Ανάμεσα σε αυτά η κλοπή ρυζιού και η παρακολούθηση προγραμμάτων νοτιοκορεάτικης τηλεόρασης

Η Βόρεια Κορέα είναι αναμφισβήτητα η πιο αυταρχική χώρα στον κόσμο, με αδικήματα, που μετά βίας θα τραβούσαν την προσοχή σε χώρες του εξελιγμένου κόσμου, να οδηγούν ακόμη και στην εκτέλεση. Σύμφωνα με το grunge.com, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η χώρα κατατάσσεται στην τελευταία θέση στον Δείκτη Δημοκρατίας του Economist πίσω, ακόμη, και από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και τη Συρία -μια κατάταξη που κατέχει κάθε χρόνο από τότε που ο Economist άρχισε να δημοσιεύει το δείκτη το 2006.

Δεν αποτελεί έκπληξη, επίσης, το ότι το καθεστώς έχει επίσης μερικές από τις πιο σκληρές τιμωρίες στη Γη, με δημόσιες εκτελέσεις που εξακολουθούν να πραγματοποιούνται για αδικήματα που μετά βίας θα τραβούσαν την προσοχή σε χώρες του πρώτου κόσμου, αναφέρει το grunge.com.

Αν και η χώρα καλύπτεται από ένα βαθμό μυστικότητας σε αντίθεση με οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη -δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε ανεξάρτητους δημοσιογράφους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία- ό,τι είναι γνωστό για το κρατικό σύστημα εγκλήματος και τιμωρίας είναι ασύγκριτα τιμωρητικό. Σε ένα πρόσφατο παράδειγμα, σύμφωνα με το grunge.com, ένας βορειοκορεάτης λαθρέμπορος καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή διένειμε αντίγραφα της επιτυχημένης νοτιοκορεατικής πιο επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς όλων των εποχών και επισήμως «Squid Game».

Βόρεια Κορέα: Έγκλημα και τιμωρία υπό τον Κιμ

Οι αρχές της Βόρειας Κορέας έχουν πει εδώ και καιρό σε παρατηρητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Διεθνή Αμνηστία ότι η θανατική ποινή χρησιμοποιείται σπάνια στη χώρα τους και μόνο για τα χειρότερα εγκλήματα. Πράγματι, η θανατική ποινή πιθανότατα χρησιμοποιείται λιγότερο στη Βόρεια Κορέα από ό,τι στο Ιράν, το Ιράκ ή τη Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με εκτιμήσεις εξωτερικών ομάδων, αναφέρει το grunge.com.

Αλλά οι βορειοκορεάτες αποστάτες συνήθως δίνουν μια διαφορετική εικόνα, προσφέροντας αναφορές για κοινές και τρομακτικές δημόσιες εκτελέσεις σε νοτιοκορεατικές ΜΚΟ όπως η Ομάδα Εργασίας Μεταβατικής Δικαιοσύνης. Σύμφωνα με την οργάνωση και το grunge.com, τα αδικήματα που δικαιολογούσαν την εκτέλεση ήταν συχνά τόσο ήσσονος σημασίας όσο η κλοπή μιας αγελάδας, η απογύμνωση καλωδίων από ένα καλώδιο ρεύματος ή η παρακολούθηση τηλεόρασης της Νότιας Κορέας. Οι περισσότερες από αυτές τις εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν με εκτελεστικό απόσπασμα, σύμφωνα με την έκθεση.

Επίσημα, ο νόμος της Βόρειας Κορέας περιορίζει τις εκτελέσεις σε αντικρατικές δραστηριότητες, όπως η «καταστολή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα» ή η τρομοκρατία, καθώς και οι «ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις» δολοφονιών, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με αποστάτες που πήραν συνέντευξη από την ομάδα παρακολούθησης, τα εγκλήματα ήταν συνήθως απολιτικά και για αδικήματα τόσο ασήμαντα όπως η κλοπή ρυζιού. Αν και σχεδόν όλες οι εκτελέσεις αφορούσαν άνδρες, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, υπήρξε αναφορά για μια εκτέλεση το 1988 μιας γυναίκας που κατηγορήθηκε ότι έκλεψε χρήματα από το εστιατόριο όπου εργαζόταν.

Η τραγωδία των Τεμπών, από μόνη της, αποτελεί εθνική καταστροφή. Τα παιδιά που χάσαμε ήταν ο Ανθός της Νέας κοινωνίας που αναμέναμε.
Είναι η στιγμή που λυγίζει ο άνθρωπος, κάμπτεται ο χρόνος, αλλά ορθώνεται η συνείδηση.
Είναι καταστροφικό αυτό που επιτρέψαμε να εκκολαφτεί.
Μετέχοντας σιωπηλά και με οδύνη στο πάνδημο πένθος παίρνουμε μέρος στις αυριανές (8/3/2023) κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των «απόμαχων», της νεολαίας μας, όπως και κάθε ευαίσθητου πολίτη ζητώντας δικαιοσύνη για τον αδόκητο χαμό των επιβατών του Σιδηροδρόμου και υποδομές με εγγυήσεις.
Παράλληλα θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι η ασφάλεια είναι το πρώτιστο αγαθό. Αυτό θα εγγυηθεί την οικονομική ανάπτυξη και θα φέρει την κοινωνική ευημερία.
Ποτέ πια η πατρίδα μας να μην βιώσει τέτοια οδύνη.

