Η βράβευση των αριστούχων μας…
Την ημέρα που θα γίνει η γιορτή για τα 30 χρόνια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ θα γίνει και η βράβευση των παιδιών των συνταξιούχων μας που αρίστευσαν στο Γυμνάσιο – στο Λύκειο – στο Πανεπιστήμιο καθώς και εκείνα τα παιδιά που πέτυχαν να εισαχθούν σε ανώτερη ή ανώτατη σχολή το σχολικό έτος 2023-2024.
Για τον λόγο αυτό το Σαματείο μας καλεί:
- Τους μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου που αρίστευσαν το σχολικό έτος 2023-2024.
- Τους μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου που αρίστευσαν το σχολικό έτος2023-2024.
- Τους επιτυχόντες στις ανώτερες και ανώτατες σχολές στις εξετάσεις του 2024.
- Στους φοιτητές και φοιτήτριες που αρίστευσαν το ακαδημαϊκό έτος 2023-2024.
Να προσκομίσουν στα γραφεία του Σωματείου μας το αργότερο μέχρι τις 29 Νοεμβρίου τα αποδεικτικά των σπουδών τους. Η βράβευση των αριστούχων καθώς και η γιορτή για τα τριάντα χρόνια της κυκλοφορίας της εφημερίδας μας «Ο Ηλεκτρικός» θα γίνει τον Δεκέμβριο του 2024, την ημέρα και την ώρα θα σας την γνωστοποιήσουμε με την επόμενη έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ.
5 πράγματα που ίσως δεν γνώριζες, για τον Λούβρο
Αποτελεί ένα από τα πιο φημισμένα μουσεία του κόσμου. Το μουσείο του Λούβρου άνοιξε τις πόρτες του σαν σήμερα 10 Αυγούστου του 1793 και από τότε έχει δεχτεί εκατομμύρια επισκέπτες.
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες πληροφορίες που ίσως δεν γνωρίζετε για το διάσημο αυτό αξιοθέατο του Παρισιού.
- Υπάρχει ένα μύθος που αναφέρει ότι η γυάλινη πυραμίδα του Λούβρου έχει 667 γυάλινες πλάκες και γι’ αυτό ονομάζεται και πυραμίδα του διαβόλου. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς τα κομμάτια της Πυραμίδας του Λούβρου είναι 673!
- Το Λούβρο χρησιμοποιήθηκε κάποτε ως αποθήκη των Ναζί όταν έφτασαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλά από τα έργα που ήταν τότε στο μουσείο είχαν ήδη μεταφερθεί σε ασφαλές μέρος για να μην πέσουν στα χέρια των Ναζί.
- Το 1803, το μουσείο είχε 19 αίθουσες και δεν λεγόταν μουσείο του Λούβρου. Συγκεκριμένα ονομαζόταν «Μουσείο Ναπολέοντα», ονομασία η οποία δεν άντεξε στο χρόνο.
- Η γυάλινη πυραμίδα κάποτε ήταν ανεπιθύμητη καθώς θεωρείτο πως μια γυάλινη κατασκευή δεν ταιριάζει με το ιστορικό παλάτι που βρίσκεται εκεί. Σήμερα, ωστόσο αποτελεί το σημείο κατατεθέν.
- Ο πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Mona Lisa, διαστάσεων 77×53 εκ., που βρίσκεται στο μουσείο είναι…ο δεύτερος. Συγκεκριμένα υπάρχουν δύο πανομοιότυποι πίνακες, αμφότεροι ζωγραφισμένοι από τον διάσημο ζωγράφο, αλλά στο Λούβρο υπάρχει το δεύτερο του έργο για τα μάτια του κοινού που επισκέπτεται το μουσείο και όχι το αρχικό.
Ρητά της Αγκάθα Κρίστι που σε κάνουν να γελάσεις αλλά και να σκεφτείς
Μια συγγραφέας που έμεινε στην ιστορία
Η Αγκάθα Κρίστι δεν ήταν απλά μια γνωστή συγγραφέας αλλά εκείνη με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1890 και έγραψε 66 αστυνομικά μυθιστορήματα και 14 συλλογές διηγημάτων.
