Οι γραμμές του τρένου βρίσκονται δίπλα στο σχολείο μας. Καθημερινά το βλέπουμε, το ακούμε και γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή έρευνα για την ιστορία του στην Αθήνα.

Το τρένο, λοιπόν, που ενώνει την Κηφισιά με τον Πειραιά δεν ήταν πάντα έτσι όπως είναι σήμερα. Πέρασαν 144 χρόνια από τότε που κατασκευάστηκε και είναι σχεδόν το πιο οικολογικό μέσο συγκοινωνίας στην Ελλάδα

Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Το 1855 ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, καταθέτει το πρώτο νομοσχέδιο για την ίδρυση σιδηροδρόμου Αθήνας – Πειραιά. Δίνεται το δικαίωμα εκμετάλλευσης στην εταιρία που θ’ αναλάμβανε το έργο για 55 χρόνια. Το 1857 το δικαίωμα αυτό αυξάνεται σε 75 χρόνια.

Έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάθεσης του έργου, το 1867 κατακυρώνεται στον Άγγλο επιχειρηματία Εδουάρδο Πίκερινγκ, ο οποίος το Νοέμβριο του ίδιου έτους αρχίζει να κατασκευάζει το έργο. Ένα χρόνο μετά, το 1868, ο Πίκερινγκ μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις του στην ιδρυθείσα από όμιλο Ανώνυμη Εταιρία του «Απ’ Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου» – Σ.Α.Π. Α.Ε.

Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869 ο ατμοκίνητος σιδηρόδρομος ολοκληρώθηκε και μετά τις δοκιμές, έγιναν τα επίσημα εγκαίνια, στις 27 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς. Μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία (σκεπασμένο κάρο με θέσεις επιβατών) ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας. Αυτό το έργο έδωσε μια διαφορετική όψη στην πόλη της Αθήνας, εκσυγχρονίζοντας την και βάζοντάς την στους ρυθμούς των άλλων χωρών.

Η ατμομηχανή με 6 βαγόνια, γεμάτο με επίσημους, καλύπτει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά περίπου σε 19 λεπτά. Οι δύο πόλεις, Αθήνα και Πειραιάς, έχουν πλέον συνδεθεί με σιδερένιες γραμμές.

Από το πρώτο επίσημο δρομολόγιο, το 1869, έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1904 οπότε πραγματοποιήθηκε η ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου, μεσολάβησαν η στρώση διπλής γραμμής και η έναρξη κατασκευής σήραγγας το 1889 από το Θησείο μέχρι την Ομόνοια (Λυκούργου και Αθηνάς), όπου δημιουργήθηκε και ο παλιός σταθμός της Ομόνοιας, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου του 1895.

Αργότερα, επεκτείνεται η υπόγεια σήραγγα ως το σταθμό «Αττική» με διπλή γραμμή για να ενωθεί ο Ηλεκτρικός με την Κηφισιά, με υπόγειο σταθμό κάτω από την «Ομόνοια». Τα έργα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1928 και στις 21 Ιουλίου του 1930 εγκαινιάζεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός «Ομόνοια». Αργότερα, το 1948 και το 1949 εγκαινιάζονται αντίστοιχα οι σταθμοί «Βικτώρια» και «Αττική». Τελικά, το 1957 λειτουργεί ο σταθμός της Κηφισιάς. Έτσι, η συγκοινωνία από Πειραιά μέχρι Κηφισιά με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο είναι πλέον πραγματικότητα.

Την πρώτη Ιανουαρίου του 1976 η ΣΑΠ (Ε.Η.Σ) συγχωνεύεται στο Ελληνικό Δημόσιο και ονομάζεται ΗΣΑΠ Α.Ε.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή του, από το 1869 έως σήμερα, ο σιδηρόδρομος έζησε στιγμές μεγαλείου και συμφορές. Μετέφερε βασιλείς, υψηλούς επισκέπτες, έδωσε το παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, μετέφερε στρατιώτες του πολέμου 1912 – 1913. Βομβαρδίστηκε και επέζησε, πραγματοποιώντας εκατομμύρια δρομολόγια, που εξυπηρέτησαν δισεκατομμύρια επιβάτες.

