Του δημοσιογράφου

ΝΙΚΟΥ ΕΛ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Ε, δεν είναι και λίγο να νιώθεις να περνάει έτσι θετικά από πάνω σου ο καιρός, είτε άνθρωπος είσαι, είτε έντυπο. Εν προκειμένω η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας έκλεισε κιόλας τα 18 της χρόνια. Κι άρχισε να… μπουσουλά στα 19…

Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια. Όμορφα κοντά σας… Σαν χθες μου φαίνεται που με κάλεσε ο τότε πρόεδρος του Συλλόγου (αργότερα έγινε Σωματείο) Μανόλης Φωτόπουλος και συζητήσαμε την ιδέα του να βγάλουμε τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Είχε ένα πάθος με ότι καταπιάνονταν ο Μανόλης… Δημιουργικό πάθος. Θεωρώ υποχρέωση μου να τον ευχαριστήσω δημόσια κι ας μην κατέχει σήμερα θέση ευθύνης στο Δ. Σ.

Εξάλλου το φύλλο αυτό το”περπάτησε” μέχρι τα 100. Από κει και πέρα ανέλαβε η σημερινή ηγεσία με πρώτο και καλύτερο τον Θύμιο Ρουσιά… Αυτά για να ξέρουμε λίγο την ιστορία, επειδή είπαμε 18 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση για ένα έντυπο που σέβεται τον εαυτό του και τους αναγνώστες του.

Οφείλω λοιπόν να καταθέσω ότι είναι η πιο ωραία δουλειά στην οποία συμβάλλω με την επαγγελματική μου κατάρτιση δίνοντας λίγο από το… νεύρο, την εμφάνιση, την αισθητική και το περιεχόμενο της…

Η συνεργασία μου με τους ανθρώπους του Σωματείου είναι καταπληκτική. Κάθε φορά που πάω στο Σωματείο να παραλάβω την ύλη, να κουβεντιάσουμε τι και πώς θα μπει σε κάθε σελίδα, διακρίνω αυτή τη σπίθα και τον ενθουσιασμό της δημιουργίας στα μάτια τους.

Στην εφημερίδα μας που κυκλοφορεί έχουμε δημοσίευμα με φωτογραφίες από τα εγκαίνια των νέων μας γραφείων του Σωματείου στον Πειραιά, στον κεντρικό σταθμό. Τι κάνουμε κι από το Site μας και προσκαλούμε να περάσετε από κοντά και να ξαναβρεθούμε, να γνωριστούμε…

Η ατμόσφαιρα στο Σωματείο, όπως όλα τα χρόνια στη Σωκράτους, παραμένει ζεστή. Είναι μια αφορμή να βρεθούμε, να κουβεντιάσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις για όσα δραματικά συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν… Ελάτε να γνωρίσετε τα νέα μας γραφεία, οι χώροι είναι άνετοι και έχουν πολύ αγάπη και συναδελφοσύνη…

Σε τέτοιες εποχές δύσκολες όπως αυτές που διανύουμε και που οι κυβερνώντες έχουν βάλει στο στόχαστρο τις κατακτήσεις μας, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η συσπείρωση δίπλα στο Σωματείο. Όλοι μαζί είμαστε μια υπολογίσιμη δύναμη για να σταματήσουν επιτέλους τις προκλήσεις…

Οι εκλογές ολοκληρώθηκαν και ανεξάρτητα από την πορεία των διερευνητικών εντολών και την κατάληξη που αυτές θα έχουν ένα είναι βέβαιο. Οι συνταξιούχοι των ΗΣΑΠ μαζί με τους εργαζόμενους υφίστανται μια χωρίς προηγούμενο ταλαιπωρία από την αψυχολόγητη επίσπευση της ένταξης μας στο ασφαλιστικό ταμείο ΕΟΠΥΥ.

Δείτε, επάνω, σημερινό δημοσίευμα από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ που αποκαλύπτει αυτό ακριβώς το μπάχαλο που προκλήθηκε…

Και να πεις ότι δεν τα λέγαμε… Έγκαιρα καταγγείλαμε με έγγραφό μας μαζί με τους εργαζόμενους αυτό εξάμβλωμα.

Δείτε, δίπλα, το δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΕΡΔΟΣ και αναζητήστε πιο κάτω στην ιστοσελίδα μας αναλυτικά το Δελτίο Τύπου που δώσαμε στη δημοσιότητα.

Δυστυχώς, το αυτί τους δεν ιδρώνει και περί άλλων τυρβάζουν… Κι ο κόσμος μας, οι συνάδελφοι μας, ταλαιπωρούνται από την ανοργανωσιά τους.

Οφείλουν να δώσουν άμεσα λύση στο πρόβλημα που προέκυψε με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Οφείλουν να μας σεβαστούν όλους εμάς που προσφέραμε τόσα ώστε να δικαιούμαστε να διεκδικούμε μια αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ντροπή! Έλεος…

Βρείτε ΕΔΩ γιατρούς συμβεβλημένους με το ΕΟΠΥΥ.

Η είσοδος στα νέα γραφεία μας στον Πειραιά…

Τα είδα σήμερα τα νέα γραφεία του Σωματείου στον κεντρικό σταθμότων ΗΣΑΠ, στον Πειραιά. Φροντισμένα, καθαρά, χρηστικά, ευρύχωρα, πραγματικά άξιζε τον κόπο όλη η μετακόμιση…

Τα φωτογραφήσαμε για τις ανάγκες της εφημερίδας που βάλαμε μπροστά και ετοιμάζουμε. Στόχος μας είναι να φτάσει στα χέρια σας πριν από τις εκλογές της 17 Μαϊου.

