Οι επιδόσεις των αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε χαμηλές θερμοκρασίες, λόγω της μειωμένης απόδοσης της μπαταρίας, η αργή φόρτιση και το άγχος της εμβέλειας ήταν τα σημαντικότερα θέματα που συζητήθηκαν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση κατασκευαστών μπαταριών στη Νότια Κορέα.

Αυτά τα θέματα αποτελούν σημαντικές πηγές ανησυχίας για τους υποψήφιους αγοραστές ηλεκτρικών οχημάτων και επηρεάζουν την αύξηση του όγκου των πωλήσεων των αυτοκινήτων μηδενικών ρύπων.

• Η αυτονομία στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μειώνεται κατά περίπου 40% στις χειμερινές συνθήκες.

Ενώ τα ηλεκτρικά οχήματα προσφέρουν πολυάριθμα περιβαλλοντικά οφέλη, αντιμετωπίζουν δυσκολίες όταν πρόκειται για λειτουργία σε κρύο καιρό.

Από τη μειωμένη απόδοση της μπαταρίας, η μειωμένη εμβέλεια οι πιο αργοί χρόνοι φόρτισης και ο αντίκτυπος των χαμηλών θερμοκρασιών στην απόδοση των ηλεκτρικών οχημάτων (EV) ανησυχούν τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τους υποψήφιους αγοραστές.

Η αυτονομία στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μειώνεται κατά περίπου 40% κατά τη διάρκεια των χειμερινών συνθηκών, με βάση τη μέτρηση κατανάλωσης Green NCAP σε μια διαδρομή 23 χλμ., σε διάστημα 30 λεπτών, με εξωτερική θερμοκρασία -7 C. Ένας σημαντικός λόγος για αυτή την μείωση στην απόδοση είναι ότι πρέπει να ζεσταθεί το εσωτερικό του οχήματος με μεγάλη ποσότητα ενέργειας από την μπαταρία.

Όταν κάνει κρύο, τα EV αντιμετωπίζουν μειωμένη εμβέλεια και λόγω πιο αργών χημικών διεργασιών εντός των στοιχείων της μπαταρίας.

Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο κατά τις σύντομες μετακινήσεις που γίνονται όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι πολύ κάτω από το μηδέν, σύμφωνα με το ADAC, το οποίο είναι το μεγαλύτερο αυτοκινητιστικό κλαμπ της Γερμανίας, αναφέρει το Bloomberg.

Η θερμοκρασία της μπαταρίας έχει αντίκτυπο στην απόδοση, ενώ η θέρμανση της καμπίνας το χειμώνα μπορεί να αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ήμισυ της κατανάλωσης ενέργειας, ειδικά στην κίνηση στην πόλη με χαμηλές ταχύτητες.

Η ιστορία της πρώτης γυναίκας που ταξίδεψε στο διάστημα

Στις 6 Μαρτίου 1937 γεννήθηκε η Βαλεντίνα Τερεσκόβα, η σοβιετική που στα 26 της χρόνια έγινε η πρώτη γυναίκα αστροναύτης.

Το ιστορικό αυτό για την ανθρωπότητα ταξίδι της Τερεσκόβα πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιουνίου 1963. Την επομένη, «ΤΑ ΝΕΑ» συνθέτουν το πορτρέτο της.

«Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα, η πρώτη γυναίκα του Διαστήματος, εγεννήθη (…) εις την περιοχήν του Γιαροσλάβ. (…) Ήταν μέλος της “Κομσομόλ” (Κομμουνιστικής Νεολαίας) από ηλικίας 20 ετών, πέρυσι δε έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

»Από το 1959 η Τερεσκόβα, ενώ συνέχιζε την φοίτησίν της εις το Πολυτεχνείον, ήρχισε να εκπαίδευεται ως αλεξιπτωτίστρια, έχει δε πραγματοποιήσει 126 πτώσεις δι’ αλεξιπτώτου. Το 1962 ενεγράφη εις την Σχολήν Κοσμοναυτών και ωνομάσθη ανθυπολοχαγός.

»Η Τερεσκόβα είναι άγαμος και τρέφει ιδιαιτέραν αγάπν προς την οικογένειάν της, η οποία αποτελείται από την μητέρα της, τον αδελφόν της και μίαν ύπανδρον αδελφήν, που διαμένουν εις Γιαροσλάβ.

