Αρχείο συντάκτη ssisap_admin

Ένα παραδοσιακό δρώμενο που αναβιώνει κάθε χρόνο στη Νάουσα την περίοδο της Αποκριάς, με ρίζες στην αρχαιότητα και την τουρκοκρατία

Οι «Γενίτσαροι και Μπούλες» (απαντάται και ως «Γιανίτσαροι και Μπούλες») είναι ένα παραδοσιακό δρώμενο που αναβιώνει κάθε χρόνο στη Νάουσα την περίοδο της Αποκριάς και έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και, πιο συγκεκριμένα, στη λατρεία του θεού Διονύσου.

Την πρώτη μαρτυρία για το δρώμενο έχουμε το 1706, αντί μνημοσύνου για το παιδομάζωμα της προηγούμενης χρονιάς από τους Οθωμανούς. Οι Ναουσαίοι αρνήθηκαν το παιδομάζωμα και σκότωσαν τον απεσταλμένο του σουλτάνου. Πολλοί Ναουσαίοι αναγκάστηκαν να βγουν κλέφτες στο βουνό, με αποτέλεσμα την εξολόθρευσή τους από τους Τούρκους. Ήταν τότε μέρες Αποκριάς.

Τον επόμενο χρόνο, το 1706, αντί μνημοσύνου, οι νέοι της Νάουσας ντύθηκαν την αρματολίτικη στολή και φορώντας τον «πρόσωπο» για να μην τους αναγνωρίσουν οι Τούρκοι, και με τα ασημικά ραμμένα στο στήθος να τους προστατεύουν δημιουργώντας έναν τέλειο θώρακα, γύριζαν στην πόλη αναπαριστώντας το ιστορικό αυτό γεγονός.

Τη μεγαλύτερη ακμή του γνώρισε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα και φθάνει αναλλοίωτο μέχρι τις μέρες μας. Το έθιμο χαρακτηρίζει η πειθαρχημένη, τυποποιημένη και εξαιρετικής αισθητικής εμφάνιση των συμμετεχόντων. Το ντύσιμο, το μάζεμα, το προσκύνημα, το δρομολόγιο, η μουσική, οι χοροί, τα όργανα, εντάσσονται σε μία ιεροτελεστία που κρατά αυστηρά τους ίδιους κανόνες εδώ και αιώνες.

Παίρνουν μέρος μόνο νεαροί άνδρες, ανύπαντροι τα παλαιότερα χρόνια.
Ο Γενίτσαρος (Γιανίτσαρος) είναι ο πρωταγωνιστής. Περήφανος φουστανελοφόρος, με τα πολλά ασημικά στο στήθος και στη φουστανέλα, τη μακριά πάλα (σπαθί) και τον κέρινο «πρόσωπο». Η Μπούλα είναι κι αυτή άνδρας που υποδύεται τη γυναίκα χωρίς όμως να τη γελοιοποιεί, με φαρδιά φουστάνια και κέρινο «πρόσωπο» στολισμένο με τούλια και λουλούδια. Παιδιά προπορεύονται του μπουλουκιού, ενώ στο τέλος της πομπής ακολουθεί η μουσική, ο ζουρνάς και το νταούλι.

Το έθιμο ξεκινάει την πρώτη Κυριακή της Αποκριάς όπου νωρίς το πρωί με τελετουργικό τρόπο αρχίζει το ντύσιμο. Από μακριά ακούγεται ο λυπητερός ήχος του ζουρνά και ο βαρύς χτύπος του νταουλιού που πλησιάζει στα σπίτια για να ξεκινήσει το μάζεμα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι.

Όταν ο Γενίτσαρος (Γιανίτσαρος) είναι έτοιμος, θα τιναχτεί τρεις φορές στο παράθυρο του σπιτιού του και στη συνέχεια πηδά τρεις φορές στα δυο του πόδια. Είναι ο αποχαιρετισμός. Στην εξώπορτα θα κάνει τρεις φορές το σταυρό του και θα χαιρετίσει όλους όσοι ήρθαν να τον πάρουν. Πιασμένοι δυο-δυο θα πάνε να δουν τον επόμενο. Η Μπούλα θα φιλήσει το χέρι όλων των ανθρώπων του σπιτιού και στη συνέχεια όλου του μπουλουκιού. Είναι ιδιαίτερα συγκινητική η τελετή αποχαιρετισμού στο σπίτι και το καλωσόρισμα των μελών του μπουλουκιού.