Σήμερα σας δίνουμε ένα μικρό δείγμα από την είσοδο των γραφείων. Τις υπόλοιπες θα τις δείτε στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Μαζί με όλη την υπόλοιπη ενδιαφέρουσα ύλη που ετοιμάζουμε, με ειδήσεις, σχόλια, ρεπορτάζ και αποκαλύψεις για την ενημέρωση των συναδέλφων.

Αυτό το τριήμερο σχεδιάζεται και από την Τρίτη θα ξεκινήσει η ηλεκτρονική σελιδοποίησή της στο τυπογραφείο.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ του Ηρακλείου Κρήτης. Εδώ προβλήθηκε σωστά η απόφαση του Ειρηνοδικείου της Αθήνας. Στις “μεγάλες” αθηναϊκές εφημερίδες, δεν είδαν, δεν άκουσαν τίποτα περί αυτού;

«Εξαιρετικά τεκμηριωμένη» χαρακτηρίζει με δήλωσή του ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) Γιάννης Αδαμόπουλος, την επίμαχη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών (599/2012) που έκρινε αντισυνταγματικούς και αντίθετους στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και αντίθετους στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας τους δύο μνημονιακούς νόμους 3833/2010 και 3845/2010 που επέβαλαν μείωση των αποδοχών, των επιδομάτων, κ.λπ. των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα.
Η απόφαση του Ειρηνοδικείου, υπογραμμίζει ο κ. Αδαμόπουλος, «κατορθώνει να πρωτοστατεί σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της διασαλευθείσας τάξης και συνταγματικής νομιμότητας, αποτέλεσμα για το οποίο πάσχισαν από καιρό ο νομικός κόσμος της χώρας, ιδίως δε ο ΔΣΑ, κάνοντας χρήση του παρεχόμενου νομικού οπλοστασίου ως άμυνας έναντι του ‘Μνημονίου’ και των ρυθμίσεων που αυτό εισήγαγε».
Με ιδιαίτερη τόλμη, επισημαίνει ο πρόεδρος του ΔΣΑ, «η δικαστική εξουσία δεν διστάζει να εκφύγει από τα στεγανά μέσα στα οποία επιχείρησαν να την εγκλωβίσουν η εκτελεστική εξουσία και οι γνωστοί πλέον εξωθεσμικοί παράγοντες, αποδεικνύοντας έμπρακτα την ιδιότητά της ως εξουσίας λειτουργικά ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης, που δρα αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των πολιτών και της αποκατάστασης του συναισθήματος δικαίου».

Το σημερινό δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που αναφέρεται στο επίμαχο θέμα… Και δεν είναι το μόνο. Δυστυχώς το είδαμε και σε πολλές άλλες εφημερίδες…

Είναι η άλλη πλευρά του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Συνήθως δεν την προβάλουμε γιατί είναι η σκοτεινή πλευρά του. Είναι όμως δυνατόν να αγνοήσουμε μια αλήθεια, την πραγματικότητα;

Εμείς, ωστόσο και από αυτό το Site και από την εφημερίδα μας θα συνεχίσουμε να προβάλουμε τη φωτεινή πλευρά του. Αυτή που παλέψαμε να φαίνεται όσο είμαστε στην παραγωγή και αφορά στη σωστή εξυπηρέτηση των επιβατών και την προβολή και διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων…

Σήμερα όμως δεν υπάρχει χώρος για καλές ειδήσεις… Κι αν είναι δύσκολο να διαβάσετε το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ ανάλογα σημερινά δημοσιεύματα του τύπου για τις δεκάδες απόπειρες αυτοκτονίας που συμβαίνουν καθημερινά στις γραμμές του ΗΣΑΠ.

Δυστυχώς υπάρχει κι αυτή η πλευρά του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου που αφορά τη ζωή…

Το δημοσίευμα είναι σημερινό από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και αναφέρει ότι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ προειδοποιούν ότι αν δεν εξοφληθούν μέχρι τις 20 Αυγούστου θα διακόψουν τη συνεργασία τους με το Ταμείο…

Μάλιστα… Και μόλις πριν λίγες μέρες “εγκαινίασαν” πανηγυρικά τα νέα τηλέφωνα στα οποία πρέπει να επικοινωνήσεις με τον ΕΟΠΥΥ για να κλείσεις το γιατρό που χρειάζεσαι… Δείτε ΕΔΩ.

Ποιος επιτέλους έχει βαλθεί να εξοντώσει τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας;

ΑΡ. ΠΡΩΤ.: 1169

1 Φεβρουαρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στην εβδομαδιαία εφημερίδα “Παρασκευή+13” της Παρασκευής 20 Ιανουαρίου 2012 διαβάσαμε δημοσίευμα γεμάτο λοιδορίες και απαράδεκτες ψεύτικες αθλιότητες και αφοριστικές διατυπώσεις, σε βάρος των εργαζόμενων, συνταξιούχων και της Εταιρίας των ΗΣΑΠ.

