Αρχική » Εφημερίδα (Σελίδα 5)
Αρχείο κατηγορίας Εφημερίδα
Αποχαιρετώντας τον Λάζαρο Κουρετζή
του Ηλία Πίτσικα
Πώς τα φέρνει ο χρόνος…
Ο αγαπημένος μας Λάζαρος Κουρετζής (Μπαλού) μας αποχαιρέτησε στις 30/8/2024, μία μέρα πριν τη λήξη της φετινής κατασκηνωτικής περιόδου του Χαρούμενου Χωριού.
Από το πρωί της 31ης Αυγούστου η σημαία στον κεντρικό ιστό της κατασκήνωσης, που στέκει αγέρωχος από το 1950 στο κέντρο του κατασκηνωτικού χώρου, ήταν μεσίστια.
Στη γιορτή για τη λήξη του φετινού καλοκαιριού, του 75ου της ιστορίας της κατασκήνωσης, τα συναισθήματα όλων εμάς, ιδιαίτερα των μεγαλύτερων σε ηλικία ομαδαρχών και πολλών παλαιών κατασκηνωτών που παραβρέθηκαν, ήταν έντονα μέσα στην εύγλωττη σιωπή.
Στην έναρξη της γιορτής παιδιά και ομαδάρχες καθισμένοι σε κύκλο σιγοτραγουδήσαμε το πρώτο κατασκηνωτικό τραγούδι που συνέθεσαν οι ομαδάρχες για το Χαρούμενο Χωριό το 1950.
Κατά τη διάρκεια της βραδινής καλλιτεχνικής γιορτής ο Μπαλού ήταν παρών στη σκέψη μας.
Το μεσημέρι της Τετάρτης 4/9/2024, παρουσία δεκάδων φίλων, συνεργατών και μελών της οικογένειας του Λάζαρου Κουρετζή, στο κοιμητήριο του Δήμου Βύρωνα αποχαιρετίσαμε τον καλό μας δάσκαλο, τον σπουδαίο άνθρωπο του θεάτρου και του θεατρικού παιχνιδιού και καλό μας δάσκαλο τον αρχηγό της κατασκήνωσης Χαρούμενο Χωριό από το 1950 έως το 1991, τον υπεύθυνο του παιδαγωγικού σχεδιασμού και της λειτουργίας της παιδικής στέγης του ΗΣΑΠ «Το Σπίτι μας» στο νέο Φάληρο, τον δημιουργό της πολιτιστικής λέσχης νέων που λειτούργησε από το 1960 έως το 1991 και με τη λειτουργία της προσέφερε σε εβδομαδιαία βάση έναν σημαντικό χώρο ψυχαγωγίας και έκφρασης για δεκάδες νέους.
Ξεχωριστή στάθηκε μάλιστα και η πολυετής λειτουργία του θεατρικού ομίλου που ίδρυσε και σε δική του σκηνοθεσία και επιμέλεια ανέβασε με νέους, αρκετά θεατρικά έργα από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο.
Νιώθω ότι στάθηκα τυχερός που τον γνώρισα στην κατασκήνωση από τα 14 μου χρόνια που συμμετείχα σαν παιδί εργαζομένου στην Ιονική Τράπεζα.
Η παρακαταθήκη του στο παιδαγωγικό πνεύμα της κατασκηνωτής είναι μεγάλη.
Σε αυτό τον τελευταίο αποχαιρετισμό ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο σιωπηλός αποχαιρετισμός των παλαιών κατασκηνωτών των δύο πρώτων δεκαετιών της λειτουργίας της κατασκήνωσης. Αναφέρομαι στους: Παντελή Τσολάκο, Ηλία Μπονάρο, Γιάννη Χρυσόγελο, Νανά Κοχλήδου, Τασούλα Παπαδοπούλου, Κώστα Λαγουδάκη, Γιώργο Καρύδα, Νίκη Πρωτόπαπα,Αντώνη και Ιωσήφ Περπινιά, Βούλα και Γιάννη Βραχάτη, Θοδωρή Σφυρή, Δημήτρη Κόντου, Γιώργου Σπηλιόπουλου, Μαγκυ Μοντζολή,Άγγελου Αρβανίτη, Δήμητρα Παλαιολόγου, Δημήτρη Δαμιανίδη, Χρήστο Τσιαδή, Βέρα Κουλουλία, Μαργαρίτα Γρηγορακάκη και πολλούς άλλους.
Μπαλού, θα σε θυμόμαστε πάντα.
Τα συλλυπητήρια μου στην αγαπημένη Μαντώ Κουρετζή επί πολλά χρόνια εργαζόμενη στη παιδική μέριμνα του ΗΣΑΠ.
Εκδρομή στα παράλια της Μικράς Ασίας και στην Καππαδοκία
Το Σωματείο μας από τις 17 μέχρι τις 25 Οκτωβρίου πραγματοποίησε, 9ήμερη εκδρομή στις χαμένες πατρίδες για να γνωρίσουμε τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Καππαδοκία εκεί που κάποτε άκμαζε και μεγαλουργούσε το Ελληνικό στοιχείο και για να τα επισκεφτεί κανείς σήμερα είναι απαραίτητο να καταβάλλεις ακριβό εισιτήριο εισόδου. Όμως με τη σκέψη ότι σε αυτά τα μέρη έζησαν και μεγαλούργησαν πολλοί Έλληνες από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καθώς και αυτούς που μαρτύρησαν πριν από 100 χρόνια με τη μεγάλη σφαγή και την καταστροφή των Ελλήνων της Πόλης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου και ήταν χρέος μας να τιμήσουμε και να θαυμάσουμε, έστω και με τίμημα ότι απέμεινε από αυτούς τους προγόνους μας, ξεκινώντας 56 θαρραλέοι συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ το πρωινό της 17ης Οκτωβρίου, φθάσαμε το βράδυ στην Κομοτηνή που διανυκτερεύσαμε.
Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε για τους Κήπους του Έβρου όπου μετά τον απαραίτητο έλεγχο μπήκαμε στο Τουρκικό έδαφος και μέσω της νέας μεγάλης γέφυρας του Ελλησπόντου περάσαμε το Τσανάκαλε και φθάσαμε στην Σμύρνη, τη μαρτυρική πόλη της Μικράς Ασίας, βλέποντας ό,τι απέμεινε από τα αρχοντικά των Ελλήνων της Πόλης και τη μεγάλη παραλία όπου έγινε η μεγάλη σφαγή των Ελλήνων, με θεατές τις μεγάλες δυνάμεις.