Χωρίς να χορεύουν, φθάνουν κοντά στο μεσημέρι στο Δημαρχείο, όπου θα γίνει το προσκύνημα, θα πάρει δηλαδή ο αρχηγός την άδεια από τον Δήμαρχο να τελεστεί το έθιμο, να γυρίσουν χορεύοντας τους δρόμους της πόλης. Εκτός από την Μπούλα που υποκλίνεται, οι Γενίτσαροι (Γιανίτσαροι) θα γείρουν πίσω το κορμί τους και θα τινάξουν αγέρωχα το στήθος τους. Μόλις δοθεί η άδεια θα βγάλουν τις πάλες από τα θηκάρια και θ’ αρχίσουν οι καθορισμένες από την παράδοση πατινάδες από μαχαλά σε μαχαλά, σε καθορισμένο δρομολόγιο. Στις πλατείες θα χορέψουν κυκλικούς χορούς, ενώ το απόγευμα θα φθάσουν στην πλατεία Αλωνίων όπου θα βγάλουν τον «πρόσωπο» και θα ενωθούν μαζί με τον κόσμο για να χορέψουν.

Το έθιμο επαναλαμβάνεται την Κυριακή της Τυρινής, και συνεχίζεται την Καθαρή Δευτέρα χωρίς τους «πρόσωπους» ακολουθώντας όμως το ίδιο δρομολόγιο. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας όλα τα μπουλούκια συναντιούνται στην περιοχή Σπηλαίου για να γλεντήσουν με παραδοσιακές πίτες, γλυκά του ταψιού και άφθονο ναουσαίϊκο κρασί.

Συνέβη στις 27 Μαρτίου του 1977 στην Τενερίφη της Ισπανίας, όταν δύο γιγαντιαία Μπόινγκ 747 συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια της τροχοδρόμησης, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 583 άνθρωποι.

Το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία της πολιτικής αεροπορίας συνέβη στις 27 Μαρτίου του 1977 στην Τενερίφη της Ισπανίας, όταν δύο γιγαντιαία Μπόινγκ 747 συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια της τροχοδρόμησης, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 583 άνθρωποι. Η αεροπορική τραγωδία της Τενερίφης, που συντάραξε τον κόσμο, ήταν στην ουσία ένα τροχαίο δυστύχημα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στη 1:15 μ.μ. της 27ης Μαρτίου 1977, με την έκρηξη μιας βόμβας στο αεροδρόμιο του Γκραν Κανάριας, του μεγαλύτερου νησιού του συμπλέγματος των Καναρίων Νήσων, που βρίσκονται στ’ ανοιχτά της βορειοδυτικής Αφρικής, ανήκουν στην Ισπανία και αποτελούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Την είχαν τοποθετήσει μέλη της αυτονομιστικής οργάνωσης «Ένοπλες Ομάδες των (ιθαγενών) Γουάντσε» (Fuerzas Armadas Guanches) και η έκρηξη προκάλεσε τον τραυματισμό ενός ατόμου.

Οι αρχές διέκοψαν αμέσως τη λειτουργία του αεροδρομίου και διοχέτευσαν την εναέρια κυκλοφορία στο αεροδρόμιο «Λος Ροντέος» του γειτονικού νησιού της Τενερίφης. Σύντομα, παρατηρήθηκε το αδιαχώρητο από τα σταθμευμένα αεροπλάνα, προκαλώντας “πονοκεφάλους” στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μία μεγάλης έκτασης πυκνή ομίχλη κάλυψε κάθε σπιθαμή του αεροδρομίου.

Ανάμεσα στα πολλά παρκαρισμένα αεροπλάνα ήταν και τα δύο μοιραία Μπόινγκ 747. Το ένα ανήκε στην αμερικανική εταιρεία Pan-Am (δεν υπάρχει σήμερα) και εκτελούσε την πτήση 1736 «Λος Άντζελες – Νέα Υόρκη – Γκραν Κανάρια» με 380 επιβάτες και 16μελές πλήρωμα και το άλλο στην ολλανδική KLM. Εκτελούσε την πτήση 4085 «Άμστερνταμ – Γκραν Κανάρια» με 234 επιβάτες και 14μελές πλήρωμα.