Είναι μια ακόμα απαράδεκτη και σκόπιμη επίθεση, από αυτές που έχουμε δεχτεί ως χώρος τα τελευταία δύο χρόνια.

Από μια “ελίτ” καλοβολεμένων δημοσιογράφων, που είναι πιστά φερέφωνα των μεγαλοεκδοτών-καναλαρχών-μεγαλοεργολάβων, οι οποίοι λεηλατούν τα δημόσια έργα και θέλουν ν’ ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις για την εξυπηρέτηση των δικών τους αδηφάγων συμφερόντων.

Το δημοσίευμα υπογράφει κάποιος με το όνομα μάλλον Θανάσης, αλλά αναγραφόμενος ως Θάνος (όπως πιθανόν χαϊδευτικά θέλει να τον αποκαλούν). Το δε επώνυμό του είναι Πασχάλης (ελπίζουμε ο κυρ Θανάσης ή Θάνος να μην έχει καμία σχέση με τον υπέροχο καραγκιοζοπαίχτη που για δεκαετίες απλόχερα διασκέδαζε το λαό).

Το δημοσίευμα αναφέρεται σε “ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΚΑΝΔΑΛΟ”: Διότι οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ παίρνουν 33.330,00 Ευρώ εφάπαξ αποζημίωση, μετά την έξοδό τους σε σύνταξη και ύστερα από 30 ή 35 χρόνια υπηρεσίας. Και δεν παίρνουν μόνο τις 15.000,00 Ευρώ που ορίζει ο ΧΟΥΝΤΙΚΟΣ Α.Ν. 173/1967 και όχι βέβαια ο νόμος 3144/2003 ο οποίος κυρ. Θανάση ή Θάνο απλά αύξησε κατά τι το ΠΛΑΦΟΝ του ΧΟΥΝΤΙΚΟΥ Νόμου.

Για μια φορά ακόμη είμαστε υποχρεωμένοι να βάλουμε το θέμα στις πραγματικές διαστάσεις και στην προκειμένη περίπτωση ν’ αναφερθούμε στα παιχνίδια που παίζονται με τα έργα στην Εταιρία. Γιατί παραδόξως ο κυρ Θανάσης ή Θάνος δουλεύει και στο κανάλι MEGA των γνωστών μεγαλοεπιχειρηματιών Βαρδινογιάννη, Ψυχάρη και Μπόμπολα που έχει την Άκτωρ, η οποία έχει μπει για καλά στην προσπάθεια ανάληψης και νέων έργων στους ΗΣΑΠ. Η Άκτωρ που ανακαίνισε τη γραμμή Πειραιά-Κηφισίας σε απαράδεκτα μακρύ χρόνο, ταλαιπωρώντας το επιβατικό κοινό και στερώντας πολλά έσοδα από την Εταιρία, χωρίς το δημοσιογραφικό κατεστημένο να πει κουβέντα.

Να λοιπόν πως έχει το μεγάλο ΣΚΑΝΔΑΛΟ της εφάπαξ αποζημίωσης, των εξερχόμενων σε σύνταξη εργαζόμενων στους ΗΣΑΠ:

Οι Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι έχουν ζωή 142 χρόνια και είναι από τους τρεις πρώτους που ιδρύθηκαν στην Ευρώπη. Από τη σύστασή τους διέπονται από αυστηρούς, διεθνείς κανονισμούς ασφάλειας, συντήρησης, λειτουργίας των συρμών και των συστημάτων κυκλοφορίας τους. Καθώς επίσης και από αυστηρούς κανονισμούς για το προσωπικό σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις του, τον πειθαρχικό έλεγχό του και τα δικαιώματά του. Τέλος επισημαίνουμε ότι οι κανονισμοί του προσωπικού και των ασφαλιστικών ταμείων περιγράφουν με σαφήνεια τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις ασφαλισμένων και Εταιρίας, καθώς και τις δικαιούμενες παροχές. Να ληφθεί υπόψη ότι οι συνολικές ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων στους ΗΣΑΠ ήταν και παραμένουν για το παλιό προσωπικό οι υψηλότερες σε ολόκληρο το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

Σε ότι αφορά την εφάπαξ αποζημίωση στους εξερχόμενους ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΗ εργαζόμενους, αυτή αποτυπώνεται σε σχετικά άρθρα των κανονισμών εσωτερικών και εξωτερικών Υπηρεσιών προσωπικού, στα οποία αναφέρεται επιλέξει:

“Το όριον ηλικίας δ’απαν το Προσωπικόν καθορίζεεται εις εξήκοντα έτη. Η Διεύθυνση της Εταιρίας δύναται να πολύσει το προσωπικόν, λόγω ορίου ηλικίας άμα τη συμπληρώσει του ως άνω ορίου, πάντως η αποχώρησις του Προσωπικού, του συμπληρώσατος το εξηκοστόν πέμπτον έτος της ηλικίας ούσα υποχρεωτική. Εις τους κατά τα ανωτέρω απολυομένους και αποχωρούντες υπαλλήλους καταβάλλεται, αντί της αποζημιώσεως του Νόμου 2112/1920 αποζημίωσης ίση προς ένα μηνιαίον μισθόν δι’ έκαστον συμπεπληρωμένον έτος υπηρεσίας και μέχρι 32 ετών, πέραν δε αυτών το ήμισυ του μηνιαίου μισθού δι’ έκαστον συμπεπληρωμένον έτος υπηρεσίας, του συνολικού ποσού της αποζημίωσης μη δυναμένου να υπερβεί τους τριάκοντα πέντε εν συνόλω μηνιαίους μισθούς”.