Πολλά από αυτά περιστρέφονται γύρω από τους φανταστικούς αστυνομικούς Ηρακλή Πουαρό και Μις Μαρπλ.
Η ίδια εκτός από τα μυθιστορήματα, άφησε παρακαταθήκη και τα σπουδαία λόγια της που άλλοτε προκαλούν γέλιο και άλλοτε σκέψη.
Ένας αρχαιολόγος είναι ο καλύτερος σύζυγος: όσο πιο πολύ γερνάει μια γυναίκα, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον που δείχνει.
Αυτό είναι το μυστικό της ανθρώπινης ύπαρξης: είμαστε όλοι λιγάκι τρελοί.
Ζήσε το σήμερα σαν να ήταν η τελευταία σου μέρα. Και κάνε σχέδια σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα.
Υπάρχουν ερωτήσεις που δεν τις κάνουμε, επειδή φοβόμαστε τις απαντήσεις.
Το ένστικτο είναι ένα υπέροχο πράγμα. Δεν μπορεί ούτε να ερμηνευθεί ούτε να αγνοηθεί.
Όποτε υπάρχουν στη μέση πολλά λεφτά, δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν.
Είναι μια παράξενη σκέψη, αλλά μόνο όταν βλέπεις τους ανθρώπους να γελοιοποιούνται, συνειδητοποιείς πόσο πολύ τους αγαπάς.
Η μισοφαγωμένη σοκολάτα που βγαίνει σε δημοπρασία μετά από 24 χρόνια
Η απίθανη ιστορία πίσω της
Μια μισοφαγωμένη πλάκα σοκολάτας θα βγει σε δημοπρασία σήμερα 24 Σεπτεμβρίου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεν είναι όμως απλά μια δαγκωμένη σοκολάτα αλλά έχει πίσω της μια μεγάλη ιστορία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σοκολάτα που έστειλε στη σύζυγό του το 1900 ένας Βρετανός στρατιώτης που υπηρετούσε στις αποικίες.
Απίθανο το πώς συμβαίνει αλλά 124 χρόνια αργότερα, η μπάρα σοκολάτας είναι σχεδόν άθικτη και θα πωληθεί στη δημοπρασία για περισσότερα από 1.000 δολάρια, σύμφωνα με το SWNS.
Η σοκολάτα «Rowntree» στάλθηκε από τον στρατιώτη Charles Platts του 2ου Συντάγματος του Yorkshire στη σύζυγό του «Marth». Η νεαρή κοπέλα φαίνεται ότι δοκίμασε ένα κομμάτι και στη συνέχεια την φύλαξε σε ένα συρτάρι
Η σοκολάτα συνοδεύεται από το σημείωμα του στρατιώτη, ένα κουτί που απεικονίζει τη βασίλισσα Βικτωρία και δύο μετάλλια από τη στρατιωτική θητεία του Platts, ένα μετάλλιο της βασίλισσας της Νότιας Αφρικής και ένα μετάλλιο γενικής υπηρεσίας στην Ινδία.
Με τον διάλογο, την πειθώ – την ευπρέπεια – την ειλικρίνεια – την ηπιότητα και τη σαφήνεια θα πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή μας
Του Προέδρου
Ευθυμίου Ρουσιά
Διάλογος είναι η συζήτηση που γίνεται ανάμεσα σε δύο ή και περισσότερους ανθρώπους, για την επίλυση των όποιων προβλημάτων παρουσιάζονται στην κοινωνία που ζούμε ή και μεταξύ μας, την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, για την επίτευξη, συμφωνία και τη γεφύρωση των αντιθέσεων.
Ο διάλογος αποκτά ουσία, ιδιαίτερη δύναμη και ζωντάνια όταν χαρακτηρίζεται από κάποιες αρετές, μεταξύ των οποίων πρωτεύοντα θέση θα πρέπει να έχουν η πειθώ, η ηπιότητα, η ευπρέπεια, η ειλικρίνεια και η σαφήνεια.
Ας δούμε αναλυτικά τη συμβολή των αρετών αυτών που θα μας καθορίζει τα λόγια μας και τα έργα μας.
