12.138 ψήφοι έναντι μόλις 44) αποφάσισαν να παραμείνουν υπήκοοι της αυτού Μεγαλειότητας της βασίλισσας Ελισάβετ.
Τότε, η Ισπανία απέκλεισε τα χερσαία σύνορά της με το Γιβραλτάρ, δημιουργώντας αξεπέραστα προβλήματα στη μικροσκοπική αποικία. Κατόπιν διαπραγματεύσεων με τη Μεγάλη Βρετανία, τα εμπόδια άρθηκαν το 1984.
Το 1973 το Γιβραλτάρ εισήλθε μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία στην τότε ΕΟΚ (νυν Ευρωπαϊκή Ένωση) και θα εξέλθει μαζί της τα επόμενα χρόνια, λόγω Brexit, παρόλο που η κάτοικοί του ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016.
Το 2001 η Βρετανία και η Ισπανία ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για καθεστώς συγκυριαρχίας στο Γιβραλτάρ. Οι κάτοικοί του, στις 7 Νοεμβρίου 2002, με νέο δημοψήφισμα, επαναβεβαίωσαν με συντριπτική πλειοψηφία (17.900 ψήφοι έναντι 187) την πίστη τους στο βρετανικό στέμμα.
«Να και μια ευχάριστη Είδηση για τον ΗΣΑΠ και την ιστορία του»
Εφόσον όπως λέει ο κ. Κοτταράς το Αρχείο δεν μετακινήθηκε και παραμένει στους χώρους φύλαξης της Εταιρίας ας δώσει εντολή και το Αρχείο να δοθεί στο Μουσείο εκεί που βρίσκονται πάρα πολλά Αρχεία και Σχέδια τόσο από τους ΗΣΑΠ όσο και από τους ΕΗΣ και ΣΑΠ.
Τα οποία άλλα διασώσαμε με δικές μας ενέργειες πριν καταστραφούν και πριν πεταχτούν στους κάδους των απορριμμάτων και άλλα που μας παραχωρήθηκαν από τις προηγούμενες Διοικήσεις της Εταιρίας, οι οποίες είχαν εκτιμήσει και στηρίξει τις προσπάθειές μας για το Μουσείο(εκτός από τον κ. Θωμόπουλο).
Σας ενημερώνουμε ακόμα ότι όλο το Αρχειακό Υλικό που βρίσκεται στο Μουσείο, είναι προσβάσιμο σε Μαθητές, Φοιτητές και σε όποιον άλλο ενδιαφέρεται να αντλήσει Στοιχεία για την πλούσια Ιστορία των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων και του Συνδικαλιστικού Κινήματος των Εργαζομένων στους ΣΑΠ – ΕΗΣ – ΗΣΑΠ.
Για τον σκοπό αυτό στον 1ο όροφο του Μουσείου, υπάρχει ειδικός χώρος, που χρησιμοποιείται από τους παραπάνω οι οποίοι εξυπηρετούνται από μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου τις ημέρες και ώρες που λειτουργεί το Μουσείο.
Σημείωση:
Την εποχή που ο κ. Θωμόπουλος είχε αναθέσει τη Σύνταξη Μελέτης για την Οργάνωση, Ανάδειξη και Αξιοποίηση του Αρχείου των ΗΣΑΠ είχε έρθει κάποιος κύριος εκ μέρους του κ. Θωμόπουλου και μου ζήτησε να του δώσω και τα Αρχεία που έχουμε στο Μουσείο.
ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ.
Μόνο που έφυγε όπως ήρθε.
ΔΕΝ ΕΠΗΡΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ.
Όπως είχε έρθει και μια Ομάδα, Επιστήμονες έτσι μου είχαν συστηθεί, διαφόρων Ειδικοτήτων και μου ζητούσαν να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ όλους τους Εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου.
Ήθελαν να Ξηλώσουν τις Προθήκες, να βάλουν άλλα Εκθέματα και να ξαναστήσουν το Μουσείο από την αρχή, αντλώντας χρήματα κάποιες χιλιάδες ευρώ από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ που μπορούσαν, όπως έλεγαν, να πάρουν από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Και αυτοί έφυγαν όπως ήρθαν.
Και βέβαια δεν ξεχνώ τον κ. Θωμόπουλο, ο οποίος με είχε καλέσει στο Γραφείο του και μου ζητούσε να μεταφέρω Εκθέματα από το Μουσείο, για να στολίσει το Γραφείο του.
Ήθελε να κάνει ένα δικό του Εκθεσιακό χώρο για να τον βλέπουν όσοι τον επισκέπτονται.
Η απάντησή μου ήταν: «Όποιος θέλει να ενημερωθεί για την Ιστορία των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων να έρθει στο Μουσείο».
