Αρχική » 2024 (Σελίδα 3)
Αρχείο έτους 2024
Το αποτυχημένο εγχείρημα ενός εφευρέτη που οδήγησε τυχαία στο να δημιουργηθούν τα post it
Η ξεχωριστή ιστορία τους
Σε κάθε γραφείο ή και σπίτι μπορεί να συναντήσεις διάσπαρτα post it με μηνύματα υπενθύμισης ή με λόγια τρυφερά.
Πώς δημιουργήθηκαν, όμως, τα πρώτα post it και ποιος είχε την ιδέα; Πού να φανταστεί κανείς ότι δημιουργήθηκαν κατά λάθος και μάλιστα ως αποτέλεσμα ενός αποτυχημένου εγχειρήματος.
Ήταν το 1968 όταν ο Spencer Silver ήθελε το 1968 να φτιάξει μια ισχυρή κόλλα για να συναγωνιστεί αυτές που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Ωστόσο, η κόλλα του δεν ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα ναι μεν να κολλάει αντικείμενα αλλά να ξεκολλάνε και εύκολα χωρίς μάλιστα να αφήνουν ίχνος κόλλας πίσω τους. Η κόλλα του έμεινε στα αζήτητα μέχρι που ένας συνάδελφός του χρόνια μετά δοκίμασε να την βάλει σε χαρτάκια που τοποθετούσε στα βιβλία που διάβαζε για να μην χάνει τις σελίδα που βρισκόταν…
Ο πόλεμος της κας. Ελένης Λιάπη κατά του Σωματείου μας δεν έχει τέλος
Ο ανοιχτός πόλεμος που υπάρχει από το 2013 μέχρι σήμερα, από την πρώην Διευθύντρια του Ταμείου Συντάξεων και του Σωματείου μας έχει συνέχεια καθώς με την απόφαση που εξέδωσε το Τριμελές Εφετείο Αθηνών (αριθμός απόφασης 2942/2024) έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή της κυρίας Ελένης Λιάπη. Είναι μία απόφαση που κατά την άποψη των νομικών «έχει υποπέσει σε πλείστες νομικές πλημμέλειες, δεν έχει ερμηνεύσει και εφαρμόσει ορθά τις οικείες νομοθετικές διατάξεις, ενώ επιπλέον έχει υποπέσει σε αντιφάσεις ως προς την κρίση της περί τέλεσης του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης δια του τύπου».
Το Σωματείο μας ομόφωνα αποφάσισε κατά τη συνεδρίασή του στις 26 Σεπτεμβρίου 2024 να ασκήσει αίτηση αναίρεσης κατά της αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου στον Άρειο Πάγο.
Αγαπητοί Συνάδελφοι, για την ιστορία, σας αναφέρουμε ότι η λεγόμενη διαμάχη με την τότε Διευθύντρια του Ταμείου Συντάξεων άρχισε από το 2013, τότε που υπήρχε το πρόβλημα μεταξύ της Εταιρείας και του ΙΚΑ ως προς τον τρόπο απόδοσης των εισφορών των εργαζομένων για να διαπιστωθεί το δικαίωμα της συνταξιοδότησης με αποτέλεσμα 300 συνάδελφοί μας επί τρία χρόνια παρέμεναν χωρίς σύνταξη. Επανειλημμένως τότε το Διοικητικό Συμβούλιο προσπαθούσε να έχει συνάντηση με την κυρία Διευθύντρια όμως ήταν αδύνατο και έτσι αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στις 11 Ιουνίου 2014 στον τότε Διοικητή του ΙΚΑ Ροβέρτο Σπυρόπουλο ο οποίος είδε με κατανόηση την όλη επικρατούσα κατάσταση, μας ζήτησε να του στείλουμε εγγράφως το θέμα.
Το σχετικό υπόμνημα εστάλη στον Διοικητή του ΙΚΑ στις 12 Ιουνίου και με τις ενέργειές του ξεμπλόκαρε το θέμα της απονομής των συντάξεων των 300 συναδέλφων μας που χρονολογούσε από το 2011. Η μόνη και μοναδική συνάντηση που είχε το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας ήταν στις 27 Μαΐου 2014 όταν μαζί με το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εργαζομένων ΗΣΑΠ, χωρίς βέβαια προκαθορισμένο ραντεβού επισκεφτήκαμε την κυρία Διευθύντρια στο γραφείο της, η οποία με έναν τρόπο απάνθρωπο και προσβλητικό για το Σωματείο μας, μας απέπεμψε λέγοντας «Εγώ με Σωματεία δεν συζητώ, γιατί δεν τα αναγνωρίζω, όποιος έχει πρόβλημα θα έρχεται μόνος του και εγώ θα βρίσκω λύση στο πρόβλημά του».