»Ο πατέρας της, ο οποίος ήταν οδηγός ελκυστήρων, έπεσεν επί του πεδίου της μάχης κατά την διάρκειαν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πορεία της Τερεσκόβα από το εργόστασιο, στο οποίο εργαζόταν λίγο πριν, στο διάστημα, την έκανε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης.

«Μόσχα 17. Ιδιαιτέρα υπηρεσία – Νέα μέγιστα πρωτεία κατέκτησεν η Σοβιετική Ένωσις εις το Διάστημα με την εξαπόλυσιν της πρώτης γυναικός κοσμοναύτου, της Βαλεντίνας Τερεσκόβα, η οποία εκτελεί ήδη περιστροφάς περί την Γην μαζί με τον πέμπτον κόσμοναύτην αντισμήναρχον Μπικόφσκυ, που συνεχίζει επιτυχώς την πτήσιν του διά τρίτην κατά συνέχειαν ημέραν».

«Η Βαλεντίνα Βλαντιμήροβνα Τερεσκόβα, ηλικίας 26 ετών, άγαμος, εξετοξεύθη την 12:30 μεσημβρινήν χθες, ώρα Μόσχας – 11:30 Ελλάδος.

»Η πρώτη αστροναύτης εις την ιστορίαν του κόσμου, κόρη οδηγού τρακτέρ, φονευθέντος εις τον πόλεμον, ειργάσθη εις ένα εργοστάσιον ελαστικών. Ήδη οδηγεί εις το Διάστημα το “Βοστόκ 6”, επικοινωνούσα συνεχώς τόσον με την βάσιν εξαπολύσεων, όσον και με το “Βοστόκ 5” του Μπικόφσκυ».

Η νέα αυτή πρώτη επιτυχία της Ρωσίας εις το Διάστημα, ήλθε δύο μόλις ημέρας μετά την εκτόξευσιν του αντισμηνάρχου Βαλέρι Μπικόφσκυ. Τα δύο διαστημόπλοια ευρίσκονται επί του παρόντος εις ταυτόχρονον πτήσιν εις το Διάστημα.

»Οι θεαταί της τηλεοράσεως εις την Σοβιετικήν Ένωσιν είδον την Βαλεντίνα εις την οθόνην των συσκευών, με την κεφαλήν της περιβεβλημένην εντός της τεραστίας περικεφαλαίας του Διαστήματος, συνομιλούσαν με τον σταθμόν ελέγχου διαστηματικών πτήσεων.

»Εις μίαν στιγμήν, μάλιστα, την είδον να γελά, καθ’ ον χρόνον ίπτατο αστραπιαίως υπεράνω της Σοβιετικής Ενώσεως».

Το «ΡΑΝΤΕΒΟΥ»

«Ο ραδιοσταθμός της Μόσχας μετέδωσεν αργότερον, ότι τα διαστημόπλοια της Τερεσκόβα και του αντισμηνάρχου Μπικόφσκυ αποκατέστησαν ραδιοφωνικήν επαφήν μεταξύ αλλήλων “ταυτοχρόνου λήψεως και μεταδόσεως”.

»Η πτήσις έχει ως σκοπόν την συνέχισιν της μελέτης επιδράσεως διαφόρων παραγόντων κατά την πτήσιν διαστημοπλοίου επί του ανθρωπίνουν οργανισμού, περιλαμβανομένης της συγκριτικής αναλύσεως της επιδράσεως των παραγόντων αυτών επί του οργανισμού ενός ανδρός και μιάς γυναικός.

Σύμβολο για τα γυναικεία δικαιώματα

H Τερεσκόβα, επέστρεψε ασφαλής στη Γη λίγες ημέρες αργότερα και τις 24 Ιουνίου 1963, ήταν, εύλογα, το επίκεντρο του Παγκόσμιου Συνεδρίου των Γυναικών.

«Με την συμμετοχήν 2.000 αντιπροσώπων από 119 χώρας του κόσμου ήρχισε χθες εις το μέγαρον των συνεδρίων του Κρεμλίνου το παγκόσμιον συνέδριον των γυναίκων.

»Συγκινητικαί εκδηλώσεις εσημειώθησαν όταν εις το συνέδριον ενεφανίσθησαν οι Σοβιετικοί αστροναύται Βαλεντίνα Τερεσκόβα και Βαλέρι Μπικόφσκυ. Αι αντιπρόσωποι ώρμησαν προς την Τερεσκόβα και ήρχισαν να την φιλούν. (…)

Στις 18 Ιουνίου «ΤΑ ΝΕΑ» είχαν δημοσιεύσει την τοποθέτηση του γάλλου εμπειρογνώμονα Ρομπέρ Κλαρκ.