Το Γραφείο Τύπου της ΑΓΣΣΕ

Γενική Απεργία. Το κάλεσμα αναφέρει: Όλοι και όλες σήμερα στις 12.30, στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Απαιτούμε σεβασμό στην μνήμη των θυμάτων, την απόδοση πλήρους και απόλυτης δικαιοσύνης.

‘Οπως εξηγεί ο οικονομολόγος Ρόμπερτ Φρανκ [Robert Frank], αυτό είναι ένα αρκετά κλασικό παράδειγμα της οικονομικής αρχής περί κόστους και οφέλους, όταν δηλαδή το κόστος κάποιου πράγματος ή μιας υπηρεσίας δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το όφελος. Δεδομένου ότι οι καταναλωτές χρησιμοποιούν το φως στο ψυγείο τους αρκετά συχνά, και επομένως το θεωρούν ως πολύτιμο χαρακτηριστικό, οι κατασκευαστές μπορούν να δικαιολογήσουν το κόστος εγκατάστασης αυτών των φώτων πολύ πιο εύκολα από ό,τι, λόγου χάρη, στα φώτα της κατάψυξης.

Όσο για το γιατί οι καταναλωτές δεν εκτιμούν πολύ τα φώτα κατάψυξης, η πιο δημοφιλής εξήγηση είναι ότι απλά δεν ανοίγουμε τους καταψύκτες μας τόσο συχνά όσο τα ψυγεία μας. Και όταν ανοίγετε τον καταψύκτη σας, μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να σταθείτε εκεί για λίγα λεπτά και να μετρήσετε τις επιλογές που έχετε.

Μια άλλη θεωρία είναι ότι οι κατασκευαστές σκέφτηκαν ότι δεν άξιζε να εγκαταστήσουν ένα φως στην κατάψυξη όταν πιθανότατα θα είχε καταλήξει κρυμμένο πίσω από τη συσσώρευση πάγου που δημιουργείται συχνά εκεί. Και από τη στιγμή που οι καταψύκτες αυτο-απόψυξης βγήκαν στην αγορά, οι καταναλωτές είχαν ήδη συνηθίσει να μην έχουν φώτα κατάψυξης.

Ψυχολογικοί αλλά και πράκτικοί λόγοι

Η έλλειψη παραθύρων αποτελεί βασικό στοιχείο της ψυχολογίας των λιανικών αγορών, όπου οι επιχειρηματίες προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα να ξοδεύουν χρόνο και χρήμα.

Όπως ακριβώς συμβαίνει και στα καζίνο δηλαδή, όπου η διάρκεια παραμονής του επισκέπτη συμφέρει τον επιχειρηματία. Μέσα σε ένα καζίνο δεν υπάρχει ούτε ρολόι στον τοίχο, ούτε παράθυρα -ο απόλυτος τρόπος να χάσεις την αίσθηση του χρόνου.

Όσο περισσότερο δεν βλέπεις έξω τόσο περισσότερο ψωνίζεις

Έτσι λοιπόν και τα σουπερμάρκετ δεν διαθέτουν παράθυρα, λειτουργώντας ως ένα είδος «φούσκας» όπου οι αγοραστές δεν θα παρατηρήσουν τις κακές καιρικές συνθήκες ή το σκοτάδι έξω. Όσο περισσότερο ψωνίζουν, τόσο περισσότερο ξοδεύουν.

Ταυτόχρονα, λειτουργούν με δυνατά φώτα και εκκωφαντικούς χαρούμενους ήχους – ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να νιώσεις όμορφα και άνετα, διότι πολύ απλά αν μας αρέσει ένας χώρος στον οποίο είμαστε, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να μείνουμε αρκετές ώρες σε αυτόν.

Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο πολλά σούπερμαρκετ έχουν δάπεδα με πλακάκια, τα οποία προκαλούν θόρυβο στα καροτσάκια, αναγκάζοντας κατά κάποιον τρόπο τους αγοραστές ενστικτωδώς να επιβραδύνουν και να περιηγηθούν περισσότερο.

Υπάρχουν, ωστόσο, και πρακτικά ζητήματα. Όπως τα μεγάλα παράθυρα που αφήνουν το φως του ήλιου να εισχωρήσει στο χώρο μπορούν να προκαλέσουν ξεθώριασμα στις συσκευασίες, κάνοντάς τες να φαίνονται φθαρμένες στους καταναλωτές.