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, αυτές ήταν περιληπτικά οι ενέργειες του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου μας από την ημέρα που ανέλαβε ως Διευθύντρια η κυρία Ελένη Λιάπη που δυστυχώς όχι μόνο δεν υπήρξε καμία συνεργασία για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν τα μέλη μας αλλά τουναντίον, επί 10 και πλέον χρόνια μας σέρνει στα δικαστήρια κατηγορώντας μας ότι τη δυσφημήσαμε. Όμως δεν συμβαίνει αυτό καθώς εμείς πρόβλημα είχαμε με την Διευθύντρια και όχι με την ανθρώπινη πλευρά της Ελένης Λιάπη. Μας λυπεί το γεγονός της κατάντιας ορισμένων κρατικών οργάνων, τότε αλλά και πάντα που ενώ έχουν ορκιστεί να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο γίνονται δυνάστες του.
Το κυριότερο όμως αγαπητοί συνάδελφοι είναι ότι στην υπόθεση αυτή ενεπλάκησαν και δύο «συνάδελφοί μας» που με επιστολή τους την οποία δημοσιεύτηκε στο 116 τεύχος της εφημερίδας μας τάχθηκαν ανοικτά υπέρ της κυρίας Ελένης Λιάπη. Η Ελλάδα στη μακραίωνη ιστορία έχει πολλές τέτοιες ιστορίες να αναδείξει και δεν χρειάζονται σχόλια όμως η κατάθεση αυτή συνέβαλε στην καταδίκη του Σωματείου μας και θεωρούμε χρέος μας να αναδημοσιεύουμε την απάντηση του Σωματείου μας στους δύο επιστολογράφους για τα δικά σας συμπεράσματα.
Η απάντηση του Σωματείου
Είναι θλιβερό να απαντάς σε κείμενα που έρχονται προς δημοσίευση στην Εφημερίδα μας «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ». Είναι όμως απαραίτητο να δίνεται στο αναγνωστικό κοινό η σωστή ενημέρωση. Έτσι και το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου που συνήλθε στην πρώτη του συνεδρίαση μετά τις διακοπές στις 19 και 24 Σεπτεμβρίου, ομόφωνα αποφάσισε να δημοσιευθεί το κείμενο των δύο επιστολογράφων και ασφαλώς να δοθεί και η απάντηση που πρέπει για να λάμψει η αλήθεια.
Κύριοι επιστολογράφοι, όταν επανήλθε η γραμματέας του Σωματείου την 1η Σεπτεμβρίου μετά την άδειά της, μας παρέδωσε την ηλεκτρονική αλληλογραφία όπου μεταξύ των άλλων υπήρχε και η επιστολή σας με πολλούς αποδέκτες.
Η επιστολή αυτή εστάλη με ένα και μόνο σκοπό, που ήταν το πώς θα πλήξει το κύρος του Σωματείου και όλων εμάς που σήμερα το υπηρετούμε. Δεν ήθελαν την αλήθεια την οποία αν και την γνωρίζουν, την κρύβουν επιμελώς και προτιμούν τη λασπολογία. Ματαιοπονούν όμως γιατί ζούμε όλοι σε μία μικρή κοινωνία και γνωριζόμαστε καλά. Όλοι έχουμε γράψει την ιστορία μας στα τόσα χρόνια της διαδρομής μας στον σιδηρόδρομο αλλά και έξω στην πολιτεία.
Τους κυρίους επιστολογράφους που κόπτονται για το έργο της κυρίας προϊσταμένης του Ταμείου Συντάξεων και τη λιβανίζουν, ασφαλώς για δικούς τους λόγους, δεν τους ενδιέφερε η ενημέρωση και η αλήθεια.
Κύριοι επιστολογράφοι δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι από τον Μάρτιο του 2011 σταμάτησαν εντελώς να εκδίδονται οριστικές συντάξεις μέχρι το τέλος του 2011, με αποτέλεσμα 200 και πλέον συνάδελφοί μας περίμεναν πάνω από 36 μήνες για να πάρουν την οριστική τους σύνταξη αλλά και όταν έπαιρναν στα χέρια τους την απόφαση περίμεναν και άλλους 3 μήνες για να πάρουν χρήματα στα χέρια τους.
Δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι πολλοί συνάδελφοι περίμεναν και περιμένουν πολλούς μήνες να πάρουν απάντηση σε αίτημά τους για αναγνώριση της προϋπηρεσίας με αποτέλεσμα να μην έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν την παραίτησή τους για συνταξιοδότηση.
Δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι εκκρεμούν ενστάσεις συναδέλφων που πρέπει να εισπράξουν χρήματα γιατί είχαν συμπληρώσει χρόνια υπηρεσίας πάνω από τα 35 και δεν συνεδριάζει το Συμβούλιο Ενστάσεων σκοπίμως επί μήνες για να πάρει απόφαση για να τους δοθούν τα χρήματα που δικαιούνται.
Δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι υπάρχουν συνάδελφοί μας που έχουν κάνει εδώ και 6 μήνες ένσταση στο ταμείο για μη σωστό υπολογισμό του ποσού της σύνταξής τους και ακόμη περιμένουν το πότε θα αποφασίσει η Διοίκηση του ταμείου για να συνεδριάσει για εκδίκαση των υποθέσεων αυτών.
Δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι συνάδελφοί μας μετά από κακό υπολογισμό των ημερών ασφάλισης κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σύνταξη και το Ταμείο Συντάξεων δεν λαμβάνει καμία μέριμνα.