Από την ίδρυση της ιδιωτικής Εταιρίας των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων το 1869 και μέχρι το 1976 που εξαγοράστηκε από το Κράτος, ολόκληρο το ασφαλιστικό πλέγμα (εφάπαξ αποζημίωση, συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη) ήταν στην απόλυτη ευθύνη και διαχείριση της Εταιρίας. Αλλά και με το νόμο της εξαγοράς 352/76 όλες αυτές οι αρμοδιότητες και υποχρεώσεις μεταβιβάστηκαν στη νέα Εταιρία.

Η εφάπαξ αποζημίωση από ιδρύσεως της Εταιρίας μέχρι το 1967 χορηγείτο κανονικά, σύμφωνα με τους κανονισμούς. Το 1967 η Χούντα με τον Α.Ν. 173 αρθ.2 παρ. 2 βάζει πλαφόν με ανώτατο όριο στην εφάπαξ αποζημίωση ΜΟΝΟ για τους εργαζόμενους στις μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα (εξαιρώντας Δημόσιο, Δικαστικούς, Στρατιωτικούς και ορισμένους άλλους που είχαν πρόσβαση στη Χούντα). Ο λόγος προφανής, ν’ απαλλαγούν από την εφάπαξ αποζημίωση οι ιδιώτες μεγαλοκαρχαρίες. Από το 1967 άρχισε η εφαρμογή του Α.Ν. Επειδή δεν προβλέπονταν και η κατάργηση των σχετικών άρθρων των Κανονισμών οι αρμόδιες υπηρεσίες της Εταιρίας από το 1967 και μέχρι σήμερα, συντάσσουν απόφαση καταβολής αποζημίωσης (για κάθε εξερχόμενο σε σύνταξη) σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τους ισχύοντες Κανονισμούς. Στη συνέχεια αναφέρονται στο Α.Ν.173/1967 και μειώνουν το ποσό στο όριο του πλαφόν που ορίζει ο νόμος, και όπως έχει διαμορφωθεί αυτό με τις αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις που κατά καιρούς το αύξαναν. Οι εξερχόμενοι υπογράφουν την σχετική απόφαση, διατηρώντας την επιφύλαξη για απαίτηση ολόκληρου του προβλεπόμενου ποσού.

Μετά την μεταπολίτευση οι εργαζόμενοι που τους έχει περικοπεί η εφάπαξ αποζημίωση, προέβησαν και προβαίνουν σε διάφορες συνδικαλιστικές και δικαστικές ενέργειες προκειμένου να δικαιωθούν. Υπάρχει σωρεία θετικών δικαστικών αποφάσεων όλων των δικαστικών βαθμίδων, αλλά και ορισμένες αρνητικές. Οι εργοδότες όμως δεν εφαρμόζουν τις θετικές επικαλούμενοι τις αρνητικές.

Τα συνδικάτα των εργαζόμενων όλων των επιχειρήσεων που μειώθηκε η αποζημίωση τους, στράφηκαν και σε άλλου είδους ρυθμίσεις, απόλυτα νόμιμες, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Σε πολλές περιπτώσεις έχει αποκατασταθεί πλήρως η απονομή των αποζημιώσεων, άλλων όμως οργανισμών, όπως εμείς, σε πολύ μικρό βαθμό.

Συγκεκριμένα: Στη συλλογική σύμβαση εργασίας του 1990 (που επέχει θέση νόμου) Σωματεία και Διοίκηση της Εταιρίας έκαναν την εξής συμφωνία: Οι αυξήσεις των αποδοχών του προσωπικού να είναι μικρότερες από εκείνες που προβλέπει η Κυβερνητική Εισοδηματική Πολιτική και η διαφορά που θα προκύψει να χρησιμεύσει ως βάση για συμπληρωματική αποζημίωση, πέραν του πλαφόν του Α.Ν. Ορίστηκε ότι από τις 1 Ιανουαρίου 1991 θα χορηγείται συμπληρωματικό ποσόν, στους εξερχόμενους, ίσο με το ποσοστό της ετήσιας ΑΤΑ. Για το ενδεχόμενο μη συνέχισης της λειτουργίας της ΑΤΑ, με την ετήσια ποσοστιαία άνοδο του πληθωρισμού. Οι παραπάνω διαδοχικές αυξήσεις σταματούν να λειτουργούν όταν καλυφθεί το ποσόν που προβλέπεται από τους Κανονισμούς.

Η σχετική απόφαση συνοδεύτηκε από ομόφωνη θετική απόφαση των δικηγόρων της Νομικής Υπηρεσίας της Εταιρίας και του Νομικού Συμβούλου της (οι οποίοι δεν υπάγονται πλέον στο ίδιο καθεστώς με τους υπόλοιπους εργαζόμενους καίτοι εργάζονται στον ίδιο χώρο. Διότι μεταγενέστερη ειδική νομοθετική ρύθμιση μέσω του άρθ. 94 του Κώδικα περί Δικηγόρων κατήργησε γι’ αυτούς και μόνο, το πλαφόν του Α.Ν. 173/1967. Παίρνουν δε αποχωρούντες της υπηρεσίας εφάπαξ αποζημίωση από την Εταιρία της τάξεως των 150.000,00 Ευρώ και άνω)!!!