Από το Μουσείο, τους Εκθεσιακούς και Αποθηκευτικούς χώρους δεν μετακινείται κανένα Έκθεμα, κανένα έγγραφο, κανένα Σχέδιο.
Είναι όλα καταγραμμένα από την Βιομηχανική Αρχαιολόγο κα. Μαρία Μαυροειδή και από την Αρχειονόμο κα. Φλώρα Αναστασίου.
Και αντίγραφα της καταγραφής βρίσκονται στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Όπως δεν ξεχνώ ότι επί των ημερών του κ. Θωμόπουλου «καρναβαλίστικαν» τα Ιστορικά Ξύλινα Βαγόνια. Δρομολογήθηκαν από Πειραιά προς Κηφισιά ρυμουλκούμενα με άμεσο κίνδυνο να καταστραφούν και να θρηνήσουμε θύματα για να διαφημίσουν την Μπύρα «Μάμος». Δεν μάθαμε όμως ποτέ εάν ζήτησε εξηγήσεις από αυτούς, που είχαν την ευθύνη και την φαεινή ιδέα στο να διαφημιστούν οι Μπύρες με τα Ιστορικά Ξύλινα Βαγόνια.
Φανταστείτε τώρα Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι Συνταξιούχοι και Εργαζόμενοι των ΗΣΑΠ, εάν είχα μεταφέρει στη Γενική Διεύθυνση Εκθέματα για να στολίσει το Γραφείο του ο κ. Θωμόπουλος.
Εάν έδινα στον Κύριο που μου είχε στείλει τα Αρχεία που μου ζητούσε και εάν είχα πιστέψει και εμπιστευτεί τους Επιστήμονες που μπορούσαν να πάρουν τα χιλιάδες Ευρώ όπως έλεγαν από τα Προγράμματα του ΕΣΠΑ, για να Οργανώσουν από την αρχή το Μουσείο, το τι θα είχε γίνει: ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΤΣΕΠΩΣΕΙ ΤΑ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΣ.
Να λοιπόν γιατί είμαι, είμαστε επιφυλακτικοί, όσοι ασχολούμαστε με το Μουσείο σε Ομάδες, Οργανώσεις, αλλά και σε μεμονωμένα άτομα, που κάθε φορά, βρίσκουν ευκαιρίες και διαδρόμους, για να εξυπηρετούν: Προσωπικά, Παραταξιακά, ή Κομματικά συμφέροντα.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΡΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΌ ΤΟΝ κ. ΚΟΤΤΑΡΑ να δοθούν στο Μουσείο μας, στο Μουσείο των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων:
α) Τα Αρχεία των ΗΣΑΠ, γιατί εκεί ανήκουν, εκεί που βρίσκονται και τα υπόλοιπα Ιστορικά Αρχεία της Εταιρίας ΣΑΠ-ΕΗΣ-ΗΣΑΠ.
β) Και από τον κ. Δαμάσκο τις βιβλιοθήκες της κας. Αγγελικής Ντόλκα, που τις είχαμε ζητήσει από τις 25 Φεβρουαρίου 2022 χωρίς να έχουμε λάβει μέχρι σήμερα καμία απάντηση του ή δεν διάβασε το έγγραφο που του στείλαμε ή το πιθανότερο να μας αγνόησε.
Οι βιβλιοθήκες της κας. Ντόλκα μας είναι απαραίτητες για να τοποθετήσουμε το αξιόλογο Αρχείο της.
Για να είναι όλα τα παραπάνω προσβάσιμα σε Μαθητές, Φοιτητές, αλλά και σε όποιον άλλο θέλει να πληροφορηθεί και να αντλήσει στοιχεία από την πλούσια Ιστορία των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων ΣΑΠ-ΕΗΣ-ΗΣΑΠ.
Του πρώτου Αστικού Σιδηροδρόμου στην Ελλάδα.
Αλλά και για την πάντα σωστά και διαχρονικά ενημερωμένη και ανανεωμένη σηματοδότηση των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων ιδιαίτερα τώρα μετά την τραγωδία των ΤΕΜΠΩΝ.
Τέλος έχω, έχουμε μια απορία και ζητάμε απαντήσεις.
α) Ποιος είναι και που βρίσκεται ο χώρος φύλαξης των Ιστορικών Αρχείων της Εταιρίας ΣΑΠ-ΕΗ-ΗΣΑΠ;
β) Ποιος ή Ποιοι και με βάση ποιες Αποφάσεις της Διοίκησης των ΣΤΑ.ΣΥ έχουν την ευθύνη της προστασίας και φύλαξης των Αρχείων;
γ) Έχει γίνει Απογραφή των Ιστορικών Αρχείων; Πότε και από Ποιους;
δ) Έχουν ενημερωθεί τα Υπουργεία Πολιτισμού και Μεταφορών για την ύπαρξη των Ιστορικών Αρχείων των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων;
Πότε και από Ποιους;
Αυτά προς το παρόν για τα Ιστορικά Αρχεία των ΣΑΠ-ΕΗΣ-ΗΣΑΠ.