Οι συνταξιούχοι, αδιαμφισβήτητα, είμαστε ένα από τα πιο ευάλωτα τμήματα της Κοινωνίας. Δεν διαθέτουμε μέσα παραγωγής προκειμένου να διεκδικήσουμε με απεργίες τα αιτήματά μας. Νομοθετικά εξαιρούμαστε από την οικονομική μεγέθυνση (ΑΕΠ) καίτοι συμβάλουμε σε αυτήν. Έχουμε επισφαλή Υγεία και από το σύνολο σχεδόν του εισοδήματός μας ότι απομένει από την πρωτοφανή «αφαίμαξη» λόγω της υπερβολικής ακρίβειας και της φορολογίας, άμεσης και έμμεσης, δαπανάται για τη στοιχειώδη διαβίωσή μας.
Μέσα στην οικονομική κρίση που αντιμετώπισε η πατρίδα μας ήμασταν οι πολίτες εκείνοι που υπέστησαν και κατέβαλαν, αγόγγυστα, τις μεγαλύτερες θυσίες για την σταθεροποίηση μιας έκρυθμης και χρεοκοπημένης κατάστασης της Πατρίδας μας.
Αυτό ήταν ένα σοκ που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στον τρόπο ζωής μας που τον καταρράκωσε. Γιατί μας αφαιρέθηκε μέχρι και το 50% του ετήσιου εισοδήματός μας.
Ωστόσο, τώρα που η Οικονομία σταθεροποιείται βλέπουμε, με πικρία, ότι αυτές οι θυσίες δεν αναγνωρίζονται. Οι αδικίες όχι μόνο δεν διορθώθηκαν, αλλά οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να μην λαμβάνουν μερίδιο από τον δημιουργούμενο νέο πλούτο. Ακόμη χειρότερα, συνεχίζεται η συρρίκνωση του εισοδήματός μας και η υποβάθμιση της ζωής μας.
-Για δύο συναπτά έτη οι «αυξήσεις» ήταν κατώτερες του επίσημου πληθωρισμού. Είχαμε δηλαδή και νέες εισοδηματικές απώλειες καθώς το 2023 η αναπροσαρμογή περιορίστηκε στο 7,75%, με Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) στο 9,6% και το 2024 στο 3%, έναντι πληθωρισμού 3,6%.
-Από τις (κατώτερες του πληθωρισμού) ονομαστικές αυξήσεις μόλις το 1/3 κατέληξε στους δικαιούχους, άνω το υπόλοιπο ποσοστά παρακρατήθηκε από την εφορία και τον ΑΚΑΓΕ (Εισφορά Αλληλεγγύης).
-Πρόσθετα, με το εφεύρημα του Νόμου 4387/2016 της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς» 770.000 συνταξιούχοι δεν έλαβαν φέτος αύξηση, ενώ το 2023 εξαιρέθηκαν περισσότεροι από 950.000 συνάδερφοί μας.
-Την ίδια περίοδο οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης αυξήθηκαν άνω του 35%.
-Στον τομέα της Υγείας, καίτοι πληρώνουμε εισφορές 6% τόσο στις κύριες όσο και τις επικουρικές συντάξεις, με το τέχνασμα της «ασφαλιστικής τιμής» των σκευασμάτων, αυξήθηκε η συμμετοχή μας στα φάρμακα από το επίσημο 25%, σε 35% και 40%, ενώ περισσότεροι από 120.000 ασθενείς, πολλοί εκ των οποίων είναι συνταξιούχοι, αναμένουν στις λίστες για μήνες ή και χρόνια για ένα χειρουργείο.
Όμως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν νοείται οικονομική ανάπτυξη χωρίς κοινωνική ευημερία. Και στην πατρίδα μας διαπιστώνουμε ότι εντείνεται η απόκλιση και οι ανισότητες μεταξύ των πολύ πλουσίων και των πιο φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού. Συνεχίζεται δηλαδή η μονομερής μετάθεση των βαρών στις πλάτες των συνταξιούχων.
Κοινώς, τα Δημόσια Οικονομικά (πλεονάσματα, κρατικά έσοδα κ.λπ.) συνεχίζουν να βαραίνουν τις πιο αδύναμες πλάτες του πληθυσμού: αυτές των συνταξιούχων. Τόσο από την πλευρά των εσόδων (υπερβολική επιβάρυνση μέσω της φορολογίας και του ΦΠΑ), όσο και ως προς τις δαπάνες (συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, μεγάλη ιδιωτική συμμετοχή για Υγεία, κατώτερες ακόμη και του επίσημου πληθωρισμού αυξήσεις, «πάγωμα» αποδοχών για το 1/3 των συνταξιούχων μέσω της «προσωπικής διαφοράς, δεύτερη φορολόγηση με την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχου).
Η Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ), η τριτοβάθμια έκφραση όλων των συνταξιούχων της χώρας δηλώνει: Φτάνει πια!
Θέλουμε την αναγνώριση των θυσιών μας, απαιτούμε αναλογική συμμετοχή στο νέο πλούτο που δημιουργείται.
Ταυτόχρονα οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν χρονίζοντα αιτήματα, την επίλυση των οποίων διεκδικούμε.
Σε αυτή την κατεύθυνση απευθυνόμαστε σας Εσάς, και σας ζητούμε να ενσωματώσετε στις δράσεις σας και να αναδείξετε στη Βουλή τα αιτήματα του Ψηφίσματος μας, δηλαδή να υιοθετήσετε αυτά μας τα προβλήματα, έτσι ώστε οι «απόμαχοι της εργασίας» να νιώσουν συμμέτοχοι και συνδημιουργοί ενός καλύτερου αύριο για την πατρίδα μας.
Το μέλλον και η ευημερία είτε θα αφορά το σύνολο της Κοινωνίας είτε δεν θα υπάρξει.
Αναλυτικά σας καταθέτουμε τα αιτήματά μας και προσδοκούμε, από κοινού, να τα συζητήσουμε στην κατεύθυνση της επίλυσής τους.
Ζητούμε:

1. Κατάργηση Προσωπικής διαφοράς δια της ενσωμάτωσης στη βασική σύνταξη. Είναι μια άδικη ρύθμιση, ενόσω οι συγκεκριμένοι συνταξιούχοι έχουν υποστεί ονομαστικές περικοπές της τάξης ακόμη και πλέον του 50%.
2. Κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ). Να πάψουν οι «απόμαχοι» να πληρώνουν διπλή φορολογία: τόσο στην εφορία όσο και στον ΑΚΑΓΕ. Ειδικά όταν η Εισφορά Αλληλεγγύης (ΕΑΣ) επεμβαίνει στο σύνολο της αμοιβής, ακόμη και επί του αφορολόγητου ποσού.
3. Χορήγηση σε όλους τους συνταξιούχους των αναδρομικών (για την Επικουρική και τα Δώρα) της περιόδου Ιούνιος 2015-Μάιος 2016, έστω και τμηματικά.
4. Ολοκλήρωση όλων των εκκρεμοτήτων που έχουν προκύψει από τον λανθασμένο επανυπολογισμό των συντάξεων λόγω του Ν.4387/2016 και άμεση καταβολή των αναδρομικών που προκύπτουν από αυτές τις διορθωτικές μεταβολές. Ειδικότερα ο επανυπολογισμος να γίνεται για όλες τις υπέρτερες εισφορές από εκείνες του πρώην ΙΚΑ
5. Πλήρης κατάργηση της εισφοράς Υγείας 6%, που ισχύει σήμερα, στις επικουρικές συντάξεις λόγω του άδικου και αντισυνταγματικού χαρακτήρα της επιβολής της, δεδομένου ότι ο θεσμός της επικουρικής Ασφάλισης βασίζεται μόνο στη διμερή σχέση εργοδότη – εργαζόμενου και δεν έχει καμία κρατική παρέμβαση.
6. Επαναφορά της εισφοράς της υγειονομικής περίθαλψης στην κύρια σύνταξη στο 4%, όπως ήταν μέχρι τον Αύγουστο 2015 από το 6% που είναι σήμερα επί του συνόλου όλων των συντάξεων.
7. Η συμμετοχή στα φάρμακα να είναι μέχρι 25% στην ονομαστική τιμή. Να καταργηθεί η “τιμή αναφοράς” που αποτελεί ένα έμμεσο χαράτσι για τους ασφαλισμένους και κυρίως για τους συνταξιούχους
8. Ρύθμιση με άφεση του αναδρομικού χρέους στους λήπτες συντάξεων χηρείας που λαμβάνουν και δική τους σύνταξη και που στην τριετία η σύνταξη χηρείας δεν μειώθηκε στο 50% με αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας και του e-ΕΦΚΑ.
9. Επαναφορά του δικαιώματος της επιλογής της χήρας –ου στην τριετία, σε ποια κύρια σύνταξη να γίνει η περικοπή, όπως ίσχυε πάντα πριν τον Ν.4387/2016 (Ν.Κατρούγκαλου)
10. Υπολογισμός του χρόνου διαδοχικής και παράλληλης ασφάλισης που διανύθηκε πριν τον Ν.4387/2016 και που κατά τη διαδικασία του επανυπολογισμού δεν προσμετρήθηκε, παρόλο που για το χρόνο αυτό έχουν καταβληθεί οι εισφορές στο Ασφαλιστικό Σύστημα.
11. Άμεση λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης ακρίβειας και της κερδοσκοπικής αύξησης των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης.
    12 Την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και του αφορολογήτου με βάση τον πληθωρισμό από το 2021 έως σήμερα.
12. Ως ένδειξη αναγνώρισης του ρόλου των συνταξιούχων στην οικονομική δημιουργία και τη συγκρότηση του κοινωνικού κράτος, ζητάμε τη θέσπιση του «Κοινωνικού voucher» για δωρεάν μετακινήσεις στα (αστικά) Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκπτώσεις στα ΚΤΕΛ, τα πλοία και το Σιδηρόδρομο, επιδοτήσεις του εισιτηρίου σε Θέατρα, Κινηματογράφους κ.λ.π.
13. Τέλος ένα από τα σημαντικότερα αιτήματά μας είναι η Θεσμοθέτηση της ΑΓΣΣΕ σε ισότιμου Κοινωνικού Εταίρου και θεσμικού Συνομιλητή της Πολιτείας στα πλαίσια του Κοινωνικού διαλόγου για ζητήματα συνταξιοδοτικού και κοινωνικοασφαλιστικού δικαίου με την συμμετοχή της στην ΟΚΕ, τα Δ.Σ του e-ΕΦΚΑ και του ΕΟΠΥΥ, την Εθνική Επιτροπή Κοινωνικής Προστασίας κ.τ.λ.
    Α.Γ.Σ.Σ.Ε.

Τι άλλαξε και μεταμορφώθηκε σε υπερήρωα

Ο υπερήρωας που προσγειώθηκε στη Γη από τον πλανήτη Κρίπτον, με το όνομα Καλ- Ελ και τις υπερφυσικές δυνάμεις που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει για το κοινό καλό, δεν προοριζόταν εξ αρχής να είναι μια καλή φιγούρα. Αντιθέτως, ο αρχικός σχεδιασμός του Σούπερμαν ήταν ο ακριβώς αντίθετος. Να κυριαρχήσει, δηλαδή, και να καταστρέψει τον κόσμο.

Ο τότε απόφοιτος του λυκείου του Κλίβελαντ, στο Οχάιο των ΗΠΑ, Jerry Siegel δημοσίευσε μια ιστορία τον Ιανουάριο του 1933 με τίτλο «Η Βασιλεία του Σούπερμαν», με έναν τρελό επιστήμονα να μαζεύει έναν περιπλανώμενο από το συσσίτιο και να του δίνει τηλεπαθητικές δυνατότητες. Αυτός ο λεγόμενος Σούπερμαν, μεθυσμένος από τη δύναμη, στη συνέχεια σκότωσε τον τρελό επιστήμονα και άρχισε να αναλαμβάνει την κυριαρχία στον κόσμο, μέχρι που η γοητεία της κατάκτησης χάθηκε και για ακόμη μία φορά γίνεται ένας άγνωστος, όπως, άλλωστε ήταν και πριν.

Λίγο αργότερα, ο Siegel και ο φίλος του Joe Shuster, που εικονογράφησαν την συγκεκριμένη ιστορία, «μετάλλαξαν» εντελώς τη φιλοσοφία του Σούπερμαν, μετατρέποντας τον σε μία φιγούρα που σκοπό είχε να σώσει τον κόσμο.