»Κάθε γυναίκα, σε οποιαδήποτε φυλή και αν ανήκη, οποιαδήποτε κοινωνική θέσι ή ιδεολογία έχει, δεν μπορεί παρά να αισθανθεί υπερηφάνεια για το μεγάλο επίτευγμα της Βαλεντίνας.

(…)

»Η αρχή έγινε. Ο υπ’ αριθμόν 10 αστροναύτης, μετά τον Γκαγκάριν, τον Τιτώφ, τον Γκλεν, τον Κάρπεντερ, τον Νικολάγιεφ, τον Πόποβιτς, τον Σιρρά, τον Κούπερ και τον Μπικόφσκυ, είναι γυναίκα. Το γυναικείο φύλο μπορεί να είναι υπερήφανον».

Διεξάγεται με διάφορες μορφές και ονομασίες από το 1905, αλλά αναγνωρίζονται μόνο οι διοργανώσεις που έγιναν υπό την αιγίδα της ΕΠΟ

Το Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Α’ Εθνικής (Super League) είναι η κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση της χώρας σε επίπεδο συλλόγων. Διεξάγεται με διάφορες μορφές και ονομασίες από το 1905, αλλά αναγνωρίζονται μόνο οι διοργανώσεις που έγιναν υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ) από το 1927 και εντεύθεν.

Μέχρι την ίδρυση της ΕΠΟ (14 Νοεμβρίου 1926), την ποδοσφαιρική δραστηριότητα στην Ελλάδα συντόνιζε ο ΣΕΓΑΣ, ο οποίος διοργάνωσε σειρά πρωταθλημάτων από την περίοδο 1905 – 1906, στα οποία συμμετείχαν ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά. Από το 1912 έως το 1921 πάγωσε κάθε αθλητική δραστηριότητα στην Ελλάδα, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων, του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Τη σεζόν 1922 – 1923 συμμετείχε για πρώτη φορά και μία ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, ο Άρης Θεσσαλονίκης (πρωταθλητής Μακεδονίας – Θράκης), που αντιμετώπισε στον τελικό του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, όπως ονομάστηκε, τον Πειραϊκό (πρωταθλητής Αθηνών – Πειραιώς), από τον οποίο ηττήθηκε με 4-1.

Την περίοδο 1927 – 1928 η ΕΠΟ διοργάνωσε το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα, με νικητή τον Άρη Θεσσαλονίκης. Στην τελική φάση συμμετείχαν οι πρωταθλητές Αθήνας – Πειραιάς και Μακεδονίας. Οι ομάδες εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη στο πρωτάθλημα του 1938 – 1939.

Μέχρι και την περίοδο 1958 – 1959 το Πρωτάθλημα Ελλάδας διεξαγόταν σε δύο φάσεις: τοπικά πρωταθλήματα και τελική φάση, με τους πρωταθλητές των τριών ιδρυτικών ενώσεων της ΕΠΟ: Αθήνας, Πειραιά και Μακεδονίας, καθώς και εκπροσώπων της λοιπής Ελλάδας.

Το 1959 αποτέλεσε χρονιά – σταθμό για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς καθιερώθηκε το ενιαίο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής Κατηγορίας υπό την πίεση της κυβέρνησης Καραμανλή, που επιδίωκε τη διεξαγωγή περισσότερων αγώνων για την επιτυχία του ΠΡΟ-ΠΟ, αλλά και της ΟΥΕΦΑ, που ήθελε την προσαρμογή του ελληνικού πρωταθλήματος στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η ΕΠΟ αντέδρασε στην αρχή, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει κάτω από την αποφασιστικότητα του γενικού γραμματέα Αθλητισμού, Γεωργίου Βήχου.

Η ρομαντική περίοδος του ποδοσφαίρου είχε περάσει ανεπιστρεπτί και το άθλημα πέρναγε σταδιακά στην εποχή του ημιεπαγγελματισμού και από το 1979 στον πλήρη επαγγελματισμό με την ίδρυση των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών (ΠΑΕ) και την ανάληψη διεξαγωγής του πρωταθλήματος από την Ένωση των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών (ΕΠΑΕ). Δύο χρόνια νωρίτερα, οι ποδοσφαιριστές είχαν ιδρύσει τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), για την προστασία των δικαιωμάτων τους και την επίλυση των προβλημάτων του κλάδου τους.