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ.
Ζητάμε ακόμα από τον κ. Κοτταρά να παραχωρηθούν άμεσα στο Μουσείο μας οι Ελεύθεροι χώροι στον Ημιώροφο του Μεγάρου Πειραιά, για να επεκτείνουμε τις δραστηριότητες του Μουσείου, όπως του το είχαμε ζητήσει με το από 23 Νοεμβρίου 2023 με κοινό έγγραφο Μουσείου και Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.
Χωρίς να έχουμε μέχρι σήμερα λάβει καμία απάντηση.
ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
ΓΙΑΤΙ ΕΑΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ Ή ΑΡΝΗΣΗ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ.
Για τη Διοίκηση
Ο Πρόεδρος
Μανώλης Φωτόπουλος
Ο γρίφος με το σταυροδρόμι
Μπορείτε να τον λύσετε ;
Είναι ένας φυλακισμένος άνδρας ο οποίος δραπέτευσε από τη φυλακή. Τρέχοντας συναντάει μπροστά του ένα σταυροδρόμι με δύο δρόμους. Ξέρει ότι ο ένας από αυτούς οδηγεί ξανά πίσω στη φυλακή αλλά ο άλλος πολύ μακριά και συγκεκριμένα έξω στην πόλη. Δεν ξέρει όμως πώς να τους ξεχωρίσει.
Ακριβώς στο σταυροδρόμι βρίσκονται δύο άνθρωποι από τους οποίους ο ένας λέει μόνο αλήθεια και ο άλλος μόνο ψέματα (και αυτό το γνωρίζουν και οι δύο).
Ο φυλακισμένος ξέρει σίγουρα ότι ο ένας από τους δύο λέει μόνο την αλήθεια, αλλά δεν ξέρει ποιος. Ποια είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνει στον καθένα για να καταλάβει ποιος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην πόλη; Η απάντηση παρακάτω…
Η απάντηση:
Η ερώτηση που πρέπει να κάνει είναι: «Αν ρωτήσω τον διπλανό σου ποια είναι η έξοδος τι θα μου πει;».
Και οι δύο θα απαντήσουν την λανθασμένη έξοδο.
Βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες των συνταξιούχων
Αυτές τις μέρες παίζεται ένα βρώμικο και ανήθικο παιχνίδι εις βάρος των ανήμπορων να αντιδράσουν Συνταξιούχων με τις διαφορετικές αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας.
Το πρόβλημα ξεκίνησε το 2012 όπου με τη ψήφιση του νόμου 4093/2012 πέρα από τις μειώσεις των συντάξεών μας καταργήθηκαν από 1-1-2013 τα επιδόματα των δώρων εορτών και αδείας στη καταβαλλόμενη κύρια και επικουρική σύνταξη.
Το έτος 2015 με δύο διαδοχικές αποφάσεις η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε αποφανθεί ότι η κατάργηση των επιδομάτων των δώρων εορτών και αδείας είναι παράνομη. Αυτή η θέση επικυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 1439/2020 απόφαση της Ολομέλειας του ιδίου Δικαστηρίου με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η κατάργηση των εν λόγω επιδομάτων μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4387/2016 (Νόμος Κατρούγκαλου).
Όμως με την υπ’ αριθ. 1509/2023 απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία κρίθηκε συμβατή με το Σύνταγμα η κατάργηση των επιδομάτων των δώρων εορτών και αδείας, έτσι η υπόθεση για το ζήτημα της συνταγματικότητας ή μη των εν λόγω επιδομάτων, έχει παραπεμφθεί προς οριστική επίλυση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, λόγω των αντίθετων αποφάσεων που έχουν εκδοθεί από τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Δεν γνωρίζουμε ποιες σκοπιμότητες και ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από τις αντιφατικές αυτές αποφάσεις και ποιους εξυπηρετούν. Χρέος όλων μας είναι να αγωνιστούμε για να μην περάσουν τα σχέδιά τους με τη συμμετοχή μας στη συζήτηση του θέματος στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.
Η συζήτηση του ζητήματος της κατάργησης των επιδομάτων των δώρων εορτών και αδείας θα συζητηθεί στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο στις 17 Απριλίου 2024 στο οποίο το Σωματείο μας θα παρέμβει μέσω των δικηγόρων μας. Υποχρέωση όλων των συναδέλφων μας συνταξιούχων είναι να δώσουμε το δυναμικό παρόν στις 17 Απριλίου στον χώρο όπου θα συζητηθεί το θέμα που μας αφορά όλους. Θα ακολουθήσει ενημέρωση για την ώρα και τον χώρο.
