Θα μιλήσει στην παρουσίαση του και ο πρόεδρος μας, Θύμιος Ρουσσιάς.

Στο βιβλίο του “Συνταξιούχος”, ο Νίκος Μουλίνος, πραγματεύεται τη θέση του συνταξιούχου στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία. Περιγράφει γλαφυρά και με χιούμορ τις καταστάσεις και τις συμπεριφορές που βιώνει με συγγενείς, φίλους και πρώην συναδέλφους του από την πρώτη μέρα που ‘βγαίνει στη σύνταξη’. Καυτηριάζει και σε πολλές περιπτώσεις σατιρίζει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που η κοινωνία θεωρεί ότι έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του!
Ο ήρωας του βιβλίου συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα δεν πρέπει να είναι καθόλου ’έτσι’ και σηκώνει ψηλά το κεφάλι για να υπερασπιστεί και εν τέλει να δικαιώσει κάθε συνταξιούχο!
Πρόκειται για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που επιβάλλεται να ‘εμβολιάσει’ κάθε νέο συνταξιούχο και να διαφωτίσει κάθε παλαιότερο!.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ασφαλώς και θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα τελευταία 13 χρόνια οι συνταξιούχοι όχι μόνο δεν είδαν καμία αύξηση στη σύνταξή τους, απεναντίας με τα αλλεπάλληλα μνημόνια γνώρισαν δραματικές μειώσεις στις συντάξεις τους που σε πολλές περιπτώσεις περνούν και το 50%. Σήμερα με την ενεργειακή κρίση που έφερε μεγάλες ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης που είναι απαραίτητα για να επιβιώσουμε η σύνταξή μας δεν επαρκεί πέρα των 10 ημερών.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και δεν νομίζουμε ότι υπάρχει το φαινόμενο αυτό σε άλλη αναπτυγμένη χώρα που οι συνταξιούχοι να βιώνουν τόση απαξίωση και τιμωρία, θα μπορούσαμε να πούμε και μίσος, από την πολιτεία όχι μόνο τη σημερινή αλλά και τις περασμένες.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Οι δύο χιλιάδες συνταξιούχοι μέλη του Σωματείου μας και τα μέλη των οικογενειών τους, έχουν φτάσει στο έσχατο στάδιο τις φτώχειας, δεν αντέχουν άλλο.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γνωρίζουμε ότι η χώρα μας πέρασε μία μεγάλη οικονομική κρίση που την έφερε στο χείλος της χρεωκοπίας.

Γνωρίζουμε ότι η χώρα μας πέρασε και περνά ακόμη μία μεγάλη υγειονομική κρίση.

Γνωρίζουμε ότι η χώρα μας περνά σήμερα μία μεγάλη ενεργειακή κρίση που έχει σαν επακόλουθο τη νέα οικονομική κρίση μόνο όμως για τους αδύνατους να αντιδράσουν συνταξιούχους, όχι όμως για τους μεσάζοντες και τους μαυραγορίτες οι οποίοι πλουτίζουν εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Αναλογιζόμαστε και αξιολογούμε όλες τις καταστάσεις και ασφαλώς δεν είμαστε παράλογοι και να ζητάμε τον ουρανό με τα άστρα. Ζητάμε τα ελάχιστα από αυτά που δικαιούμαστε και μας ανήκουν.

Ζητάμε  η σύνταξη που  μας χορηγήθηκε μετά από 35 και πλέον χρόνια σκληρής εργασίας κάτω από αντίξοες συνθήκες, να είναι μία σύνταξη που θα μας επιτρέπει να ζήσουμε το υπόλοιπο του βίου μας με αξιοπρέπεια.

Ζητάμε να έχουμε ανθρώπινη αντιμετώπιση εκ μέρους της πολιτείας.

Ζητάμε να έχουμε την απαραίτητη και σωστή ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την οποία άλλωστε δικαιούμαστε.

