Αρχείο κατηγορίας Περίεργα και Παράξενα

Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το αν είναι κανείς αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας

Πολλά χρόνια πριν το φύλο, σίγουρα, καθόριζε τις ενδυματολογικές επιλογές του καθενός, με τις γυναίκες να φοράνε κυρίως φορέματα και τους άντρες παντελόνι. Αλλά η εξέλιξη της μόδας έχει προχωρήσει σε μια λιγότερο πατριαρχική νοοτροπία και σήμερα οι άντρες και οι γυναίκες είναι ελεύθεροι να φορούν οτιδήποτε θέλουν.

Εκτός από μια τάση της μόδας που έχει να κάνει με το φύλο και παρά το πέρασμα των χρόνων και τις αλλαγές που αυτός έφερε, παραμένει η ίδια. Αυτή δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι τα κουμπιά στα ανδρικά πουκάμισα είναι ραμμένα στη δεξιά πλευρά, ενώ στα γυναικεία στην αριστερή.

Σε τι εξυπηρετεί η ύπαρξή τους

Αν και τα δακτυλικά αποτυπώματα βοηθούν εξαιρετικά τις αρχές για τον εντοπισμό διάφορων καταζητούμενων, βιολογικά οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σίγουροι για το τι είναι τα δακτυλικά αποτυπώματά μας. Όμως, καθώς δοκιμάζουν διαφορετικές υποθέσεις, πλησιάζουν την απάντηση και μαθαίνουν μερικά πολύ ωραία πράγματα γι’ αυτά κατά την διάρκεια της διαδικασίας, σύμφωνα με το mentalfloss.com.

Σε τι μας βοηθούν τα δακτυλικά αποτυπώματα

Σε μια μελέτη του 2009, λοιπόν, ερευνητές από το Ecole Normale Superieure στο Παρίσι δημιούργησαν δύο βιομιμητικούς αισθητήρες αφής, οι οποίοι μιμούνται την ανθρώπινη ικανότητα να αγγίζουν και να αντιλαμβάνονται την υφή. Ο ένας είχε αυλακώσεις όπως εκείνες στα δακτυλικά αποτυπώματα, ενώ ο άλλος ήταν επίπεδος σαν λείο δέρμα.

Όταν, λοιπόν, αυτά τα ψεύτικα δάχτυλα κινούνταν σε επιφάνειες με τραχιά υφή, οι αισθητήρες με τα δακτυλικά αποτυπώματα παρήγαγαν δονήσεις έως και 100 φορές ισχυρότερες από τους άλλους χωρίς. Αυτοί οι ερευνητές, λοιπόν, πιστεύουν ότι η αποστολή των δακτυλικών μας αποτυπωμάτων μπορεί να είναι η ενίσχυση ορισμένων πληροφοριών αφής, έτσι ώστε να τις επεξεργάζεται ευκολότερα το νευρικό σύστημα.

Από την άλλη, τόσο οι άνθρωποι, όσο οι πίθηκοι, οι μαϊμούδες και τα κοάλα όλοι έχουν δακτυλικά αποτυπώματα. Ο σχεδιασμός των δακτυλικών αποτυπωμάτων και η παρουσία τους σε όλα αυτά τα ζώα, οδήγησαν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι πρόκειται για κάτι που βοηθάει στη βελτίωση της λαβής, ενώ αναρριχούνται σε δέντρα και χειρίζονται αντικείμενα, αλλά δεν υπάρχουν πολλά πειραματικά στοιχεία για αυτό.

Ο Δρ. Roland Ennos και ο μαθητής του Peter Warman, αναφέρει το mentalfloss.com, έχουν και κάποιες άλλες εύλογες εξηγήσεις για την ύπαρξη των δακτυλικών αποτυπωμάτων, ανάμεσα στις οποίες ότι επιτρέπουν στο δέρμα μας να συμμορφώνεται και να παραμορφώνεται ευκολότερα σε αντικείμενα που αγγίζουμε ή κρατάμε, ότι αυξάνουν την τριβή σε τραχιές επιφάνειες σε σύγκριση με το επίπεδο δέρμα, ή, τέλος, ότι διευκολύνουν την απορροή νερού όπως συμβαίνει για παράδειγμα και με τα λάστιχα των αυτοκινήτων.