Δεν γνωρίζετε γιατί δεν θέλετε να γνωρίζετε ότι η προϊσταμένη του Ταμείου Συντάξεων δεν δέχεται τα έγγραφα που αποστέλλει το Σωματείο μας για πρωτοκόλληση στη Διεύθυνση του ταμείου με αποτέλεσμα να έχουν μπλοκαριστεί όλες οι ενέργειές μας και περιμένουμε την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων.
Όσο για το σκέλος της έκδοσης οριστικών συντάξεων που εκθειάζεται δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Όλα έγιναν μετά από άοκνες προσπάθειες του Σωματείου σε συνεργασία με τη Διοίκηση του ΙΚΑ και πρώτοι εμείς ευχαριστήσαμε το προσωπικό που εργάζεται στο τμήμα αυτό.
Πρέπει να καταλάβετε κύριοι επιστολογράφοι ότι δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον για να δούμε την κυρία προϊσταμένη, το ενδιαφέρον το δικό μας είναι το πώς θα μπορέσουμε να φανούμε αρωγοί στα μύρια προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα τους συνταξιούχους της πατρίδας μας. Ασφαλώς όμως μας ενδιαφέρει και το κύρος του Σωματείου, γιατί το Σωματείο και κάθε σωματείο είναι θεσμοθετημένο όργανο, αναγνωρισμένο από το κράτος και η εκάστοτε διοίκηση είναι υποχρεωμένη να προστατεύει τα μέλη του από τυχόν αβλεψίες, παραλείψεις και σκόπιμα λάθη των υπηρεσιακών παραγόντων και πρέπει να το σέβονται όλοι, εκτός βέβαια αυτών που ποτέ δεν ήθελαν τα συνδικάτα να ανακατεύονται στα πόδια τους.
Για τη Διοίκηση
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Ευθύμιος Ρουσιάς Νικόλαος Μητροκώτσας
Η Διοίκηση
Εταιρεία ετοιμάζεται να προσφέρει διαστημικό δείπνο αξίας 495.000 δολαρίων
Με θέα κυριολεκτικά τ’ αστέρια
Μια εταιρεία διαστημικής τεχνολογίας στη Νέα Υόρκη ετοιμάζεται να προσφέρει το πιο ακριβό δείπνο στον κόσμο και μάλιστα… εκτός γης.
Το SpaceVIP θα φιλοξενήσει έξι άτομα σε ένα… μπαλόνι στο διάστημα με κόστος 495.000 δολάρια το κεφάλι. Η τολμηρή εταιρεία έχει στρατολογήσει τον βραβευμένο με αστέρι Michelin σεφ Rasmus Munk από το εστιατόριο Alchemist της Κοπεγχάγης για το ταξίδι, το οποίο θα είναι ένα ταξίδι έξι ωρών, και αναμένεται να ξεκινήσει το 2025 από τη Φλόριντα.
Το δείπνο θα λάβει χώρα στο διαστημόπλοιο Neptune της Space Perspective, το πρώτο διαστημόπλοιο στον κόσμο με ουδέτερο άνθρακα. Το σκάφος υπό πίεση θα χρησιμοποιήσει ένα λεγόμενο γιγάντιο «SpaceBalloon» για να σκαρφαλώσει αργά σε υψόμετρο άνω των 100.000 ποδιών, δίνοντας στους επισκέπτες εκπληκτική πανοραμική θέα από τα μεγαλύτερα παράθυρα που έχουν πετάξει ποτέ στο διάστημα.
Σε αντίθεση με ένα μπαλόνι ζεστού αέρα, οι επισκέπτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν ακόμη και «μια κατάλληλη τουαλέτα» που η SpaceVIP αποκαλεί Space Spa. Όσοι κλείσουν θέση θα πληρώσουν κάτι περισσότερο από απλώς ένα ταξίδι στο διάστημα και ένα δείπνο, καθώς ο γαλλικός οίκος μόδας Ogier, σύμφωνα με τη Mirror, θα ντύσει επίσης κάθε ατρόμητο ταξιδιώτη με ειδικά ρούχα που έχουν σχεδιαστεί με τη χρήση καινοτόμου τεχνολογίας υφασμάτων η οποία αναπτύχθηκε ειδικά για την αποστολή.
Όλα τα έσοδα από το ταξίδι θα δοθούν στο Space Prize Foundation, αφιερωμένο στην προώθηση της ισότητας των φύλων, στην επιστήμη και την τεχνολογία. Η SpaceVIP δήλωσε: «Οι ευφάνταστες δημιουργίες του σεφ Rasmus θα αυξήσουν κάθε βήμα της εμπειρίας, εμπνευσμένες από τον ρόλο της εξερεύνησης του διαστήματος στην ανθρώπινη ιστορία και την κοινωνία. Μέσω της Ολιστικής Κουζίνας, ο σεφ Ράσμους στοχεύει να εμπνεύσει σκέψη και συζήτηση για τη σχέση της ανθρωπότητας με τη Γη».
