Όταν οι αριθμοί μοιάζουν να μην βγάζουν νόημα

Ο αριθμός των αστεριών στον ουρανό και ο αριθμός των κόκκων άμμου στη Γη χρησιμοποιούνται και οι δύο για να εκφράσουν μια άπειρη ποσότητα από κάτι. Αλλά, ποιος απίστευτα μεγάλος αριθμός είναι μεγαλύτερος; Το πρώτο βήμα για να το απαντήσετε, φυσικά, είναι να υπολογίσετε τους αριθμούς που συγκρίνετε. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Χαβάης βρήκε έναν τρόπο να προσδιορίσει τον αριθμό των κόκκων άμμου στη Γη, όπως αναφέρει το NPR. 

Οι επιστήμονες δεν πήγαν σε μια παραλία με έναν μεγεθυντικό φακό και άρχισαν να μετρούν. Αντ’ αυτού, βρήκαν το μέσο μέγεθος ενός κόκκου άμμου και στη συνέχεια υπολόγισαν πόσοι από αυτούς τους κόκκους θα χωρούσαν σε ένα κουταλάκι του γλυκού.

Στη συνέχεια, πολλαπλασίασαν αυτόν τον αριθμό με τον αριθμό των κουταλιών του γλυκού που θα χρειάζονταν για να γεμίσουν όλες οι παραλίες και όλες οι έρημοι του πλανήτη. Η απάντηση; Υπάρχουν περίπου επτά πεντάκις εκατομμύρια, 500 τετράκις εκατομμύρια, κόκκοι άμμου στη Γη. 

Υπάρχουν περισσότερα αστέρια στο σύμπαν απ’ ό,τι κόκκοι άμμου στη Γη

Όταν πρόκειται να προσδιορίσετε τον αριθμό των αστεριών στον ουρανό, πρέπει πρώτα να καθορίσετε τι εννοείτε με τον όρο ουρανός. Αν εννοείτε απλώς τον ουρανό που μπορείτε να δείτε όταν κοιτάτε ψηλά τη νύχτα, η άμμος κερδίζει ξεκάθαρα. Υπάρχουν 9.096 αστέρια ορατά από τη Γη από έναν άνθρωπο με μέση όραση, σύμφωνα με το Sky & Telescope. Αλλά, αυτό είναι και από τα δύο ημισφαίρια. Από το ένα ημισφαίριο, το πολύ 4.548 είναι ορατά, ανάλογα με την εποχή, τον καιρό και τη φωτορύπανση.

Ωστόσο, αν εννοείτε όλα τα αστέρια του παρατηρήσιμου σύμπαντος, η εικόνα αλλάζει. Υπάρχουν περισσότεροι από 170 δισεκατομμύρια γαλαξίες γεμάτοι αστέρια, σύμφωνα με το Universe Today. Ο Γαλαξίας μας έχει 400 δισεκατομμύρια αστέρια. Άλλοι γαλαξίες εκεί έξω έχουν περισσότερα ή λιγότερα. Ορισμένοι σπειροειδείς γαλαξίες μπορεί να έχουν περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο αστέρια και ορισμένοι ελλειπτικοί γαλαξίες έχουν 100 τρισεκατομμύρια.

Στο άλλο άκρο του φάσματος, ορισμένοι νάνοι γαλαξίες έχουν πολύ λιγότερα αστέρια από τον Γαλαξία μας. Μια εκτίμηση του 2003 διαπίστωσε ότι υπάρχουν 70 χιλιάδες εκατομμύρια, εκατομμύρια, εκατομμύρια, εκατομμύρια αστέρια στο παρατηρήσιμο σύμπαν, ή ένα 7 και 23 μηδενικά, σύμφωνα με το NPR. Σε κάθε περίπτωση, τα αστέρια είναι περισσότερα από τους κόκκους άμμου. 

Τα δέντρα στη Γη είναι περισσότερα από τα αστέρια στον Γαλαξία μας

Υπάρχουν και άλλες εκπληκτικές συγκρίσεις μεταξύ γήινων και ουράνιων αριθμών. Η μελέτη του 2015 με τίτλο «Χαρτογράφηση της πυκνότητας των δέντρων σε παγκόσμιο επίπεδο», που δημοσιεύθηκε στο Nature, υπολόγισε ότι υπάρχουν 3,04 τρισεκατομμύρια δέντρα στη Γη, εκ των οποίων περίπου 1,30 τρισεκατομμύρια μόνο στα τροπικά ή υποτροπικά δάση. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότερα δέντρα στη Γη από όσα είναι τα αστέρια στον Γαλαξία μας.