Ζητάμε να αποφασίσει το κράτος για να μας επιστρέψει μέσα στα λογικά χρονικά περιθώρια όλα όσα το κράτος μας πήρε τα τελευταία 10 χρόνια με τα συνεχή μνημόνια που τη σύνταξή μας την έκανε φιλοδώρημα με τις αλλεπάλληλες μειώσεις.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Σήμερα που η ενεργειακή κρίση και η κρίση τιμών στα βασικά αγαθά για την επιβίωσή μας πλήττει άμεσα και κατακόρυφα τα όρια της υπομονής μας έχουν εξαντληθεί δεν αντέχουμε άλλο και δεν νομίζουμε ότι θα θέλατε να βλέπετε καθημερινά στους δρόμους τους συνταξιούχους να διαμαρτύρονται, έστω και με τις λιγοστές τους δυνάμεις και να επαιτούν για αυτά που θα πρέπει από μόνη της η πολιτεία να τους χορηγεί.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Δεν ζητάμε ελεημοσύνη αλλά το δίκιο μας μακριά από τις όποιες πολιτικές και κομματικές τοποθετήσεις μας. Με απλά λόγια ζητάμε η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντί μας και να μας προσφέρει αυτά που δικαιούμαστε για να επιβιώσουμε.

 Δεν αντέχουμε άλλη αβεβαιότητα.

Δεν αντέχουμε άλλον εμπαιγμό από την πολιτεία.

Η Διοίκηση

Η ιστορία των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1880, με την κατασκευή της γραμμής μεταξύ της Αθήνας και του Πειραιά με ιδιωτική χρηματοδότηση, μήκους 9 χιλιομέτρων.

Το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο αναπτύχθηκε στη συνέχεια σταδιακά, με πρωτοβουλία ιδιωτικών ξένων εταιρειών, με την υιοθέτηση ενός δικτύου τεσσάρων εύρων γραμμής: 600, 750, 1.000 και 1.435 χιλιοστών.

Μέρος του δικτύου είχε κληρονομηθεί, ως αποτέλεσμα της προσάρτησης στην ελληνική επικράτεια, μερών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το ξεκίνημα

Η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1830, και η γέννηση του νεοσύστατου κυρίαρχου κράτους συνέπεσε με την έναρξη της εποχής των σιδηροδρόμων. Μέχρι το 1835, τίθονταν σχέδια προς το ελληνικό κράτος για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής από την Αθήνα προς το λιμάνι του Πειραιά. 22 χρόνια μετά, το 1857, υπογράφηκε μια σύμβαση για την κατασκευή του και οι σχετικές εργασίες άρχισαν. Χρειάστηκαν τέσσερις διαφορετικές εταιρείες και δώδεκα χρόνια για να τεθούν τα 8,8 χιλιόμετρα της διαδρομής σε χρήση, καθώς το έργο ολοκληρώθηκε το 1869.^[1] Το 1895 η γραμμή επεκτάθηκε έως την Ομόνοια και το 1904 έγινε ηλεκτροκίνητη με τρίτη τροχιά, δημιουργώντας την γραμμή 1 του μετρό Αθήνας.

Η κοινωνική και οικονομική δομή της Ελλάδας προς το τέλος του 19ου αιώνα στηρίχθηκε στην ύπαρξη των μικρών αγροτικών πόλεων που ενεργούσαν ως αγορές και τα οικονομικά κέντρα με τα χωριά που τους περιβάλλαν. Τότε η Ελλάδα είχε πολύ μικρή βιομηχανία και ελάχιστες οδούς, που έκανε την κυβέρνηση να σκεφτεί την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού δικτύου που θα διατίθονταν για την αντιμετώπιση της έλλειψης εσωτερικής και εξωτερικής επικοινωνίας. Το 1881, ο τότε πρωθυπουργός, Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, υπέγραψε τέσσερις συμβάσεις για την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών κανονικού εύρους 1.435 χιλιοστών, με πρόθεση να κάνει την Ελλάδα ένα κομβικό σημείο για ταξίδια ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ινδία και την Ασία.