Ο Roman Chiporukha, Ιδρυτής της SpaceVIP, πρόσθεσε: «Αυτή η άνευ προηγουμένου γαστρονομική οδύσσεια σηματοδοτεί μια κομβική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Μέσω της οραματικής συνεργασίας με τον σεφ Rasmus Munk και τον Ogier, αυτή η αποστολή επαναπροσδιορίζει την ιδιωτική εξερεύνηση του διαστήματος και το εξαιρετικό φαγητό».
Η εικόνα που δημοσίευσε το Space Perspective δίνει μια πρώτη γεύση της εμπειρίας που θα ζήσει όποιος το τολμήσει.
Μέχρι πότε θα αδιαφορούμε με την καταστροφή των δασών μας
Το καλοκαίρι του 2024 ημερολογιακά είναι παρελθόν, αφήνοντας πίσω του ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.
Στις τελευταίες περιλαμβάνονται και ο αφανισμός χιλιάδων στρεμμάτων δασών ανά την Ελλάδα με τις πυρκαγιές. Οι περισσότερες υπήρξαν κατόπιν εμπρησμών και κάποιες εξαιτίας αφέλειας συνανθρώπων μας, οι οποίοι υποτίμησαν τον κίνδυνο και υπερεκτίμησαν τις ικανότητές τους. Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, καμένη γη και χαμένη φύση. Μετράμε σήμερα θύματα και στρέμματα. Μπορεί να είμαστε θεατές του ίδιου σκηνικού από χρόνια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε αναίσθητοι επί του θέματος ούτε και να συμβιβαστούμε με την κατάσταση που βιώνουμε κάθε καλοκαίρι.
Η κλιματική αλλαγή ως παγκόσμιο φαινόμενο, με τη ξηρασία που επέφερε, έδωσε τη χαριστική βολή στα δάση και όπλισε το χέρι περισσότερων εμπρηστών. Είναι πρόβλημα που, αντί να μειώνεται, αυξάνεται ιδίως το καλοκαίρι. Αντί να τα προστατεύουμε, τα καταστρέφουμε. Η ανοχή καταστάσεων γίνεται διευκόλυνση εγκλημάτων. Το περιβάλλον είναι μέρος της δημιουργίας, άρα και θείο δώρο στον άνθρωπο. Για τον λόγο αυτόν απαιτεί σεβασμό και ζητά περιφρούρηση.
Η διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας είναι τόσο μεγάλη και εμφανής, που το ερώτημα να έρχεται αβίαστα και αναμένει απαντήσεις άμεσες και αποτελεσματικές. Μέχρι που μπορεί να φθάσει αυτό το κακό που προξενούμε με τη θέλησή μας ή με την απροσεξία μας στον φυσικό πλούτο της πατρίδας μας; Από φύλακες της φύσης καταντήσαμε καταχραστές και από διαχειριστές του περιβάλλοντος γίναμε εκμεταλλευτές. Μία σπίθα, ένα αποτσίγαρο, μία επιπολαιότητα είναι αρκετά για να λαμπαδιάσει όχι μόνο μία δασική έκταση, αλλά και αυτό το μέλλον του πλανήτη μας. Από τον θαυμασμό μας για τα κατάφυτα βουνά μας – και όχι μόνο – βρίσκουμε στάχτες και στις επισκέψεις μας αντικρίζουμε αποκαΐδια, θλίψη παντού, απογοήτευση ολόγυρα.
Η λαίλαπα της φωτιάς παραπέμπει σε εθνική τραγωδία. Οφείλει και το κράτος να πάρει τα μέτρα που του αναλογούν και να αναλάβει τις ευθύνες που του αρμόζουν. Άμεση, ευρύτατη και ουσιαστική αναδάσωση των εκτάσεων που καταστρέφονται, αυστηροποίηση των ποινών για τους κάθε λογής παραβάτες, ενδελεχής εξέταση χώρων, ιδιωτικών και δημοσίων, που μπορεί να έχουν πάσης φύσεως εύφλεκτα υλικά, ο έλεγχος των καμένων εκτάσεων και η άμεση κατεδάφιση κάθε κτίσματος που θα προκύψει εντός αυτών σε βάθος χρόνου, είναι κάποιες δράσεις που οι πολίτες συζητούν και πρέπει να αναληφθούν, χωρίς εξαιρέσεις και προσχήματα αποφάσεις από την Πολιτεία.
Η φημολογούμενη εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε καμένες εκτάσεις θεωρείται από πολλούς ως επιλήψιμη και ίσως να υπάρχει σκοπιμότητα ως προς την τοποθέτησή τους. Αφέθηκαν τελευταίοι, οι πρώτοι του αγώνα κατάσβεσης των πυρκαγιών που είναι οι πυροσβέστες. Οι προσπάθειές τους φτάνουν στον ηρωισμό και ακουμπούν την αυτοθυσία, χωρίς βέβαια η αμοιβή τους από την πολιτεία να είναι ικανοποιητική που να ανταποκρίνεται στην προσφορά τους. Μόνο η θέα καμένων δασών μετατρέπει την οργή σε αγανάκτηση. Τρομερές οι συνέπειες στη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου μας. Συμπεριφερόμαστε συχνά πυκνά επιπόλαια, από το πέταμα ενός αποτσίγαρου μέχρι την εναπόθεση σκουπιδιών, μπαζών και εύφλεκτων αντικειμένων. Όλα αυτά δείχνουν το ωχαδερφισμό μας και εκθέτουν τον πολιτισμό μας. Η κοινωνική ευαισθητοποίηση, η καλλιέργεια φιλοδασικής συνείδησης, η περιβαλλοντολογική σχολική αγωγή, η ενίσχυση πρωτοβουλιών αναδάσωσης είναι μερικές από τις αναγκαίες ενέργειες που μπορεί να αποβούν έως και σωτήριες για τα εναπομείναντα λίγα δάση της πατρίδας μας.