Η πειθώ. Πειθώ είναι η πειστική δύναμη του λόγου, η επιχειρηματολογία, με την οποία πετυχαίνει κάποιος να επιβάλλει τη θέλησή του και να πείσει αυτούς που έχουν διαφορετική γνώμη και άποψη να συμμορφωθούν μ’ αυτήν οι αντιγνωμούντες. Η πειθώ αποκτά φίλους πιστούς και ηθελημένους. Εκείνος που με τη θέλησή του πείθεται, συνεργάζεται και συμφωνεί.
Αποκλειστικό μέσο τη πειθούς είναι το επιχείρημα. Η σειρά επιχειρημάτων, συλλογισμών, που συνδέονται λογικά μεταξύ τους για τη στήριξη ή ανατροπή μίας θέσης, δηλαδή η επιχειρηματολογία, είναι η μόνη ορθή μέθοδος της πειθούς και η πεμπτουσία του διαλόγου.
Η ιστορία μας διδάσκει πολλά επιτεύγματα από τα αποτελέσματα του ειλικρινούς διαλόγου καθώς και τις καταστροφές όπου ο διάλογος ήταν μονόλογος π.χ. στο συνέδριο λίγο πριν τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο ναύαρχος του ελληνικού στόλου Ευρυβιάδης εισηγήθηκε να φύγει ο στόλος από τα στενά της Σαλαμίνας και να ενωθεί με τον στρατό στον Ισθμό.
Ο Θεμιστοκλής πήρε τον λόγο και μίλησε προς τον Ευρυβιάδη ως εξής: «Εις χείρας σου είναι τώρα να σώσεις την Ελλάδα, αν πεισθείς σε εμένα και κάνεις ναυμαχία μένοντας εδώ και όχι στους λόγους των άλλων, διότι άκουσε θα έχεις τις εξής ζημιές» και ανέφερε στον Ευρυβιάδη τους λόγους για τους οποίους επέμενε να γίνει η ναυμαχία στα στενά της Σαλαμίνας και όχι κοντά στον Ισθμό καθώς οι Πέρσες έχουν μεγάλα καράβια και δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν ελιγμούς στα στενά της Σαλαμίνας.
Αυτός ο διάλογος που έχει ως μέσο την επιχειρηματολογία, την πειθώ, είναι ο σωστός διάλογος. Ωστόσο, έχει και η πειθώ τα δικά της παράδοξα. Όπως λέει ένας συγγραφέας «είναι πιο εύκολο να περάσεις έναν στρατό από τις Άλπεις, παρά τον κάθε στρατιώτη ξεχωριστά».
Η ευπρέπεια: Ευπρέπεια είναι η ευγενική και πολιτισμένη συμπεριφορά, Είναι αυτό που σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε φορά. Ο ευπρεπής συνομιλητής είναι αξιοπρεπής, κόσμιος, προσηνής και γλυκομίλητος, δεν προσβάλλει την κοινή αισθητική και ηθική, είναι πολιτισμένος άνθρωπος.
Στον αντίποδα της πειθούς, της ηπιότητας, της ευπρέπειας, της ειλικρίνειας, της φρόνησης, της σαφήνειας και άλλων αρετών του διαλόγου, είναι η βία, η οξύτητα, η απρέπεια, το ψέμα, το πείσμα, η ασάφεια και μάλιστα η νεόκοπη, θολερή και ακαταλαβίστικη, η οποία είναι γέννημα των σύγχρονων πολιτικών μας.
Στις μέρες μας στη Βαβέλ του ολέθριου διαλόγου των τηλεοπτικών καναλιών σε έναν βαθμό και του κοινοβουλίου επίσης επικρατεί, δυστυχώς, τελικά όχι όποιος έχει πειστική δύναμη του λόγου, αλλά όποιος φωνάσκει πολύ. Έπαψε πλέον να επικρατεί ο διάλογος μεταξύ των πολιτικών σήμερα, σήμερα επικρατεί ο μονόλογος, κάθε πολιτικός εκφωνεί τον μονόλογο που εκφράζει τις απόψεις της παρατάξεώς του ή και του ιδίου προσωπικά και τίποτε άλλο καθώς δεν τον ενδιαφέρει το πρόβλημα και η λύση του.