Την τρίτη ημέρα επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου, μιας πόλης που για περισσότερο από χίλια χρόνια ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Επισκεφτήκαμε στην Αφροδίσια τον ναό της Αφροδίτης και το αρχαίο στάδιο, κουρασμένοι το βράδυ φθάσαμε στο Παμούκαλε εκεί που βρισκόταν η αρχαία πόλη της Ιεράπολης. Παρά την κούρασή μας κάναμε την περιήγηση της πόλης, που δημιουργήθηκε όταν μία πηγή μεγάλης περιεκτικότητας σε δικαρβονικό ασβέστιο χύθηκε ως καταρράκτης από την άκρη ενός γκρεμού. Το υγρό κρύωσε και σκλήρυνε αφήνοντας πίσω του εναποθέσεις ασβεστίου, διαμορφώνοντας φυσικές λίμνες, υψώματα και προεξοχές, είναι όμως άλλο να το θαυμάσεις από κοντά και άλλο να το περιγράψεις.
Την τέταρτη ημέρα αναχωρήσαμε για την Καππαδοκία που είναι μια ηφαιστιογενή περιοχή και για την οποία ο άνεμος και οι διαβρώσεις του εδάφους μετά από πολλούς αιώνες δημιούργησαν τους κώνους, τα φαράγγια και τις κοιλάδες, που συνθέτουν ένα υπέροχο τοπίο. Το βράδυ αργά γεμάτοι εντυπώσεις φθάσαμε στο Προκόπι όπου διανυκτερεύσαμε.
Η πέμπτη ημέρα ξεκίνησε με ξενάγηση-γνωριμία με την κοιλάδα του Κοράματος, η κοιλάδα της φαντασίας για να κυριολεκτούμε, όπου χάρη στην ομορφιά της και τους βυζαντινούς θησαυρούς που διαθέτει, είναι ένα από τα θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Το λεκανοπέδιο της Καππαδοκίας, έχει σχηματιστεί από διάβρωση και ανήκει σε ένα αρχαίο οροπέδιο, το έδαφος του οποίου αποτελείται από ηφαιστειακό υλικό, πολύ μαλακό, από τη συσσώρευση λάβας και λάσπης που κύλησαν από τα βουνά. Από τη διάβρωση το έδαφος σχίστηκε, δίνοντας στο τοπίο μία όψη σεληνιακή. Έτσι το οροπέδιο αλλοιώθηκε, παίρνοντας εκπληκτικά σχήματα. Συναντά κανείς λοιπόν στο βάθος της κοιλάδας κώνους, κολόνες, πύργους, πυραμίδες ή βελόνες των οποίων το ύψος φτάνει μέχρι και τα τριάντα μέτρα. Υπάρχουν 360 εκκλησίες από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, καθώς και πολλές κατοικίες λαξευμένες μέσα στο μαλακό ηφαιστειακό υλικό.
Ακολούθησε επίσκεψη στο χωριό Ζέλβε που είναι λαξευμένο μέσα στα βράχια, το Ουτζχισάρ και την Άβανο χτισμένη στις όχθες του Άγη ποταμού και την Κιουτάχεια και τη Νεάπολη. Κατάκοποι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, λίγοι όμως είχαν τη δύναμη να παρακολουθήσουν τους χορούς των Δερβίσηδων.
Η έκτη ημέρα ξεκινά με επίσκεψη στη Σινασσό και ξενάγηση στο ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, στον οποίο λειτουργεί ο Πατριάρχης όταν επισκέπτεται την Καππαδοκία. Ακολούθησε ξενάγηση στην υπόγεια πόλη της Μαλακοπής σε βάθος 55 μέτρα και έκταση 4.500τ.μ. Συνεχίσαμε για Καρβάλη όπου επισκεφτήκαμε την εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Επόμενος σταθμός ήταν η κοιλάδα του Περιστρέμματος με τις εκπληκτικά λαξευμένες εκκλησίες στη λάβα που έχει παγώσει και οι κάθετοι βράχοι κομμένοι σαν από μαχαίρι, εντυπωσιάζουν.
Η έβδομη ημέρα ξεκίνησε πολύ πρωί για 14 μέλη της αποστολής που αποφάσισαν να πετάξουν με αερόστατο, το οποίο είναι σημείο αναφοράς για την περιοχή, για να δουν από ψηλά όλα όσα είχαμε περιδιαβεί τις τρεις προηγούμενες ημέρες. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, δεν περιγράφεται με λόγια και θα πρέεπι να το ζήσει όποιος επισκέπτεται την Καππαδοκία. Έφθασε όμως η ώρα για την αναχώρηση από το Προκόπι της Καππαδοκίας για την Προύσα όπου μετά από ενδιάμεσες στάσεις φθάσαμε νωρίς το βράδυ.
Η όγδοη ημέρα ξεκίνησε στην Προύσα με επίσκεψη στον τάφο του Καραγκιόζη και του Χατζιαβάτη και στο Ουλού Τζαμί καθώς με τα ανάλογα ψώνια από την κλειστή αγορά και τα γύρω καταστήματα. Ήρθε όμως η ώρα για αναχώρηση και πάλι για την Ελλάδα. Έτσι με τη γνωστή διαδρομή περνώντας από μέρη που μας έχουν αφήσει πικρές αναμνήσεις όπως είναι οι περιοχές του Εσκί Σεχίρ και του Σαγγάριου ποταμού περάσαμε και πάλι τη νέα γέφυρα των Δαρδανελλίων στον Ελλήσποντο και μετά τον έλεγχο στα σύνορα καταλήξαμε το βράδυ στην πόλη της Κομοτηνής την οποία περπατήσαμε για να την γνωρίσουμε όσο το δυνατό γίνεται για λίγες ώρες.
Η ένατη ημέρα ήταν η επιστροφή μας στην πόλη μας που για εννέα ημέρες την είχαμε εγκαταλείψει, γεμάτοι εικόνες για όσα βιώσαμε αλλά και πίκρα και πόνο για όσα είχαμε και χάσαμε από δικές μας αδικαιολόγητες πράξεις και ενέργειες.