Η Διοίκηση
Ο γρίφος με το κρασί που θα σε πάει… πίσω στη δραχμή
Μπορείτε να τον λύσετε;
Είναι σίγουρο ότι έχετε αρκετά χρόνια να κάνετε πράξεις με δραχμές; Για να δούμε, λοιπόν, τι μπορείτε να κάνετε! Ήταν κάποτε τρεις φίλοι και πήγαν σε μια κάβα για να πάρουν ένα μπουκάλι κρασί το οποίο κοστίζει 300 δραχμές. Έδωσαν 100 δραχμές ο καθένας και ενώ είναι στην πόρτα τους προλαβαίνει ο υπάλληλος και τους λέει πως έκανε λάθος γιατί το μπουκάλι στοιχίζει 295 και όχι 300 δραχμές. ‘Ετσι τους επιστρέφει 5 δραχμές ρέστα. Αυτοί αφού δεν μπορούν να μοιραστούν τις 5 δραχμές στα τρία, αποφασίζουν να πάρουν ο καθένας από 1 δραχμή και δίνουν 2 δραχμές φιλοδώρημα στον υπάλληλο. Στο τέλος όμως σκέφτονται: Αφού έδωσε ο καθένας μας 100 δραχμές και πήρε μία πίσω, άρα 99 δραχμές, τότε τρεις φορές το 99 μας κάνει 297 και 2 δραχμές για το φιλοδώρημα, 299. Τι έγινε η μία δραχμή; Η απάντηση παρακάτω…
Η απάντηση:
Στις 297 δραχμές που έδωσαν και οι τρεις μαζί, συμπεριλαμβάνονται και οι 2 δραχμές του φιλοδωρήματος. Πρέπει να αφαιρέσουμε και όχι να προσθέσουμε το φιλοδώρημα στο ποσό που πλήρωσαν για να βρούμε την πραγματική αξία του κρασιού. Και όντως 297 – 2 = 295.
Εκλογές στο Σωματείο Εργαζομένων
Στις 17 Οκτωβρίου το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ πραγματοποίησε εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου στο οποίο συμμετείχαν 3 συνδυασμοί και ένας μεμονωμένος υποψήφιος.
Στις 25 Οκτωβρίου συνεδρίασαν τα εκλεγέντα μέλη για την εκλογή του νέου Προεδρείου, το οποίο είναι:
Πρόεδρος: Γιαννόπουλος Σταμάτιος
Γεν. Γραμματέας: Στασινόπουλος Παναγιώτης
Αντιπρόεδρος: Παπασωτηρόπουλος Χαράλαμπος
Αντιπρόεδρος: Παναγόπουλος Ηλίας
Αντιπρόεδρος: –
Αν. Γραμματέας: Καπετάνου Μαρία
Οικον. Γραμματέας-Έφορος: Μανώλης Σπυρίδωνας
ΜΕΛΗ
Ξανθιώτης Δημήτριος
Κοντογιάννης Παναγιώτης
Κολαΐτης Ιωάννης
Διονυσόπουλος Γρηγόριος
Χαΐδας Χρήστος
Καρακώστας Κωνσταντίνος
Φουντουλάκης Αντώνιος
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας εύχεται κάθε επιτυχία στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ επ’ ωφελεία των εργαζομένων. Επιθυμεί δε τη συνεργασία του Σωματείου μας με τη νέα Διοίκηση των εργαζομένων.
Η Διοίκηση
Το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου αναζητά εργαζόμενους για να… μετρούν πιγκουίνους
Η αγγελία που δημοσιεύτηκε
Το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου αναζητά τρεις υπαλλήλους για να περάσουν τέσσερις μήνες διαλογής αλληλογραφίας και καταμέτρησης πιγκουίνων στο «ταχυδρομείο πιγκουίνων» της Ανταρκτικής!
Η U.K Antarctic Heritage Trust, η οργάνωση που διαχειρίζεται το λεγόμενο ταχυδρομείο πιγκουίνων στη βάση Port Lockroy στο νησί Goudier, δήλωσε ότι αναζητά τρία άτομα για να στελεχώσουν το ταχυδρομείο από τον Νοέμβριο του τρέχοντος έτους έως τον Μάρτιο του 2025.
Τα καθήκοντα των εργαζομένων θα περιλαμβάνουν τη διαλογή επιστολών και καρτ ποστάλ, την πώληση γραμματοσήμων, τη λειτουργία ενός μικρού καταστήματος δώρων και την καταμέτρηση της αποικίας του Port Lockroy που αριθμεί περίπου 1.500 πιγκουίνους gentoo.