Όταν γύρω στις 5 το απόγευμα άνοιξε το αεροδρόμιο της Γκραν Κανάρια, ο πύργος ελέγχου του αεροδρομίου της Τενερίφης άρχισε να δίνει εντολές για τη σταδιακή αναχώρηση των αεροσκαφών. Η ομίχλη, όμως, παρέμεινε πυκνή και η ορατότητα στο διάδρομο αρκετά χαμηλή. Ελλείψει επίγειου ραντάρ, η επικοινωνία μεταξύ πύργου ελέγχου και αεροσκαφών γινόταν δια ασυρμάτου. Μία σειρά παρανοήσεων έφεραν τα δύο Μπόινγκ αντιμέτωπα στο διάδρομο απογείωσης.

Το αεροσκάφος της KLM άρχισε να τροχοδρομεί και να ανεβάζει ταχύτητα, προκειμένου να απογειωθεί. O πιλότος του αεροπλάνου της Pan-Am, που ήταν σταματημένο μέσα στον διάδρομο, προσπάθησε να το μετακινήσει, αλλά ήταν αργά. Τα δύο αεροσκάφη συγκρούστηκαν με σφοδρότητα κι έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Από το Μπόινγκ της KLM κανείς δεν επέζησε, ενώ από το αμερικανικό αεροσκάφος σκοτώθηκαν 258 από τους επιβαίνοντες, 61 τραυματίστηκαν και μόλις 61 διασώθηκαν. Για πολλές μέρες το πολύνεκρο δυστύχημα της Τενερίφης απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα του κόσμου και ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης στην αεροπορική κοινότητα για πολλούς μήνες.

Τις έρευνες για τη διαλεύκανση του δυστυχήματος ανέλαβε η Ισπανική Πολιτική Αεροπορία, με τη συνδρομή Αμερικανών και Ολλανδών εμπειρογνωμόνων. Η πολύμηνη έρευνα έδειξε ότι ο πιλότος του Μπόινγκ της KLM απογειώθηκε χωρίς την έγκριση του πύργου ελέγχου, παρανοώντας τις εντολές του. Στην αρχή οι ολλανδοί εμπειρογνώμονες προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο στον πύργο ελέγχου, αλλά στο τέλος η KLM ανέλαβε ολοκληρωτικά την ευθύνη και αποζημίωσε τους συγγενείς των θυμάτων.

Η αεροπορική τραγωδία της Τενερίφης είχε ως αποτέλεσμα τη λήψη μιας σειράς μέτρων από τον ICAO για την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον. Τα πιο σημαντικά ήταν η καθιέρωση τυποποιημένης φρασεολογίας μεταξύ πύργου ελέγχου και κυβερνήτη του αεροσκάφους, ώστε να αποφεύγονται οι όποιες παρανοήσεις και η άμβλυνση της παντοκρατορίας του κυβερνήτη στο αεροσκάφος. Τα μέλη του πληρώματος ενθαρρύνονται να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους προς τον κυβερνήτη, όσον αφορά θέματα ασφάλειας της πτήσης και αυτός οφείλει να παίρνει τις όποιες αποφάσεις, αφού λάβει υπόψη του τις παρατηρήσεις των υφισταμένων του.

Το είδαμε στην Ομάδα του Facebook ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ δημοσιευμένο από τον Heinz-Martin Weigand. Πρόκειται για έργο άγνωστου φωτογράφου και έχει να κάνει με την κατασκευή του τερματικού σταθμού Πειραιώς, Πειραιάς, Ελλάδα, 1926.

Η Διευθύντρια της Διεύθυνσης Εκκαθάρισης και Πληρωμών Συντάξεων κα. Αναστασία Τσόγκα απάντησε σήμερα στο έγγραφο που είχαμε αποστείλει για συνάντηση μαζί της ότι η πληρωμή των αναδρομικών που είναι να γίνει από τον επανυπολογισμό, θα γίνει μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου.

