Έτοιμη η νέα εφημερίδα μας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ τ. 175. Κυκλοφορεί ήδη
Το νέο φύλλο του Σωματείου μας έφυγε για το πιεστήριο καθώς ολοκληρώσαμε την έκδοση του τ. 175. Σε λίγο θα είναι στα σπίτια όλων των συναδέλφων.
Με πλούσια ενημερωτική ύλη από τη δράση του Σωματείου μας, αρθρογραφία και χρηστικά θέματα. Το site αυτό λειτουργεί επικουρικά στο πλάι της. Προνομιακά, διαβάστε πρώτοι το περιεχόμενο της, όπως ακριβώς θα είναι τυπωμένη, πατώντας ΕΔΩ.
Μάζεψε ένα χαρτονόμισμα που βρήκε στο έδαφος και κατέληξε στο νοσοκομείο
Η απίστευτη ιστορία μιας γυναίκας από το Κεντάκι
Την πραγματικά συγκλονιστική ιστορία της για το πώς κατέληξε στο νοσοκομείο από ένα χαρτονόμισμα μοιράστηκε μια γυναίκα από το Κεντάκι των ΗΠΑ, στα κοινωνικά δίκτυα.
Γράφοντας στο Facebook η Renne Parsons αποκάλυψε τα εξής για τη στιγμή που βρήκε το επίμαχο δολάριο σε μαγαζί εστίασης:
«…Ενώ στέκομαι με το 3 μηνών μωρό μου και περιμένω τον άντρα μου για να πάω στην τουαλέτα, βλέπω ένα χαρτονόμισμα ενός δολαρίου στο έδαφος. Δεν σκέφτηκα απολύτως τίποτα και το μάζεψα. Κρατώντας το στο χέρι μου, κοιτάζω γύρω μου και σκέφτομαι να το δώσω στο κοριτσάκι που είδα να ζητιανεύει. Ακριβώς τότε ο σύζυγός μου βγαίνει από το μπάνιο και βάζω το δολάριο στην τσέπη μου. Εν τω μεταξύ, όντως έβγαλα το δολάριο από την τσέπη μου, το κράτησα και στη συνέχεια το έβαλα στην πόρτα του αυτοκινήτου. Καθώς το έκανα αυτό είπα στον σύζυγό μου πόσο τυχερή ήμουν που βρήκα τυχαία ένα δολάριο στο πάτωμα. Στη συνέχεια άρπαξα ένα μαντηλάκι για να σκουπίσω τα χέρια μου, επειδή ο άντρας μου μού εξήγησε ότι δεν πρέπει να μαζεύω χρήματα από το έδαφος, καθώς οι ντόπιοι τα βάζουν σε φαιντανύλη. Καθώς μου εξηγούσε το λάθος μου, αισθάνθηκα σαν να με χτυπάνε με σφυριά. Ξαφνικά ένιωσα έναν πόνο να ξεκινά στους ώμους μου και να περνάει σε όλο μου το σώμα. Είπα, “Justin, σε παρακαλώ βοήθησέ με. Δεν αστειεύομαι, αισθάνομαι πολύ περίεργα”. Κρατάω το χέρι του συντρόφου μου και χωρίς να σκέφτομαι, και τότε το σώμα μου μούδιασε εντελώς, με δυσκολία μιλούσα και με δυσκολία ανέπνεα. Με πήγε κατευθείαν στο νοσοκομείο».
Χάρη στη γρήγορη δράση του ιατρικού προσωπικού, η Parsons άρχισε να αισθάνεται κάπως φυσιολογικά μετά από λίγες ώρες και αφού είχε πάρει αρκετά φάρμακα, ενώ στο τέλος εξήγησε τι είχε συμβεί: «Ο αστυνομικός που ήρθε να πάρει την αναφορά μας, μας είπε ότι πιθανώς συνέβη ένα από τα δύο πράγματα: είτε το χαρτονόμισμα είχε χρησιμοποιηθεί για να αποθηκεύσει ναρκωτικά είτε το άφησαν επίτηδες με ναρκωτικά πάνω του».