Το ταχυδρομείο επεξεργάζεται έως και 80.000 επιστολές και ταχυδρομικές κάρτες κάθε χρόνο, η πλειονότητα των οποίων ταχυδρομείται από επιβάτες σε κρουαζιερόπλοια που σταματούν στο νησί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του Νοτίου Ημισφαιρίου. Οι διαθέσιμες θέσεις είναι αρχηγός βάσης, γενικός βοηθός και διευθυντής καταστήματος. Οι αιτούντες πρέπει να είναι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου και να είναι έτοιμοι να συνυπάρξουν με άλλα πέντε άτομα, να περνούν μεγάλα διαστήματα χωρίς τηλέφωνο ή πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αντέχουν χωρίς τρεχούμενο νερό κατά τη διάρκεια της παραμονής τους.
Αποχαιρετώντας τον Λάζαρο Κουρετζή
του Ηλία Πίτσικα
Πώς τα φέρνει ο χρόνος…
Ο αγαπημένος μας Λάζαρος Κουρετζής (Μπαλού) μας αποχαιρέτησε στις 30/8/2024, μία μέρα πριν τη λήξη της φετινής κατασκηνωτικής περιόδου του Χαρούμενου Χωριού.
Από το πρωί της 31ης Αυγούστου η σημαία στον κεντρικό ιστό της κατασκήνωσης, που στέκει αγέρωχος από το 1950 στο κέντρο του κατασκηνωτικού χώρου, ήταν μεσίστια.
Στη γιορτή για τη λήξη του φετινού καλοκαιριού, του 75ου της ιστορίας της κατασκήνωσης, τα συναισθήματα όλων εμάς, ιδιαίτερα των μεγαλύτερων σε ηλικία ομαδαρχών και πολλών παλαιών κατασκηνωτών που παραβρέθηκαν, ήταν έντονα μέσα στην εύγλωττη σιωπή.
Στην έναρξη της γιορτής παιδιά και ομαδάρχες καθισμένοι σε κύκλο σιγοτραγουδήσαμε το πρώτο κατασκηνωτικό τραγούδι που συνέθεσαν οι ομαδάρχες για το Χαρούμενο Χωριό το 1950.
Κατά τη διάρκεια της βραδινής καλλιτεχνικής γιορτής ο Μπαλού ήταν παρών στη σκέψη μας.
Το μεσημέρι της Τετάρτης 4/9/2024, παρουσία δεκάδων φίλων, συνεργατών και μελών της οικογένειας του Λάζαρου Κουρετζή, στο κοιμητήριο του Δήμου Βύρωνα αποχαιρετίσαμε τον καλό μας δάσκαλο, τον σπουδαίο άνθρωπο του θεάτρου και του θεατρικού παιχνιδιού και καλό μας δάσκαλο τον αρχηγό της κατασκήνωσης Χαρούμενο Χωριό από το 1950 έως το 1991, τον υπεύθυνο του παιδαγωγικού σχεδιασμού και της λειτουργίας της παιδικής στέγης του ΗΣΑΠ «Το Σπίτι μας» στο νέο Φάληρο, τον δημιουργό της πολιτιστικής λέσχης νέων που λειτούργησε από το 1960 έως το 1991 και με τη λειτουργία της προσέφερε σε εβδομαδιαία βάση έναν σημαντικό χώρο ψυχαγωγίας και έκφρασης για δεκάδες νέους.
Ξεχωριστή στάθηκε μάλιστα και η πολυετής λειτουργία του θεατρικού ομίλου που ίδρυσε και σε δική του σκηνοθεσία και επιμέλεια ανέβασε με νέους, αρκετά θεατρικά έργα από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο.
Νιώθω ότι στάθηκα τυχερός που τον γνώρισα στην κατασκήνωση από τα 14 μου χρόνια που συμμετείχα σαν παιδί εργαζομένου στην Ιονική Τράπεζα.
Η παρακαταθήκη του στο παιδαγωγικό πνεύμα της κατασκηνωτής είναι μεγάλη.
Σε αυτό τον τελευταίο αποχαιρετισμό ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο σιωπηλός αποχαιρετισμός των παλαιών κατασκηνωτών των δύο πρώτων δεκαετιών της λειτουργίας της κατασκήνωσης. Αναφέρομαι στους: Παντελή Τσολάκο, Ηλία Μπονάρο, Γιάννη Χρυσόγελο, Νανά Κοχλήδου, Τασούλα Παπαδοπούλου, Κώστα Λαγουδάκη, Γιώργο Καρύδα, Νίκη Πρωτόπαπα,Αντώνη και Ιωσήφ Περπινιά, Βούλα και Γιάννη Βραχάτη, Θοδωρή Σφυρή, Δημήτρη Κόντου, Γιώργου Σπηλιόπουλου, Μαγκυ Μοντζολή,Άγγελου Αρβανίτη, Δήμητρα Παλαιολόγου, Δημήτρη Δαμιανίδη, Χρήστο Τσιαδή, Βέρα Κουλουλία, Μαργαρίτα Γρηγορακάκη και πολλούς άλλους.