Το επόμενο έτος, το 1882, ο Χαρίλαος Τρικούπης αντεκατέστησε τον Κουμουνδούρο στη θέση του πρωθυπουργού, και ακύρωσε τις συμβάσεις, αντικαθιστώντας τις με τέσσερις δικές του. Είχε ένα διαφορετικό πολιτικό όραμα για τους σιδηροδρόμους, τους θεωρούσε ως μέσο για την τόνωση της εσωτερικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και πρότεινε 417 χιλιόμετρα δικτύου μετρικού εύρους (1.000 χιλιοστά) που θα περιέβαλε την Πελοπόννησο, με ξεχωριστό δίκτυο στη Θεσσαλία, που θα συνέδεε το λιμάνι του Βόλου με την πόλη της Καλαμπάκας, στην άλλη πλευρά του Θεσσαλικού κάμπου. Εγκαινιάστηκε, επίσης, το 1885 μια γραμμή που συνέδεε την Αθήνα με το Στροφύλι Κηφισιάς και μέσω μιας διακλάδωσης από τους Αγίους Αναργύρους προς Λαύριο, στην Ανατολική Αττική μέσω Χαλανδρίου, Παιανίας, Κορωπίου και Μαρκοπούλου που τη λειτουργούσαν οι Σιδηρόδρομοι Αττικής. Ο Τρικούπης προτιμούσε το μετρικό εύρος από το κανονικό, λόγω της μείωσης στο κόστος κατασκευής, αν και η γραμμή που συνέδεε την Αθήνα προς τη Λάρισα, η οποία είχε προγραμματιστεί να ενταχθεί τελικά με το ευρωπαϊκό δίκτυο, κατασκευάστηκε με κανονικό εύρος 1.435 χιλιοστών. Το δίκτυο χρειάστηκε 25 χρόνια για να ολοκληρωθεί, 20 χρόνια περισσότερο από ότι ανέμενε ο Τρικούπης, δηλαδή 5.

Το 1909, 1.606 χιλιόμετρα γραμμής είχαν τοποθετηθεί, συμπεριλαμβανομένου της κύριας γραμμής κανονικού εύρους προς τα τότε ελληνοτουρκικά σύνορα στο Παπαπούλι, λίγο μετά την κοιλάδα των Τεμπών (400 χλμ βόρεια της Αθήνας). Τα πρώτα τρένα που πραγματοποίησαν την πλήρη διαδρομή από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη μήκους 507 χιλιομέτρων με κανονικό εύρος σηματοδότησαν την ολοκλήρωση της γραμμής το 1918, η οποία από τότε συνεχίζει να λειτουργεί σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

ΣΕΚ

Το 1920, το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο ξεκίνησαν να το λειτουργούν οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ) εώς το 1970 και από το 1971, όλες τις σιδηροδρομικές γραμμές εκτός από τις βιομηχανικές και τους ΕΗΣ, άρχισε να τις λειτουργεί ο ΟΣΕ.

1926-1962

Το 1926, η εταιρεία Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σίδηρόδρομοι (ΕΗΣ) ανέλαβε τη λειτουργία των γραμμών Ομόνοιας – Πειραιά και Αττικής – Στροφυλίου ενώ τη γραμμή Ηρακλείου – Λαυρίου άρχισαν να τη λειτουργούν οι Σιδηρόδρομοι Πειραιώς – Αθηνών – Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ) το 1929 και ο τερματικός μεταφέρθηκε στο σταθμό Αθηνών – Πελοποννήσου. Η γραμμή από την Αττική προς το Στροφύλι λειτούργησε μέχρι το 1938 όποτε αντικαταστάθηκε από την επέκταση της γραμμής Αθηνών – Πειραιώς από την Ομόνοια μέχρι την Κηφισιά. Οι γραμμές των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων σταμάτησαν να λειτουργούνται από την ομώνυμη εταιρία και ξεκίνησαν να τις λειτουργούν οι ΣΕΚ. Η γραμμή από την Αθήνα προς το Λαύριο έκλεισε το 1962 και τότε ξεκίνησαν να τη λειτουργούν και αυτή οι ΣΕΚ.

ΟΣΕ

Ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος ιδρύθηκε το 1971, ως μετεξέλιξη των Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους. Από τότε, το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας έχει εκσυγχρονιστεί και σε τμήματά του έχει εγκατασταθεί και ηλεκτροκίνηση όπως η κύρια γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης (η οποία αναμένεται να μετατραπεί σε γραμμή υψηλών ταχυτήτων) και οι γραμμές του προαστιακού Αθήνας και Θεσσαλονίκης.