Του δώσανε αυτό το εξωπραγματικό- εξωγήινο υπόβαθρο, εμπλουτίσανε το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του με μια μυστική ταυτότητα, ενώ του προσθέσανε και την χαρακτηριστική κάπα, που αργότερα θα τον καθόριζε ως φιγούρα. Για αρκετά χρόνια, οι Siegel και Shuster, ανεπιτυχώς προσπαθούσαν να προωθήσουν την ιδέα του κόμικ τους, στα τότε συνδικάτα των εφημερίδων, με τι προσπάθειές τους να καταλήγουν άκαρπες.

Ωστόσο, η τύχη τους χτύπησε την πόρτα, στην κυριολεξία, όταν ο προκάτοχος της περιβόητης DC Comics, τους ζήτησε να ξαναδουλέψουν την ιστορία τους για την δημιουργία ενός κόμικ 13 σελίδων στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Action Comics το 1938. Χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν τότε και χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για τα κέρδη που θα αποκόμιζαν αργότερα από την πρωτοποριακή τους αυτή ιδέα, μόλις είχαν δημιουργήσει ένα από τα πιο πολύτιμα κόμικ όλων των εποχών, με ένα αντίγραφό του να πωλείται το 2014, σύμφωνα με το history.com, αντί του αστρονομικού ποσού των 3,21 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ακόμη και στις εξετάσεις οδήγησης οι Ιάπωνες περνάνε τεστ διάκρισης του μπλε και όχι του πράσινου

Ένα μάθημα που οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε πολλά χρόνια πριν κρατήσουμε τιμόνι στα χέρια μας είναι ότι το κόκκινο χρώμα στα φανάρια σημαίνει στάση και το πράσινο διέλευση. Μέχρι εδώ τα πράγματα ακούγονται πολύ απλά. Τι συμβαίνει, όμως, στην περίπτωση που σε μια κουλτούρα το πράσινο σημαίνει επίσης και μπλε; Ό,τι ακριβώς συμβαίνει, δηλαδή, στην Ιαπωνία.

Όποιος βρεθεί στην Ιαπωνία, λοιπόν, και οδηγήσει στους δρόμους των πόλεών της θα παρατηρήσει ότι ο πράσινος φωτεινός σηματοδότης έχει χρώμα μπλε, και μάλιστα σε διάφορες αποχρώσεις. Αυτό δεν οφείλεται, όπως αναφέρει το Atlas Obscura σε κάποια λανθασμένη καλωδίωση αλλά στην ιαπωνική γλώσσα.

Πριν από εκατοντάδες χρόνια, λοιπόν, η ιαπωνική γλώσσα περιλάμβανε λέξεις για τέσσερα βασικά χρώματα: μαύρο, λευκό, κόκκινο και μπλε. Εάν κάποιος ήθελε να περιγράψει κάτι πράσινο θα χρησιμοποιούσε τη λέξη για το μπλε -«ao»- και αυτό το σύστημα λειτούργησε αρκετά καλά μέχρι περίπου το τέλος της πρώτης χιλιετίας, όταν ξεκίνησε η λέξη «midori» (αρχικά σήμαινε «βλαστάρι») να εμφανίζεται και γραπτώς για να περιγράψει αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε ως πράσινο. Ακόμα και τότε, το midori θεωρήθηκε απόχρωση του ao. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτή η ξαφνική μετάβαση είχε μόνιμα αποτελέσματα στην Ιαπωνία.

Παρόλο, λοιπόν, που τα πρώτα φανάρια στην Ιαπωνία, που λειτούργησαν κατά τη δεκαετία του 1930, ήταν πράσινα, αναφέρονται ως «μπλε» και αυτό έκανε την κυβέρνηση να αντιμετωπίζει προβλήματα με τους γλωσσολόγους. Αντί να αλλάξουν τις επίσημες περιγραφές, ωστόσο, αποφάσισαν να αλλάξουν τα φώτα προσπαθώντας να παραμείνουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο διεθνές δίκαιο, που υπαγορεύει την υιοθέτηση ενός κοινού κώδικα (στην προκειμένη κόκκινα και πράσινα φανάρια) κυκλοφορίας. Μάλιστα, ενώ μια διεθνής σύμβαση για τα χρώματα των φαναριών, επικυρωμένη από 74 χώρες, υπαγορεύει τα κόκκινα, κίτρινα και πράσινα χρώματα, η Ιαπωνία δεν την έχει υπογράψει, ωστόσο προσπαθεί να υιοθετήσει τη φιλοσοφία της. Έτσι, το 1973 μια κυβερνητική εντολή δήλωνε ότι τα φανάρια πρέπει να είναι η πιο μπλε απόχρωση του πράσινου που θα μπορούσε να υπάρξει.

Αξίζει να αναφερθεί ότι μέχρι σήμερα, όπως επισημαίνει το Atlas Obscura, όταν οι οδηγοί δίνουν εξετάσεις οδήγησης, πρέπει να περάσουν από ένα τεστ όρασης που περιλαμβάνει τη δυνατότητα διάκρισης μεταξύ κόκκινου, κίτρινου και μπλε -όχι πράσινου.

Με μαζικότητα και ιδιαίτερη μαχητικότητα οι συνταξιούχοι διεκδικούν να πάρουν πίσω τις «ζωές τους»…

Χωρίς προηγούμενο, παρά τα προβλήματα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς,  υπήρξε η ανταπόκριση των «απόμαχων» στην πρόσκληση της Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ) για την κινητοποίηση μπροστά στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Πανεπιστημίου 47), όπου συνεδρίαζε χθες 17 Απριλίου το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) αναφορικά με τα Δώρα στις επικουρικές συντάξεις.