Το σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα ξαναμαζέψει χαρτονόμισμα που θα βρει κάτω…
Ο Άνθρωπος είναι το μέτρο του νόμου κι όχι ο νόμος το μέτρο του ανθρώπου
Είναι γεγονός ότι γεμίσαμε κριτές και επικριτές στην εποχή που ζούμε. Από τη μία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από την άλλη ένας κρυφός ή και φανερός θυμός γιατί ο κόσμος και οι άλλοι να μην είναι όπως τους θέλουμε, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα συνεχούς άρνησης και αντίδρασης. Σαν να είναι ο κόσμος γεμάτος από εφήβους που θέλουν να κατεδαφίσουν, χωρίς να έχουν να προτείνουν κάτι για χτίσιμο. Όταν όμως το παιχνίδι στρέφεται προς εμάς, όταν διαπιστώνουμε ότι έχουμε κάνει λάθη και ότι οι άλλοι μας επικρίνουν, τότε σπεύδουμε να ζητήσουμε την επιείκειά τους, επικαλούμενοι την ανάγκη για μία δεύτερη ευκαιρία, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα δεν έχουμε επίγνωση του τι λέμε, τι κάνουμε, τι επιλέγουμε. Να περάσουμε τη στιγμή αυτή είναι ο στόχος μας. Να μην υποστούμε τις συνέπειες των σφαλμάτων μας κι από κει και πέρα θα το ξανασκεφτούμε λίγο, διότι, συνήθως, δεν αλλάζουμε.
Ο συνετός λόγος θέτει μία διαφορετική προοπτική στην πορεία της ζωής μας. Μεταθέτει το κλειδί της όχι στη σκέψη, αλλά στην καρδιά. Μας ζητά να σκεφτόμαστε με την καρδιά. Να επιλεγούμε την οδό της επιείκειας. Να λυπόμαστε δηλαδή για τα κακά του κόσμου και να προχωρούμε με σύνεση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Θα πρέπει να αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και γνωρίζοντας την αλήθεια να αφήνουμε πάντοτε ένα περιθώριο για να απλώσουμε το χέρι στον άλλο που έσφαλε, για να προχωρήσουμε όσο γίνεται μαζί.
Δεν είναι εύκολος ο δρόμος αυτός, διότι σκοντάφτει στο αίσθημα της δικαιοσύνης. Οι άνθρωποι δεν θέλουμε την αδικία, ιδίως όταν την υφιστάμεθα. Θέλουμε τη δικαιοσύνη, συχνά για να παρηγορηθούμε ότι δεν είμαστε όπως οι υπόλοιποι. Αυτός που ζητά τη δικαιοσύνη έχει μέσα του και μία κρυφή χαρά ότι νίκησε με τις επιλογές και τις αρχές του, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο του νόμου κι όχι ο νόμος το μέτρο του ανθρώπου. Η επιείκεια δεν σημαίνει αμνήστευση σφαλμάτων ούτε δικαιολόγηση παθών. Σημαίνει όμως μία απόφαση να επιτρέψουμε στον πλησίον να ξαναδεί τη ζωή του μαζί μας, με γνώμονα την αλήθεια και το κοινό καλό και όχι με γνώμονα το ίδιον όφελος και τον θρίαμβο του όποιου ατομικού πάθους.
Οι σύγχρονοι γονείς πέφτουν συχνά σ’ αυτήν την παγίδα. Ανήμποροι να δείξουν την αλήθεια, φοβισμένοι για τη σύγκρουση που η αλήθεια απαιτεί, αμνηστεύουν τα παιδιά και τις πράξεις τους, δικαιολογούν τα πάντα, αρνούνται τα όρια. Είναι άλλο η δεύτερη ευκαιρία και άλλο η αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στη σκέψη ή στις πράξεις ή δεν πειράζει για τίποτα. Η αγάπη προς τα παιδιά μας θέλει αλήθεια. Θέλει όμως και αυτή την αίσθηση της τρυφερής ανοχής και συγχώρησης, που μας κάνει να θλιβόμαστε για το κακό, να μην το υιοθετούμε, αλλά και να μην απορρίπτουμε το ανθρώπινο πρόσωπο και πάντα να σκεφτόμαστε με την καρδιά μας.
Η Διοίκηση
Κίνα: Πήρε το σύντροφό της 100 φορές τηλέφωνο σε μια μέρα και εκείνος κάλεσε την αστυνομία
Μια απίστευτη υπόθεση που αποδείχτηκε εμμονή
Μια 18χρονη γυναίκα στην Κίνα, ονόματι Xiaoyu, σύμφωνα με τη South China Morning Post, έφτασε μέχρι τη νοσηλεία καθώς αποδείχτηκε ότι είχε αποκτήσει εμμονική συμπεριφορά προς τον σύντροφό της.
