Οι συνταξιούχοι απαιτούν σεβασμό και δικαίωμα στη ζωή!

Κύριε Πρωθυπουργέ απόμαχοι της εργασίας είμαστε, δεν είμαστε όμως απόμαχοι της ζωής

Όλοι οι συνταξιούχοι της χώρας μας που είναι πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού και οι οποίοι έχουν προσφέρει πολλά κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου, τώρα στη δύση του επίγειου βίου τους περιμένουν από την πολιτεία να τους ανταμείψει για την προσφορά τους αυτή και να μην μένουν στη λησμονιά.

Δεν περιμένουν οι συνταξιούχοι πολλά γνωρίζοντας ότι η χώρα μας πέρασε μία δεκαετία οικονομικής κρίσης, η οποία κατά κύριο λόγο έπεσε στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων, καθώς και μία διετή υγειονομική κρίση με αβέβαιο βέβαια μέλλον. Περιμένουν όμως την αναγνώριση της προσφοράς τους και τον σεβασμό από τον πολιτεία, τον οποίον σεβασμό δεν τον είδαν από τον Πρωθυπουργό της χώρας μας στα εγκαίνια της 85ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης ο οποίος ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη με το δισάκι του γεμάτο υποσχέσεις, ξέχασε όμως να βάλει μέσα στο δισάκι του τους συνταξιούχους, ασφαλώς ξεχνώντας ότι αυτοί τον έκαναν Πρωθυπουργό της Ελλάδας όπως ασφαλώς έκαναν και τον προηγούμενο ο οποίος μας είχε πει το 2014 μεταξύ άλλων:

• Καμία αύξηση ορίων ηλικίας.
• Καμία μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων.
• Επαναχορήγηση της δέκατης τρίτης σύνταξης.
• Αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Και τον πιστέψαμε τον ψηφίσαμε και το μετανιώσαμε.

Γιατί αντί αυτών των εξαγγελιών, ψήφισε τον νόμο 4387/2016 (Νόμος Κατρούγκαλου) που νομιμοποίησε όλες τις μειώσεις των συντάξεών μας .

Κύριε Πρωθυπουργέ οι συνταξιούχοι της πατρίδας μας καθώς και τα μέλη των οικογενειών των έχουν φτάσει στο έσχατο στάδιο της φτώχειας και της ανέχειας, δεν αντέχουν άλλο καθώς όπως γνωρίζει όλη η Ελλάδα ότι οι συνταξιούχοι όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, παρά τη μείωση κατά 50% της σύνταξής τους είχαν αναλάβει και μία ιερή υποχρέωση, να συντηρούν τα άνεργα παιδιά τους και τις οικογένειες αυτών κάτι που ήταν υποχρέωση της πολιτείας. Δυστυχώς όμως η πολιτεία απουσίαζε και τότε και τώρα.

Κύριε Πρωθυπουργέ η έλλειψη των στοιχειωδών αγαθών για μία ανθρώπινη διαβίωση τώρα στη δύση του επίγειου βίου μας, μας έχουν οδηγήσει στην απόγνωση και την κατάθλιψη και όλοι περιμέναμε από την Θεσσαλονίκη τουλάχιστον έναν καλό λόγο, έστω και ψεύτικο όπως εσάς. Δυστυχώς όμως όλες οι ελπίδες μας διαψεύστηκαν.

Ασφαλώς γνωρίζουμε ότι τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός από το βήμα της 85ης Δ.Ε.Θ. δεν είναι αρκετά ώστε να αντιμετωπιστούν τα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιούργησε η δεκαετής οικονομική κρίση, η υγειονομική κρίση καθώς και τα τελευταία γεγονότα με τις τεράστιες καταστροφές από τις πυρκαγιές που έπληξαν τη χώρα μας. Μπορεί όμως να απαλύνουν μεν τον πόνο, αλλά δεν κλείνουν τις πληγές που δημιουργήθηκαν. Όμως θα έπρεπε ο κύριος Πρωθυπουργός να μας είχε σκεφτεί και να μας συμπεριλάβει στις εξαγγελίες του, δυστυχώς όμως αντί της αναγνώρισης της προσφοράς μας και της ανταμοιβής μας γι’ αυτήν, μας αγνόησε και ούτε τη λέξη συνταξιούχος δεν ανέφερε λες και αυτομάτως τα τρία εκατομμύρια συνταξιούχοι της χώρας μας έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης.

 Όχι κύριε Πρωθυπουργέ δεν εξαφανιστήκαμε είμαστε εδώ και θα διεκδικήσουμε αυτά που μας αναλογούν. Αυτά που δικαιούμαστε. Αυτά που μας οφείλετε.

Η Διοίκηση