Απορία ενός μαθητή που είχε επισκεφτεί το μουσείο
Όπως διαβάζετε σε κάθε έκδοση του «Ηλεκτρικού» στην 16η Σελίδα δημοσιεύουμε ποια Σχολεία και πόσοι Μαθητές επισκέπτονται το Μουσείο μας.
Η ξενάγηση των Μαθητών στους Εκθεσιακούς χώρους διαρκεί περίπου 2 ώρες. Πάρα πολλοί Μαθητές εντυπωσιασμένοι από αυτά που βλέπουν και ακούνε για την πλούσια Ιστορία των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων, μας κάνουν διάφορες ερωτήσεις.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των Μαθητών εκτός από το Ξύλινο Βαγόνι και την πληθώρα των Ιστορικών Εκθεμάτων μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών εστιάζεται στα Χειριστήρια Μηχανήματα Σηματοδότησης και στους Σταθμάρχες.
Ένας φοιτητής της Σιβιτανιδείου Σχολής μας ρώτησε: «Τι μέσο πρέπει να έχει κάποιος εργαζόμενος στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο για να γίνει Σταθμάρχης;».
Του εξηγήσαμε και του είπαμε αυτά που λέμε σε όλους όσους επισκέπτονται το Μουσείο και μας ρωτούν για τους Σταθμάρχες.
Στον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο για να γίνει κάποιος Σταθμάρχης και να χειρίζεται τα Μηχανήματα Σηματοδότησης δίνει εξετάσεις σε μια Επιτροπή Τεχνικών Διευθυντών και ενός Εκπροσώπου του Υπουργείου Μεταφορών, αφού προηγούμενα συμμετέχει σε σχετικές Μαθητείες.
Να έχει Γραμματικές Γνώσεις τουλάχιστον τρίτης τάξης Γυμνασίου.
Να έχει ξεκινήσει την Υπηρεσιακή του Σταδιοδρομία από Εισπράκτορας Τροχιοδρόμου.
Και στη συνέχεια να γίνει Συλλέκτης Εισιτηρίων, Προϊστάμενος Αμαξοστοιχίας, Ελεγκτής Τροχιοδρόμου, Ελεγκτής Σιδηροδρόμου και μετά από 15 περίπου χρόνια Υπηρεσίας στην Κίνηση και αφού κριθεί ικανός από την Εξεταστική Επιτροπή να γίνει Σταθμάρχης για να χειρίζεται τα Μηχανήματα Σηματοδότησης.
«Καλά στον ΟΣΕ πως εμπιστεύτηκαν σε έναν Αχθοφόρο με λίγα χρόνια υπηρεσίας και άσχετο με τα Μηχανήματα Σηματοδότησης να γίνει Σταθμάρχης;»
Στην ερώτηση αυτή παιδιά τους λέμε την απάντηση θα μπορέσετε να την πάρετε όχι μόνο από Πολιτικούς και Υπηρεσιακούς Παράγοντες οι οποίοι έκαναν έναν Αχθοφόρο Σταθμάρχη, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΟΣΕ ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Τα παιδιά μας κοίταξαν με απορία, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και δεν μας έκαναν άλλη ερώτηση για τη Σηματοδότηση.
Και συνεχίσαμε τη ξενάγηση στους υπολοίπους Εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου.
Τώρα εσείς Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι που διαβάσατε το πιο πάνω άρθρο τι λέτε;
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων διαχρονικά, με Συνδικαλιστές όπως: Τον Γιάννη Παπαδημητρίου, τον Πέτρο Ψαρόγιαννη, τον Τάκη Τασούλη, τον Γιάννη Παναγιωτόπουλο, τον Γιώργο Σοφιανό, τον Ανδρέα Αντωνακόπουλο, τον Γιώργο Γαβρίλη, τον Χρίστο Τρυφιάτη, τον Βασίλη Σταθούση, τον Λευτέρη Ρενιέρη και άλλους καταξιωμένους Συνδικαλιστές.