Η Διοίκηση
Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για το Ηλεκτρονικό Εισιτήριο
Συνεχίζουμε τον αγώνα που αρχίσαμε το 2017 για τη χορήγηση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στους συνταξιούχους μας. Έτσι μετά τη συνάντηση που είχαμε στις 23 Σεπτεμβρίου 2024 με τον αρμόδιο Υφυπουργό κ. Βασίλη Οικονόμου επανερχόμαστε με δεύτερη ενημερωτική επιστολή που εστάλη στον κύριο Υφυπουργό στις 17 Οκτωβρίου, αναλύοντας το πρόβλημα και ζητάμε να έχουμε άμεσα συνάντηση μαζί του.
Για δική σας ενημέρωση επισυνάπτουμε την τελευταία επιστολή μας προς τον κύριο Υφυπουργό.
ΠΡΟΣ
Τον Υφυπουργό Μεταφορών και Υποδομών
κ. Βασίλη Οικονόμου
Θέμα: Μετακινήσεις Συνταξιούχων μελών των Σωματείων μας
στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,
Σε συνέχεια της συνάντησής μας μαζί σας την 23η Σεπτεμβρίου 2024, μετά την προτροπή σας για την αποστολή και εγγράφως των απόψεών μας για το θέμα της δωρεάν μετακίνησης των μελών των Σωματείων μας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τα εξής:
Επί πολλά χρόνια συνηθιζόταν η δωρεάν μετακίνηση των συνταξιούχων μελών μας στα ΜΜΜ με την επίδειξη της κάρτας μέλους Σωματείου μας. Η πρακτική αυτή έπαυσε με την καθιέρωση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.
Το αίτημά μας είναι να επαναφερθεί η δυνατότητα αυτή για τα μέλη μας.
‘Έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές συναντήσεις με προκατόχους σας, οι οποίοι έδειξαν κατανόηση για το πρόβλημα, ωστόσο από τη Διοίκηση δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα καμία ενέργεια για την ικανοποίηση του αιτήματός μας, ούτε καν αντιπρόταση.
Οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι η μέχρι τώρα αδιαφορία της Διοίκησης από το 2018 που γίνονται ενέργειες από μας, είναι δυσάρεστη για όλα τα μέλη μας. Ελπίζουμε ότι εσείς θα δείξετε ενδιαφέρον για τις ανησυχίες μας και θα υιοθετήσετε μια διαφορετική προσέγγιση στη λήψη αποφάσεων για το θέμα που μας αφορά.
Στη συνάντηση μαζί σας, επισημάνθηκε από σας το θέμα του κόστους. Τα συνεργαζόμενα σωματεία συνταξιούχων στις αστικές μεταφορές, βάση των αρχείων τους, έχουν τον παρακάτω αριθμό εγγεγραμμένων μελών, συνταξιούχους πρώην εργαζόμενους στις επιχειρήσεις των αστικών μεταφορών στο λεκανοπέδιο της Αττικής:
Να σας επισημάνουμε ότι το 85% των συνταξιούχων μελών μας είναι δικαιούχοι της έκπτωσης του 50% άνω των 65 ετών που είναι νομικά ήδη θεσμοθετημένο για όλους τους συνταξιούχους της χώρας, κάνοντας το όποιο κόστος προκύπτει κατά πολύ μικρότερο.
Να σημειώσουμε δε, ότι ένα σημαντικό ποσοστό πάνω από 30% των συνταξιούχων διαμένει μόνιμα στην επαρχία και ένα εξίσου σημαντικό ποσοστό πάνω από 25% δεν μετακινούνται καθόλου λόγω προβλημάτων υγείας και του προχωρημένου της ηλικίας τους. Αλλά και ο αριθμός αυτών που μετακινούνται, είναι περιορισμένος αφού οι μετακινήσεις τους με τα ΜΜΜ είναι ελάχιστες, προτιμώντας τη χρήση του ΙΧ αυτοκινήτου, ρίχνοντας ακόμα περισσότερο το κόστος του αιτήματός μας.
Δεν θα αποτελούσε υπερβολή η εκτίμηση ότι κατά μέσο όρο πραγματοποιούνται από τα μέλη μας 50 διαδρομές το χρόνο με τα ΜΜΜ.
Μία ακριβής εκτίμηση θα μπορούσε να υπάρξει εφόσον δινόντουσαν στα μέλη μας πιλοτικά προσωρινές προσωποποιημένες κάρτες ετήσιας διάρκειας, οπότε στο τέλος του έτους θα υπήρχε μία αντικειμενική εκτίμηση του κόστους.
Όμως, η δωρεάν μετακίνηση των συνταξιούχων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που για πολλά χρόνια εργάσθηκαν σε αυτά και πρόσφεραν τα μέγιστα, πολλές φορές μάλιστα κάτω από πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, ώστε το επιβατικό κοινό της Πρωτεύουσας να απολαμβάνει όσο το δυνατόν καλύτερες και ασφαλείς υπηρεσίες, είναι πρωτίστως μια ηθική δικαίωση της προσφοράς μας. Για μας είναι περισσότερο ηθικό θέμα παρά οικονομικό, γιατί αφιερώσαμε σχεδόν όλον τον εργασιακό μας βίο μέσα από όλες τις ειδικότητες, ως οδηγοί, μηχανοδηγοί, τεχνίτες, διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι κ.λπ.
Θεωρούμε ότι θα αποτελέσει μεγάλη ηθική δικαίωση για τους συνταξιούχους από τις εταιρείες των αστικών μεταφορών, του ΟΑΣΑ και του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, η ένταξή τους στην κατηγορία των δωρεάν δικαιούχων όπως ήδη έχουν ενταχθεί και άλλες κατηγορίες εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων κλπ. Η ενέργεια αυτή όχι μόνο θα μπορούσε να ενισχύσει την κουλτούρα της αναγνώρισης και να δημιουργήσει ένα πιο θετικό εργασιακό περιβάλλον, αλλά θα συνέβαλλε στη θετική εντύπωση για το Υπουργείο σας όχι μόνο των ωφελούμενων συνταξιούχων υπαλλήλων αλλά και των οικογενειών τους και του πολύ μεγάλου ποσοστού (55%) όσων δεν θα κάνουν χρήση του μέτρου για τους λόγους της διαμονής στην επαρχία και της αδυναμίας μετακίνησης που προαναφέρθηκαν.
Άλλωστε μία τέτοια παροχή δεν θα ήταν πρωτόγνωρη αλλά όπως προαναφέρθηκε, θα ήταν πολύτιμη για τους απόμαχους της δουλειάς, δεδομένης της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται συνολικά στον συνταξιοδοτικό τομέα, στην υγεία, στην πρόνοια, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των συνταξιούχων.