Δεν αμφισβητεί κανένας νοήμων άνθρωπος ότι όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις στην κοινωνία που ζουν. Έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να αγωνίζονται για να βελτιώνουν το βιοτικό τους και το εργασιακό τους επίπεδο που όμως για να έχουν επιτυχία στους αγώνες τους θα πρέπει πρωτίστως να έχουν εξασφαλίσει τη βοήθεια και τη συμπαράσταση της κοινωνίας και όχι να έχουν απέναντί τους τους συνανθρώπους τους. Αυτό είναι το πρώτο και μεγάλο μέλημα των συνδικαλιστών που εκπροσωπούν τους συλλόγους των εργαζομένων που θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο διχασμός μεταξύ μας καιροφυλαχτεί με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας. Σήμερα που η χώρα μας ζει μία ανείπωτη τραγωδία και θρηνεί πάνω από 40 νέα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους αναίτια δεν είναι τίμιο να βάζουμε όλοι εμείς τα όποια συμφέροντά μας και να ταλαιπωρούμε απροειδοποίητα το επιβατικό κοινό της Αττικής είναι άδικο και ασφαλώς τέτοιες ενέργειες έχουν και τις ανάλογες επιπτώσεις.

Με εντολή Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                                           Ο Γεν. Γραμματέας

Ευθύμιος Ρουσιάς                                            Νικόλαος Μητροκώτσας

Η αξία του αγγίζει το αστρονομικό ποσό των 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων

Το πιο ακριβό πράγμα στον κόσμο βρίσκεται στην πραγματικότητα έξω από αυτόν τον κόσμο, κάτι που αφορά τόσο την τοποθεσία του, όσο και την αστρονομική του τιμή, που ο ανθρώπινος νους σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συλλάβει.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, ζούμε σε έναν κόσμο που τροφοδοτείται από τον καταναλωτισμό, όπου οι περισσότερες από τις δραστηριότητές μας αποτελούν στην ουσία μια ανταλλαγή. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, όσο μεγάλο κι αν είναι ένα κτίριο, υπάρχει πάντα ένα μεγαλύτερο. Ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα κινείται ένα αυτοκίνητο, υπάρχει πάντα ένα νέο αυτοκίνητο που βγαίνει στην αγορά που ξεπερνά αυτήν την ταχύτητα. Όσο ακριβό κι αν είναι κάτι, πάντα υπάρχει κάτι εκεί έξω που κοστίζει λίγο περισσότερο.

Για παράδειγμα, ως κάποια από τα πιο ακριβά «πράγματα» εκεί έξω, σύμφωνα με το grunge.com, θεωρείται μία θέση στάθμευσης στο Μανχάταν 1 εκατομμυρίου δολαρίων, μία επιχρυσωμένη Bugatti 10 εκατομμυρίων δολαρίων και φυσικά το Yacht History Supreme, αξίας 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που είναι διακοσμημένο με αγάλματα κατασκευασμένα από αρχαία οστά δεινοσαύρων, ακόμη μία ιδιωτική κατοικία 34 ορόφων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων με αρκετό χώρο στο γκαράζ για να φιλοξενήσει 160 οχήματα. Όμως, όπως αποδεικνύεται, το πιο ακριβό πράγμα σε αυτόν τον κόσμο είναι στην πραγματικότητα έξω από αυτόν τον κόσμο -τόσο ως προς την τοποθεσία του, όσο και ως προς την τιμή του.

Σύμφωνα με το grunge.com, λοιπόν, το CNBC αναφέρει ότι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κόστισε 150 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή του, για να μην αναφέρουμε τα δισεκατομμύρια που χρειάζονται για την συντήρησή του. Στην πραγματικότητα, το σύστημα ήταν τόσο ακριβό που πολλά έθνη έπρεπε να συμμετάσχουν για να καλύψουν το κόστος κατασκευής. Το εγχείρημα δεν θα ήταν δυνατό αν δεν υπήρχε η συλλογική χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ευρώπη, τον Καναδά και την Ιαπωνία.

Παρόλο που δεν είναι φτιαγμένος από χρυσό, διαμάντια ή οστά δεινοσαύρων, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός μπορεί να υπερηφανεύεται για την εκπληκτική θέα του σύμπαντος και ένα μάλλον εντυπωσιακό εργαστήριο. Σύμφωνα με τη NASA, ο κύριος σκοπός του είναι να διατηρεί μια αέναη ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα. Από τότε που έγινε για πρώτη φορά κατοικήσιμος τον Νοέμβριο του 2000, είχε πάντα ανθρώπους που ζούσαν πάνω του, ακόμη και σε περιόδους συντήρησης και κατασκευής.

Οπότε, την επόμενη φορά που θα ονειρευτείτε μια φανταχτερή τσάντα που κοστίζει περισσότερο από όσα βγάζετε σε ένα χρόνο ή θα ζηλέψετε μια Aston Martin θυμηθείτε το εξής: Το πιο ακριβό πράγμα που κατασκευάστηκε ποτέ δεν βρίσκεται καν πάνω στη Γη.