 Οι συνταξιούχοι ζητάμε να αποδώσει η κυβέρνηση τα αναδρομικά του 11μήνου για τις επικουρικές συντάξεις και  επί των Δώρων στις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις, όπως έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας και να δοθούν, χωρίς δικαστικές προσφυγές, ταλαιπωρία και περιττά έξοδα για όλους τους συνταξιούχους, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση το 2020.

 Αμέσως μετά η πορεία κατευθύνθηκε στην πλατεία Κλαυθμώνος όπου η ΓΣΕΕ και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν προγραμματίσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο πλαίσιο της 24ωρης Γενικής απεργίας των εργαζομένων.

Μιλώντας από την εξέδρα της απεργιακής συγκέντρωσης ο πρόεδρος της ΑΓΣΣΕ Γιώργος Κουτσιμπογεώργος αναφέρθηκε στα αιτήματα των συνταξιούχων για απόδοση ουσιαστικών αυξήσεων στο ύψος του πραγματικού πληθυσμού σε όλους τους συνταξιούχους, χωρίς το τρικ της «προσωπικής διαφοράς», τις ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και διατροφής, τη μη καταβολή των αναδρομικών του 11μηνου (Ιούνιος 2015-Μαϊος 2016), την μεγάλη συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, η οποία συνυπάρχει με τις υψηλές εισφορές 6% επί κύριων και επικουρικών συντάξεων, αλλά και τη διπλή φορολόγηση μέσω της Εισφοράς Αλληλεγγύης κ.α.

Επίσης έκανε έκκληση για αποκλιμάκωση της έντασης και αποφυγή ενός ακόμη πολέμου στη γειτονιά μας με αφορμή την κρίση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, ενώ καταδίκασε την επιχειρούμενη γενοκτονία στη Γάζα από τους Ισραηλινούς, καλώντας ταυτόχρονα τη Χαμάς να απελευθερώσει όλους τους ομήρους.

Η Διοίκηση της ΑΓΣΣΕ θα συνεδριάσει τις επόμενες ημέρες και, αναλόγως των εξελίξεων στο ΑΕΔ και την στάση της Κυβέρνησης, θα συντονίσει τον αγώνα των συνταξιούχων προκειμένου να ικανοποιηθούν και να επιλυθούν βασικά-στοιχειώδη αιτήματα.

Είμαστε η κατηγορία εκείνη των πολιτών που έχει υποστεί τη μεγαλύτερη και βαθύτερη επίθεση στο εισόδημά της. Και απαιτούμε λύσεις τώρα, γιατί οι συνταξιούχοι δεν έχουν αρκετό διαθέσιμο μελλοντικό χρόνο για να περιμένουν!

Το Γραφείο Τύπου της Α.Γ.Σ.Σ.Ε.

Και άλλες ενδιαφέρουσες αλήθειες που δεν γνωρίζετε για το θεσμό

Ο Άλφρεντ Νόμπελ ήταν Σουηδός εφευρέτης που δημιούργησε νέους τύπους εκρηκτικών. Έβγαλε πολλά εκατομμύρια από την εφεύρεσή του και «επένδυσε» σχεδόν όλη την περιουσία του για την εγκαθίδρυση των διάσημων σήμερα βραβείων Νόμπελ. Διαβάστε παρακάτω τέσσερα εκπληκτικά γεγονότα σχετικά με τα βραβεία Νόμπελ, τα οποία είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Συνοδεύονται από μετρητά

Οι νικητές του βραβείου Νόμπελ μόλις ανακηρυχθούν νικητές εκτός από ένα δίπλωμα και το χρυσό μετάλλιο που παίρνουν, γίνονται αποδέκτες και ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού μετρητών. Για παράδειγμα το 2019 οι νικητές των βραβείων μοιράστηκαν 9 εκατομμύρια σουηδικές κορώνες ή περίπου 910.000 δολάρια.

Μία λάθος νεκρολογία στάθηκε η αφορμή για την δημιουργία τους

Η ιστορία λέει ότι ο Άλφρεντ Νόμπελ εμπνεύστηκε τη δημιουργία των βραβείων του το 1864 αφού μια γαλλική εφημερίδα δημοσίευσε κατά λάθος την νεκρολογία του, που ονομαζόταν «Ο έμπορος του θανάτου είναι νεκρός» (η νεκρολογία έπρεπε να είναι για τον μικρότερο αδερφό του Νόμπελ Έμιλ, ο οποίος πέθανε ενώ πειραματιζόταν με νιτρογλυκερίνη στο εργοστάσιο του πατέρα τους).

Ο Νόμπελ δεν ήθελε να είναι αυτή η κληρονομιά του, και άρχισε να σκέφτεται πιο παραγωγικούς τρόπους, για τους οποίους έπρεπε να τον θυμούνται οι απόγονοί του. Έκτοτε, κάθε χρόνο τα βραβεία Νόμπελ ανακοινώνονται τον Οκτώβριο και απονέμονται στις 10 Δεκεμβρίου, ημερομηνία επετείου του πραγματικού θανάτου του Άλφρεντ Νόμπελ, ο οποίος πέθανε από εγκεφαλικό σε ηλικία 63 ετών το 1896.

Οι υποψηφιότητες παραμένουν μυστικές

Τα αρχεία υποψηφιότητας για τα βραβεία Νόμπελ διατηρούνται σφραγισμένα για 50 χρόνια μετά την απονομή του βραβείου, ενώ οι νικητές, μέχρι να κερδίσουν, δεν γνωρίζουν καν ότι έχουν τεθεί υποψήφιοι σε κάποια κατηγορία.