Περίπου 4.000 ευρώ συλλέγονται ημερησίως από το διάσημο σιντριβάνι της Ρώμης

Ένα ταξίδι στη Ρώμη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με μια επίσκεψη στο 300 ετών διάσημο σιντριβάνι της πόλης. Ποιος έχει επισκεφτεί, αλήθεια, την Αιώνια Πόλη και δεν έχει ακολουθήσει την παράδοση να πετάξει ένα κέρμα στην περίφημη Φοντάνα ντι Τρέβι; Έχετε αναρωτηθεί, όμως, ποτέ πού πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα;

Πού καταλήγουν τα κέρματα που ρίχνουν οι τουρίστες στη Φοντάνα ντι Τρέβι ;

Σύμφωνα με το μύθο, το πέταγμα του κέρματος πρέπει να συνοδευτεί και από μία ευχή, ενώ οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι όποιος ακολουθήσει το έθιμο, πια, θα έχει καλή τύχη και θα επιστρέψει στη Ρώμη ξανά.

Η συγκεκριμένη παράδοση διατηρείται εδώ και πολλές δεκαετίας, ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστή στο κοινό με την ρομαντική κομεντί «Three coins in the Fountain» του Φρανκ Σινάτρα το 1954.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πού καταλήγουν τα περίπου 4.000 ευρώ σε νομίσματα που συλλέγονται καθημερινά, περίπου δηλαδή ενάμιση εκατομμύριο ευρώ ετησίως (!), από την Φοντάνα ντι Τρέβι –για να πραγματοποιηθεί η συλλογή τους το σιντριβάνι δεν λειτουργεί μία ώρα την ημέρα.

Αποδέκτης όλων αυτών των νομισμάτων, μέχρι πρότινος ήταν η φιλανθρωπική οργάνωση Caritas, η οποία αναλαμβάνοντας τον καθαρισμό του μνημείου, διένεμε τα χρήματα στους άπορους της πόλης.

Ωστόσο από τον Απρίλιο του 2019, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Telegaph, χρησιμοποιούνται από το Δήμο της Ρώμης, καθώς η νέα δήμαρχος της πόλης Virginia Raggi ισχυρίζεται ότι τα χρήματα αυτά πρέπει να χρησιμοποιούνται για τις υποδομές της Ρώμης.

Γιατί η γνώση τους είναι απαραίτητη για τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων

Όσοι είστε αρκετά παρατηρητικοί με το καθετί στο αυτοκίνητό σας, σίγουρα θα έχετε προσέξει ότι τα ελαστικά σας έχουν μια σειρά από γράμματα και αριθμούς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνουν και ποιος ο λόγος ύπαρξής τους; Σύμφωνα με το mentalfloss.com, αποδεικνύεται ότι αυτοί οι αριθμοί είναι κάτι περισσότερο από ένα παράξενο χαρακτηριστικό του αυτοκινήτου, καθώς στην πραγματικότητα, εξυπηρετούν έναν σημαντικό σκοπό.

Τι σημαίνουν οι αριθμοί και τα γράμματα στα ελαστικά του αυτοκινήτου σας

Κάθε αριθμός και γράμμα στα ελαστικά σας, λοιπόν, σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το P235/ 75R15 105S και ας δούμε αναλυτικά τι σημαίνει το καθένα στοιχείο από αυτά ξεχωριστά.

P

Το P στην αρχή αυτού του αριθμού σημαίνει τον τύπο ελαστικού που έχετε. «P» σημαίνει ότι το ελαστικό είναι κατασκευασμένο για ελαφρύτερα επιβατικά αυτοκίνητα, ενώ αν βλέπετε «LT» αυτό σημαίνει ότι τα ελαστικά είναι κατασκευασμένα για βαρύτερα οχήματα όπως SUV και ελαφριά φορτηγά.

235

Αυτός ο αριθμός δείχνει το πλάτος του ελαστικού, μετρούμενο σε χιλιοστά.