Πώς να μην γίνει viral ;

‘Ενα ενοικιαστήριο με αρκετή δόση χιούμορ που έχει γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι άδικα! Ο ιδιοκτήτης σίγουρα αντιμετωπίζει την καθημερινότητα με αρκετό γέλιο…

Το κείμενο της αγγελίας αναφέρει:

«Ενοικιάζεται

Διαμέρισμα 1ου ορόφου (ήθελε ρετιρέ αλλά δεν έβγαινε μάνα μ’)

53 τμ (χωράει και καναπέ!) και διαμπερές (φυσάει μέσα αλήθεια)

Πολύ φωτεινό (άρα οικονομία στο ρεύμα, την οποία δεν χρεώνω)

Μπαλκόνια, μπρος-πίσω (Αυτό κάπως ακούστηκε ε;)

Μαρμάρινα δάπεδα (Μάρμαρο Πεντέλης ΑΑΑ)

Με ένα υ/δ με δρύινο πάτημα αυτό (ξύλο Αμαζονίου ΑΑΑ)

Μεγάλο πατάρι (χωράει άνετα 3 βαλίτσες, 2 κουτιά παπουτσιών και 1 παγουρίνο)

Μεσιτικό γραφείο (γιατί να το κρύφωμεν άλλωστε)

Σε μοναδική τιμή προσφορά για λίγες μέρες (μέχρι να ενοικιαστεί δηλαδή)

Από 5.380 ευρώ, ΜΟΝΟ 380 ευρώ)».

Ποια η σχέση του με τη βαρύτητα και τη σιδηροδρομική βιομηχανία

Γνωρίζατε ότι μια μέρα στη Γη ήταν περίπου έξι ώρες μικρότερη, ότι στην ουσία κάθε άνθρωπος ζει στο παρελθόν και ότι η σιδηροδρομική βιομηχανία είναι υπεύθυνη για την τυποποίηση των ζωνών ώρας; Αυτές κι άλλες συναρπαστικές λεπτομέρειες για τον χρόνο που δεν γνωρίζατε, ακολουθούν παρακάτω.

Κάθε άνθρωπος στη Γη ζει στο παρελθόν

Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν την πλοκή κάποιου θρίλερ επιστημονικής φαντασίας ταξιδιού στο χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα γεγονός της ανθρώπινης βιολογίας και της δυσκολίας της αντίληψης του χρόνου. Ο εγκέφαλός μας δεν αντιλαμβάνεται τα γεγονότα πριν από περίπου 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου παρά μόνο αφού έχουν συμβεί. Αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος είναι μέρος του λόγου για τον οποίο ορισμένοι φυσικοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το «τώρα» και ότι η παρούσα στιγμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση.

Η βαρύτητα είναι ο λόγος που οι μέρες μεγαλώνουν

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν, μια μέρα στη Γη διαρκούσε περίπου 18 ώρες. Οι μέρες είναι μεγαλύτερες τώρα επειδή η βαρύτητα του φεγγαριού προκαλεί την επιβράδυνση της περιστροφής της Γης. Στις παλαιότερες μέρες της Γης, το φεγγάρι δεν ήταν τόσο μακριά, γεγονός που έκανε τη Γη να περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι σήμερα.

Μεγαλύτερες μέρες σημαίνουν και μικρότερα χρόνια -κατά κάποιον τρόπο. Ο χρόνος που χρειάζεται η Γη για να περιστραφεί γύρω από τον ήλιο δεν έχει αλλάξει, αλλά ο αριθμός των ημερών μέσα σε ένα χρόνο έχει αλλάξει. Όταν οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια, οι μέρες είχαν διάρκεια μόνο περίπου 23,5 ώρες και ο χρόνος αποτελούνταν από 372 από αυτές τις ελαφρώς μικρότερες ημέρες.

Η σιδηροδρομική βιομηχανία ευθύνεται για την τυποποίηση των ζωνών ώρας

Μέχρι τον 19ο αιώνα, οι πόλεις και τα χωριά συγχρόνιζαν τα ρολόγια τους με το τοπικό ηλιακό μεσημέρι. Αυτό δημιούργησε χιλιάδες τοπικές ώρες που όλες διέφεραν και έκανε τον προγραμματισμό της μεταφοράς έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Τα δρομολόγια των τρένων σε διαφορετικές πόλεις έπρεπε να αναφέρουν δεκάδες ώρες άφιξης και αναχώρησης για κάθε τρένο για να λάβουν υπόψη όλες τις μίνι ζώνες ώρας. Στις 18 Νοεμβρίου του 1883, οι σιδηροδρομικές εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα σύστημα πολύ παρόμοιο με τις τυποποιημένες ζώνες ώρας που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι σιδηροδρομικές εταιρείες άρχισαν να χρησιμοποιούν μια τυπική ώρα με έδρα το Λονδίνο το 1840.