Η Διοίκηση
Για ποιο λόγο συνήθως γέρνουμε δεξιά όταν φιλιόμαστε
Κι όμως υπάρχει εξήγηση
Πιθανόν να το έχεις παρατηρήσει, ίσως και όχι. Έρευνες πάντως έχουν δείξει ότι πολύ μεγάλο ποσοστό ζευγαριών γέρνει προς τα δεξιά την ώρα του φιλιού. Και αυτό τελικά μόνο τυχαίο δεν είναι. Έρευνα έχει δείξει ότι πρόκειται για ένα ποσοστό της τάξεως του 72.92% ανθρώπων που όταν πήραν πρωτοβουλία να φιλήσουν και ένα 75% αυτών που έλαβαν το φιλί, έγυραν προς τα δεξιά καθώς πλησίαζαν.
Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, σύμφωνα με την έρευνα είναι ότι υπάρχουν πολλοί δεξιόχειρες στον κόσμο, οι οποίοι συνήθως προτιμούν να φιλούν από τα δεξιά, οπότε και ο άνθρωπος που δέχεται το φιλί ακολουθεί αυτή τη στάση του σώματος, ανεξάρτητα από το αν είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. «Η πράξη του φιλιού πιθανόν να καθορίζεται από τον εγκέφαλο που ταξινομεί τα “καθήκοντα” σε διαφορετικά ημισφαίρια, είτε δεξιά ή αριστερά», σύμφωνα με τους επιστήμονες. «Το αριστερό ημισφαίριο είναι αυτό που πιθανόν να ευθύνεται για την κίνηση, καθώς είναι αυτό που καθορίζει τα συναισθήματα και τις αποφάσεις του εγκεφάλου».
Σε ποιον κόσμο θα θέλαμε να ζήσουμε
Σκέψεις
του Προέδρου
Ευθυμίου Ρουσιά
Ο άνθρωπος από την ώρα που γεννιέται κι ύστερα, συνεχώς βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας από τον χρόνο που αποδεικνύεται, συνήθως εχθρικός απέναντι στους περισσότερους ανθρώπους και ανάλγητος συνοδοιπόρος του θανάτου, ύπουλος και συνωμοτικός κατά της ανθρώπινης ευτυχίας, ένα εφιαλτικό ρολόι της παροδικότητας της ζωής και του κύκλου της.
Στο τέλος της όλης διαδρομής αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου και να κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ, με την βεβαιότητα ότι η αλήθεια θα κερδίσει στο τέλος. Αν κάποια πράγματα στη ζωή μας είναι σάπια και χρονίζουν ή υπάρχει μία παθογένεια η οποία έχει γίνει κουλτούρα, απαιτείται να μπούμε σε νέες περιοχές.
Αυτό ίσως δημιουργεί μία ανασφάλεια, αλλά η εποχή αλλάζει. Είναι σημαντικό να σε λατρεύουν ως άνθρωπο. Πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές και όταν αρνούμαστε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία χάνουμε την ευκαιρία να μάθουμε πώς να κινούμαστε καλύτερα στη νέα πραγματικότητα και θα πρέπει να βρούμε καλύτερους τρόπους για να αντιμετωπίσουμε το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου.
Καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου είναι να προσθέτεις καινούριες καλές συνήθειες σε αυτές που ήδη έχεις. Στη ζωή μας ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη και φυσικά το αναφαίρετο δικαίωμα να σε κριτικάρουν. Άλλο όμως η κριτική και άλλο η συκοφαντία. Επιβάλλεται να είσαι προσγειωμένος και μία από τις βασικές προκλήσεις είναι να διαχειρίζεσαι για παράδειγμα την κολακεία.
Όμως στην εποχή μας έχουν εξαντληθεί οι ιδέες, έχουν χρησιμοποιηθεί όλες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από την ύλη. Η ύλη έχει γίνει σαν μία μεταφυσική ιδέα που τείνει να υποδουλώσει την ανθρωπότητα. Και ειδικά σήμερα που ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου αντί να επικρατεί μία ισορροπία στο κοινωνικό σύνολο, υπάρχει μία συνεχόμενη αναταραχή για την οποία ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος.
Όλοι μαζί με γνώμονα την αγάπη, που είναι η ύψιστη αρετή για τον άνθρωπο μπορούμε να χτίσουμε βαθιές ανθρώπινες σχέσεις που οικοδομούν μία υγιή κοινωνία, χωρίς ηθική κατάπτωση των αρχών που έχει διδαχθεί ο άνθρωπος. Η ηθική σχετίζεται με την κοινωνία και ο ρόλος της είναι να φροντίζει την ισορροπία, τη δικαιοσύνη και κάθε εύρυθμη λειτουργία μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