Όπως σας ενημερώσαμε κατά τη συνάντησή μας, με την κοινή απόφαση ΥΠΠΟΑ/ΓΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΔΜ/ΤΑΜΣ/Φ32−Φ56/370862/218709/12209/7831 «Δικαίωμα εισόδου σε μεμονωμένα μνημεία, οργανωμένους αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και μουσεία που ανήκουν στο Δημόσιο» (Άρθρο 3 παρ. 3ζ) η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία και τα μουσεία είναι ελεύθερη για τους συνταξιούχους υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων.
Υπάρχει επομένως ήδη ένα διαμορφωμένο προηγούμενο με δυνατότητα ελάφρυνσης για τους εν λόγω υπαλλήλους, όπως αυτό που διεκδικούμε αντίστοιχα για τα μέλη μας.
Αλλά και στους συνταξιούχους του Ομίλου ΔΕΗ, παρέχεται με το νόμο 4643/2019 που ψήφισε η Κυβέρνηση της Ν.Δ., έκπτωση 30% στη χρέωση των καταναλώσεων ηλεκτρικής ενέργειας που αφορούν τη ΔΕΗ, επί του οικιακού τιμολογίου.
Κύριε Υφυπουργέ, πιστεύουμε ότι η κυβέρνησή σας μπορεί να δει το θέμα θετικά και να μας δώσει άμεσα λύση στο θέμα της δωρεάν μετακίνησης για τους συνταξιούχους μέλη μας, που εργάσθηκαν για πολλά χρόνια για την εύρυθμη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών.
Τα συμμετέχοντα Σωματεία
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Ο.Α.Σ.Α & ΘΥΓΑΤΡΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Η.Σ.Α.Π
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Η.Λ.Π.Α.Π
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΑ.ΣΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΥΠΑΛΛ. ΥΠ. ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΕΩΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ο.Α.Σ.Α
Το Σωματείο είναι το δεύτερο σπίτι σου
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ στην προσπάθειά του να έχει άμεση επαφή με τα μέλη του, απευθύνεται προς όλες τις συναδέλφισσες και προς όλους τους συναδέλφους και τους ενημερώνει.
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Μη ξεχνάς Ότι το Σωματείο είναι το δεύτερο σπίτι σου και θα πρέπει να είσαι τακτικός επισκέπτης για να μαθαίνεις τα τεκταινόμενα και για να έχεις άμεση ενημέρωση για ό,τι συμβαίνει.
Μη ξεχνάς Να ενημερώνεις άμεσα το Σωματείο όταν αλλάζεις διεύθυνση κατοικίας καθώς και αριθμό τηλεφώνου για να έχουμε τη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί σου όταν υπάρχει κάποιο θέμα για το οποίο θα πρέπει να ενημερωθείς καθώς και να λαμβάνεις τα όποια έντυπα του Σωματείου.
Μη ξεχνάς Νέα συναδέλφισσα – νέε συνάδελφε ότι για να εγγραφείς και να γίνεις μέλος του Σωματείου θα πρέπει να έρθεις στα γραφεία του Σωματείου και να συμπληρώσεις τη σχετική αίτηση εγγραφής.
Μη ξεχνάς Ότι όταν έρθεις στα γραφεία του Σωματείου μας, δεν θα πλήξεις γιατί θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου στις φιλόξενες αίθουσες του Σωματείου, μαζί με τους άλλους συναδέλφους που θα συναντήσεις και συζητώντας θα ξετυλίξετε μαζί το κουβάρι των αναμνήσεων από το κοινό εργασιακό βίο σας.
Μη ξεχνάς Να ενημερώνεις το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου άμεσα όταν επέρχεται η οποιαδήποτε μεταβολή στην οικογενειακή σου κατάσταση, όπως θάνατος μέλους, γάμος παιδιών, γεννήσεις, βαπτίσεις, επαγγελματική επιτυχία παιδιών και εγγονιών και γενικά ό,τι ευχάριστο και θλιβερό συμβεί στην οικογένειά σου.
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Σήμερα που υπάρχουν τόσα πολλά μέσα επικοινωνίας θα πρέπει να σταματήσει το φαινόμενο να πεθαίνει κάποιος συνάδελφος και να το πληροφορούμαστε μετά από χρόνια. Αυτό βέβαια βαραίνει τους άμεσα συγγενείς των θανόντων συναδέλφων μας, τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζουν να λαμβάνουν την εφημερίδα του Σωματείου μας και ό,τι άλλο έντυπο, δεν επικοινωνούν μαζί μας για να μας ενημερώσουν σχετικά. Είναι ένα θέμα απαράδεκτο να συμβαίνει στην οικογένεια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ και ζητάμε τη βοήθειά σας για να το εξαλείψουμε.
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Απευθυνόμαστε σε σένα για μία εισέτι φορά και θα θέλαμε να έχουμε την ανταπόκριση που πρέπει καθώς και τη βοήθειά σου για να συζητάμε μαζί σου τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται και όλοι μαζί να δίνουμε τις ενδεδειγμένες λύσεις και τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται όχι μόνο στις Γενικές Συνελεύσεις και στις οποίες έχουμε υποχρέωση να δίνουμε το δυναμικό παρόν όλοι αλλά και σε καθημερινή βάση στα γραφεία του Σωματείου μας όπου έχουμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε και να προσπαθήσουμε για τη λύση κάθε προβλήματος που ήθελε ανακύψει.
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Εάν δεν έχουμε από εσάς τη βοήθεια που ζητάμε πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί σας και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο πλήγμα για τη μεγάλη οικογένεια που λέγεται Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η ανακοίνωση αυτή αναδημοσιεύεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα στην εφημερίδα μας ο «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» για ενημέρωση όλων των συναδέλφων μας. Η αναδημοσίευση αυτή γίνεται μετά από τηλεφώνημα που δεχθήκαμε από θυγατέρα συναδέλφου μας η οποία μας επέπληξε λέγοντας «Για ποιο λόγο συνεχίζουμε να στέλνουμε την εφημερίδα στον πατέρα της που έχει φύγει από τη ζωή εδώ και έναν χρόνο». Ασφαλώς και δεν γνωρίζαμε καθώς σήμερα δεν υπάρχει καμία ενημέρωση από τον e-ΕΦΚΑ για τις μεταβολές που παρουσιάζονται και μόνη μας ενημέρωση είστε εσείς τα μέλη μας και ζητάμε τη βοήθειά σας και τη συμπαράστασή σας στο θέμα της ενημέρωσης.