Η Διοίκηση

Ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αγγλίας, με παγκόσμια ακτινοβολία. Εδρεύει στην πόλη του Μάντσεστερ και συγκεκριμένα στη συνοικία Ολντ Τράφορντ, όπου και γήπεδό του

Η Μάντσεστερ Γιουνάιεντ είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αγγλίας, που εδρεύει στην πόλη του Μάντσεστερ και συγκεκριμένα στη συνοικία Ολντ Τράφορντ, όπου και το γήπεδό του. Ομάδα – θρύλος, με παγκόσμια ακτινοβολία, έχει στη συλλογή της, μεταξύ άλλων, 3 Τσάμπιονς Λιγκ, 20 Πρωταθλήματα και 12 Κύπελλα Αγγλίας.

Ιδρύθηκε το 1878 ως Νιούτον Χιθ (Newton Heath LYR), από εργαζόμενους στην τοπική σιδηροδρομική εταιρεία και έδρευε στην ομώνυμη συνοικία του Μάντσεστερ. Αρχικά, έδινε αγώνες με άλλες ομάδες της σιδηροδρομικής εταιρείας και στη συνέχεια συμμετείχε στα τοπικά πρωταθλήματα. Το 1892 ανεξαρτητοποιήθηκε από τη σιδηροδρομική εταιρεία και εντάχθηκε στην Α’ Κατηγορία της Αγγλίας. Δύο χρόνια αργότερα υποβιβάστηκε στη Β’ Κατηγορία.

Τον Ιανουάριο του 1902 λόγω χρεών απειλήθηκε με διάλυση. Τότε πήρε την κατάσταση στα χέρια του ο αρχηγός της ομάδας Χάρι Στάφορντ, ο οποίος έπεισε τέσσερις τοπικούς επιχειρηματίες να επενδύσουν στην ομάδα. Στις 24 Απριλίου 1902, η Νιούτον Χιθ μετονομάστηκε σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μετακόμισε στο Ολντ Τράφορντ. Πρώτος πρόεδρός της ανέλαβε ο ένας από τους τέσσερις επενδυτές, ο Τζον Ντέιβις. Η ομάδα κατέθεσε αμέσως τα αγωνιστικά της διαπιστευτήριά στο νησί, κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα (1908, 1911), ένα Κύπελλο (1908) και δύο Σούπερ Καπ (1908, 1911). Στη συνέχεια, όμως, περιέπεσε σε αφάνεια μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πορεία της ομάδας άλλαξε, όταν τις τύχες της ανέλαβε τον Οκτώβριο του 1945 ο 36χρονος σκωτσέζος Ματ Μπάσμπι, που μόλις είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ο Μπάσμπι δημιούργησε ένα νεανικό σύνολο με μέσο όρο ηλικίας τα 22 χρόνια, που άρχισε να σαρώνει τους τίτλους στην Αγγλία τη δεκαετία του ‘50. «Οι μπέμπηδες», όπως ονομάστηκαν, πρόλαβαν να κατακτήσουν τρία πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και τρία σούπερ-καπ, προτού αφανιστούν στο τραγικό αεροπορικό δυστύχημα του Μονάχου το 1958. Ο Μπάμπι, αφού κατόρθωσε να διασωθεί, άρχισε τη δημιουργία μιας νέας γενιάς «μπέμπηδων», που έφθασε στην κορύφωσή της το 1968 με την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (σημερινό Τσάμπιονς Λιγκ).

Ο Μπάσμπι αποχώρησε οριστικά από τον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1971 και ύστερα από μία μεταβατική περίοδο 15 ετών, ένας άλλος σκωτσέζος, ο Άλεξ Φέργκιουσον, ανέλαβε τις τύχες της και βάλθηκε να ξεπεράσει τις επιδόσεις του συμπατριώτη του. Στα 27 χρόνια (1986-2013) που κάθισε στον πάγκο της οδήγησε τους «κόκκινους διαβόλους» σε συνολικά 38 τίτλους, από τους οποίους ξεχωρίζουν τα 2 Τσάμπιονς Λιγκ (1999, 2008), τα 13 πρωταθλήματα και τα 6 κύπελλα Αγγλίας. Η εμφάνιση της ομάδας παραμένει η ίδια από την εποχή της μετονομασίας της: κόκκινη φανέλα, λευκό παντελονάκι και μαύρες κάλτσες. Το προσωνύμιο «κόκκινοι διάβολοι» πρωτοεμφανίσθηκε τη δεκαετία του ‘60 και απεικονίζεται στο έμβλημα του συλλόγου, μαζί με το καραβάκι, που είναι το διακριτικό της πόλης του Μάντσεστερ. Το «μπέμπηδες» σιγά – σιγά εγκαταλείφθηκε και μόνο κάποιας ηλικίας φίλαθλοι το θυμούνται.