Η παράξενη συμπεριφορά της Xiaoyu ξεκίνησε κατά το πρώτο έτος φοίτησης στο Πανεπιστήμιο, όταν άρχισε να αποκτά περίεργη εξάρτηση από τον φίλο της απαιτώντας συνεχή επικοινωνία και ενημέρωση για το πού βρισκόταν. Ο ίδιος άρχισε να ασφυκτιά από την τόση προσκόλληση, αλλά η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν η Xiaoyu τηλεφώνησε στον φίλο της πάνω από 100 φορές μέσα σε μια μέρα κι εκείνος δεν απάντησε.
Η ίδια αναστατώθηκε τόσο πολύ ώστε άρχισε να σπάει ό,τι έβρισκε στο σπίτι. Ο φίλος της φοβούμενος για τη συνέχεια, κάλεσε την αστυνομία και από εκεί σύμφωνα με τα τοπικά μέσα, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο.
Ο γιατρός που την εξέτασε αναφέρθηκε σε μια ιδιαίτερη κατάσταση εμμονής, ενώ είπε πως η ίδια του δήλωσε ότι «ανέμενε να απαντήσει στις κλήσεις και τα μηνύματά της αμέσως».
Αν και δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες για την πάθηση της Xiaoyu, είπε ότι συχνά εμφανίζεται σε άτομα που δεν είχαν μια υγιή σχέση με τους γονείς τους κατά την παιδική τους ηλικία.
Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας
Ο Ηλεκτρισμός ταυτίστηκε με τον μοντερνισμό, γεγονός που επηρέασε την επιστήμη, την ιδεολογία, την πολεοδομία. Άλλαξε ριζικά τον τρόπο παραγωγής, τον τρόπο μεταφοράς, την ανθρώπινη σκέψη και φαντασία. Βελτίωσε σε αφάνταστο βαθμό τις συνθήκες ζωής, έσπασε τα σύνορα ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα. Η ιστορία του εξηλεκτρισμού μίας πόλης, συνδέεται άρρηκτα με την πληθυσμιακή, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική της ανάπτυξη.
Ο Ηλεκτρισμός έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα το 1887 και βρέθηκε αντιμέτωπος με το φωταέριο, αφού η Αθήνα μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα φωτιζόταν με γκάζι. Σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία της ΔΕΗ η «Γενική Εταιρεία Εργοληψιών» (Γ.Ε.Ε.) αναλαμβάνει με Διάταγμα του 1887 την παραγωγή και παροχή «ηλεκτρικού φωτός και ηλεκτρικής δυνάμεις εν Αθήναις».
Η εταιρεία κατασκευάζει το πρώτο εργοστάσιό της στη γωνία των οδών Πανεπιστημίου και Αγχέσμου (τη σημερινή Βουκουρεστίου) με ισχύ 150ΚW. Το «θαύμα της τεχνολογίας» ενθουσιάζει τους κατοίκους της πρωτεύουσας και οι εφημερίδες μιλούν για «παντοδυναμία του Μάγου του ηλεκτρισμού». Πρώτα φωτίζονται με ηλεκτρικό ρεύμα τα Ανάκτορα, κεντρικά ξενοδοχεία, μεγάλα καφενεία, πολυτελείς κατοικίες, ενώ ακολουθούν τράπεζες, εμπορικά καταστήματα και βιοτεχνίες. Η ίδια εταιρεία ιδρύει το 1889 νέο και πιο οργανωμένο, αν και μικρό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην οδό Αριστείδου και αναπτύσσει το πρώτο δίκτυο διανομής στην πρωτεύουσα προκειμένου να ηλεκτροδοτήσει τη βουλή στην οδό Σταδίου και το Δημοτικό Θέατρο στην οδό Αθηνάς. Τον ίδιο χρόνο ηλεκτροδοτείται επίσης η Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκει ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η «Βελτική Εταιρεία» αναλαμβάνει από τις τουρκικές αρχές τον φωτισμό και την τροχοδρόμηση της πόλης με την κατασκευή εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας. Δέκα χρόνια αργότερα κάνουν την εμφάνιση τους στην Ελλάδα οι πολυεθνικές εταιρείες ηλεκτρισμού. Η Αμερικανική Εταιρεία Thomson-Houston της Μεσογείου, με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας, εξαγοράζει τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις της Γενικής Εργοληπτικής Εταιρείας (Γ.Ε.Ε.) και το 1899 ιδρύει την «Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία Συστήματος Thomson-Houston» (ΕΗΕ) που αναλαμβάνει την ηλεκτροδότηση μεγάλων ελληνικών πόλεων. Το 1901, η ΕΗΕ απέκτησε το δικαίωμα παροχής ρεύματος στους τροχιοδρόμους (Τραμ).