Το ύψος της συμπληρωματικής χορήγησης καθορίζεται κάθε χρόνο με απόφαση του Δ.Σ. και με βάση τα αναγραφόμενα στη Συλλογική Σύμβαση του 1990 και εξουσιοδοτείται ο Διευθύνοντας Σύμβουλος για την καταβολή του. Αυτό γίνεται από το 1991 μέχρι σήμερα.

Για το 2011 το Δ.Σ. των ΗΣΑΠ στην 806/ΕΗΔ 1/22-3-2011 Συνεδρίαση αποφασίζει το ύψος της αποζημίωσης και εξουσιοδοτεί τον Διευθύνοντα Σύμβουλο για τη χορήγηση στους εξερχόμενους σε σύνταξη το 2011.

Πρόεδρος του Δ.Σ. και Διευθύνοντας Σύμβουλος στις αρχές του έτους ήταν οι κ.κ. Μιχαλόπουλος Σ. και Αραπατσάκος Χ.

Στο μεταξύ επειδή είχε δημιουργηθεί η ΑΜΕΛ ως απορροφούσα τους ΗΣΑΠ Εταιρία και το Δ.Σ. της ΑΜΕΛ έλαβε επίσης ανάλογη απόφαση εγκρίσεως (αριθ. αποφ. 486/24-3-2011).

Με την ενοποίηση των συγκοινωνιακών φορέων σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ) και τον διορισμό του νέου Δ.Σ. της ΣΤΑΣΥ με Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο τον κ. Σπυράκο Β. συνεχίστηκε κανονικά η καταβολή στους εξερχόμενους σε σύνταξη στο ποσό των 33.330,00 Ευρώ.

Με την αντικατάσταση του κου. Σπυράκου Β. από τον κ. Βασιλειάδη Κ. στη θέση του Προέδρου-Διευθύνοντος Συμβούλου, ο κος. Βασιλειάδης Κ. επανέφερε στο Δ.Σ. το θέμα της χορήγησης της εφάπαξ αποζημίωσης με στόχο την τμηματική καταβολή της. Λόγω οικονομικών δυσκολιών της Εταιρίας από την αθρόα συνταξιοδότηση εργαζόμενων (φοβούμενοι απολύσεις και μετατάξεις). Αυτή ακριβώς την ευνοϊκή για την Εταιρία ρύθμιση περιλαμβάνει η τελευταία απόφαση 512/20-12-2011 του Δ.Σ. της Εταιρίας. Να ληφθεί υπόψη ότι σε νορμάλ κατάσταση κάθε χρόνο εξέρχονται γύρω στα 30 με 35 άτομα.

Συμπληρωματικά αναφέρουμε ότι υπάρχει πλήθος αποφάσεων και ρυθμίσεων που έχουν δώσει τη δυνατότητα αύξησης ή κατάργησης ολικής ή μερικής του πλαφόν όπως: Ο Ν. 2556/1997. Η Νομοθετική ρύθμιση που αφορά τους δικηγόρους που εργάζονται σε φορείς τέτοιων επιχειρήσεων. Τέλος ο νόμος 3144/2003 αναφερόμενος σε ποικίλα θέματα, στόχο έχει την αύξηση του πλαφόν με το άρθρο 24 όπου παραπέμπει σε διατάξεις Νόμων και όχι σε ρυθμίσεις Συλλογικών Συμβάσεων. Να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο Επικρατείας έχει δεχτεί με αποφάσεις (1959/1993, 1960/1993, 5003/1995) ότι είναι επιτρεπτή με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ρύθμιση θεμάτων που άπτονται της αποζημίωσης των αποχωρούντων μισθωτών. Ειδικότερα για την αύξηση της αποζημίωσης έχει αποφανθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με τις 26/1992 και 919/1991 αποφάσεις του.

Τέλος η συμπληρωματική χορήγηση της αποζημίωσης από το 1991 και μέχρι σήμερα έχει γίνει αποδεκτή από του Ορκωτούς Λογιστές, κατά τον έλεγχο των οικονομικών καταστάσεων της Εταιρίας, χωρίς καμία απολύτως παρατήρηση.

Πιθανόν επειδή ορισμένοι, έστω και καλοπροαίρετα, ν’ αναρωτηθούν τι ενδιαφέρει το θέμα αυτό τους συνταξιούχους, απαντάμε:

1^ο: Δεν υποκαθιστούμε τα Σωματεία των εργαζόμενων, οι οποίοι κάνουν τις δικές τους ενέργειες.

2^ο: Μας αφορά άμεσα γιατί και πολλοί από εμάς έχουμε υποστεί το πλαφόν του Α.Ν. της Χούντας και έχουμε ανοίξει δικαστικό αγώνα, για την αποκατάσταση της αδικίας. Όλοι δε οι εξερχόμενοι σε σύνταξη, αυτομάτως γίνονται μέλη του Σωματείου μας.

3^ο: Τυγχάνει πολλοί από εμάς που σήμερα είμαστε στο Δ.Σ. και την Ε.Ε. του Σωματείου Συνταξιούχων, το 1990 να ήμαστε ως εργαζόμενοι στα Δ.Σ. των Σωματείων Εργαζομένων που διαπραγματεύτηκαν και υπέγραψαν τη Συλλογική Σύμβαση του 1990 και γνωρίζουμε απόλυτα το θέμα.