Δεν υπάρχουν υποψηφιότητες ή νίκες μετά θάνατον

Οι Ελέανορ Ρούσβελτ, Τζέιμς Τζόις, Μαχάτμα Γκάντι και πολλοί άλλοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να μπουν στη λίστα των νικητών βραβείου Νόμπελ. Ο Γκάντι, μάλιστα, ήταν τόσο κοντά στη νίκη καθώς είχε οριστεί αρκετές φορές υποψήφιος, με την τρίτη και τελευταία να σημειώνεται λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία του το 1948. Ο Geir Lundestad, πρώην διευθυντής της νορβηγικής επιτροπής Νόμπελ, αναφέρει το mentalfloss.com, χαρακτήρισε την απουσία του Γκάντι από τη λίστα των βραβευμένων με Νόμπελ «τη μεγαλύτερη παράλειψη» στην ιστορία του βραβείου. Εάν, ωστόσο, απονεμηθεί σε κάποιον το βραβείο Νόμπελ, αλλά πεθάνει πριν από την τελετή της 10ης Δεκεμβρίου, θεωρείται ακόμη νικητής.

Εντός τριών μηνών αναμένεται να δημοσιοποιηθεί η απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου για τη χορήγηση ή μη των αναδρομικών των δώρων στους δικαιούχους επικουρικών συντάξεων για το επίμαχο 11μηνο Ιουνίου 2015-Μαίου 2016.
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση, όπου εκδικάστηκε η υπόθεση, σύμφωνα με πληροφορίες οι εκπρόσωποι της πολιτείας στην εισήγησή τους έθεσαν θέμα κανονιστικής ερμηνείας των διατάξεων περί παραδεκτού της δικαιοδοσίας του ΑΕΔ. Δηλαδή έκριναν ότι τα δικαστήρια που προηγήθηκαν, ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν έδωσαν ερμηνεία για το ίδιο ακριβώς ζήτημα της επίμαχης διάταξης.
Υπογραμμίζεται ότι τα Δώρα έφτασαν στο Ειδικό Δικαστήριο από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος απέρριψε προσφυγή συνταξιούχου της Τραπέζης της Ελλάδος και διαφώνησε με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε ότι η κατάργηση των Δώρων είναι αντισυνταγματική.

Τι αποφάσισε το ΣτΕ
Υπενθυμίζεται ότι το ΣτΕ, με μια νέα απόφασή του (την 1342/2023), έκρινε ότι τα Δώρα για τις επικουρικές έχουν καταργηθεί πλήρως για τους συνταξιούχους του ΕΦΚΑ μετά το νόμο Κατρούγκαλου. Η απόφαση αυτή δεν ακυρώνει τα αναδρομικά Δώρων του 11μήνου Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016, και κυρίως δεν εμπόδισε την έκδοση θετικών αποφάσεων από τα Πρωτοδικεία, μέχρι που έγινε η παραπομπή των Δώρων από τον Αρειο Πάγο στο Ειδικό Δικαστήριο και τα Πρωτοδικεία ανέστειλαν την έκδοση νεότερων αποφάσεων.
Ο λόγος που ο Αρειος Πάγος με την 1509/2023 απόφασή του ήρθε σε πλήρη αντίθεση με την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι επειδή απέρριψε αγωγή συνταξιούχου της Τραπέζης της Ελλάδος ο οποίος διεκδικεί από τον ασφαλιστικό οργανισμό της ΤτΕ την επιστροφή όλων των Δώρων από το 2013 και μετά, συνολικό ποσό 16.162 ευρώ. Με αφορμή αυτή την υπόθεση ο Α.Π. παραπέμπει το θέμα της κατάργησης των Δώρων για νέα κρίση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.

Όσοι έχουν προσφύγει
Σύμφωνα με τους διαδίκους αν προσπεραστεί το θέμα του παραδεκτού της παραπομπής, δηλαδή το τυπικό μέρος, τότε το δικαστήριο θα μπει στην ουσία του ζητήματος και θα αποφανθεί περί της συνταγματικότητας της διάταξης ( ν. 4093/2012) για την καταβολή των δώρων αναδρομικά για το επίμαχο 11μηνο.
Αν οι συνταξιούχοι δικαιωθούν, θα ανοίξει παράθυρο και για προσφυγές που θα αφορούν τα κομμένα δώρα των κύριων συντάξεων. Πάντως η όποια απόφαση θα αφορά μόνο τους συνταξιούχους που έχουν ήδη προσφύγει στη δικαιοσύνη έως τον Ιούλιο του 2020.
Όπως επισημαίνει στην «Η» ο εργατολόγος, ειδικός για θέματα ασφάλισης Δημήτρης Μπούρλος, «Η υπόθεση είναι σημαντική γιατί αν η απόφαση είναι θετική για τους συνταξιούχους, θα θέσει ένα όριο προστασίας στον πυρήνα των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η θετική έκβαση δε θα αφορά μόνο τη συγκεκριμένη απόφαση αλλά ενδεχομένως και άλλες υποθέσεις στο μέλλον.»
Να σημειωθεί ότι μέχρι να εκδοθεί η απόφαση για τα Δώρα, παγώνει η εκδίκαση των προσφυγών που έχουν ασκηθεί από περίπου 400.000 συνταξιούχους, οι οποίοι διεκδικούν αναδρομικά Δώρων και επιστροφή των περικοπών στις επικουρικές συντάξεις για το 11μηνο Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016. Η υπόθεση δεν αφορά τις μειώσεις που επιβλήθηκαν στις επικουρικές συντάξεις, που σημαίνει ότι ακόμη και αν το ΑΕΔ απορρίψει την επιστροφή των Δώρων, οι συνταξιούχοι έχουν να πάρουν τα αναδρομικά για τις επικουρικές τους.