Τον Ιούλιο του 2006, οι ομάδες της Α’ Εθνικής αποσπάστηκαν από την ΕΠΑΕ και συγκρότησαν Συνεταιρισμό Περιορισμένης Ευθύνης (ΣΠΕ) με την επωνυμία «Ένωση Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Α’ Εθνικής Κατηγορίας (Super League)», η οποία διοργανώνει έκτοτε το κορυφαίο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της χώρας.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας.

Παρά τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια η ισότητα της γυναίκας με τον άνδρα είναι ένα απραγματοποίητο όνειρο όχι μόνο στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες κατήγγειλε, στις 6 Μαρτίου 2023, ότι η «ισότητα» μεταξύ ανδρών και γυναικών παγκοσμίως είναι ένας ολοένα και πιο μακρινός στόχος, ο οποίος θα επιτευχθεί στην καλύτερη περίπτωση «σε 300 χρόνια». «Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Με τους τρέχοντες ρυθμούς η οργάνωση του ΟΗΕ για τις γυναίκες (Ταμείο Ανάπτυξης για τις Γυναίκες UNIFEM) προβλέπει ότι θα επιτευχθεί σε 300 χρόνια», τόνισε ο Γκουτέρες σε ομιλία του κατά την έναρξη των συζητήσεων στη Νέα Υόρκη της Επιτροπής του ΟΗΕ για το καθεστώς των Γυναικών (CSW).

Η ιστορική διαδρομή

Η ιστορική διαδρομή της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας δεν ξεκινά με την υιοθέτησή από τον ΟΗΕ το 1977. Πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το περιστατικό αυτό αμφισβητείται σήμερα από μερίδα αμερικανών ιστορικών και χαρακτηρίζεται μύθος.

Με αφετηρία τις ΗΠΑ, ο εορτασμός διεθνοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια δευτέρου συνεδρίου του γυναικείου τμήματος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (2η Διεθνής), που έγινε στην Κοπεγχάγη (26–27 Αυγούστου 1910). Οι 100 σύνεδροι από 17 χώρες υιοθέτησαν την πρόταση τριών γερμανίδων (Λουίζ Τσιτς, Κλάρα Τσέτκιν και Κέτε Ντούνκερ) να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,ως ένα βήμα για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων, που θα περιλάμβανε και το εκλογικό δικαίωμα, που ήταν τότε το καθολικό ζητούμενο για τις γυναίκες όλου του κόσμου.

Στις 19 Μαρτίου 1911 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην Αυστρία, την Γερμανία, την Ελβετία και την Δανία. Κοινός τόπος και στις τέσσερις χώρες ήταν η ψήφος στις γυναίκες και η ανάδειξη των γυναικών σε δημόσια αξιώματα. Οι αμερικανίδες συνέχιζαν να γιορτάζουν την δική τους εθνική ημέρα την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου. Το 1914, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε στην Γερμανία στις 8 Μαρτίου – είτε επειδή ήταν Κυριακή είτε σε ανάμνηση της απεργίας του 1857 στην Νέα Υόρκη- και έκτοτε καθιερώθηκε η ημερομηνία αυτή για τον εορτασμό και υιοθετήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα από τον ΟΗΕ.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία (1917), η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Αργία μόνο για τις γυναίκες καθιερώθηκε στην Κίνα μετά την επικράτηση των κομμουνιστών του Μάο Τσε Τουνγκ. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό και διεκδικητικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας και αγάπης των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η οποίας από το 1977 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Η 8^η Μαρτίου είναι η αφορμή.

Η «Ημέρα της Γυναίκας» είναι η ευκαιρία να στοχαστούμε το «άλλο μισό τ’ ουρανού». Για τα όσα υπέφερε, για το ρόλο στο να μας φέρει εδώ, για τις συνεχιζόμενες διακρίσεις.

Τιμούμε τον πολύπλευρο ρόλο της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία. Η γυναίκα ως σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη και γιαγιά αγωνίζεται καθημερινά ενάντια στα στερεότυπα που παραμένουν ριζωμένα στην κοινωνία, ακόμα και σήμερα. Δίνει καθημερινό αγώνα για ίσα δικαιώματα, εργασιακές ευκαιρίες, αμοιβές.

