Γιατί χρησιμοποιούσαν την αγαπημένη συνήθεια της γιαγιάς – Τι θέλανε να πετύχουν με αυτόν τον τρόπο

‘Οσο παράξενο κι αν ακούγεται το πλέξιμο, η αγαπημένη συνήθεια κάθε γιαγιάς αλλά και το σημερινό trend που διώχνει το στρες και το άγχος μακριά, κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε από τους κατασκόπους για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Είναι γνωστό ότι η κατασκοπεία εγκυμονεί σημαντικούς -και συχνά θανατηφόρους- κινδύνους. Μόνο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 235 κατάσκοποι των Συμμάχων συνελήφθησαν από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των αποστολών τους. Ό,τι κι αν χρειαζόταν, λοιπόν, για την προστασία της ταυτότητάς τους ήταν πρωταρχικής σημασίας για τους κατασκόπους εν καιρώ πολέμου σε απαιτητικές αποστολές αναγνώρισης.

Η υποκλοπή συνομιλιών, η παραβίαση κώδικα και διάφορες άλλες δυσδιάκριτες μέθοδοι σιωπηρής διείσδυσης ήταν χαρακτηριστικά των κατασκοπευτικών τακτικών κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Μια μέθοδος αποφυγής υποψιών, λοιπόν, ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική, αν και παράξενη παρόλα αυτά. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από το πλέξιμο.

Οι κατάσκοποι χρησιμοποιούσαν το πλέξιμο για τη μεταφορά μηνυμάτων

Το Atlas Obscura, λοιπόν, αναφέρει ότι οι γυναίκες που βρίσκονταν σε ένα συγκεκριμένο εχθρικό περιβάλλον όπου οι πληροφορίες ήταν πλούσιες χρησιμοποιούσαν τις βελόνες πλεξίματος τους για να μεταγράψουν μηνύματα στο πλεκτό τους.

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα αναφέρει ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα ενώ καθόταν μπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο στην καρδιά του Βελγίου, παρατήρησε να περνούν γερμανικά τρένα. Θα χρησιμοποιούσε διάφορες βελονιές, εξογκώματα και τρύπες κατά μήκος της γραμμής του πλεκτού της για να υποδείξει τον αριθμό των τρένων που παρατήρησε να περνάνε -σχεδόν σαν μια υποτυπώδης μορφή κώδικα μορς. Η μετάφραση θα ήταν κατανοητή από τα στελέχη των Συμμάχων και η αλληλογραφία της θα αποδεικνυόταν ανεκτίμητη.

«Πάντα κουβαλούσα τα απαραίτητα για το πλέξιμο μαζί μου γιατί οι κωδικοί μου ήταν πάνω σε ένα κομμάτι πλεκτό», είπε κάποτε η διάσημη Βρετανίδα κατάσκοπος Phyllis Latour Doyle, σύμφωνα με το grunge.com, ενώ συλλογιζόταν εκείνα τα οδυνηρά χρόνια.

Η μέθοδος του πλεξίματος δεν περιοριζόταν, όμως, μόνο σε κατασκόπους στις συμμαχικές τάξεις. Οι Γερμανοί συνέχισαν, επίσης, την πρακτική και, σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες, έπλεκαν ολόκληρα πουλόβερ που περιείχαν περίτεχνους κωδικούς, αναφέρει το grunge.com. Ουσιαστικά, εάν ένα μήνυμα ήταν υφαντό σε ένα ρούχο, ήταν πιθανό να παραμείνει άγνωστο εάν το κομμάτι του ρούχου ήταν εξαιρετικά μεγάλο, καθιστώντας έτσι δυσκολότερο την εύρεση της θέσης του κωδικού. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί ήξεραν επίσης να παρακολουθούν προσεκτικά τις φαινομενικά αθώες ηλικιωμένες γυναίκες που δούλευαν σκληρά με τις βελόνες πλεξίματος, τονίζει το Atlas Obscura.