«Με ευρύ πνεύμα ερμηνείας»
Oπως δήλωσε ο δικηγόρος Λουκάς Αποστολίδης «Στην παρέμβαση μας ζητήσαμε στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, να λύσει θετικά και οριστικά το ζήτημα των συνταξιούχων, προκειμένου να τους χορηγηθούν αναδρομικά για το 11μηνο, για δώρα εορτών και επιδόματος αδείας σε όλους τους συνταξιούχους στον ιδιωτικό τομέα χωρίς διακρίσεις. Να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις των τεσσάρων (4) διαδοχικά Ολ. του ΣτΕ.
Να μην σταθούν σε μια στενή, αυστηρά κανονιστική ερμηνεία των διατάξεων περί παραδεκτού της δικαιοδοσίας του ΑΕΔ, αλλά με ευρύ πνεύμα ερμηνείας, το οποίο θα στοχεύει στην διασφάλιση της ενότητας της έννομης τάξης της χώρας. Εξάλλου αυτό στοχεύει και ο e-ΕΦΚΑ- ισονομία και ισότητα, εισφορών παροχών σε όλους τους ασφαλιστικούς φορείς χωρίς διακρίσεις.
Μονάχα με αυτές τις αντιλήψεις και τις παραδοχές μπορούμε να ανταποκριθούμε στο περί δικαίου αίσθημα των συνταξιούχων. Το ΑΕΔ οφείλει να κρίνει το ένδικο ζήτημα επί της ουσίας και όχι επί του παραδεκτού, στενά κανονιστικά.
Από την έκδοση της υπ’ αριθμ. 1509/2023 ΑΠ που έκρινε διαφορετικά από τις αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ 2287 και 2288/2015 έχουν αναβληθεί πάνω από 700 αγωγές και μέχρι να εκδοθεί η απόφαση θα ξεπεράσουμε τις 1.200 αγωγές. Καιρός -προσθέτει ο κ. Αποστολίδης είναι να επανεξετασθεί και ο θεσμός των πιλοτικών δικών σχετικά με το σεβασμό για την εφαρμογή των αποφάσεων.
Πάνω από 250.000 δικαιούχοι ταλαιπωρούνται και βέβαια τα διοικητικά δικαστήρια παραμένουν «βαρειά» φορτωμένα με αγωγές για τα αναδρομικά. Με τρεις διαδοχικά αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ και του Μισθοδικείου, κρίθηκε ότι η κατάργηση των δώρων εορτών και αδείας, που έλαβε χώρα το έτος 2012, είναι αντίθετη με το Σύνταγμα καθώς προσβάλλει συνταγματικές διατάξεις και τις διατάξεις της ΕΣΔΑ. Βάσιμα ελπίζουμε σε θετική έκβαση της υπόθεσης, κατέληξε ο κ. Αποστολίδης.

Από την https://www.imerisia.gr/

Υπάρχουν πολλές δεισιδαιμονίες στις οποίες πιστεύει ο κόσμος σήμερα, αλλά σίγουρα καμία δεν έχει ενσωματωθεί στην κουλτούρα μας περισσότερο από την κακοτυχία, το φόβο και τη γρουσουζιά που έχει συνδεθεί με την Παρασκευή και 13.

Από τη συγκεκριμένα δεισιδαιμονία, μάλιστα, είναι εμπνευσμένα βιβλία, τραγούδια και ένα από τα πιο επιτυχημένα franchise ταινιών τρόμου όλων των εποχών. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι μας γεμίζει με ιδιαίτερο άγχος, η προέλευση αυτής της διαβόητης ημερομηνίας στο ημερολόγιο παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη στους περισσότερους. Εσείς γνωρίζετε από πού και πότε ξεκίνησε;

Η ευθύνη της Βίβλου και ο Μυστικός Δείπνος

Μέρος της δεισιδαιμονίας γύρω από την Παρασκευή και 13 προέρχεται από τη Βίβλο. Κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, υπήρχαν 13 συνδαιτυμόνες -ο Ιησούς και οι 12 απόστολοί του- με τον Ιούδα τελικά να τον προδίδει και αργότερα να αυτοκτονεί. Έκτοτε, κάποιοι πίστευαν ότι οι 13 συνδαιτυμόνες σε ένα τραπέζι ήταν γρουσουζιά, με αυτή την προοπτική αργότερα να επεκτείνεται σε μια γενική αίσθηση ότι ο ίδιος ο αριθμός ήταν κακή τύχη.

Φυσικά, όταν σταυρώθηκε ο Ιησούς, ήταν ημέρα Παρασκευή, κάνοντας ορισμένους να βλέπουν την συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδας με άγχος. Λαμβάνοντας χωριστά τα δύο γεγονότα, τόσο ο αριθμός 13 όσο και η Παρασκευή κατά το πέρασμα των χρόνων έχουν συμπεριληφθεί στις σύγχρονες δεισιδαιμονίες.

