Μετά από 20 και πλέον περικοπές στις συντάξεις μας την περίοδο των μνημονίων, ακολούθησε το «πάγωμα» των αποδοχών με το τρικ της «προσωπικής διαφοράς» ή, τις κατώτερες ακόμη και του επίσημου πληθωρισμού, αναπροσαρμογές κατά την τελευταία 3ετία (2023-25).

Σε κάθε περίπτωση το διαθέσιμο εισόδημά μας συμπιέζεται καθημερινά.

Παρά ταύτα πυκνές είναι οι αναφορές των κυβερνώντων και υπευθύνων άσκησης εισοδηματικής πολιτικής ότι «το Ασφαλιστικό δεν βγαίνει…»

Εάν δεν βγαίνει(;) δεν ευθύνονται οι πενιχρές συντάξεις μας, αλλά τα χαμηλά έσοδα και η απουσία νέων πόρων που θα στηρίξουν το Σύστημα.

 Τελευταίο παράδειγμα η κυβερνητική τροπολογία για την απαλλαγή των ασφαλιστικών εισφορών από την προσαύξηση των υπερωριών, της εργασίας κατά την 6^η ημέρα ή της απασχόλησης τις Κυριακές και αργίες.

 Κατ’ αυτόν τον τρόπο:

-Οι ασφαλισμένοι θα «χτίζουν» μικρότερο συντάξιμο μισθό, άρα θα οδηγηθούν σε συντάξεις φτώχειας.

-Για τους εποχικά εργαζόμενους υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουν, τα πέραν των 25 το μήνα, ένσημα (σ.σ. και έως 300 το έτος), κατά συνέπεια να μην συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις πλήρους σύνταξης.

-Ο ΕΦΚΑ θα στερηθεί των αναγκαίων εσόδων προκειμένου να ανταποκριθεί στον αναπτυξιακό-οικονομικό-κοινωνικό του ρόλο.

Με λύπη μας παρατηρούμε ότι όλες σχεδόν οι μειώσεις (έμμεσου εργατικού κόστους) αφορούν στο ασφαλιστικό σύστημα (π.χ. συντάξεις) και τις κοινωνικές δράσεις (Στέγη, Υγεία, κατάρτιση κ.α.), αλλά όχι τα φορολογικά έσοδα. Εδώ και 6 χρόνια (2019) που χορηγούνται αυξήσεις στους μισθωτούς και 3 χρόνια στους συνταξιούχους, δεν έχει τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα. Η εφορία κατ αυτόν τον τρόπο απομυζά τις πενιχρές αυξήσεις!

Κάθε φορά που μειώνεται το έμμεσο μισθολογικό κόστος αποβαίνει σε βάρος των οικονομικών της ΔΥΠΑ για την ανεργία, των προγραμμάτων στέγασης (πρώην Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας), του ΕΦΚΑ και των οικονομικών του συστήματος για την απόδοση καλύτερων συντάξεων και του κλάδου Υγείας (ΕΟΠΥΥ).Η Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος (ΑΓΣΣΕ) θέλει να τονίσει ότι δεν αποτελεί… λύση η θεσμοθέτηση των εργοδοτικών παρανομιών ως προς τη (μη) ασφάλιση των μισθωτών, ούτε κάθε φορά, η μετάθεση των «κινήτρων» σε βάρος των Κοινωνικών Παροχών.

Γιατί έτσι γίνεται πιο έντονη η κρίση στέγης, καθώς δεν υπάρχουν εισφορές για προγράμματα στέγασης (Εργατική Κατοικία), ενώ ο πρόσφατη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα σε βάρος της δημόσιας Υγείας (ΕΟΠΥΥ), αναπληρώθηκε με επιπλέον χρηματοδότηση 470 εκ. ευρώ από τη φορολογία.

Η ΑΓΣΣΕ καλεί την κυβέρνηση να επανεξετάσει το μέτρο και να προβλέψει την ενίσχυση των οικονομικών του ΕΦΚΑ, το αποκούμπι των ασφαλισμένων που εγγυάται μια Κοινωνία αλληλεγγύης και συνοχής.

Το Γραφείο Τύπου της Α.Γ.Σ.Σ.Ε

Όλοι έχουμε συνηθίσει το άγαλμα της Ελευθερίας με αυτό το χαρακτηριστικό μπλε-πράσινο χρώμα αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι δεν ήταν πάντα έτσι.

Κάποτε, λοιπόν, είχε ένα λαμπερό, γυαλιστερό χάλκινο χρώμα. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν από τον πρώην κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και τότε πρόεδρο Γκρόβερ Κλίβελαντ, στις 28 Οκτωβρίου 1886, οπότε και φυσικά είχε άλλο χρώμα.

Αρχικά, λοιπόν, το Άγαλμα της Ελευθερίας έλαμπε με το κοκκινωπό-καφέ χρώμα του πρόσφατα σφυρηλατημένου χαλκού, αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων είκοσι ετών, το άγαλμα υπέστη δραματική μεταμόρφωση λόγω της γνωστής χημικής αντίδρασης της οξείδωσης. Κατά την οξείδωση, ο χαλκός αντιδρά με το οξυγόνο του αέρα, με αποτέλεσμα το μέταλλο να χάνει ηλεκτρόνια.

Στην αρχή, με την οξείδωση, υπήρξε ο σχηματισμός του κυπρίτη και το άγαλμα απέκτησε μια ροζ-κόκκινη απόχρωση. Με την πάροδο του χρόνου και τις περαιτέρω αντιδράσεις υπήρξε ο σχηματισμός του μαύρου τενορίτη, ενώ τελικά ο συνδυασμός των οξειδίων του χαλκού και του ατμοσφαιρικού νερού, μαζί με το χλώριο από τον ψεκασμό του λιμανιού, είχε ως αποτέλεσμα το άγαλμα να αποκτήσει το διάσημο πλέον γαλαζοπράσινο χρώμα του.

Και μπορεί το άγαλμα να είναι πολύ διάσημο, αλλά πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτό δεν είναι εξίσου γνωστές…