4^ο: Γιατί έχουμε αγανακτήσει εδώ και δύο χρόνια από τις λοιδορίες και συκοφαντίες της “ελίτ” των δημοσιογράφων, ιδίως εκείνων που στις ειδήσεις των καναλιών παίζουν με πειθήνια αφοσίωση τις ύποπτες θέσεις των πιο απαράδεκτων επιχειρηματιών των Μ.Μ.Ε. και συγχρόνως εργολάβων του Δημοσίου. Των δημοσιογράφων που ο μάχιμος δημοσιογράφος Κανελλάκης Ι. σε εκπομπή του ΑΛΤΕΡ το βράδυ της 25ης του μήνη ανέφερε επιλέξει: “Βρώμικα τσιράκια της εργοδοσίας, κονομημένοι τσάτσοι και ρουφιάνοι της βαρονίας των εκδοτών-εργολάβων. Μπουμπούκια και τρωκτικά του Δημοσίου” και πολλά άλλα”. Χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρξει καμία αντίδραση από τους θιγόμενους.

Γιατί πράγματι αυτή η “ελίτ” όπως εμείς την ονομάζουμε, παίζει ανοιχτά το ρόλο των καναλαρχών-εργολάβων και έχει οδηγήσει όλο το χώρο της Δημοσιογραφίας στην ανυποληψία και την καταφρόνηση του κόσμου. Και παράλληλα με την αποστροφή του κόσμου σε εφημερίδες και κανάλια έχει οδηγήσει την συντριπτική πλειοψηφία των τίμιων δημοσιογράφων και τεχνικών, στην οικονομική ανέχεια, στις απολύσεις και τη δυστυχία. Για τα οποία δεν λένε τίποτε οι βολεμένοι.

Είναι αυτοί που τον πρώτο χρόνο του μνημονίου πυροβολούσαν με απύθμενο θράσος τους τεμπέληδες και καλοπληρωμένους εργαζόμενους και τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και με απύθμενο λαϊκισμό κόπτονται για την κατάντια που έφτασαν οι εργαζόμενοι. Ντροπή σας!!

5^ο: Γιατί μέσα στους 2.200 συνταξιούχους των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων είναι συνάδελφοι από τις γενιές της Κατοχής, του Εμφύλιου και των μετέπειτα αγώνων για μία στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή.

6^ο: Γιατί συνάδελφοί μας εκτελέστηκαν, καταδικάστηκαν σε θάνατο, εξορίστηκαν, απολύθηκαν, για τους αγώνες τους μέσα στη δουλειά τους. Και σήμερα αποτελεί “αμάρτημα” και αναδρομική καταδίκη, γιατί είχαμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε μία στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση.

7^ο: Γιατί οι εργαζόμενοι στους Ηλεκτρικούς Σιδηροδρόμους, ανασυγκρότησαν (με φτώχεια και συσσίτια) τους κατεστραμμένους συρμούς και τις τεχνικές εγκαταστάσεις του Πειραιά από τους βομβαρδισμούς του 1941-1944. Και ξεκίνησαν πάλι τη λειτουργία των συρμών, εξυπηρετώντας το επιβατικό κοινό.

8^ο: Γιατί ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος εδώ και 140 χρόνια αποτελούσε το πλέον αξιόπιστο μέσο μεταφοράς της Πρωτεύουσας, χάρη των εργαζόμενων.

9^ο: Γιατί εμείς οι συνταξιούχοι πονάμε την Εταιρία και την νοιώθουμε σπίτι μας. Οι συνταξιούχοι με μεράκι, ζήλο και απλήρωτη εργασία πολλών χρόνων, συγκεντρώσαμε έναν αριθμό 6.000 εκθεμάτων στο Μουσείο που εμείς δημιουργήσαμε και που έχει τεράστια ιστορική αλλά και οικονομική αξία.

10^ο: Γιατί παρακολουθούμε και καταγγέλλουμε ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ σκάνδαλα που έγιναν και γίνονται στην Εταιρία, ιδίως μετά την κρατικοποίηση και την ασυδοσία των εκάστοτε διορισμένων Διοικήσεων, από τα κόμματα εξουσίας.

11^ο: Γιατί με Ψηφίσματα και Δελτία Τύπου έχουμε κάνει συγκεκριμένες καταγγελίες για ατασθαλίες. Όμως κανενός τ’ αφτί δεν ίδρωσε και δεν ιδρώνει.

12^ο: Γιατί είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την σκοπιμότητα της ανώνυμης αυτής καταγγελίας. Διότι πιθανών αφορά καθαρά την απρόσκοπτη πρόσβαση της ΑΚΤΩΡ στα νέα έργα. Αττικό Μετρό και Άκτωρ-Μπόμπολα, έβαλαν σε ενέργεια την αποκαθήλωση του νέου Διευθύνοντα Συμβούλου γιατί είχε την αφέλεια ν’ αντιδράσει στο γλέντι για τα νέα έργα που προετοιμάζεται.

Θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης και θα επανέλθουμε με στοιχεία για το παιχνίδι που παίζεται.

Ποτέ δεν ήμαστε με τις κομματικά διορισμένες Διοικήσεις που έφτασαν τον Φορέα στα πρόθυρα της διάλυσης. Ούτε σήμερα είμαστε. Αυτό διαπιστώνεται από τις διαχρονικές μας αντιδράσεις, έγγραφες και αγωνιστικές.