75

Ο συγκεκριμένος αριθμός είναι ο λόγος διαστάσεων του ελαστικού, συγκρίνοντας το ύψος του με το πλάτος του. Για το συγκεκριμένο ελαστικό, σημαίνει ότι το ύψος του είναι 75 τοις εκατό του πλάτους του.

R

Το γράμμα R καθορίζει την κατασκευή στο εσωτερικό του. Το «R» σημαίνει radial και συνήθως έχει να κάνει με τις στρώσεις του ελαστικού.

15

Οι δύο αριθμοί μετά το γράμμα R αφορούν στη διάμετρο της ζάντας, όπου μπαίνει το ελαστικό, και η οποία συνήθως μετράται σε ίντσες.

105

Εδώ υποδεικνύεται ο δείκτης μέγιστου βάρους του ελαστικού, δηλαδή πόσο βάρος μπορεί να υποστηρίξει το κάθε ελαστικό. Ένα ελαστικό, για παράδειγμα, με δείκτη φορτίου 105 μπορεί να υποστηρίξει μέγιστο βάρος 920 κιλά.

S

Το τελευταίο γράμμα στα χαρακτηριστικά των ελαστικών υποδηλώνει τη μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να επιτύχει το αυτοκίνητό σας πριν το λάστιχο του ελαστικού κινδυνεύει να υποστεί ζημιά και κάθε γράμμα αντιπροσωπεύει μια διαφορετική ταχύτητα. Το «S» σημαίνει 180 χλμ./ ώρα. Ωστόσο, ακριβώς επειδή το ελαστικό σας μπορεί να λειτουργήσει μέχρι αυτή την ταχύτητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξαντλήσετε το συγκεκριμένο όριο.

Γιατί έχουν σημασία αυτά τα νούμερα στα ελαστικά;

Οι αριθμοί στα ελαστικά έχουν μεγάλη σημασία για διάφορους λόγους και κυρίως λόγους ασφαλείας. Οι αρχάριοι οδηγοί, για παράδειγμα, ενημερώνονται για το μέγεθος του ελαστικού, το οποίο είναι σημαντικό να γνωρίζουν. Η τοποθέτηση ελαστικών με λάθος μέγεθος στο αυτοκίνητό σας μπορεί να οδηγήσει σε διάφορους κινδύνους, όπως τρίψιμο στο σώμα του οχήματός σας, ενώ η οδήγηση με λάθος μέγεθος ελαστικών για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί επίσης να προκαλέσει μακροχρόνια φθορά των ελαστικών, η οποία με τη σειρά της μπορεί να επηρεάσει τη συνολική λειτουργία του αυτοκινήτου σας.

Τι σημαίνει η συγκεκριμένη κατάληξη

Ίσως να μην το έχετε παρατηρήσει ποτέ, αλλά υπάρχουν πολλές χώρες στην Ανατολή το όνομα των οποίων καταλήγει σε «σταν». Και αν μέχρι πρότινος πιστεύατε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ήταν ένα καθαρά τυχαίο γεγονός, το mentalfloss.com αναφέρει ότι υπάρχει εξήγηση πίσω από όλο αυτό και μάλιστα άκρως λογική.

Ο λόγος που το όνομα αρκετών χωρών της Ανατολής καταλήγουν σε «σταν»

Όλα, λοιπόν, ξεκίνησαν από τους Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαίους, λαούς που μίλησαν την Πρωτο-Ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα (PIE), μια προϊστορική ευρασιατική γλώσσα που οι γλωσσολόγοι έχουν ανακατασκευάσει.

Από την συγκεκριμένη γλώσσα η ρίζα «στ» ή «σταν» βρήκε την εφαρμογή της και σε πολλές λέξεις στους διάφορους απογόνους της γλώσσας. Για παράδειγμα το ρωσικό «σταν» σημαίνει «οικισμός», άλλες σλαβικές γλώσσες το χρησιμοποιούν για να ορίσουν τις έννοιες «διαμέρισμα» ή «κράτος», ενώ στα Αγγλικά, η ρίζα δανείστηκε για να δημιουργηθούν οι λέξεις «στάση», «κατάσταση», «διαμονή» καθώς και άλλες έννοιες.