ΘΑ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΠΡΟΣΟΝΤΑ;
Μανώλης Φωτόπουλος
Η αστεία ιστορία που αποδεικνύει ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια
Ο έξυπνος καθηγητής
Η παρακάτω ιστορία λέγεται ότι εκτυλίχθηκε στην Σκωτία αλλά ότι μπορεί και να είναι προϊόν φαντασίας.
Όπως κι αν έχει το αποτέλεσμα είναι ότι δίνει ένα έξυπνο και σωστό μήνυμα…
Είναι μια παρέα από τέσσερις φοιτητές, που σπουδάζουν στη Σκωτία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Τα παιδιά είναι καλοί φοιτητές και τα έχουν πάει άριστα όλη τη χρονιά. Μια Παρασκευή πρωί, αφού έδωσαν τις εξετάσεις τους σε ένα μάθημα και έγραψαν πολύ καλά, μαζεύτηκαν στη συνέχεια στο σπίτι του ενός, προκειμένου να οργανωθούν για το Σαββατοκύριακο που πλησίαζε.
Τη Δευτέρα το πρωί έδιναν εξετάσεις σε ένα εύκολο μάθημα, που ήθελε μόνο 2-3 ώρες διάβασμα. Έτσι, έπεσε η ιδέα: «Ρε παιδιά, δεν πάμε στη Γλασκώβη το Σαββατοκύριακο να βρούμε εκείνη την κοπέλα που γνωρίσαμε προχθές στην pub; Θα είναι και άλλες φίλες της στην παρέα, καλά θα περάσουμε».
Δεν το σκέφτηκαν και πολύ και σε μία ώρα είχαν γίνει κιόλας όλες οι αναγκαίες κινήσεις και η τετράδα ταξίδευε με νοικιασμένο αμάξι για τη Γλασκώβη. Στη Γλασκώβη όντως πέρασαν πολύ καλά.
Για κακή τους τύχη, όμως, αντί να ξυπνήσουν πρωί πρωί τη Δευτέρα και να επιστρέψουν, για να είναι στην ώρα τους στις εξετάσεις, ξύπνησαν αργά το μεσημέρι. Τι θα έκαναν τώρα με το μάθημα; Στο δρόμο για το Εδιμβούργο προσπαθούσαν να σκεφτούν τι να πουν στον καθηγητή. Αποφάσισαν, λοιπόν, αν πουν ένα ψέμα αλλά με αρκετή δόση αλήθειας για να γίνουν πιστευτοί. Και οι τέσσερις συμφώνησαν να πουν ότι πήγανε στη Γλασκώβη σε συγγενείς και ενώ ξεκίνησαν τη Δευτέρα πρωί πρωί για το Πανεπιστήμιο, τους έπιασε λάστιχο στο δρόμο και δεν είχανε ρεζέρβα… κ.λπ. κ.λπ… Έτσι κι έγινε!
Ο καθηγητής τούς άκουσε με προσοχή και επειδή ήταν καλοί φοιτητές, δέχτηκε να δώσουν μόνοι τους την Τρίτη το πρωί το μάθημα. Χαράς ευαγγέλια στην ομάδα. Κάθισαν, διάβασαν καλά και την άλλη μέρα στις 9:00 πήγαν στο Πανεπιστήμιο να δώσουν τις εξετάσεις. Δεν υπήρχε, όμως, διαθέσιμη αίθουσα και έτσι ο καθηγητής τούς έβαλε σε τέσσερα ξεχωριστά γραφεία, τον καθένα μόνο του. Βέβαια, αυτό καθόλου δεν τους ένοιαζε, αφού και οι τέσσερις ήταν καλά διαβασμένοι.
Σε λίγο μοίρασε και τα θέματα. Ήταν μόνο δύο. Το πρώτο, που έπιανε 5 μονάδες στις 100, ήταν ένα πανεύκολο θέμα θεωρίας από την εισαγωγή, που το ήξεραν νεράκι και κανείς τους δεν δυσκολεύτηκε και το απαντήσει.
Το δεύτερο θέμα έπιανε τα υπόλοιπα 95 στα 100 και ήτανε μία ερώτηση μόνο:
Ποιο λάστιχο;