Η Διοίκηση
Αφιέρωμα στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Θα το δείτε στην εφημερίδα μας
Η 1η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από το έτος 1990 ως Παγκόσμια Ημέρα για την τρίτη ηλικία. Υιοθέτησε αυτή τη γιορτή αφενός για να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι και αφετέρου να αποτίσει φόρο τιμής στην ηλικία της ωριμότητας και της εμπειρίας, με πολλά όμως ερωτήματα για το πώς ζουν σήμερα οι ηλικιωμένοι. Ποιες ελλείψεις έχουν και τι χρειάζονται για να ζήσουν με αξιοπρέπεια τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Ποια είναι η φροντίδα και η συμπαράσταση από το οικογενειακό τους περιβάλλον και πως αισθάνονται από τις παροχές που τους παρέχει το κράτος και γενικά τι θέλει ένας ηλικιωμένος για να αισθάνεται ότι ζει μέσα σε ένα ανθρώπινο, ζεστό και σωστό περιβάλλον.
Το 1991 ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων ο νόμος 1931/1991 που όριζε την 1η Οκτωβρίου ως ημέρα τιμής και αναγνώρισης των ατόμων της τρίτης ηλικίας. Ο νόμος ψηφίστηκε ομόφωνα από όλα τα κόμματα της βουλής καθώς δεν είχε κανένα κόστος για την πολιτεία. Στη συνέχεια το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας προώθησε το θέμα στον ΟΗΕ και πέτυχε την καθιέρωση της γιορτής για τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Όμως μέχρι εκεί, γιατί ενώ έχουν περάσει 33 χρόνια από τότε, όχι μόνο ο νόμος έχει ξεχαστεί σε κάποιο ντουλάπι του υπουργείου αλλά και τα άτομα της τρίτης ηλικίας έχουν ξεχαστεί από την πολιτεία και αυτό φάνηκε ολοφάνερα από τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στην 88η Έκθεση της Θεσσαλονίκης που δεν συμπεριελήφθησαν στις παροχές οι συνταξιούχοι.
Οι ηλικιωμένοι σήμερα αποτελούν σχεδόν το 30% του πληθυσμού της χώρας μας και όπως δείχνουν οι έρευνες ο αριθμός αυτός συνεχώς θα αυξάνεται. Είναι τα άτομα της τρίτης ηλικίας που δεν ανήκουν πλέον στην παραγωγική τάξη του κοινωνικού ιστού, αλλά παραμένουν ωστόσο ενεργό κομμάτι της οικονομικής ζωής της χώρας και ταυτόχρονα αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο γνώσης, ωριμότητας και εμπειριών για όλους μας.
Η τρίτη ηλικία είναι μία ηλικία δύσκολη συναισθηματικά αλλά και βιολογικά. Η μοναξιά και η κατάθλιψη είναι οι πρώτοι και μεγάλοι εχθροί των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, οι ασθένειες είναι οι δεύτεροι αρνητικοί παράγοντες. Και όμως παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα, οι γιατροί λένε ότι δεν θα πρέπει να το βάζουν κάτω. Αισιοδοξία, δραστηριότητες, ψυχαγωγία, σωστή ιατρική παρακολούθηση, ακόμα και διαπροσωπικές σχέσεις, χωρίς βέβαια υπερβολές, είναι μερικές από τις συμβουλές που οι ειδικοί δίνουν στα άτομα της τρίτης ηλικίας για να νιώσουν και να πιστέψουν ότι ναι μεν είναι απόμαχοι της εργασίας όχι όμως και της ζωής.
Η πολιτεία έχει χρέος να βρίσκεται δίπλα στους ηλικιωμένους, να τους ενημερώνει, να τους πληροφορεί για τα θέματα που ίσως δεν γνωρίζουν και να φροντίζει για τη ψυχαγωγία τους. Επειδή η γήρανση του ανθρώπου είναι φαινόμενο μη αναστρέψιμο, επιβάλλεται η πολιτεία να προσαρμόσει την πολιτική της για τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Δυστυχώς στη χώρα μας οι έρευνες δείχνουν ότι οι συντάξεις στη χώρα μας είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη και τα προγράμματα κοινωνικής μέριμνας για τους συνταξιούχους μειονεκτούν κατά πολύ έναντι των άλλων χωρών.
Οι πολιτικοί μας τρέχουν πίσω από τα γεγονότα – Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ
Σχεδόν κάθε καλοκαίρι όλοι είμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Βλέπουμε, ειδικά τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο και πάντα όταν υπάρχουν ισχυροί άνεμοι, φωτιές να καταστρέφουν τις περιουσίες μας καθώς και τον δασικό πλούτο της χώρας μας, το θέμα κλείνει με μία ανακοίνωση από το αρμόδιο Υπουργείο της Προστασίας του Πολίτη που να αποδίδει τις καταστροφές σε «οργανωμένο σχέδιο εμπρηστών». Αυτό και τίποτα άλλο, το πολύ πολύ να συλλάβουν κάποιον που να του καταλογίζουν εμπρησμό από αμέλεια για κάποια εργασία που έκανε σε εξωτερικό χώρο.
Το κυριότερο όμως είναι ότι τις μέρες που καίγεται όλη η χώρα μας, οι πολιτικοί μας δεν ασχολούνται με το πώς θα σβήσουν τις φωτιές, αλλά κάνουν πλειστηριασμό για το πότε και επί ποιας κυβέρνησης έγιναν οι μεγαλύτερες και καταστροφικότερες πυρκαγιές στη χώρα μας, χωρίς να σκέπτονται Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση ότι όταν καίγεται το σπίτι μας και τα δάση μας, δεν είναι ώρα για συζητήσεις οι οποίες δεν βγάζουν πουθενά. Τότε είναι ώρα για έργα, είναι ώρα για από κοινού δράση.
Μία σωστά δομημένη χώρα, που ασφαλώς δεν είναι η χώρα μας, οφείλει να απαντήσει με έργα πρόληψης και αποτροπής των πυρκαγιών, καθώς και με σχέδια αντιμετώπισης αυτών. Ωστόσο στην περίπτωση της Ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας μας, ζούμε την απόλυτη εξαίρεση του κανόνα. Η δημόσια συζήτηση για την προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας μας είναι αποσπασματική καθώς για κάθε 20 δέντρα που καίγονται φυτρώνει και μια βίλα από το πουθενά χωρίς να προβληματίζει τους αρμοδίους το από πού ξεφύτρωσε μέσα στο καμένο δάσος.