Βρισκόμαστε δίπλα σε κάθε εργαζομένη, σε κάθε συνταξιούχο, σε κάθε Ελληνίδα, σε κάθε Γυναίκα ως ελάχιστο φόρο Τιμής, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ως δέσμευση ώστε να πάψει να βιώνει εργασιακή ανασφάλεια, ανισότητες στις αμοιβές, παραβίαση των δικαιωμάτων της, κακοποίηση και οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητάς της.

 Η έκβαση της «μάχης» δεν έχει κριθεί ακόμη. Αντίθετα, πρέπει να επισημανθούν οι κίνδυνοι τόσο από τις διακρίσεις που διατηρούνται, αλλά και τις νέες ανισότητες που μπορεί να φέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη, η κλιματική αλλαγή, αλλά και το χάσμα που εντείνεται μεταξύ των πιο φτωχών-λαϊκών στρωμάτων και του «ανώτερου» 10% του πληθυσμού.

Είναι οι νέες προκλήσεις που απειλούν να επιδεινώσουν τη θέση της γυναίκας.

Η Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ) διακηρύσσει τη θέση πλάι στη Γυναίκα και τα δικαιώματά της και δηλώνει πως θα αγωνιστεί ώστε οι οικονομικές ανισότητες και οι τεχνολογικές εξελίξεις να μην σταθούν εμπόδιο στην πανανθρώπινη ελευθερία, την ισότητα, τα ατομικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.

Στόχος μας είναι ένας Νέος Κόσμος Ισότητας, Ευκαιριών και Δικαιωμάτων για όλους!

Το Γραφείο Τύπου της ΑΓΣΣΕ

Η αλλαγή του ημερολογίου από Ιουλιανό σε Γρηγοριανό το 1923 και η σύγχυση που δημιουργήθηκε στην καθημερινότητα των Ελλήνων

Το πρωίνο της 1ης Μαρτίου 1923 ήταν ακόμα ένα πρωινό στη Μεσοπολεμική Ελλάδα.

Αν ανατρέξει κάνεις στον Τύπο της ημέρας εκείνης δεν διαπιστώνει τίποτα το ασυνήθιστο. Την επικαιρότητα συνέχιζαν να απασχολούν, κατά κύριο λόγο, οι συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής τόσο σε διεθνές – διπλωματικό, όσο και σε ανθρωπιστικό – κοινωνικό επίπεδο, μιας και δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγοι μήνες από τον Σεπτέμβριο του 1922 και τις ημέρες της τραγωδίας του ελληνισμού στη Μικρά Ασία και τον Πόντο.

Κι όμως η 1η Μαρτίου 1923 είχε και έχει κάτι πολύ ξεχωριστό. Είναι η ημέρα που η Ελλάδα πραγματοποιούσε, χωρίς ίχνος υπερβολής, ένα πραγματικό άλμα στο χρόνο, και πιο συγκεκριμένα ένα άλμα δεκατριών ημερών.

Έδυσε η 15η Φεβρουαρίου και αντί, την επομένη, να ξημερώσει η 16η Φεβρουαρίου, ξημέρωσε η 1η Μαρτίου.

Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός ήταν αποτέλεσμα της μετάβασης και της χώρας μας από το Ιουλιανό Ημερολόγιο (σήμερα γνωστό ως παλαιό ημερολόγιο) στο Γρηγοριανό.

Ιουλιανό και Γρηγοριανό

Το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ» διαφώτισε το αναγνωστικό του κοινό σε σχέση με τα δύο ημερόλογια.

«Και τα δύο ημερολογιακά συστήματα, και το Ιουλιανόν και το Γρηγοριανόν, στηρίζονται επί της θέσεως του Ηλίου. Και το μεν πρώτον εισήχθη διά πρώτην φοράν τω 44 π.χ. υπό του Ιουλίου Καίσαρος εν Ρώμη, οφείλεται δε εις τον Αλεξανδρινόν αστρονόμον Σωσιγένην.

»Η δε “Γρηγοριανή μεταρρύθμισις”, ήτοι η εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, έγινε την 5ην Οκτωβρίου 1582 υπό του Πάπα Γρηγορίου του 13ου.