Παλαιότερα, ωστόσο, από την πλευρά τους οι αρχαίοι Ινδο-ιρανικοί λαοί –απόγονοι των Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαίων που μετακόμισαν ανατολικά και νότια από την ευρασιατική στέπα- το χρησιμοποιούσαν για τις έννοιες «τόπος» ή «τόπος του».

Είναι αυτό το νόημα που χρησιμοποιείται σήμερα και για τα ονόματα των σύγχρονων χωρών, υιοθετώντας την έννοια του «σταν» μέσω γλωσσικής καταγωγής (Ουρντού και Pashto, οι αντίστοιχες επίσημες γλώσσες του Πακιστάν και του Αφγανιστάν, που και οι δύο προέρχονται από την ινδο-ιρανική γλώσσα) ή υιοθετώντας απλώς την έννοια -όπως συνέβη με τις πρώην σοβιετικές χώρες που ήταν ιστορικά ως επί το πλείστον εθνικά τουρκικές και μιλούσαν γλώσσες από την τουρκική οικογένεια.

Έτσι, προκύπτει ότι το Αφγανιστάν είναι η «χώρα των Αφγανών» -ιστορικά η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα της χώρας ήταν οι Παστούν-, το Καζακστάν είναι η «Γη των Καζάκων, με τη λέξη Καζακστάν να προέρχεται από μια τουρκική λέξη που σημαίνει «ανεξάρτητη». Το Κιργιστάν είναι η «Γη των Κιργιζιών», με την ετυμολογία της Κιργιζίας να είναι σκοτεινή, αλλά συνήθως αναφέρεται ότι προέρχεται από την τουρκική λέξη για τον αριθμό «σαράντα», σε σχέση με τις σαράντα φυλές που ενώθηκαν μεταξύ τους. Το Ουζμπεκιστάν είναι η «Γη των Ουζμπεκίων» και η ονομασία του λέγεται ότι προέρχεται είτε από τον Ουζμπεκιστάν Χαν, έναν ηγέτη φυλών που ένωνε διαφορετικές ομάδες στην περιοχή, ή έναν συνδυασμό τουρκικών λέξεων που σημαίνει «ο δικός του κύριος».

Φέτος γιορτάζεται στις 18 Ιουνίου

‘Ισως γνωρίζετε ήδη ότι η Άννα Τζάρβις ήταν η εμπνεύστρια για την Ημέρα της Μητέρας το 1908. Αν και η πρώτη εκδήλωση για τον εορτασμό της Ημέρας του Πατέρα πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά, ήταν ωστόσο, μια αρκετά πιο θλιβερή από τη σημερινή πραγματικότητα με δωράκια και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτή ή ημέρα. Μια εκκλησία στη Δυτική Βιρτζίνια τίμησε 362 άντρες που είχαν πεθάνει έξι μήνες πριν από μια έκρηξη σε μεταλλείο.

Πώς καθιερώθηκε ο εορτασμός για την Ημέρα του Πατέρα

Το 1910, η Ουάσιγκτον ήταν η πρώτη πολιτεία που αναγνώρισε επίσημα μια ημέρα για τους μπαμπάδες, όταν η Sonora Smart Dodd, κόρη ενός πατέρα που μεγάλωσε έξι παιδιά μόνος του, ζήτησε από τους πάστορες του Σποκέιν ένα ειδικό κήρυγμα για να τιμήσουν τους πατέρες. Μάλιστα, ζήτησε το συγκεκριμένο κήρυγμα να διαβαστεί την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, αλλά οι πάστορες χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να το γράψουν, και έτσι εδραιώθηκε η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.

Μέχρι το 1916, ακόμη και ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών συμμετείχε βοηθώντας τους πάστορες του Σποκέιν με ένα ειδικό τηλεγράφημα. Το 1924, ο Κάλβιν Κούλιντζ ήταν, πια, ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας τα κράτη- μέλη των ΗΠΑ να υιοθετήσουν μια επίσημη Ημέρα για τον Πατέρα. Παρ’ όλα αυτά, όμως, οι μπαμπάδες δεν έλαβαν την δική τους επίσημη ημέρα μέχρι το 1972, 58 χρόνια μετά τον πρώτο επίσημο εορτασμό για την Ημέρα της Μητέρας.