Έτσι, η επί δεκαετίες έλλειψη κεντρικής και αποκεντρωμένης πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος έχει ανοίξει τις ορέξεις των κάθε λογής κερδοσκόπων και οικοπεδοφάγων.
Υπό κανονικές συνθήκες σε μία ευνοούμενη πολιτεία, τα κόμματα, οι συλλογικότητες, οι θεσμοί και τα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να θέσουν όλες τους δυνάμεις και τις δυνατότητες στην υπηρεσία του κοινού σκοπού. Αντί αυτού όμως, όλες αυτές τις ημέρες που η χώρα μας καιγόταν από το ένα άκρο μέχρι το άλλο, παρακολουθήσαμε αποχαυνωμένοι στις τηλεοπτικές οθόνες μας μία στείρα αντιπαράθεση, μία άνευ στοιχείων και αποδείξεων εικοτολογία για τις ευθύνες, ένθεν και ένθεν.
Οι μόνοι που αξίζουν τον σεβασμό μας σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι εκείνοι που βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής και βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον όλεθρο, υπερβαίνοντας τους εαυτούς τους, δίχως να γνωρίζουν τι σημαίνει ωράριο και κούραση, βάζοντας πολλές φορές σε κίνδυνο και τον ίδιο τον εαυτόν τους, προκειμένου να διασώσουν τις περιουσίες των συνανθρώπων τους και τον φυσικό πλούτο της χώρας μας που είναι τα δάση μας.
Δυστυχώς όμως όλα αυτά που συμβαίνουν τους μήνες Ιούλιο – Αύγουστο στη χώρα μας δεν γίνονται μαθήματα για τους πολιτικούς μας και αμέσως μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου που σβήνονται οι φωτιές ξεχνιούνται όλα και τη στιγμή που η πολιτεία αδυνατεί να χαράξει μία κοινή πορεία αντιμετώπισης τέτοιων γεγονότων, του χρόνου το καλοκαίρι θα είμαστε θεατές στο ίδιο έργο.
Η Διοίκηση
Κύριε Πρωθυπουργέ, μας απογοητεύσατε!
Με το δισάκι του γεμάτο υποσχέσεις ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη ο κύριος Πρωθυπουργός της πατρίδας μας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος όμως ξέχασε να βάλει μέσα στο δισάκι του τους 2.500.000 συνταξιούχους της χώρας, ξεχνώντας βέβαια ότι αυτοί τον έκαναν Πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο κύριος Πρωθυπουργός από το βήμα της 86ης Διεθνούς Εκθέσεως της Θεσσαλονίκης δεν είναι αρκετά ώστε να αντιμετωπιστούν τα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιούργησαν για τον λαό η δεκαετής οικονομική κρίση με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, η πανδημία του Covid-189 και τελευταία η αλόγιστη κρίση τιμών και τιμολογίων.
Οι 2.500.000 συνταξιούχοι περίμεναν από τον Πρωθυπουργό της χώρας μας στην ετήσια ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης να αναφερθεί, έστω και για τα μάτια του κόσμου, για τον Γολγοθά που βιώνουμε καθημερινά εμείς οι απόμαχοι της εργασίας. Όμως ούτε φωνή ούτε ακρόαση, λες ότι δεν υπάρχουμε.
Κύριε Πρωθυπουργέ οι αριθμοί σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας ευημερούν, όμως οι συνταξιούχοι λιμοκτονούν καθώς η πλειοψηφία των συνταξιούχων ζουν με μία σύνταξη κάτω των χιλίων ευρώ και η οποία επαρκεί για να συντηρηθούν μόνο για 15 ημέρες, καθώς τιμές στα σούπερ μάρκετ αλλά και στα τιμολόγια των διαφόρων οργανισμών τραβούν την ανηφόρα και με τα ανήμπορα και γερασμένα ποδάρια μας δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε. Όμως τα εφάπαξ φιλοδωρήματα που ακούγεται ότι θα δώσετε στις γιορτές των Χριστουγέννων δεν είναι λύση στον Γολγοθά που βιώνουμε.
Ζητάμε από τον Πρωθυπουργό της χώρας μας να σκύψει και να αφουγκραστεί τους συνταξιούχους, να αξιολογήσει τα προβλήματά τους και να δώσει τις ενδεδειγμένες λύσεις γιατί όσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε η πολιτεία τα αφήνει να σέρνονται, αυτά πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα στο τέλος να μας πνίξουν όλους.
Κύριε Πρωθυπουργέ ακούστε την κραυγή αγωνίες που εκπέμπουν 2.500.000 συνταξιούχοι της χώρας μας, ειλικρινά σας λέμε δεν αντέχουμε άλλο. Όμως δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Ζητάμε μία σύνταξη που θα μας επιτρέπει να ζήσουμε με αξιοπρέπεια τα τελευταία χρόνια του επίγειου βίου μας. Μη μας απογοητεύετε κι άλλο. Δεν το αντέχουμε.
Η Διοίκηση
Δείτε εδώ την εφημερίδα του Σωματείου μας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 175
Κυκλοφορεί η έκδοση του τ. 175 της εφημερίδας μας “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος”. Με πλούσια ενημερωτική ύλη από τη δράση του Σωματείου μας, αρθρογραφία και χρηστικά θέματα. Το site αυτό λειτουργεί επικουρικά στο πλάι της. Διαβάστε το περιεχόμενο της, όπως ακριβώς είναι τυπωμένη, πατώντας ΕΔΩ.
Ο Άνθρωπος είναι το μέτρο του νόμου κι όχι ο νόμος το μέτρο του ανθρώπου
Είναι γεγονός ότι γεμίσαμε κριτές και επικριτές στην εποχή που ζούμε. Από τη μία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από την άλλη ένας κρυφός ή και φανερός θυμός γιατί ο κόσμος και οι άλλοι να μην είναι όπως τους θέλουμε, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα συνεχούς άρνησης και αντίδρασης. Σαν να είναι ο κόσμος γεμάτος από εφήβους που θέλουν να κατεδαφίσουν, χωρίς να έχουν να προτείνουν κάτι για χτίσιμο. Όταν όμως το παιχνίδι στρέφεται προς εμάς, όταν διαπιστώνουμε ότι έχουμε κάνει λάθη και ότι οι άλλοι μας επικρίνουν, τότε σπεύδουμε να ζητήσουμε την επιείκειά τους, επικαλούμενοι την ανάγκη για μία δεύτερη ευκαιρία, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν έχουμε επίγνωση του τι λέμε, τι κάνουμε, τι επιλέγουμε. Να περάσουμε τη στιγμή αυτή είναι ο στόχος μας. Να μην υποστούμε τις συνέπειες των σφαλμάτων μας κι από κει και πέρα θα το ξανασκεφτούμε λίγο, διότι, συνήθως, δεν αλλάζουμε.