–       Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ του Ιουλιανού και του Γρηγοριανού ημερολογίου;
–       Η μόνη διαφορά είνε η των 13 ημερών. Κατά τα λοιπά, και τα δύο ημερολόγια περιέχουν τα αυτά ελαττώματα, ήτοι ανωμαλίαν της διαρκείας των μηνών (άλλοι μήνες έχουν 30, άλλοι 31 και άλλοι 28 ημέρας), έλλειψιν αντιστοιχίας των ημερομηνιών προς τας αυτάς ημέρας της εβδομάδος, π.χ. ή 25 Μαρτίου συμπίπτει πότε Πέμπτην, πότε Τρίτην κλπ, το κινητόν του Πάσχα, η έλλειψις της αντιστοιχίας των ονομάτων των μηνών προς την αριθμητικήν σειράν των».

Ως εδώ καλά.

Αφενός, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών κατανόησε τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα δεν μπορούσε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί διαφορετικό ημερολόγιο από αυτό που χρησιμοποιούσαν οι χώρες του Δυτικού Κόσμου και άλλες μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη.

Αφετέρου, το «άλμα» αυτό των 13 ημερών, εξαιρουμένου ενός μικρού και πρόσκαιρου ζητήματος που δημιούργησε ως προς τη μισθοδοσία εκείνου του Φεβρουαρίου, επηρέασε ελάχιστα την καθημερινότητα του κόσμου.

Το χάος των εορτών

Αυτό όμως που πραγματικά προκάλεσε χάος ήταν το γεγονός ότι η αλλαγή αυτή στο ημερολόγιο δεν αφορούσε αυτόματα και τις εκκλησιαστικές εορτές, το εκκλησιαστικό δηλαδή ημερολόγιο.

Όλο το εορτολόγιο άλλαζε κι έτσι για παράδειγμα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου θα έπρεπε να εορταστεί αντί στις 25 Μαρτίου στις 7 Απριλίου, αφού η Εκκλησία συνέχιζε να τηρεί το παλαιό (Ιουλιανό) ημερολόγιο.

Η ελληνική εκκλησία, ήταν μεν σύμφωνη με την αλλαγή του ημερολογίου, έπρεπε όμως να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των αυτοκέφαλων ορθοδόξων εκκλησιών υπό τον συντονισμό του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Έτσι για αρκετούς μήνες η Ελλάδα ζούσε με δύο ημερολόγια. Χαρακτηριστική είναι η καταχώρηση που ακολουθεί, και που αν και δημοσιεύεται στο φύλλο της 12ης Σεπτεμβρίου 1923 και προαναγγέλλει πανηγύρι της 31ης Αύγουστου.

Λίγο αργότερα το παράδοξο έλαβε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) του 1923, ως θρησκευτική εορτή, εορτάστηκαν μετά την Πρωτοχρονιά του 1924.

Στις 25 Δεκεμβρίου 1923, Χριστούγεννα γιόρτασαν μόνο οι του δυτικού δόγματος.

Όπως προκύπτει από αυτό που αναγράφεται ακριβώς κάτω από την ημερομηνία του φύλλου του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ», στις 7 Ιανουαρίου του 1924 δεν ήταν του Αγιαννιού αλλά τα Χριστούγεννα του 1923…

Η λύση

Τελικά η οριστική λύση δόθηκε στις 23 Μαρτίου 1924 με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανακοινώνει πως «Κατά την απόφασιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου (από της αύριον Κυριακής 23 Μαρτίου εν ημερολόγιον θα υπάρχη εν τη εκκλησία και τη πολιτεία.

»Η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποδεχθείσα την απόφασιν ταύτην θέτει αυτήν εις εφαρμογήν, προνοούσα διά τον τερματισμόν της επικρατούσης συγχύσεως και ανωμαλίας εκ του διχασμού του ημερολογίου, εξ ου ου σμικρά ζημία εγίνετο εις τον θρησκευτικόν βίον του ελληνικού λαού.

»Διότι βεβαίως ήτο άτοπον να προηγήται των Χριστουγέννων η εορτή του νέου έτους και να μη εορτάζωμεν τας αγίας εορτάς κατά τας ανέκαθεν καθωρισμένας υπό της εκκλησίας ημερομηνίας.

»Μετά την διόρθωσιν ταύτην, την προσεχή Τρίτην θα εορτάσωμεν τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου και την εθνικήν εορτήν συγχρόνως.