Γιατί έπρεπε να περάσουν 58 χρόνια για να εδραιωθεί ο εορτασμός του Πατέρα

Γιατί πήρε τόσο πολύ; Ορισμένοι ιστορικοί, σύμφωνα με το Reader’s Digest, πιστεύουν ότι ήταν η στάση των ίδιων των μπαμπάδων, οι οποίοι φαινόταν απρόθυμοι να αγκαλιάσουν το συναίσθημα της ημέρας -για να μην αναφέρουμε τα χρήματα που θα ξόδευαν οι σύζυγοι και τα παιδιά τους για δώρα για τους εαυτούς τους, καθώς πολλές μητέρες δεν δούλευαν εκείνη την εποχή.

Το 1957, η γερουσιαστής Margaret Chase Smith επεσήμανε ότι η αναγνώριση των προσπαθειών ενός γονέα -στην προκειμένη περίπτωση της μητέρας- αλλά όχι του άλλου, δηλαδή του πατέρα, έστελνε το μήνυμα ότι οι πατέρες δεν ήταν τόσο σημαντικοί. «Το να ξεχωρίσουμε μόνο έναν από τους δύο γονείς μας και να παραλείψουμε τον άλλο είναι η πιο οδυνηρή προσβολή που μπορεί να φανταστεί κανείς», είπε χαρακτηριστικά. Έκτοτε, χρειάστηκαν άλλα εννέα χρόνια για τον Λύντον Μπ. Τζόνσον να ανακηρύξει την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως επίσημη Ημέρα του Πατέρα και άλλα έξι έως ότου, τελικά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον να επισημοποιήσει τη γιορτή το 1972.

Ο πρακτικός λόγος που επιλέχθηκε το συγκεκριμένο χρώμα

Ήδη από τις πρώτες σύγχρονες αστυνομικές δυνάμεις που έκαναν επισήμως την εμφάνισή τους κατά τον 19ο αιώνα, το σκούρο μπλε χρώμα έχει συνδυαστεί άρρηκτα με τις στολές των αστυνομικών. Έχετε αναρωτηθεί, όμως, ποτέ ποιος ήταν ο λόγος που επελέγη το συγκεκριμένο χρώμα;

Γιατί η στολή των αστυνομικών είναι μπλε

Στις Η.Π.Α., στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και σε άλλες χώρες, οι αστυνομικοί μπορούν να αναγνωριστούν από τα ρούχα τους σε σκούρο μπλε. Αν και η επιλογή του χρώματος, πια, εξυπηρετεί έναν πολύ πρακτικό σκοπό, εκείνη την εποχή επιλέχθηκε κυρίως επειδή ήταν το μόνο χρώμα που ήταν «διαθέσιμο» τότε.

Σύμφωνα με το mentalfloss.com, το μπλε χρώμα στις στολές της αστυνομίας προέρχεται από το Λονδίνο. Η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου θεωρείται η πρώτη πραγματική αστυνομική δύναμη, και όταν ιδρύθηκε το 1829, δόθηκαν στους αστυνομικούς σκούρα μπλε ρούχα για να φορέσουν. Επειδή οι Βρετανοί στρατιώτες φορούσαν ήδη κόκκινο και λευκό κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, το μπλε επιλέχθηκε για να ξεχωρίσει τους αστυνομικούς από το στρατό.

Λίγα χρόνια μετά, το 1845, ιδρύθηκε και η πρώτη επίσημη αστυνομική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών στη Νέα Υόρκη, με τις μπλε στολές των αστυνομικών του Λονδίνου να αποτελούν πρότυπο. Όταν πόλεις όπως η Βοστώνη, η Φιλαδέλφεια και το Ντιτρόιτ άρχισαν να απασχολούν αστυνομικούς, υιοθέτησαν επίσης τις μπλε στολές.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, οι αμερικανικές αστυνομικές μονάδες επέλεξαν το χρώμα για εντελώς αντίθετους λόγους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, για παράδειγμα, τα μπλε ρούχα του Union Army ήταν εύκολα προσβάσιμα και οι επιπλέον ποσότητες συχνά πήγαιναν στις αστυνομικές δυνάμεις που δεν είχαν επίσημες στολές ακόμα. Έτσι άρχισε να ντύνεται για πρώτη φορά το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες με μπλε χρώμα. Ένα χρώμα που μετά τον πόλεμο υιοθετήθηκε και επισήμως.