Ο συνετός λόγος θέτει μία διαφορετική προοπτική στην πορεία της ζωής μας. Μεταθέτει το κλειδί της όχι στη σκέψη, αλλά στην καρδιά. Μας ζητά να σκεφτόμαστε με την καρδιά. Να επιλεγούμε την οδό της επιείκειας. Να λυπόμαστε δηλαδή για τα κακά του κόσμου και να προχωρούμε με σύνεση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Θα πρέπει να αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και γνωρίζοντας την αλήθεια να αφήνουμε πάντοτε ένα περιθώριο για να απλώσουμε το χέρι στον άλλο που έσφαλε, για να προχωρήσουμε όσο γίνεται μαζί.
Δεν είναι εύκολος ο δρόμος αυτός, διότι σκοντάφτει στο αίσθημα της δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι δεν θέλουμε την αδικία, ιδίως όταν την υφιστάμεθα. Θέλουμε τη δικαιοσύνη, συχνά για να παρηγορηθούμε ότι δεν είμαστε όπως οι υπόλοιποι. Αυτός που ζητά τη δικαιοσύνη έχει μέσα του και μία κρυφή χαρά ότι νίκησε με τις επιλογές και τις αρχές του, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο του νόμου κι όχι ο νόμος το μέτρο του ανθρώπου. Η επιείκεια δεν σημαίνει αμνήστευση σφαλμάτων ούτε δικαιολόγηση παθών. Σημαίνει όμως μία απόφαση να επιτρέψουμε στον πλησίον να ξαναδεί τη ζωή του μαζί μας, με γνώμονα την αλήθεια και το κοινό καλό και όχι με γνώμονα το ίδιον όφελος και τον θρίαμβο του όποιου ατομικού πάθους.
Οι σύγχρονοι γονείς πέφτουν συχνά σ’ αυτήν την παγίδα. Ανήμποροι να δείξουν την αλήθεια, φοβισμένοι για τη σύγκρουση που η αλήθεια απαιτεί, αμνηστεύουν τα παιδιά και τις πράξεις τους, δικαιολογούν τα πάντα, αρνούνται τα όρια. Είναι άλλο η δεύτερη ευκαιρία και άλλο η αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στη σκέψη ή στις πράξεις ή δεν πειράζει για τίποτα. Η αγάπη προς τα παιδιά μας θέλει αλήθεια. Θέλει όμως και αυτή την αίσθηση της τρυφερής ανοχής και συγχώρησης, που μας κάνει να θλιβόμαστε για το κακό, να μην το υιοθετούμε, αλλά και να μην απορρίπτουμε το ανθρώπινο πρόσωπο και πάντα να σκεφτόμαστε με την καρδιά μας.
Η Διοίκηση
Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας
Ο Ηλεκτρισμός ταυτίστηκε με τον μοντερνισμό, γεγονός που επηρέασε την επιστήμη, την ιδεολογία, την πολεοδομία. Άλλαξε ριζικά τον τρόπο παραγωγής, τον τρόπο μεταφοράς, την ανθρώπινη σκέψη και φαντασία. Βελτίωσε σε αφάνταστο βαθμό τις συνθήκες ζωής, έσπασε τα σύνορα ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα. Η ιστορία του εξηλεκτρισμού μίας πόλης, συνδέεται άρρηκτα με την πληθυσμιακή, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική της ανάπτυξη.
Ο Ηλεκτρισμός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα το 1887 και βρέθηκε αντιμέτωπος με το φωταέριο, αφού η Αθήνα μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα φωτιζόταν με γκάζι. Σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία της ΔΕΗ η «Γενική Εταιρεία Εργοληψιών» (Γ.Ε.Ε.) αναλαμβάνει με Διάταγμα του 1887 την παραγωγή και παροχή «ηλεκτρικού φωτός και ηλεκτρικής δυνάμεις εν Αθήναις».
Η εταιρεία κατασκευάζει το πρώτο εργοστάσιό της στη γωνία των οδών Πανεπιστημίου και Αγχέσμου (τη σημερινή Βουκουρεστίου) με ισχύ 150ΚW. Το «θαύμα της τεχνολογίας» ενθουσιάζει τους κατοίκους της πρωτεύουσας και οι εφημερίδες μιλούν για «παντοδυναμία του Μάγου του ηλεκτρισμού». Πρώτα φωτίζονται με ηλεκτρικό ρεύμα τα Ανάκτορα, κεντρικά ξενοδοχεία, μεγάλα καφενεία, πολυτελείς κατοικίες, ενώ ακολουθούν τράπεζες, εμπορικά καταστήματα και βιοτεχνίες. Η ίδια εταιρεία ιδρύει το 1889 νέο και πιο οργανωμένο, αν και μικρό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην οδό Αριστείδου και αναπτύσσει το πρώτο δίκτυο διανομής στην πρωτεύουσα προκειμένου να ηλεκτροδοτήσει τη βουλή στην οδό Σταδίου και το Δημοτικό Θέατρο στην οδό Αθηνάς. Τον ίδιο χρόνο ηλεκτροδοτείται επίσης η Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκει ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η «Βελτική Εταιρεία» αναλαμβάνει από τις τουρκικές αρχές τον φωτισμό και την τροχοδρόμηση της πόλης με την κατασκευή εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας. Δέκα χρόνια αργότερα κάνουν την εμφάνιση τους στην Ελλάδα οι πολυεθνικές εταιρείες ηλεκτρισμού. Η Αμερικανική Εταιρεία Thomson-Houston της Μεσογείου, με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας, εξαγοράζει τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις της Γενικής Εργοληπτικής Εταιρείας (Γ.Ε.Ε.) και το 1899 ιδρύει την «Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία Συστήματος Thomson-Houston» (ΕΗΕ) που αναλαμβάνει την ηλεκτροδότηση μεγάλων ελληνικών πόλεων. Το 1901, η ΕΗΕ απέκτησε το δικαίωμα παροχής ρεύματος στους τροχιοδρόμους (Τραμ).