Οι μεγάλοι αντίπαλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η συμπολίτισσά της Μάντσεστερ Σίτι και οι «γειτόνισσες» Λίβερπουλ και Λιντς. Το ντέρμπι του Μάντσεστερ συνεγείρει την πόλη, καθώς η Σίτι έχει μεγαλύτερες συμπάθειες στην πόλη απ’ ό,τι η αντίπαλός της. Η αντιπαλότητα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ ανάγεται στη Βιομηχανική Επανάσταση, όταν το Μάντσεστερ ήταν το κέντρο της υφαντουργίας και το Λίβερπουλ το μεγάλο εξαγωγικό λιμάνι. Με τη Λιντς η αντιπαλότητα πάει αρκετούς αιώνες πίσω, στον λεγόμενο «Πόλεμο των Ρόδων», που ξέσπασε το 1455, μεταξύ των Οίκων του Λάνκαστερ και της Υόρκης (Γιορκ) για το θρόνο της Αγγλίας. Το Λιντς βρίσκεται στην περιφέρεια του Λάνκαστερσαϊρ και το Μάντσεστερ σ’ αυτή του Γιόρκσαϊρ.

Η Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ είναι μία από τις δημοφιλέστερες και πλουσιότερες ποδοσφαιρικές ομάδες του κόσμου. Διατηρεί περισσότερους από 200 αναγνωρισμένους συνδέσμους φιλάθλων σε 24 χώρες και σύμφωνα με έρευνες οι οπαδοί της υπολογίζονται από 75 έως 333 εκατομμύρια σ’ όλο τον κόσμο.

Τίτλοι

• Πρωταθλήματα Αγγλίας (20): 1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013.
• Κύπελλα Αγγλίας (12): 1909, 1948, 1963, 1977, 1983, 1985, 1990, 1994, 1996, 1999, 2004, 2016.
• Λιγκ Καπ (6): 1992, 2006, 2009, 2010, 2017, 2023.
• Σούπερ Καπ (21): 1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965, 1967, 1977, 1983, 1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2011, 2013, 2016.
• Τσάμπιονς Λιγκ (3): 1968, 1999, 2008.
• Κύπελλο Κυπελλούχων (1): 1991
• Γιουρόπα Λιγκ (1): 2017
• Σούπερ Καπ (1): 1991
• Διηπειρωτικό Κύπελλο (1): 1999
• Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (1): 2008

«Είναι πεντανόστιμο. Είναι μόνο μια μικρή μπουκιά»

Ο πιο ηλικιωμένος άντρας της Αυστραλίας μοιράστηκε πρόσφατα τα μυστικά της μακροζωίας τους. Ένα από αυτά είναι τα «μυαλά κότας», όπως είπε ο ηλικίας 111 ετών Dexter Kruger.

Λίγο καιρό μετά τα 111ά του γενέθλια ο Kruger έφυγε από τη ζωή και συγκεκριμένα στα μέσα Ιουλίου, σύμφωνα με τον Guardian.

Ο συνταξιούχος κτηνοτρόφος βοοειδών έγινε 111 ετών στα μέσα Μαΐου και λίγες ημέρες πριν από τα τελευταία του γενέθλια μίλησε στο Australian Broadcasting Corp. από τον οίκο ευγηρίας στο Κουίνσλαντ όπου ζούσε.

Εκεί αποκάλυψε πως η λιχουδιά αυτή σε εβδομαδιαία βάση είχε συμβάλει στη μακροζωία του.

«Μυαλά κότας. Ξέρετε, οι κότες έχουν ένα κεφάλι. Μέσα σε αυτό, υπάρχει ένα μυαλό. Και είναι πεντανόστιμο. Είναι μόνο μια μικρή μπουκιά», δήλωσε ο Kruger.

Ο 74χρονος γιος του Greg θεωρεί πως ο απλός τρόπος ζωής του πατέρα του ευθύνεται για το γεγονός ότι έφτασε να γιορτάσει τα 111 χρόνια του.