Αφού ο μηχανικός Σάνφορντ Φλέμινγκ έχασε ένα τρένο το 1876, ξεκίνησε να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούσε ο χρόνος

Ο Φλέμινγκ πρότεινε αρχικά μια ιδέα που ονόμασε «Κοσμικό Χρόνο», στην οποία ο κόσμος θα έτρεχε από ένα φανταστικό ρολόι που βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη, ουσιαστικά μια γραμμή από το κέντρο του πλανήτη προς τον ήλιο. Στη συνέχεια πρότεινε να χωριστεί ο κόσμος σε 24 ζώνες ώρας που θα έφερναν ένα γράμμα της αλφαβήτου, με κάθε ζώνη να εκτείνεται σε 15 μοίρες γεωγραφικού μήκους. Το αρχικό του σχέδιο για τη δημιουργία ενός τυπικού «Κοσμικού Χρόνου» απορρίφθηκε, αλλά έθεσε τις βάσεις για μια παρόμοια τυποποίηση, τον λεγόμενο «Παγκόσμιο Χρόνο». Και τα έθνη που ήταν παρόντα στη Διεθνή Διάσκεψη για τους Μεσημβρινούς του 1884 έθεσαν τις βάσεις για τη διαίρεση του κόσμου σε 24 ζώνες ώρας, με τον Πρώτο Μεσημβρινό, γνωστό και ως Γεωγραφικό μήκος 0°, να διασχίζει το Γκρίνουιτς της Αγγλίας.

Οι παράγοντες που καθόριζαν τα εργαλεία και τα υλικά που θα επέλεγαν

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το χαρτί τουαλέτας χρησιμοποιείται σχεδόν από όλους (εκτός από ένα 12% των Αμερικανών που έχουν πρόσβαση σε μπιντέ). Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί ξοδεύουν συλλογικά δισεκατομμύρια δολάρια για χαρτί τουαλέτας κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Statista.

Μπορεί να φαίνεται αδύνατο να έζησαν ποτέ οι άνθρωποι χωρίς αυτό, αλλά ακόμη και σήμερα, πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν χρησιμοποιούν χαρτί υγείας, με ορισμένες αναφορές, σύμφωνα με το healthdigest.com, να σημειώνουν ότι το 70% του κόσμου δεν το χρησιμοποιεί.

Παρόλα αυτά, το χαρτί τουαλέτας πρόκειται για μια σχετικά πρόσφατη εφεύρεση. Το χαρτί τουαλέτας ήταν για πρώτη φορά διαθέσιμο στο εμπόριο στα μέσα του 1800 στον δυτικό κόσμο και τελειοποιήθηκε στις αρχές του 1900, εξηγεί το History.

Ωστόσο, οι ανθρώπινοι πολιτισμοί υπήρχαν για εκατοντάδες χρόνια πριν από την εφεύρεση του χαρτιού τουαλέτας και οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Τι ακριβώς, λοιπόν, χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να καθαριστούν πριν εφευρεθεί το χαρτί υγείας;

Τι χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι πριν από το χαρτί τουαλέτας

Ο πολιτισμός και το κλίμα καθόρισαν τα εργαλεία και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι ως εναλλακτική λύση στο χαρτί τουαλέτας. Τα ξυλάκια υγιεινής ήταν δημοφιλή σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Ένα παράδειγμα χρονολογείται πριν από 2.000 χρόνια στην Κίνα, όπου χρησιμοποιούσαν ένα ραβδί από μπαμπού με ένα πανί τυλιγμένο γύρω του, σύμφωνα με το LiveScience. Εν τω μεταξύ, οι αρχαίοι Ρωμαίοι μπορεί να χρησιμοποιούσαν ένα κοινό σφουγγάρι μπάνιου πάνω σε ένα ραβδί που καθαριζόταν σε ξύδι ή αλατόνερο, εξηγεί το History.

Εκτός από ραβδιά, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν επίσης βρύα ή φύλλα, σημειώνει το History. Υπάρχουν, επίσης, ενδείξεις ότι χρησιμοποιούσαν ύφασμα, αλλά αυτό θεωρούνταν κάτι που μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να κάνουν, καθώς το ύφασμα κατασκευαζόταν με το χέρι, οπότε η χρήση του για να καθαριστεί κανείς μετά το μπάνιο θα θεωρούνταν σπατάλη.

Άλλα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην ιστορία είναι το νερό, το γρασίδι, οι πέτρες, οι γούνες ζώων και τα κοχύλια, σύμφωνα με το LiveScience. Όσον αφορά το χαρτί, μόλις τον 6ο αιώνα στην Κίνα ένας λόγιος ονόματι Yen Chih-Thui έκανε την πρώτη γνωστή αναφορά στη χρήση χαρτιού για τον καθαρισμό μετά την τουαλέτα, εξηγεί το History.