Γιαγιά αποφάσισε να παντρεύτεί τον…εαυτό της: «Γιατί, όχι;»

Τον εαυτό της αποφάσισε να παντρευτεί μία 77χρονη γιαγιά από το Οχάιο των ΗΠΑ, ως μία πράξη έμπρακτης αγάπης προς τον εαυτό της
Σύμφωνα με το “Today” η Ντόροθι Φιντέλι, η οποία είναι 77 ετών και ζει σε κοινότητα συνταξιούχων στο Οχάιο, παντρεύτηκε τον εαυτό της στις 13 Μαΐου σε μια συναισθηματική και συμβολική γαμήλια τελετή, περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της, τους γείτονες και τους φίλους της.
«Είπα, ξέρεις τι, έχω κάνει όλα τα άλλα. Γιατί όχι; Θα παντρευτώ τον εαυτό μου» δήλωσε η γυναίκα στο “Today”.Η Φιντέλι ζήτησε από τον Ρομπ Γκάιγκερ, τον διαχειριστή ακινήτων του οίκου ευγηρίας της, να πραγματοποιήσει την τελετή. Ο ίδιος παρ’ ότι στην αρχή σοκαρίστηκε, τελικά δέχθηκε με χαρά: «Είναι μια απίστευτη γυναίκα, γεμάτη ζωή που πάντα σκεφτόταν τους άλλους».
Την ιδέα του γάμου, λάτρεψε και η κόρη της Φιντέλι, Ντόνα Πένινγκτον, η οποία φρόντισε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η Φιντέλι φαινόταν υπέροχη τη μεγάλη μέρα με ένα λευκό φόρεμα, με διαφανή μακριά μανίκια με φλοράλ λεπτομέρειες, καθώς και μια ασημένια ζώνη και ένα πέπλο με διακοσμημένη κορδέλα στο κεφάλι.
Περιγράφοντας τα συναισθήματά της, την ημέρα του γάμου, ανέφερε ότι: «Ήμουν νευρική, αλλά μετά ήμουν πολύ χαρούμενη». Παρότι η αρχική ιδέα είχε ως βάση το να κάνει τους άλλους να χαμογελάσουν, τελικά ο γάμος κατέληξε να είναι μια βαθιά συγκινητική εμπειρία για την Φιντέλι και όλους όσους παρευρέθηκαν. Σ’ ένα συναισθηματικό κομμάτι της τελετής, η Φιντέλι είπε πως κρατούσε ένα λευκό κρίνο στο χέρι της, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως μεταφορά για την καλλιέργεια της αγάπης προς τον εαυτό της.
Η Φιντέλι παντρεύτηκε μία φορά, το 1965, αλλά δεν έκανε ποτέ επίσημο γάμο. Είπε ότι αυτή και ο πρώην σύζυγός της αντάλλαξαν όρκους στο ειρηνοδικείο και αμέσως μετά την τελετή, «πήγε στη δουλειά και εγώ πήγα σπίτι».
Η 77χρονη έχει ξεπεράσει πολλά εμπόδια που βρέθηκαν μπροστά της, μεταξύ αυτών και το να μάθει να διαβάζει. Μάλιστα ο Γκάιγκερ είπε πως η Φιντέλι είχε πέσει θύμα χλευασμού εξαιτίας. Η ίδια προσπάθησε πάρα πολύ και έμεινε ξύπνια πολλά βράδια, για να μάθει να διαβάζει στα 75χρόνια της.
«Είμαι σ’ ένα σημείο στην ζωή μου που ασχολούμαι με εμένα. Τα παιδιά μου είναι καλά, και τα εγγόνια μου επίσης, ένα από αυτά θα κάνει μωρό… Και έχω τρία παιδιά που όλα έχουν αποφοιτήσει από το κολέγιο. Λοιπόν, είναι η σειρά μου να κάνω αυτό που θέλω» τονίζει η Ντόροθι Φιντέλι.
