Δεν έχει την καλύτερη φήμη

Σίγουρα θα έχει συμβεί σε εσάς ή σε κάποιον γνωστό σας να περιμένετε στωικά τις βαλίτσες σας μετά από μια πτήση και να μην έρθουν ποτέ. Υπάρχουν, δε, κάποια αεροδρόμια που έχουν τα πρωτεία στην απώλεια αποσκευών είτε για λίγες ώρες είτε ακόμη και για ολόκληρες μέρες.

Έρευνα της Reclamio, μιας εταιρείας που ειδικεύεται στη διαχείριση παραπόνων επιβατών αεροπορικών μεταφορών έδειξε ότι το αεροδρόμιο της Μαδρίτης «Αδόλφο Σουάρεθ-Μπαράχας» είναι το αεροδρόμιο που δέχεται τα περισσότερα παράπονα για χαμένες αποσκευές στην Ευρώπη.

Εκεί, το 2023, καταγράφηκε εκεί το 26,5% των συνολικών καταγγελιών. Και το δεύτερο όμως αεροδρόμιο με τον υψηλότερο αριθμό καταγγελιών για χαμένες αποσκευές την περσινή χρονιά είναι στην Ισπανία και είναι το El Prat της Βαρκελώνης.

Σε αυτό καταγράφηκε το 13,2% των καταγγελιών που χειρίστηκε η Reclamio. Το σίγουρο είναι ότι επειδή είναι απρόβλεπτο το πότε θα χάσεις τη βαλίτσα σου σε πτήση, καλό είναι να έχεις πάντα τα απαραίτητα σε χειραποσκευή.

Πριν από αρκετούς αιώνες

Ένα από τα πράγματα που απασχόλησε από νωρίς τους ανθρώπους και με τους αιώνες εξελίχθηκε ήταν η εξερεύνηση των θαλασσών.

Τον 16ο αιώνα μάλιστα ήρθε και μια από τις πρώτες ιδέες για υποβρύχιο το οποίο εκπονήθηκε από τον Άγγλο William Bourne το 1578. Αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1620 το σχεδίασε και το κατασκεύασε ο Ολλανδός Cornelius Drebbel. 

Πώς έμοιαζε όμως αυτό το υποβρύχιο; Επρόκειτο για ένα υποβρύχιο κατασκευασμένο από ξύλο το οποίο κινούταν με κουπιά και μπορούσε να μείνει κάτω από το νερό για αρκετές ώρες. Έμοιαζε με ένα βαρέλι με σωλήνες οι οποίοι στην πραγματικότητα έφταναν μέχρι την επιφάνεια, φέρνοντας οξυγόνο στο εσωτερικό. Η πρώτη δοκιμή έγινε στον Τάμεση στο Λονδίνο και το βαρέλι έμεινε κάτω από το νερό για τρεις ώρες.

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1718, ένας Ρώσος ξυλουργός, ο Yefim Nikonov έγραψε στον Μεγάλο Πέτρο της Ρωσίας ότι θα μπορούσε να κατασκευάσει ένα υποβρύχιο και να καταστρέψει όλα τα εχθρικά πλοία. Έτσι εκείνος κάλεσε τον Nikonov στην Αγία Πετρούπολη και του ζήτησε να ξεκινήσει. Η κατασκευή του μοντέλου τελείωσε το 1721 και το δοκίμασε παρουσία του τσάρου. Ωστόσο, δεν ήταν επιτυχής η έκβαση, καθώς το ένα μετά το άλλο βυθιζόταν αναγκάζοντας τον τσάρο να εγκαταλείψει το σχέδιο.

Παραπάνω χρήσιμα απ’ όσο φανταζόσουν

Το 2024 είναι ένα δίσεκτο έτος, όπως και τα 2028, 2032, 2036, 2040 και 2044 που θα ακολουθήσουν. Έχετε αναρωτηθεί όμως ποτέ για ποιο λόγο είναι τόσο απαραίτητα και πώς μας βοηθούν;

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ανάγκη εναρμόνησης του ημερολογιακού έτους με την αστρονομική πραγματικότητα, καθώς ένα κανονικό έτος μετριέται σε 365 ημέρες, που προσεγγίζει το χρόνο που χρειάζεται η Γη για να κάνει περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Αυτός όμως ο αριθμός αποτελεί απλοποίηση καθώς η πραγματική τροχιά διαρκεί περίπου 365,242190 ημέρες, ή 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα.

Αν δεν γινόταν αυτή η διόρθωση αυτή πολύ μικρή απόκλιση θα προκαλούσε την απόκλιση του ημερολογίου από το ηλιακό έτος, παραμορφώνοντας δραματικά τις εποχές μας για αιώνες.Σε περίπου 600 χρόνια πρακτικά θα σήμαινε ότι ο Δεκέμβρης θα ήταν κατακαλόκαιρο. Αυτή η απλή προσθήκη μιας επιπλέον ημέρας κάθε τέσσερα χρόνια έχει και αυτή τις δικες της επιπλοκές γιατί ενώ αποσκοπεί στη διόρθωση του ημερολογιακού έτους ώστε να ταιριάζει περισσότερο με το ηλιακό έτος, τελικά το υπερκαλύπτει ελαφρώς, προσθέτοντας περίπου 44 λεπτά περισσότερο από ό,τι χρειάζεται σε κάθε τετραετία.

Και γι’ αυτό έχει βρεθεί, όμως μια λύση. Ο κανόνας έχει ως εξής: ένα έτος είναι δίσεκτο εάν διαιρείται με το τέσσερα, εκτός από τα έτη που διαιρούνται με το 100 και δεν διαιρούνται με το 400. Έτσι το 2000 ήταν δίσεκτο έτος, αλλά το 1700, το 1800 και το 1900 δεν ήταν. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται ότι το ημερολόγιό μας παραμένει στενά ευθυγραμμισμένο με την τροχιακή περίοδο της Γης γύρω από τον Ήλιο.

Μια συνήθεια που έχει αρχαίες καταβολές

Θα έχεις δει σίγουρα πολλούς τουρίστες να πετούν κέρματα μέσα σε ένα σιντριβάνι και μπορεί να έχεις κάνει και εσύ κάτι παρόμοιο. Από πού έχει προκύψει, όμως, αυτή η συνήθεια;

Πάμε πίσω στα αρχαία χρόνια… Επειδή τότε το νερό ήταν δυσεύρετο, είχε συνδεθεί με τα θεία και πάντα αντιμετωπιζόταν ως θεϊκό σημάδι και δείγμα ευεργεσίας. Κατά την περίοδο της ειδωλολατρίας, λοιπόν, κάθε πηγή αποτελούσε σημείο επικοινωνίας με τους θεούς και συχνά οι πιστοί άφηναν δώρα για να τους ευχαριστήσουν και για να έχουν μια καλή σχέση μαζί τους.

Αρχικά πρόσφεραν τρόφιμα και κοσμήματα αλλά με το πέρασμα των ετών αυτά αντικαταστάθηκαν με χρήματα. Οι πιστοί έδιναν χρήματα ως αντάλλαγμα στους θεούς τους για να πιάσει η ευχή τους ή για να γίνει πράξη αυτό που ζητούσαν. Κάπως έτσι η συνήθεια αυτή παρέμεινε ζωντανή και οι τουρίστες πετούν το κέρμα τους κάνοντας μια ευχή.