«ΚΡΙΜΑ»
Ω! Γαλανή Πατρίδα μας, και πως σε καταντήσαν!!! Τούτο που γράφω τώρα, με κατατρώει αρκετά χρόνια. Ταξιδεύοντας από Αθήνα για Κόρινθο, κατά τη διαδρομή μας θα διανύσουμε και τα τρία τούνελ, τρεις υπόγειες σήραγγες. Μετά τα Μέγαρα η πρώτη σήραγγα ονομάστηκε ΓΕΡΑΝΙΑ, για να μας θυμίζει το ότι περνάμε κάτω από τα ομώνυμα όρη. Η δεύτερη και μεγαλύτερη σήραγγα ονομάστηκε ΕΠΑΛΙΝΟΣ προς τιμήν του αρχαίου Έλληνα αρχιτέκτονα της εποχής του. Η τρίτη σήραγγα έχει το όνομα της μητέρας του μυθικού ήρωα Θησέα, ΑΙΘΡΑ. Τώρα, κατά την επιστροφή μας για Αθήνα θα περάσουμε δύο πιο μικρά τούνελ. Πρώτα αναφέρομαι στο δεύτερο, έχω το λόγο μου και ακολούθως στο πρώτο. Στο δεύτερο του έδωσαν το όνομα του μυθικού ήρωα ΘΗΣΕΑΣ, έτσι στην καθομιλουμένη κι όχι ΘΗΣΕΥΣ στην καθαρεύουσα. Τώρα τα χαμπέρια, και θα αναφερθώ στο πρώτο τούνελ, όνομα στην καθαρεύουσα. Α! όλα κι όλα, όχι στην καθομιλουμένη ΣΚΕΙΡΩΝΑΣ, αλλά ΣΚΕΙΡΩΝ. Τι ήταν και τι πράξεις έκανε ο τιμώμενος; Ποιος «νους» είχε τη φαεινή ιδέα; Πώς η Πατρίδα μας τιμάει τόσο πανηγυρικά έναν κατά τη μυθολογία βεβαίως, ληστή πρώτου μεγέθους; Τόσα και τόσα ένδοξα ονόματα παλαιάς και νέας ιστορίας της Πατρίδας μας πώς χάθηκαν; Τι μπορεί να εκπροσωπεί η ως άνω ενέργεια; Αυτά τα ελάχιστα και: ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!