Σήμερα, ωστόσο, οι αστυνομικοί φορούν μπλε περισσότερο για πρακτικούς λόγους, καθώς πρόκειται για ένα χρώμα αρκετά δυσδιάκριτο τη νύχτα, σε περίπτωση βραδινών αποστολών, ενώ σίγουρα είναι καλύτερο στην απόκρυψη λεκέδων από ότι θα ήταν μια πιο ανοιχτή επιλογή χρώματος.

Γιατί δεν κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο

Όπως και πολλά άλλα προϊόντα, έτσι και τα ξυραφάκια έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά όταν απευθύνονται σε γυναίκες από εκείνα που προορίζονται για τους άντρες. Το χρώμα, λοιπόν, αν και μοιάζει η προφανής, δεν είναι η μοναδική διαφορά που κατασκευαστικά υπολογίζεται κατά την δημιουργία τους.

Τα ξυραφάκια και οι διαφορές ανάμεσα στα γυναικεία και τα ανδρικά

Ροζ ή άλλες παστέλ αποχρώσεις για τις γυναίκες και ένας συνδυασμός από, συνήθως, μπλε, γκρι ή και πορτοκαλί για τους άνδρες. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των ξυραφιών ανδρών και γυναικών δεν σταματούν στο χρώμα, αλλά εντοπίζονται και σε πρακτικά σημεία, τα οποία έχουν περισσότερο να κάνουν όχι τόσο με το ποιο άτομο τα κρατά, αλλά περισσότερο με το ποιο σημείο του σώματός του ξυρίζει με αυτά.

Οι ξυριστικές μηχανές, λοιπόν, είναι σχεδιασμένες για άτομα που ξυρίζουν τα πόδια, τις μασχάλες αλλά και την ευαίσθητη περιοχή τους. Δεδομένου ότι αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με το μέγεθος της επιφάνειας που ξυρίζει κανείς, τα γυναικεία ξυραφάκια είναι συχνά λίγο μεγαλύτερα από εκείνα των ανδρών, καθώς και πιο στρογγυλεμένα, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ευκολότερα σε σημεία όπως οι αστράγαλοι και τα γόνατα. Η λαβή μπορεί, επίσης, να είναι πιο στρογγυλεμένη, ή να διαμορφώνεται με κάποιον άλλο μη γραμμικό τρόπο με αυλακώσεις που βοηθούν στο καλό κράτημά τους σε όλη τη διαδικασία ξυρίσματος.

«Όταν σκέφτεται κανείς όλους τους τρόπους με τους οποίους οι γυναίκες πρέπει να κρατήσουν ένα ξυράφι για να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτά τα δύσκολα σημεία και στη συνέχεια να προσθέσουν ένα τζελ ξυρίσματος ή σαπούνι και νερό στο ντους, τα πράγματα μπορεί να γίνουν αρκετά περίπλοκα. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι οι γυναίκες χρειάζονται ένα διαφορετικό είδος λαβής», εξηγεί στο Reader’s Digest ο δερματολόγος Δρ. Jody Levine και εκπρόσωπος της Gillette και της Venus.

Τα γυναικεία ξυραφάκια έχουν, επίσης, μερικές λωρίδες λίπανσης, πάνω και κάτω από τις λεπίδες, για να ενυδατώνουν το δέρμα και να αποτρέπουν τις χαρακιές όταν κάποια γυναίκα ξυρίζει σχετικά γρήγορα μια τόσο μεγάλη περιοχή.

Από την άλλη τα ξυραφάκια που προορίζονται για τους άντρες, χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για το ξύρισμα του προσώπου τους. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, οι λεπίδες ξυραφιών των ανδρών δεν είναι συνήθως πιο ευκρινείς ή υψηλότερης ποιότητας από τις λεπίδες των γυναικών. Αντιθέτως, σύμφωνα με το Today I Found Out, είναι πιο κοντά η μία στην άλλη και σίγουρα με μικρότερη κεφαλή από τα γυναικεία, η οποία βοηθά στην ακρίβεια που χρειάζεται η περιοχή του προσώπου που συνήθως ξυρίζουν.