Ο Ατμοηλεκτρικός Σταθμός του Φαλήρου, το πρώτο εργοστάσιο του είδους του στη χώρα, κατασκευάστηκε το 1903 και ήρθε να καλύψει την έλλειψη ενός κεντρικού σταθμού παραγωγής. Το 1904 ηλεκτροδότησε τον σιδηρόδρομο Αθηνών – Πειραιώς και το 1906 εγκαινίασε την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε βιομηχανίες της περιοχής. Η ηλεκτροδότηση της πρωτεύουσας ιδιαίτερα κατά το διάστημα 1924-1927, αποτέλεσε πεδίο οικονομικών ανταγωνισμών, πυροδότησε πολλές αντιπαραθέσεις και προσέλκυσε το ενδιαφέρον ξένων ομίλων. Νικητής σε αυτόν τον ανταγωνισμό στέφθηκε αγγλικός όμιλος «Power and Traction Finance Company Ltd» ο οποίος συνεργαζόμενος με το «Συνδικάτο Μελετών και Επιχειρήσεων» που αντιπροσωπεύεται από την Εθνική Τράπεζα, συγκροτούν τη «Γενική Ελληνική Εταιρείαν».
Με τη σύμβαση της 17ης Οκτωβρίου 1925, επί δικτατορίας Πάγκαλου, ο Αγγλοελληνικός όμιλος εξασφάλισε το αποκλειστικό προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και το προνόμιο των μεταφορών στην Αθήνα, στον Πειραιά και στα περίχωρα. Η σύμβαση θεωρήθηκε σκανδαλώδης και εξανάγκασε την Ε.Η.Ε. να μεταβιβάσει τα δικαιώματά της για ηλεκτροδότηση της Αθήνας στη νέα Εταιρεία ενώ η ίδια συνέχισε να δραστηριοποιείται σε άλλες πόλεις της χώρας. Από τη γνωστή ως «Πάουερ» ιδρύθηκαν δύο εταιρείες, η «Ηλεκτρική Εταιρεία Παραγωγής» και η «Ηλεκτρική Εταιρεία Διανομής», οι οποίες λίγο αργότερα συγχωνεύθηκαν στην «Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών – Πειραιώς (ΗΕΑΠ) που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη όλων των ηλεκτρικών εταιρειών της χώρας πριν από την ίδρυση της ΔΕΗ.
Το 1929 θα έχουν ηλεκτροδοτηθεί 250 πόλεις με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων. Στις πιο απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές, που ήταν οικονομικά ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρείες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές και κοινοτικές αρχές κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια.
Το 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ως πρωτογενή καύσιμα χρησιμοποιούσαν το πετρέλαιο και τον γαιάνθρακα, αμφότερα εισαγόμενα από το εξωτερικό. Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη, φτάνοντας στο τριπλάσιο μέχρι και πενταπλάσιο των τιμών που ίσχυαν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ηλεκτρική ενέργεια ήταν λοιπόν ένα αγαθό πολυτελείας, τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1948 καταρτίστηκε το τετραετές πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης από το Ανώτατο Συμβούλιο Ανασυγκρότησης. Στο πλαίσιό του εντασσόταν το πρόγραμμα εξηλεκτρισμού της χώρας, το οποίο προέβλεπε την αξιοποίηση της υδραυλικής δύναμης οκτώ ποταμών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Το αρχικό αυτό πρόγραμμα, ωστόσο, στη συνέχεια τροποποιήθηκε από τη μελέτη για το σχέδιο εξηλεκτρισμού της χώρας που εκπόνησε η αμερικανική εταιρεία EBASCO SERVICES INK, η οποία ανέλαβε την εποπτεία και την εκτέλεση των έργων στο αρχικό τους στάδιο. Για την εφαρμογή του προγράμματος της EBASCO, τόσο για την κατασκευή των νέων υδροηλεκτρικών και θερμοηλεκτρικών εργοστασίων, όσο για την ενοποίηση και διασύνδεση του δικτύου και τον καθορισμό ενιαίας τιμής κατανάλωσης, ήταν απαραίτητη η καθιέρωση ενός μόνο διαχειριστή. Για τον λόγο αυτό προκρίθηκε η λύση της ίδρυσης της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) στις 7 Αυγούστου 1950. Η ΔΕΗ ξεκινά τη λειτουργία της στις 27 Φεβρουαρίου 1951, οργανωμένη σε δύο μεγάλους τομείς της ηλεκτρικής και της λιγνιτικής εκμετάλλευσης.