Μπαλού, θα σε θυμόμαστε πάντα.
Τα συλλυπητήρια μου στην αγαπημένη Μαντώ Κουρετζή επί πολλά χρόνια εργαζόμενη στη παιδική μέριμνα του ΗΣΑΠ.
Γιατί εργαζόμενη στον σιδηρόδρομο πρόσθεσε στο όνομά της, το όνομα του σταθμού που δούλευε;
Μια ομολογουμένως παράξενη ιστορία
Μερικά ονόματα σταθμών τρένων έχουν ομολογουμένως ωραία ονόματα και εύηχα. Αλλά τόσο ωραία ώστε να θες να πάρεις το όνομά τους;
Κι όμως μια γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε σε αυτό το σημείο. Ο λόγος για την εργαζόμενη Rehana Khawaja η οποία μετά από χρόνια εργασίας στην Chiltern Railways και έχοντας περάσει από πολλά πόστα δεν κρύβει ότι έχει μια μεγάλη αγάπη στον σταθμό Marylebone.
«Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα πάνε στραβά μερικές φορές και ότι οι άνθρωποι μπορεί να καθυστερήσουν να πάνε στον προορισμό τους. Αλλά όλοι εκεί δουλεύουν τόσο σκληρά με ένα χαμόγελο στα χείλη. Έχει μια ξεχωριστή πινελιά αυτός ο σταθμός. Είναι ζεστός και φιλόξενος. Δεν είναι κάθε σταθμός του Λονδίνου έτσι» λέει η ίδια.
Η Rehana αγαπούσε να δουλεύει στο σταθμό αυτό τόσο πολύ που αποφάσισε να προσθέσει στο επίσημο όνομά της, το δικό του όνομα και πλέον να λέγεται Rehana Marylebone Khawaja.
Με τον σταθμό Marylebone να γιορτάζει τα 125ά γενέθλιά του, η ίδια έκανε την αλλαγή. Κι αν για τους άλλους ακούγεται ως μια πολύ παράξενη ιστορία, η ίδια δείχνει να απολαμβάνει το νέο της όνομα.
Εκδρομή στα παράλια της Μικράς Ασίας και στην Καππαδοκία
Το Σωματείο μας από τις 17 μέχρι τις 25 Οκτωβρίου πραγματοποίησε, 9ήμερη εκδρομή στις χαμένες πατρίδες για να γνωρίσουμε τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Καππαδοκία εκεί που κάποτε άκμαζε και μεγαλουργούσε το Ελληνικό στοιχείο και για να τα επισκεφτεί κανείς σήμερα είναι απαραίτητο να καταβάλλεις ακριβό εισιτήριο εισόδου. Όμως με τη σκέψη ότι σε αυτά τα μέρη έζησαν και μεγαλούργησαν πολλοί Έλληνες από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καθώς και αυτούς που μαρτύρησαν πριν από 100 χρόνια με τη μεγάλη σφαγή και την καταστροφή των Ελλήνων της Πόλης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου και ήταν χρέος μας να τιμήσουμε και να θαυμάσουμε, έστω και με τίμημα ότι απέμεινε από αυτούς τους προγόνους μας, ξεκινώντας 56 θαρραλέοι συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ το πρωινό της 17ης Οκτωβρίου, φθάσαμε το βράδυ στην Κομοτηνή που διανυκτερεύσαμε.
Την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε για τους Κήπους του Έβρου όπου μετά τον απαραίτητο έλεγχο μπήκαμε στο Τουρκικό έδαφος και μέσω της νέας μεγάλης γέφυρας του Ελλησπόντου περάσαμε το Τσανάκαλε και φθάσαμε στην Σμύρνη, τη μαρτυρική πόλη της Μικράς Ασίας, βλέποντας ό,τι απέμεινε από τα αρχοντικά των Ελλήνων της Πόλης και τη μεγάλη παραλία όπου έγινε η μεγάλη σφαγή των Ελλήνων, με θεατές τις μεγάλες δυνάμεις.
Την τρίτη ημέρα επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου, μιας πόλης που για περισσότερο από χίλια χρόνια ήταν η πρωτεύουσα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Επισκεφτήκαμε στην Αφροδίσια τον ναό της Αφροδίτης και το αρχαίο στάδιο, κουρασμένοι το βράδυ φθάσαμε στο Παμούκαλε εκεί που βρισκόταν η αρχαία πόλη της Ιεράπολης. Παρά την κούρασή μας κάναμε την περιήγηση της πόλης, που δημιουργήθηκε όταν μία πηγή μεγάλης περιεκτικότητας σε δικαρβονικό ασβέστιο χύθηκε ως καταρράκτης από την άκρη ενός γκρεμού. Το υγρό κρύωσε και σκλήρυνε αφήνοντας πίσω του εναποθέσεις ασβεστίου, διαμορφώνοντας φυσικές λίμνες, υψώματα και προεξοχές, είναι όμως άλλο να το θαυμάσεις από κοντά και άλλο να το περιγράψεις.