Ακόμη και οι πιο σκληροί κακοί δεν ήθελαν να βρεθούν σε αυτό

Η διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ, στο ομώνυμο νησάκι στην είσοδο του Κόλπου του Σαν Φρανσκίσκο στις ΗΠΑ, ήταν ομοσπονδιακή φυλακή από το 1934 έως το 1963. Η απομακρυσμένη τοποθεσία της χρησίμευσε για τη φύλαξη κάποιων από τους πιο διαβόητους εγκληματίες της εποχής, συμπεριλαμβανομένου του Αλ Καπόνε. Έχετε σκεφτεί ποτέ, λοιπόν, αν θα καταφέρνατε να επιζήσετε φυλακισμένοι στο Αλκατράζ;

Να γιατί δεν θα επιβιώνατε αν φυλακιζόσασταν ποτέ στο Αλκατράζ

Όπως αναφέρει το grunge.com, η εγκατάσταση προοριζόταν ως ένα είδος τελευταίας λύσης, μια φυλακή που θα μπορούσε να χειριστεί εκείνους που είχαν προκαλέσει προβλήματα σε άλλες φυλακές. Ο Καπόνε, για παράδειγμα, είχε προηγουμένως φυλακιστεί στη Τζόρτζια, αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι ο χρόνος του στο Αλκατράζ θα ήταν πολύ πιο σκληρός.

Τι είχε να κάνει, λοιπόν, με τη φοβερή φυλακή, που ακόμη και οι πιο σκληροί κακοί δεν ήθελαν να βρεθούν πίσω από τα κάγκελά της; Σύμφωνα με το Alcatraz History, οι συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή ήταν πολύ δυσάρεστες. Το μέσο μέγεθος ενός κελιού ήταν περίπου 1,2 επί 2,7 μέτρα, ενώ ήταν όσο πιο σπαρτιατικό γινόταν, περιέχοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Είχε επίσης κρύο, λόγω της θέσης της φυλακής, ενώ και οι κανόνες στο Αλκατράζ ήταν πολύ σκληροί.

Το χειρότερο από όλα, ίσως, ήταν ο κανόνας ότι οι κρατούμενοι δεν μπορούσαν να μιλούν μεταξύ τους παρά μόνο κατά τη διάρκεια των γευμάτων (και τις περιστασιακές ευκαιρίες τους για άσκηση στην αυλή). Συνδυαστικά με τα μεγάλα διαστήματα της ημέρας που περιορίζονταν στα κελιά τους, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με την Ιστορία του Αλκατράζ, κάποιοι στράφηκαν στην προσπάθεια να επικοινωνήσουν με άλλους συγρατούμενους μέσα από τα κύπελλα στις τουαλέτες των κελιών τους, απελπισμένοι για κάποιο είδος αλληλεπίδρασης. Ο συγκεκριμένος κανόνας, ωστόσο, χαλάρωσε στις αρχές της δεκαετίας του 1940, θεωρούμενος απάνθρωπος ακόμη και από τα πρότυπα του Αλκατράζ.

Ακόμα κι έτσι, όμως, οι μικρές παραβάσεις τιμωρούνταν πολύ αυστηρά. Οι κρατούμενοι στο μπλοκ Δ έπρεπε να παραμείνουν στα κελιά τους όλο το εικοσιτετράωρο (εκτός από περιστασιακή άσκηση) και όσοι συνέχιζαν τους καυγάδες θα μπορούσαν ακόμη και να καταδικαστούν στα φοβερά κελιά αυτού του μπλοκ γνωστά ως The Hole. Το grunge.com αναφέρει ότι οι συγκεκριμένοι τρόφιμοι ξυλοκοπούνταν και αφήνονταν σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι, με ελάχιστη πρόσβαση σε οποιοδήποτε φαγητό.