Το πρώτο ενεργειακό πρόγραμμα που εκπονήθηκε με την περίοδο 1951-1955 με κεφάλαια από το δημόσιο προϋπολογισμό, το Σχέδιο Μάρσαλ και τις Ιταλικές πολεμικές αποζημιώσεις , περιελάμβανε το θερμικό εργοστάσιο στο Αλιβέρι και τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς στους ποταμούς Λούρο, Άγρα και Λάδωνα. Αυτές οι μονάδες ήταν η ραχοκοκαλιά για την πρώτη φάση του εξηλεκτρισμού της χώρας. Ο δεύτερος πυλώνας στην εξέλιξη του εξηλεκτρισμού της χώρας, μετά την ίδρυση της Επιχείρησης, ήταν ο νόμος 3523/1956, ο οποίος όρισε ως μοναδικό φορέα για την παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας τη ΔΕΗ. Ο νόμος προέβλεπε την εξαγορά, ακόμη και την απαλλοτρίωση, των ηλεκτρικών εταιρειών που υπήρχαν τότε στη χώρα (η ΗΕΑΠ εξαγοράσθη αντί 20 εκατομμυρίων λιρών στερλινών παρά της ΔΕΗ όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθερία» 3/12/1960) την επέκταση των δικτύων στην ύπαιθρο και την καθιέρωση ενιαίου χαμηλού τιμολογίου σε όλη την επικράτεια.
Το 1970 η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) είχε πλέον κατορθώσει να δημιουργήσει ένα εθνικό δίκτυο ηλεκτροδότησης όλης της χώρας και να προσφέρει ισότιμα σε όλους πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Από τότε μέχρι σήμερα η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού πέρασε πολλές φουρτούνες φθάνοντας στο σήμερα που έχει χρωματίσει τους λογαριασμούς σε πράσινους-κίτρινους-μπλε βυθίζοντας πιο πολύ στο σκότος τους ανήμπορους να αντιδράσουν καταναλωτές.
Η Διοίκηση
Σε δημοπρασία το χρυσό ρολόι του πιο πλούσιου επιβάτη του Τιτανικού
Το αστρονομικό ποσό που αναμένεται να πουληθεί
Το χρυσό ρολόι που φορούσε ο πιο πλούσιος επιβάτης του «Τιτανικού», ο Τζον Τζέικομπ Άστορ, θα βγει στο «σφυρί» τις προσεχείς ημέρες από τον οίκο δημοπρασιών Henry Aldridge & Son στη Βρετανία.
Πρόκειται για έναν από τους περίπου 1.500 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους όταν ο «Τιτανικός» βυθίστηκε στις 15 Απριλίου 1912, ύστερα από πρόσκρουση σε παγόβουνο, ενώ η έγκυος σύζυγός του, Μαντλέιν, επέζησε.
Το ρολόι του Άστορ συγκαταλέγεται ανάμεσα σε μια σειρά από άλλα αντικείμενα που θα βγουν σε δημοπρασία και αναμένεται να πωληθεί για έως και 188.000 δολάρια, σύμφωνα με τον Άντριου Άλντριτζ, διευθύνοντα σύμβουλο του οίκου δημοπρασιών Henry Aldridge & Son.
Ο Άστορ είχε επίσης πάνω του, όταν βρέθηκε η σορός του, μεταξύ άλλων, χρυσά μανικετόκουμπα, ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, χρήματα και ένα πορτοφόλι.