Έχει εκλείψει ο πολιτικός διάλογος

Οι πολιτικοί μας δεν αισθάνονται την κρισιμότητα της πολιτικής κατάστασης που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας και δεν αφουγκράζονται τα προβλήματα και τις κραυγές αγωνίας που εκπέμπουν οι Έλληνες πολίτες. Όσο περνούν οι μέρες και μπαίνουμε πιο βαθιά στην προεκλογική περίοδο τόσο ενισχύονται οι φόβοι για μία άγρια, τοξική και ανθρωποφαγική περίοδο από τους υποψηφίους. Όλο και πληθαίνουν τα ακραία και λαϊκίστικα φαινόμενα που απευθύνονται στα χαμηλά ένστικτα των ψηφοφόρων και όλο και περισσότερο απουσιάζει ο πολιτικός λόγος με επιχειρήματα και προτάσεις για την επόμενη μέρα.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση εκπέμπουν διαρκώς αντιφατικά μηνύματα δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερη σύγχυση σε μία κοινωνία που ασφυκτιά κάθε μέρα περισσότερο καθώς όλοι τους πολιτεύονται με ελάχιστες αλήθειες και με πολλά ψέματα. Πολιτεύονται με υπεκφυγές ή ακόμη καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες. Δεν γνωρίζουμε μέχρι που φτάνει ο κατήφορος και τι άλλο θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αυτιά μας μέχρι την ημέρα των εκλογών. Όλοι οι πολιτικοί μας που διεκδικούν την ψήφο τους θα πρέπει με κάθε ειλικρίνεια να μας πουν τι θα κάνουν για να βελτιώσουν τις ζωές των πολιτών. Να γίνει κριτική των πεπραγμένων, να γίνουν συγκρίσεις, να προβληθούν τα λάθη και οι παραλείψεις ή από την άλλη τα επιτεύγματα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το γκρέμισμα είναι εύκολο, το δύσκολο είναι το χτίσιμο.
Σήμερα στην πολιτική ζωή της χώρας μας επικρατεί ο άκρατος και πολλές φορές χυδαίος λαϊκισμός, ο οποίος στα 9 χρόνια των μνημονίων με τα τρία χρόνια της πανδημίας του Covid-19 και τελευταία με την ενεργειακή κρίση και με τις αλματώδεις ανόδους των τιμών ειδών πρώτης ανάγκης, έχει φέρει πολλά δεινά στη χώρα μας και στους κατοίκους της. Δυστυχώς η αισιοδοξία των προθέσεων διαψεύδεται από την αισιοδοξία των αμείλικτων αριθμών και των μηνυμάτων που συνεχώς μας κατακλύζουν και μας καθιστούν ανήμπορους να αντιδράσουμε. Αν και ψηφίζονται σήμερα αναπτυξιακοί νόμοι δεν πραγματοποιούνται επενδύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν μία ανάσα στον λαό μας και από την άλλη πλευρά η διαρκής ύφεση και η διαρκής άνοδος της ανεργίας δεν αποτελούν και τα καλύτερα μηνύματα αισιοδοξίας.
Κοινή διαπίστωση είναι ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλο, ασφυκτιούν και περιμένουν με αγωνία το πότε θα αποφασίσουν να ομονοήσουν οι πολιτικοί μας ηγέτες, να δουν τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας και από κοινού να επεξεργαστούν το σχέδιο της σωτηρίας της πατρίδας μας και των κατοίκων της οι οποίοι τα τελευταία 13 χρόνια υποφέρουν χωρίς να ευθύνονται για τη μακροχρόνια κρίση που πλήττει τη χώρα μας, αδιαφορώντας οι πολιτικοί μας αν σε αυτή τη χώρα ζουν άνθρωποι που προσπαθούν και θέλουν να ζήσουν και που δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα και αυτά τα δικαιώματα απαιτούν από τους πολιτικούς να τους τα αναγνωρίσουν.
Η Διοίκηση