Όσο για σένα κυρ. Θανάση ή Θάνο το μόνο που σου απομένει είναι να μας ζητήσεις ανοιχτά συγνώμη, αν έκανες απλά λάθος και η υπηρεσία σου δεν ήταν διατεταγμένη. Και μια ερώτηση κυρ. Θανάση ή Θάνο Συμμετείχατε στη δεξίωση ορισμένων δημοσιογράφων στο ΧΙΛΤΟΝ για τη στήριξη του Μνημονίου;

Τέλος για το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” και κάθε άλλο παρόμοιο μπουμπούκι, που μέσω ιστοσελίδας του ΙΝΤΕΡΝΕΤ αναπαρήγαγαν τις λοιδορίες τους απαντάμε:

Ρε άι σιχτίρ άκαπνα παιδιά, που από την πολυθρόνα σας συκοφαντείτε τίμιους ανθρώπους, ξοδεύοντας χρήματα του μπαμπά σας;

Βγείτε στο πεζοδρόμιο και αγωνιστείτε. Σήμερα υπάρχει λαμπρό πεδίο αγώνων, αλλά αγώνων!!!

Με ομόφωνη Απόφαση

Για τη Διοίκηση

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας

Μανώλης Φωτόπουλος Ευθύμης Ρουσιάς

Για την Ελεγκτική Επιτροπή

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας

Κώστας Γαζής Νίκος Μητροκώτσας

Η Γενική Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση των Συνταξιούχων ΗΣΑΠ στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ είχε στοιχεία συγκίνησης. Ο πρόεδρος του Σωματείου, Μανώλης Φωτόπουλος, και ο Κώστα Γαζής αποχωρούν από την ενεργό συνδικαλιστική δράση. Συνταξιούχοι κι οι δύο με πλούσια προσφορά και δράση στα κοινά και ο κόσμος αντιμετώπισε με συγκίνηση την κατάσταση…

Κατάμεστη η αίθουσα του ΤΙΤΑΝΙΑ στον Α’ όροφο από τους συνταξιούχους των ΗΣΑΠ που ήρθαν σ’ αυτήν την συνέλευση. Δεν είναι η πρώτη φορά. Έτσι γίνεται πάντα στο Σωματείο αυτό. Ένα από τα πιο δραστήρια Σωματεία με πολύ μεγάλη συνδικαλιστική δράση. Κι αν η παρουσία στις συνελεύσεις είναι μεγάλη. Σκεφθείτε ότι πολύ σύντομα στο Σωματείο θα γίνουν εκλογές σύντομα.

Άλλη μια όψη της αίθουσας όπου πραγματοποιήθηκε η φετινή εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Οι συνάδελφοι παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τους εισηγητές και τοποθετήθηκαν όπου αυτοί έκριναν ότι έπρεπε να το κάνουν. Στην εφημερίδα που θα βγάλουμε σύντομα θα διαβάσετε όλο αυτό το πολύ σημαντικό υλικό και το ψήφισμα…

Αυτή είναι η σελίδα του site του ΕΟΠΠΥ όπου μας πήγαν με το έτσι θέλω. Για να μπείτε πατήστε ΕΔΩ.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

1. Του σωματείου, με την επωνυμία «ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΗΣΑΠ», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Μενάνδρου, αριθμός 51, όπως νομίμως αυτό εκπροσωπείται.
2. Του Φωτόπουλου Εμμανουήλ του Ευαγγέλου, κατοίκου Καλλιθέας Αττικής, οδός Σιβιτανίδου, αριθμός 9.
3. Του Ρουσιά Ευθυμίου του Ευσταθίου, κατοίκου Περιστερίου, οδός Ρούπελ, αριθμός 4.
4. Της Κουλοβασιλοπούλου Φωτεινής του Γεωργίου, κατοίκου Μοσχάτου, οδός Ιλισού, αριθμός 17.
5. Του Κουτσονικόλα Νικόλαου του Δημητρίου, κατοίκου Αθηνών, οδός Σφιγγός, αριθμός 67.
6. Του Ξιαρχογιαννόπουλου Ηλία του Ιωάννη, κατοίκου Περιστερίου, οδός Τυρεσίου, αριθμός 31.
7. Του Μπονάρου Ηλία του Χαραλάμπους, κατοίκου Ιλισίων, οδός Αλκαίου, αριθμός 38.
8. Του Ζωάκου Βασιλείου του Ηλία, κατοίκου Αθηνών, οδός Αγίου Μελετίου, αριθμός 152.
9. Του Γεωργίου Δημητρίου του Χαριλάου, κατοίκου Αιγάλεω, οδός Στεφάνου Σαράφη, αριθμός 96.
10. Του Γαζή Κωνσταντίνου του Ευαγγέλου, κατοίκου Κερατσινίου, οδός Μικράς Ασίας, αριθμός 106.
11. Του Χειμώνα Ιωάννη του Ευαγγέλου, κατοίκου Ιλίου, οδός Μηδείας, αριθμός 4.
12. Του Χαϊντιντόγλου Ανδρέα του Μιχαήλ, κατοίκου Περάματος, οδός Βυζαντίου, αριθμός 37.
13. Του Μητροκώτσα Νικόλαου του Αγγελή, κατοίκου Κερατσινίου, οδός Μικελίου, αριθμός 14.
14. Του Λασκαρίδη Μενέλαου του Λάσκαρη, κατοίκου Ελληνικού, οδός Βοσπόρου, αριθμός 18.
15. Του Κουτσοθόδωρου Νικόλαου του Κωνσταντίνου, κατοίκου Νέου Κόσμου, οδός Δέσπως Σέχου, αριθμός 26.
16. Της Γερεντέ Αικατερίνης του Δημητρίου, κατοίκου Αθηνών, οδός Περγάμου, αριθμός 24.