Μετά την ανεύρεση της σορού, τα εν λόγω αντικείμενα στάλθηκαν στον γιο του, Βίνσεντ Άστορ, και αργότερα εκείνος έδωσε το ρολόι ως δώρο βάπτισης στον μικρό γιο του, Γουίλιαμ Ντόμπιν. Το 1990 είχε βγει ξανά σε δημοπρασία και ο τότε αγοραστής το ξαναπουλάει σήμερα!
Σε έξαρση ο ιός του Δυτικού Νείλου στη χώρα μας. Ας είμαστε προσεκτικοί
Οι επιστήμονες του ΕΟΔΥ απευθύνουν έκκληση προς τους πολίτες της χώρας να λαμβάνουν επιμελώς μέτρα προφύλαξης από τα κουνούπια, καθώς τα κρούσματα του ιού του Δυτικού Νείλου αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς.
Πιο συγκεκριμένα, έως το τέλος Ιουλίου είχαν ήδη καταγραφεί συνολικά 33 κρούσματα και 6 θάνατοι, με τα δεδομένα της τρέχουσας περιόδου, αλλά και τις εκτιμήσεις για το αμέσως επόμενο διάστημα να δείχνουν ανοδική πορεία. Ένα ακόμη ανησυχητικό δεδομένο είναι, η διασπορά των μολυσμένων κουνουπιών είναι ευρεία και στο κόκκινο βρίσκονται 31 δήμοι της επικρατείας στους οποίους έχουν καταγραφεί κρούσματα.
Ο ΕΟΔΥ συστήνει στους πολίτες να τηρούν τα ατομικά μέτρα προστασίας από τα κουνούπια με συνέπεια και ειδικά όπου έχουν εμφανιστεί περιστατικά της νόσου. Στο πλαίσιο αυτό και μεταξύ άλλων επιμένουν στη χρήση εγκεκριμένων εντομοαπωθητικών σώματος και χώρου, σητών, κουνουπιέρας, κλιματιστικών – ανεμιστήρων, αλλά και κατάλληλων ρούχων. Επιπρόσθετα, επισημαίνουν πως τα στάσιμα νερά αποτελούν πόλο έλξης για τα κουνούπια. Για δε τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και τα άτομα με χρόνια υποκείμενα νοσήματα συστήνεται ιδιαίτερη προσοχή και συνέπεια στη λήψη των ατομικών μέτρων προφύλαξης.
Η Διοίκηση
Αγκάλιασε σε 1 ώρα 1.123 δέντρα για να σπάσει το ρεκόρ Γκίνες
Η κίνησή του είχε περιβαλλοντικό σκοπό
Ένας άντρας από την Γκάνα, που σπουδάζει δασοπονία στην Αλαμπάμα, σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ για τα περισσότερα δέντρα που έχει αγκαλιάσει άνθρωπος μέσα σε μια ώρα. Το ρεκόρ το πέτυχε αγκαλιάζοντας 1.123 δέντρα στον Εθνικό Δρυμό Tuskegee.
Ο Abubakar Tahiru, 29 ετών, άρχισε να ενδιαφέρεται για την προστασία της φύσης από μικρή ηλικία, όσο μεγάλωνε σε μια αγροτική κοινότητα στην Tepa της Γκάνας. Αργότερα σπούδασε και έκανε μεταπτυχιακό στη δασοπονία στο Πανεπιστήμιο Auburn.
Το ρεκόρ Γκίνες αγκαλιάς δέντρων προϋπέθετε να τυλίξει και τα δύο του χέρια γύρω από κάθε δέντρο σε μια στενή αγκαλιά χωρίς να προκαλέσει καμία ζημιά σε αυτά. Δεν έπρεπε να αγκαλιάζει κανένα δύο φορές και θα έπρεπε επίσης να κινείται γρήγορα ανάμεσα τους, χωρίς να μπερδευτεί και να ξαναπάει στο ίδιο.
Ο Ταχίρου νήστευε για το Ραμαζάνι τη στιγμή της απόπειράς του για ρεκόρ, κάτι που παρουσίαζε άλλη μια πρόκληση.
Με μέσο όρο 19 δέντρα ανά λεπτό, ο Tahiru ξεπέρασε εύκολα την ελάχιστη απαίτηση των 700 δέντρων για να πετύχει το ρεκόρ, ενώ κάτι που τον δυσκόλεψε ήταν ότι δεν ήπιε νερό κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης .
Όπως είπε και ο ίδιος, η κίνησή του ήταν στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης για την προστασία και τη διατήρηση του περιβάλλοντος.
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