»Το ίδιον θα γίνεται δι’ όλας τας ακινήτους εορτάς. Π.χ. του αγίου Κωνσταντίνου θα εορτασθή τη 21 Μαΐου και ότι τη 3 Ιουνίου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τη 15η Αυγούστου, όπως πάντοτε, και όχι τη 28 Αυγούστου.

»Το πασχάλιον όμως της ορθοδόξου εκκλησίας, επειδή τούτο προήλθεν εξ αποφάσεως Οικουμ. Συνόδου, μένει, με την διόρθωσιν ταύτην του ημερολογίου, άθικτον και επαφίεται επ’ αυτού κρίσις εις την όλην Οικουμενικήν εκκλησίαν».

Τα συστατικά που προκαλούν αυτήν του τη «συμπεριφορά» κατά την παρασκευή του

Ένα από τα σνακ που μικροί και μεγάλοι λατρεύουν να απολαμβάνουν κατά την παρακολούθηση μίας ταινίας, ενός θεατρικού ή ακόμη και χωρίς κανέναν λόγο, επειδή απλώς τους αρέσει το ποπ κορν. Η διαδικασία για να το παρασκευάσετε, ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά, άκρως διασκεδαστική με το χοροπήδημα και το σκάσιμό τους μέσα στην κατσαρόλα ή στην ειδική συσκευασία στο φούρνο μικροκυμάτων να δημιουργεί το μεγάλο ερώτημα: Τι γίνεται μέσα στους σπόρους καλαμποκιού και παρατηρείται αυτή η διαδικασία παρασκευής του;

Από τι αποτελείται το ποπ κορν που το κάνει να «χοροποηδάει» και να σκάει μέσα στην κατσαρόλα;

Αρχικά, πρέπει να γνωρίζετε ότι το ποπ κορν, δεν είναι απλά κάποιο παλιό καλαμπόκι, είναι ένα καλλιεργημένο στέλεχος καλαμποκιού, γνωστό ως zea mays everta. Ο πυρήνας του είναι επίσης ένας ολόκληρος κόκκος -αποτελείται από το πίτουρο, το μικρόβιο (το «έμβρυο» που βλασταίνει σε ένα φυτό) και το ενδοσπέρμιο (το άμυλο που παρέχει διατροφή για το μικρόβιο).

Mέσα του ο κάθε κόκκος καλαμποκιού είναι λίγο μαλακός, το ενδοσπέρμιο είναι αμυλούχο και υπάρχει και μια πολύ μικρή ποσότητα νερού. Και τα τρία αυτά πράγματα βοηθούν το ποπ κορν να σκάσει με τον τρόπο που το κάνει. Καθώς παρασκευάζετε το ποπ κορν σε μια κατσαρόλα ή σε μια σακούλα στο φούρνο μικροκυμάτων, το νερό μέσα σε κάθε πυρήνα αρχίζει να θερμαίνεται, δημιουργεί ατμό και διογκώνεται.

Το νερό και ο ατμός τελικά δημιουργούν αρκετή εσωτερική πίεση για να σπάσουν το κέλυφος και να κάνουν τον πυρήνα να σκάσει, αλλά πρέπει να υπάρχει μια ορισμένη ποσότητα νερού για να σκάσει σωστά. Αν υπάρχει ελάχιστο νερό, δεν θα δημιουργηθεί η απαραίτητη ενέργεια για να σκάσει το ποπ κορν. Γι’ αυτόν το λόγο, μάλιστα, οι αγρότες κάνουν τη συγκομιδή του καλαμποκιού όταν η περιεκτικότητα σε υγρασία είναι μεταξύ 16% και 19 % κατά μάζα και στη συνέχεια στεγνώνει μέχρι να πέσει η υγρασία από 13% έως 14 %.

Καθώς, λοιπόν, η πίεση και η θερμότητα συσσωρεύονται μέσα στον πυρήνα, ζελατινοποιούν και μαλακώνουν το αμυλούχο ενδοσπέρμιο. Όταν τελικά εμφανιστεί ο πυρήνας, η πτώση της πίεσης και ο ατμός που διαφεύγει προκαλούν τη διαστολή του αμύλου και των πρωτεϊνών του ενδοσπερμίου και ο αέρας έξω από τον πυρήνα τους κρυώνει γρήγορα και τους αναγκάζει να στερεοποιηθούν και να δημιουργήσουν αυτό που όλοι γνωρίζουμε ως ποπ κορν.