Ο Ατμοηλεκτρικός Σταθμός του Φαλήρου, το πρώτο εργοστάσιο του είδους του στη χώρα, κατασκευάστηκε το 1903 και ήρθε να καλύψει την έλλειψη ενός κεντρικού σταθμού παραγωγής. Το 1904 ηλεκτροδότησε τον σιδηρόδρομο Αθηνών – Πειραιώς και το 1906 εγκαινίασε την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε βιομηχανίες της περιοχής. Η ηλεκτροδότηση της πρωτεύουσας ιδιαίτερα κατά το διάστημα 1924-1927, αποτέλεσε πεδίο οικονομικών ανταγωνισμών, πυροδότησε πολλές αντιπαραθέσεις και προσέλκυσε το ενδιαφέρον ξένων ομίλων. Νικητής σε αυτόν τον ανταγωνισμό στέφθηκε αγγλικός όμιλος «Power and Traction Finance Company Ltd» ο οποίος συνεργαζόμενος με το «Συνδικάτο Μελετών και Επιχειρήσεων» που αντιπροσωπεύεται από την Εθνική Τράπεζα, συγκροτούν τη «Γενική Ελληνική Εταιρείαν».
Με τη σύμβαση της 17ης Οκτωβρίου 1925, επί δικτατορίας Πάγκαλου, ο Αγγλοελληνικός όμιλος εξασφάλισε το αποκλειστικό προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και το προνόμιο των μεταφορών στην Αθήνα, στον Πειραιά και στα περίχωρα. Η σύμβαση θεωρήθηκε σκανδαλώδης και εξανάγκασε την Ε.Η.Ε. να μεταβιβάσει τα δικαιώματά της για ηλεκτροδότηση της Αθήνας στη νέα Εταιρεία ενώ η ίδια συνέχισε να δραστηριοποιείται σε άλλες πόλεις της χώρας. Από τη γνωστή ως «Πάουερ» ιδρύθηκαν δύο εταιρείες, η «Ηλεκτρική Εταιρεία Παραγωγής» και η «Ηλεκτρική Εταιρεία Διανομής», οι οποίες λίγο αργότερα συγχωνεύθηκαν στην «Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών – Πειραιώς (ΗΕΑΠ) που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη όλων των ηλεκτρικών εταιρειών της χώρας πριν από την ίδρυση της ΔΕΗ.
Το 1929 θα έχουν ηλεκτροδοτηθεί 250 πόλεις με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων. Στις πιο απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές, που ήταν οικονομικά ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρείες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές και κοινοτικές αρχές κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια.
Το 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ως πρωτογενή καύσιμα χρησιμοποιούσαν το πετρέλαιο και τον γαιάνθρακα, αμφότερα εισαγόμενα από το εξωτερικό. Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη, φτάνοντας στο τριπλάσιο μέχρι και πενταπλάσιο των τιμών που ίσχυαν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ηλεκτρική ενέργεια ήταν λοιπόν ένα αγαθό πολυτελείας, τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1948 καταρτίστηκε το τετραετές πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης από το Ανώτατο Συμβούλιο Ανασυγκρότησης. Στο πλαίσιό του εντασσόταν το πρόγραμμα εξηλεκτρισμού της χώρας, το οποίο προέβλεπε την αξιοποίηση της υδραυλικής δύναμης οκτώ ποταμών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Το αρχικό αυτό πρόγραμμα, ωστόσο, στη συνέχεια τροποποιήθηκε από τη μελέτη για το σχέδιο εξηλεκτρισμού της χώρας που εκπόνησε η αμερικανική εταιρεία EBASCO SERVICES INK, η οποία ανέλαβε την εποπτεία και την εκτέλεση των έργων στο αρχικό τους στάδιο. Για την εφαρμογή του προγράμματος της EBASCO, τόσο για την κατασκευή των νέων υδροηλεκτρικών και θερμοηλεκτρικών εργοστασίων, όσο για την ενοποίηση και διασύνδεση του δικτύου και τον καθορισμό ενιαίας τιμής κατανάλωσης, ήταν απαραίτητη η καθιέρωση ενός μόνο διαχειριστή. Για τον λόγο αυτό προκρίθηκε η λύση της ίδρυσης της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) στις 7 Αυγούστου 1950. Η ΔΕΗ ξεκινά τη λειτουργία της στις 27 Φεβρουαρίου 1951, οργανωμένη σε δύο μεγάλους τομείς της ηλεκτρικής και της λιγνιτικής εκμετάλλευσης.
Το πρώτο ενεργειακό πρόγραμμα που εκπονήθηκε με την περίοδο 1951-1955 με κεφάλαια από το δημόσιο προϋπολογισμό, το Σχέδιο Μάρσαλ και τις Ιταλικές πολεμικές αποζημιώσεις , περιελάμβανε το θερμικό εργοστάσιο στο Αλιβέρι και τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς στους ποταμούς Λούρο, Άγρα και Λάδωνα. Αυτές οι μονάδες ήταν η ραχοκοκαλιά για την πρώτη φάση του εξηλεκτρισμού της χώρας. Ο δεύτερος πυλώνας στην εξέλιξη του εξηλεκτρισμού της χώρας, μετά την ίδρυση της Επιχείρησης, ήταν ο νόμος 3523/1956, ο οποίος όρισε ως μοναδικό φορέα για την παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας τη ΔΕΗ. Ο νόμος προέβλεπε την εξαγορά, ακόμη και την απαλλοτρίωση, των ηλεκτρικών εταιρειών που υπήρχαν τότε στη χώρα (η ΗΕΑΠ εξαγοράσθη αντί 20 εκατομμυρίων λιρών στερλινών παρά της ΔΕΗ όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθερία» 3/12/1960) την επέκταση των δικτύων στην ύπαιθρο και την καθιέρωση ενιαίου χαμηλού τιμολογίου σε όλη την επικράτεια.
Το 1970 η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) είχε πλέον κατορθώσει να δημιουργήσει ένα εθνικό δίκτυο ηλεκτροδότησης όλης της χώρας και να προσφέρει ισότιμα σε όλους πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Από τότε μέχρι σήμερα η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού πέρασε πολλές φουρτούνες φθάνοντας στο σήμερα που έχει χρωματίσει τους λογαριασμούς σε πράσινους-κίτρινους-μπλε βυθίζοντας πιο πολύ στο σκότος τους ανήμπορους να αντιδράσουν καταναλωτές.
Η Διοίκηση
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