Στην ελληνική τηλεόραση της οχλαγωγίας, όποιος τσιρίζει, μάλλον κερδίζει. Είναι ένας τηλεοπτικός βάλτος της ακράτειας της γλώσσας και των ύβρεων που δυστυχώς έχει μεταφερθεί και στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων πολιτών, είναι μία πραγματικότητα που αντί να είναι παράδειγμα αποφυγής, γίνεται παράδειγμα προς μίμηση.
Είναι κατάντια, είναι ντροπή για τους Έλληνες που δίδαξαν τη διαλλακτική, την ευπρέπεια και την πειθώ. Για την κακή εικόνα του τηλεοπτικού διαλόγου, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και πολλοί από τον δημοσιογραφικό κόσμο. Είναι οι δημοσιογράφοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να συντονίσουν και να διευθύνουν τις συζητήσεις που γίνονται και τις οποίες παρακολουθούν οι ανυποψίαστοι τηλεθεατές.
Είναι εντελώς αδαείς στην πρακτική της διεύθυνσης της συζήτησης και στην τέχνη και επιστήμη, του να κάνουν σημαντικές ερωτήσεις. Χάνουν τον έλεγχο, αγνοούνται και παρακολουθούν αμήχανοι τους φωνασκούντες συνομιλητές τους καθώς δεν έχουν το κύρος για να μπορέσουν να επιβάλλουν την τάξη, ίσως μερικοί να το θεωρούν επιτυχία το να βάλουν τους καλεσμένους να τσακωθούν μεταξύ τους.
Ασφαλώς όλα αυτά μεταφέρονται στους τηλεθεατές για επιμόρφωση. Γενικώς οι νεοέλληνες δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι μας λείπει η κουλτούρα συζήτησης. Γιατί δυστυχώς εκλείπουν από τους νεοέλληνες τα απλά πράγματα όπως: το οικογενειακό τραπέζι όπου πρέπει να συγκεντρωνόμαστε όλοι γύρω του με σειρά και τάξη, λείπει το σχολείο που πρέπει να εφαρμόζει σε όλες τις βαθμίδες τη σχολική ζωή με τη σωστή οργάνωση.
Όλα είναι θέμα παιδείας. Όμως αυτή απαιτεί και χρόνο και κόπο πολύ και συλλογική προσπάθεια, αντιπαράθεση ιδεών, γνωμών, σοβαρός ευρύς διάλογος σύμφωνα με την αντίληψη του σύγχρονου φιλοσόφου, ο οποίος είπε: «Εγώ μπορεί να πλανιέμαι και εσύ μπορεί να έχεις δίκιο.
Γι’ αυτό εμείς πρέπει μαζί να προσπαθήσουμε να φτάσουμε κοντά στ’ αχνάρια της αλήθειας». Στο χέρι μας είναι να εφαρμόσουμε τον πειστικό διάλογο με πειθώ, με ευπρέπεια, με ειλικρίνεια και με ηπιότητα, αν θέλουμε να πάμε μπροστά σαν άτομα, σαν κοινωνία και σαν κράτος.
Το αεροδρόμιο που δέχεται μόλις 7 επιβάτες την ημέρα
Αρκετά ήσυχο σε σχέση με τα συνηθισμένα
Έχουμε συνηθίσει τα αεροδρόμια με πολύ κόσμο και φασαρία και ταξιδιώτες να πηγαινοέρχονται γρήγορα να προλάβουν την πτήση τους.
Ωστόσο, υπάρχει ένα διεθνές αεροδρόμιο που δέχεται κατά μέσο όρο μόλις 7 επιβάτες τη μέρα. Ο λόγος για το Hambantota, το Διεθνές Αεροδρόμιο Mattala Rajapaksa στη Σρι Λάνκα το οποίο θεωρείται ότι είναι μοναδικό στο είδος του μιας και μόνο επτά άτομα να περνούν από τον τερματικό σταθμό του κατά μέσο όρο την ημέρα.
Το αεροδρόμιο βρίσκεται σε μια ζούγκλα με μικρά χωριά τριγύρω στα οποία υπάρχει ένα γραφείο ενοικίασης ταξί και μόνο ένα ξενοδοχείο. Αν και το αεροδρόμιο αρχικά προοριζόταν να έχει άλλες υποδομές γύρω του τελικά τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά.
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