Η υπεύθυνη του οίκου ευγηρίας Melanie Calvert δήλωνε τον περασμένο Μάιο πως ο Kruger, ο οποίος έγραφε την αυτοβιογραφία του, «είναι πιθανότατα ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που μένουν εδώ. Η μνήμη του είναι καταπληκτική για έναν άνθρωπο 111 ετών».

Ο John Taylor, ιδρυτής του The Australian Book of Records, επιβεβαίωσε πριν από τον θάνατό του ότι ο άντρας ήταν πλέον ο μεγαλύτερος σε ηλικία άντρας στην Αυστραλία.

Η πιο μεγάλη σε ηλικία Αυστραλή που έχει επιβεβαιωθεί ήταν η Christina Cook, η οποία πέθανε το 2002 στην ηλικία των 114 ετών και 148 ημερών.

Λόγω της σκληρής εργασίας αλλά και της… συγκεκριμένης ηλικίας, η ποιότητα, εάν όχι η ίδια η ζωή μας, βασίζεται στα φάρμακα.

Αυτή η αναγκαιότητα απορροφά ένα σημαντικό μέρος της σύνταξής μας.

Έτσι οι συνταξιούχοι, με τις πενιχρά οικονομικά, δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα. Ενώ η πραγματική συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, που τύποις μόνο είναι στο 25%, υπερδιπλασιάζεται στην περίπτωση που ένας ασφαλισμένος επιλέξει μη γενόσημο σκεύασμα (πρωτότυπο ή off patents), είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη προκειμένου να ολοκληρώσει μια θεραπεία που ξεκίνησε με πρωτότυπο φάρμακο.

 Με το νέο τρικ της «ασφαλιστικής τιμής» των σκευασμάτων οι συνταξιούχοι υπόκεινται και σε ένα νέο «καπέλο». Εκτός της συμμετοχής (25%) καλούνται να καλύψουν και τη τεχνητή διαφορά μεταξύ «ασφαλιστικής τιμής» και της «λιανικής τιμής» (στο φαρμακείο).

Το οξύμωρο είναι ότι και τις δύο «τιμές» τις ορίζει το υπουργείο Υγείας.

Έτσι, με άλλη τιμή «αποζημιώνει» ο ΕΟΠΥΥ, μεγαλύτερη τιμή προβλέπεται στο φαρμακείο…

Κατ΄αυτόν τον τρόπο η συμμετοχή του ασφαλισμένου, ακόμη και με την επιλογή του πιο φθηνού γενόσημου σκευάσματος, ξεπερνά το 50% ή 60%.

 Καλούμε την κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας να αποσύρει το τρικ της «ασφαλιστικής τιμής», που στόχο έχει να «αφαιμάξει» οικονομικά τους ασφαλισμένους και να διατηρήσει ενιαία τιμή στα φάρμακα. Παράλληλα να μειώσει την συμμετοχή των ασφαλισμένων σε αυτά.

Μέχρι τώρα είχαμε:

-το εφεύρημα της «προσωπικής διαφοράς» με την οποία -για δεύτεροι χρονιά- το 1/3 των συνταξιούχων δεν έλαβε αύξηση,

-την ληστρική εφαρμογή της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχου (ΕΑΣ), μέσω της οποίας, σε μια μεγάλη ομάδα συναδέλφων μας, το τελικό ποσό της σύνταξης μετά την αύξηση, μειώνεται…

-την μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, με αποτέλεσμα η ακρίβεια και η εφορία να καθίστανται… δικαιούχοι των συντάξεών μας.

Δεν θα ανεχθούμε και τέταρτη επίθεση στο πενιχρό μας εισόδημα.

Καλούμε τους συνταξιούχους να πλαισιώσουν τις Ομοσπονδίες και τους Συλλόγους τους ώστε ενωμένοι και μαζικά με τον συντονισμό από την ΑΓΣΣΕ να διεκδικήσουμε την στήριξη του εισοδήματός μας.

Μια πρώτη απάντηση θα δώσουμε με την μαζική συμμετοχή μας στο Συλλαλητήριο της 17^ης Απριλίου.

Το Γραφείο Τύπου της Α.Γ.Σ.Σ.Ε.