Την τέταρτη ημέρα αναχωρήσαμε για την Καππαδοκία που είναι μια ηφαιστιογενή περιοχή και για την οποία ο άνεμος και οι διαβρώσεις του εδάφους μετά από πολλούς αιώνες δημιούργησαν τους κώνους, τα φαράγγια και τις κοιλάδες, που συνθέτουν ένα υπέροχο τοπίο. Το βράδυ αργά γεμάτοι εντυπώσεις φθάσαμε στο Προκόπι όπου διανυκτερεύσαμε.
Η πέμπτη ημέρα ξεκίνησε με ξενάγηση-γνωριμία με την κοιλάδα του Κοράματος, η κοιλάδα της φαντασίας για να κυριολεκτούμε, όπου χάρη στην ομορφιά της και τους βυζαντινούς θησαυρούς που διαθέτει, είναι ένα από τα θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Το λεκανοπέδιο της Καππαδοκίας, έχει σχηματιστεί από διάβρωση και ανήκει σε ένα αρχαίο οροπέδιο, το έδαφος του οποίου αποτελείται από ηφαιστειακό υλικό, πολύ μαλακό, από τη συσσώρευση λάβας και λάσπης που κύλησαν από τα βουνά. Από τη διάβρωση το έδαφος σχίστηκε, δίνοντας στο τοπίο μία όψη σεληνιακή. Έτσι το οροπέδιο αλλοιώθηκε, παίρνοντας εκπληκτικά σχήματα. Συναντά κανείς λοιπόν στο βάθος της κοιλάδας κώνους, κολόνες, πύργους, πυραμίδες ή βελόνες των οποίων το ύψος φτάνει μέχρι και τα τριάντα μέτρα. Υπάρχουν 360 εκκλησίες από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, καθώς και πολλές κατοικίες λαξευμένες μέσα στο μαλακό ηφαιστειακό υλικό.
Ακολούθησε επίσκεψη στο χωριό Ζέλβε που είναι λαξευμένο μέσα στα βράχια, το Ουτζχισάρ και την Άβανο χτισμένη στις όχθες του Άγη ποταμού και την Κιουτάχεια και τη Νεάπολη. Κατάκοποι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, λίγοι όμως είχαν τη δύναμη να παρακολουθήσουν τους χορούς των Δερβίσηδων.
Η έκτη ημέρα ξεκινά με επίσκεψη στη Σινασσό και ξενάγηση στο ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, στον οποίο λειτουργεί ο Πατριάρχης όταν επισκέπτεται την Καππαδοκία. Ακολούθησε ξενάγηση στην υπόγεια πόλη της Μαλακοπής σε βάθος 55 μέτρα και έκταση 4.500τ.μ. Συνεχίσαμε για Καρβάλη όπου επισκεφτήκαμε την εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Επόμενος σταθμός ήταν η κοιλάδα του Περιστρέμματος με τις εκπληκτικά λαξευμένες εκκλησίες στη λάβα που έχει παγώσει και οι κάθετοι βράχοι κομμένοι σαν από μαχαίρι, εντυπωσιάζουν.
Η έβδομη ημέρα ξεκίνησε πολύ πρωί για 14 μέλη της αποστολής που αποφάσισαν να πετάξουν με αερόστατο, το οποίο είναι σημείο αναφοράς για την περιοχή, για να δουν από ψηλά όλα όσα είχαμε περιδιαβεί τις τρεις προηγούμενες ημέρες. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, δεν περιγράφεται με λόγια και θα πρέεπι να το ζήσει όποιος επισκέπτεται την Καππαδοκία. Έφθασε όμως η ώρα για την αναχώρηση από το Προκόπι της Καππαδοκίας για την Προύσα όπου μετά από ενδιάμεσες στάσεις φθάσαμε νωρίς το βράδυ.
Η όγδοη ημέρα ξεκίνησε στην Προύσα με επίσκεψη στον τάφο του Καραγκιόζη και του Χατζιαβάτη και στο Ουλού Τζαμί καθώς με τα ανάλογα ψώνια από την κλειστή αγορά και τα γύρω καταστήματα. Ήρθε όμως η ώρα για αναχώρηση και πάλι για την Ελλάδα. Έτσι με τη γνωστή διαδρομή περνώντας από μέρη που μας έχουν αφήσει πικρές αναμνήσεις όπως είναι οι περιοχές του Εσκί Σεχίρ και του Σαγγάριου ποταμού περάσαμε και πάλι τη νέα γέφυρα των Δαρδανελλίων στον Ελλήσποντο και μετά τον έλεγχο στα σύνορα καταλήξαμε το βράδυ στην πόλη της Κομοτηνής την οποία περπατήσαμε για να την γνωρίσουμε όσο το δυνατό γίνεται για λίγες ώρες.
Η ένατη ημέρα ήταν η επιστροφή μας στην πόλη μας που για εννέα ημέρες την είχαμε εγκαταλείψει, γεμάτοι εικόνες για όσα βιώσαμε αλλά και πίκρα και πόνο για όσα είχαμε και χάσαμε από δικές μας αδικαιολόγητες πράξεις και ενέργειες.
Η Διοίκηση
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