Υπήρχαν, όμως, και ορισμένα «οφέλη» κατά κάποιον τρόπο, από τον εγκλεισμό στο Αλκατράζ σε σχέση με άλλες φυλακές. Το φαγητό, για παράδειγμα, έτεινε να είναι αρκετά περίτεχνο, με επιλογές όπως χοιρινές μπριζόλες και ένα ισορροπημένο πρωινό. Μάλιστα, ένας φύλακας του Αλκατράζ δήλωσε κάποτε, αναφέρει το grunge.com, ότι «τα περισσότερα προβλήματα στη φυλακή προκαλούνται από κακό φαγητό». Ωστόσο, οι αυστηροί περιορισμοί, η σκληρή δουλειά και το καθεστώς των τροφίμων μετέτρεπαν την επιβίωσή τους στο Αλκατράζ σε πραγματική δοκιμασία.

Κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ της μεγαλύτερης δομής σε σχήμα γόβας

Στο άκουσμα της λέξης γυάλινο γοβάκι σίγουρα θα φέρετε στο νου κάποιο παραμύθι με ιππότες και πριγκίπισσες. Ωστόσο, στην Ταϊβάν η φαντασία των ιθυνόντων για το σχεδιασμό ενός κτιρίου στη μορφή μιας γυάλινης γόβας πήγε πολύ παραπέρα, καθώς σε αυτό δεν στεγάστηκε ο πρωταγωνιστής κάποιου παραμυθιού, ούτε και δημιουργήθηκε ως μέρος σκηνικών μιας ταινίας. Αντιθέτως, δημιουργήθηκε με σκοπό να στεγάσει μία εκκλησία. Ναι πολύ σωστά διαβάσατε.

Το τεράστιο γυάλινο γοβάκι στην Ταϊβάν που στεγάζει μια… εκκλησία

Στην επαρχία Chiayi, λοιπόν, η έκπληξη των κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών της περιοχής ήταν αρκετά μεγάλη, όταν πληροφορήθηκαν ότι το τεράστιο γυάλινο γοβάκι, ύψους 16 μέτρων, προοριζόταν για να φιλοξενήσει μια εκκλησία.

Πιο συγκεκριμένα το κτίριο είναι ύψους 17,76 μέτρων, πλάτους 11,91 μέτρων και μήκους 25,16 μέτρων και αποτελείται από περισσότερα από 300 κομμάτια γυαλιού σε μπλε χρώμα, με το κόστος του να εκτιμάται στα 686.000 δολάρια.

Ο λόγος του συγκεκριμένου σχεδίου και όχι μιας απλής, κλασικής εκκλησίας; Προφανώς για να προσελκύσει περισσότερες γυναίκες, αναφέρει το BBC. Ωστόσο, η συγκεκριμένη εκκλησία δεν χρησιμοποιείται για τις κλασικές λειτουργίες μιας εκκλησίας, αλλά ως χώρος φωτογράφισης πριν από το γάμο, καθώς και για την τέλεση γαμήλιων τελετών. Οι λάτρεις του ρομαντισμού και των παραμυθιών, σίγουρα βρίσκουν την ιδέα ως την καλύτερη επιλογή για την ομορφότερη μέρα της ζωής τους.

Το αναπάντεχο σχήμα της εκκλησίας που έχει γίνει κάτι σαν τοπικό αξιοθέατο, είναι εμπνευσμένο από μια τοπική ιστορία. Σύμφωνα με αξιωματούχους της δεκαετίας του 1960, και όσα αναφέρει το BBC, ένα 24χρονο κορίτσι με το επώνυμο Wang από την ευρύτερη περιοχή υπέφερε από μια ασθένεια, οδηγώντας στον απαραίτητο ακρωτηριασμό και των δύο ποδιών της, με αποτέλεσμα την ακύρωση του γάμου της. Η νεαρή κοπέλα έμεινε ανύπαντρη και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της σε μια εκκλησία. Έτσι, η εκκλησία σε σχήμα γόβας δημιουργήθηκε προς τιμήν της. Η εκκλησία συμπεριλήφθηκε στο Guinness World Records ως η μεγαλύτερη δομή σε σχήμα γόβας στον κόσμο.