Η σκανδιναβική μυθολογία

Ο Μυστικός Δείπνος είναι μια άποψη σχετικά με την προέλευση του φόβου μας για τον αριθμό 13. Η άλλη προέρχεται από τη μυθολογία της Νορβηγίας και πιο συγκεκριμένα με τη μορφή του κατεργάρη θεού Λόκι. Σε αυτές τις ιστορίες, ο Λόκι εξαπάτησε τον τυφλό θεό Χόρ να σκοτώσει τον αδερφό του Μπαλντρ με ένα βέλος γκι. Η μητέρα του Μπαλντρ, Φριγκ, είχε διατάξει στο παρελθόν να μην βλάψει κανείς ποτέ τον γιο της, εκτός από το γκι, το οποίο θεωρούσε ανίκανο να το κάνει. Πώς σχετίζεται αυτή η ιστορία με τον αριθμό 13; Το mentalfloss.com αναφέρει ότι ο θάνατος του Μπαλντρ έλαβε χώρα κατά την διάρκεια ενός δείπνου που είχε δοθεί για συνολικά 12 θεούς προτού διακοπεί από τον Λόκι -τον 13ο (και τον πιο ανεπιθύμητο) επισκέπτη.

Το μυθιστόρημα του 1907 για το χρηματιστήριο

Αν και οι δύο παραπάνω θεωρίες προσεγγίζουν μονομερώς την δεισιδαιμονία της Παρασκευής και 13, αναφερόμενες κυρίως μόνο στον αριθμό, συνδυαστικά η κακή τύχη της Παρασκευής και 13 σημειώνεται για πρώτη φορά σε ένα μυθιστόρημα του 1907, που έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη διάδοσή της. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είχε γραφτεί από τον χρηματιστή Τόμας Λόσον με τίτλο «Παρασκευή 13η», περιγράφοντας την ιστορία ενός χρηματιστή που επέλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να χειραγωγήσει το χρηματιστήριο και ρίξει όλη τη Wall Street.

Το βιβλίο πούλησε αρκετά αντίγραφα, αγγίζοντας τα 28.000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα. Και πρέπει να είχε μεγάλη επίδραση στην κοινωνία των αρχών του 20ού αιώνα, καθώς λέγεται ότι προκάλεσε δεισιδαιμονία στην πραγματική ζωή μεταξύ των χρηματιστών σχετικά με τις συναλλαγές και την αγορά μετοχών στις 13. Αν και δεν είναι ο πρώτος που συνδυάζει τα δύο αυτά στοιχεία, στο βιβλίο του Λόσον πιστώνεται η διάδοση της πρόληψης ότι η Παρασκευή και 13 του μήνα είναι ημέρα κακών ειδήσεων.

Ούτε που θα τον φανταζόσασταν ποτέ

Όταν ακούτε τη λέξη αλυσοπρίονο, οι τυπικές χρήσεις που έρχονται στο μυαλό συνήθως έχουν σχέση με το ξύλο. Εκείνοι, βέβαια, που έχετε περισσότερη φαντασία φέρνετε στο νου τρομακτικές σκηνές από θρίλερ με τον δολοφόνο με το αλυσοπρίονο και αιματοβαμμένες σκηνές παντού! Επομένως, μπορεί να σας εκπλήξει ότι η προέλευση της συγκεκριμένης συσκευής «προσγειώνεται» όσο πιο μακριά από ένα δάσος ή ένα σκηνικό ταινίες τρόμου μπορείτε να πάρετε.

Οι δημιουργοί του αλυσοπρίονου ήταν δύο σκωτσέζοι χειρουργοί, οι John Aitken και James Jeffray, που ανέπτυξαν τη συγκεκριμένη ιδέα για να διευκολύνουν τη δουλειά τους και πιο συγκεκριμένα να κόβουν γυναικεία οστά κατά την διάρκεια ενός τοκετού!

Ακόμα και υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, λοιπόν, η γέννηση δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι θα αποκαλούσαν μια ευχάριστη εμπειρία. Αλλά τον 18ο αιώνα, πριν από την ανάπτυξη της αναισθησίας και άλλων σύγχρονων χειρουργικών εργαλείων, η διαδικασία του τοκετού θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη αν οι γιατροί δεν δρούσαν άμεσα ώστε να «απεγκλωβίσουν» το μωρό από την κοιλιά της μητέρας τους. Όταν τα μωρά, λοιπόν, έβγαιναν με τα πόδια πρώτα ή το σώμα τους παγιδευόταν διαφορετικά στο κανάλι γέννησης, οι γιατροί θα έπρεπε να διευρύνουν την πυελική περιοχή κόβοντας τον χόνδρο και τα οστά.

Η ανακάλυψη του αλυσοπρίονου, λοιπόν, έγινε το 1780, ώστε οι δύο γιατροί να μπορούν να απομακρύνουν το πυεολικό οστό ευκολότερα και σε μικρότερο χρονικό διάστημα κατά τον τοκετό, ώστε το μωρό να βγει εγκαίρως από την κοιλιά της μαμάς του σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε σωστά με όλη την διαδικασία.

Το συγκεκριμένο εργαλείο τροφοδοτούνταν από μία χειροκίνητη μανιβέλα και έμοιαζε περισσότερο με ένα σύγχρονο μαχαίρι κουζίνας με μικρά δόντια σε μια αλυσίδα σε οβάλ σχήμα.

Το αλυσοπρίονο χρησιμοποιήθηκε σύντομα για άλλες εργασίες κοπής οστών και ακρωτηριασμούς στις χειρουργικές αίθουσες, ενώ στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα εργαλείο επεξεργασίας ξύλου όταν οι άνθρωποι παρατήρησαν πόσο γρήγορα και εύκολα ήταν να κόψουν τους κορμούς των ξύλων με αυτό το μέσο. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας έγινε μεγαλύτερο, πιο γρήγορο και πιο δυνατό και τελικά μεταμορφώθηκε στο εργαλείο που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.

Ποιος θα πίστευε ότι το πιο τρομακτικό ηλεκτρικό εργαλείο προοριζόταν αρχικά για το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ζωής;