ΚΑΤΑ

1. Των διατελεσάντων Υπουργών Οικονομικών από το έτος 2009

μέχρι και σήμερα.

2. Των διατελεσάντων Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικής

Ασφάλισης από το έτος 2009 μέχρι και σήμερα και

3. Παντός αρμοδίου και υπευθύνου οργάνου των ως άνω υπουργείων.

________________

Αξιότιμε κ. Εισαγγελεύ,

Όλοι οι ανωτέρω τυγχάνουμε συνταξιούχοι του Ταμείου Συντάξεων Προσωπικού ΗΣΑΠ και ήδη ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ά. 1 του ν. 3655/2008).

Την 06.07.2010, εξεδόθη η υπ’ αριθμ. ΑΠΦ 80000/14254/1097/06-07-2010 Υ.Α των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, κατ’ εξουσιοδότηση του ά. 3 παρ. 15 του ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65 Α΄/6-5-2010) «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», περί χορήγησης των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων – Πάσχα και επιδόματος αδείας.

Δια της εν λόγω αποφάσεως, περιεκόπησαν τα καταβαλλόμενα στους συνταξιούχους όλων των κυρίων φορέων ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας. Συγκεκριμένα, ορίστηκε ότι τα εν λόγω επιδόματα, που προβλέπονται από οποιαδήποτε γενική ή ειδική διάταξη νόμου ή κανονιστική πράξη χορηγούνται εφεξής στους συνταξιούχους αφενός μεν υπό την προϋπόθεση, ότι έχουν συμπληρώσει το 60 έτος της ηλικίας τους και οι αποδοχές τους δεν υπερβαίνουν συνυπολογιζομένων και των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας τα 2500 ευρώ μηνιαίως, αφετέρου δε μόνο κατά το οριζόμενο ποσό, ήτοι ποσό 400 ευρώ για το επίδομα Χριστουγέννων, ποσό 200 ευρώ για το επίδομα Πάσχα και το επίδομα αδείας.

Κατά της ανωτέρω αναφερομένης υπ’ Αριθμ. Πρωτοκ. Φ80000/14254/1097/06-07-2010 Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως, των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, ως και κατά πάσας ετέρας συναφούς πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως, προσφύγαμε ήδη νομοτύπως, παραδεκτώς και εμπροθέσμως, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας και αιτηθήκαμε την ακύρωση και εξαφάνιση αυτής, δια τους παρακάτω νομίμους, βάσιμους και αληθείς λόγους ως έχοντες πρόδηλο προσωπικό, συγκεκριμένο και άμεσο έννομο συμφέρον.

Το έννομο συμφέρον μας, θεμελιώνεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, ως και κατωτέρω αναλυτικά αναφέρουμε, η ως άνω κοινή υπουργική απόφαση προκάλεσε και προκαλεί κατάφωρη βλάβη στα ασφαλιστικά και περιουσιακά δικαιώματα απάντων των μελών του σωματείου μας, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και ημών των ιδίων και αποτελεί σημαντικότατο εμπόδιο στη δράση μας για την προστασία και υπεράσπιση των οικονομικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών, ηθικών και πολιτιστικών συμφερόντων των συνταξιούχων μελών μας.

Θεωρούμε δε ότι η εν λόγω κοινή υπουργική απόφαση, αλλά και κάθε άλλο υπέρτερο αυτής σε ισχύ νομικό κατασκεύασμα που πλήττει καίρια και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητά μας ως ατόμων και ως σωματείου, συνιστά ευθέως βαρύτατη εγκληματική συμπεριφορά σε βάρος όλων των θιγομένων από τα αποτελέσματα αυτής προσώπων.

Διότι τέτοιου είδους ληστρικές πρακτικές και επιτήδειες δόλιες μεθοδεύσεις των εκπροσώπων της εκτελεστικής εξουσίας, αποδεικνύει περίτρανα τη συμπαιγνία ημεδαπών και αλλοδαπών κέντρων αποφάσεων, των οποίων η συνολική πολιτική και στρατηγική στοχεύει στην ευθεία βλάβη της προσωπικότητάς μας και απάντων των εννόμων αγαθών μας σε υπηρεσιακό, ηθικό και κοινωνικό επίπεδο.

Πλέον συγκεκριμένα:

· Η παράβαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας

Η πρόβλεψη της παρ. 1 της ως άνω κοινής υπουργικής αποφάσεως, κατά την οποία το επίδομα αδείας δεν χορηγείται σε όσους δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει το 60ο έτος της ηλικίας τους, αποτελεί βαρύτατη ευθεία προσβολή των ήδη θεμελιωμένων (γεγενημένων) δικαιωμάτων μας και έρχεται σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με την αρχή της ισότητας.

Η αρχή της ισότητας, την οποία καθιερώνει πρωτίστως το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί συνταγματικό κανόνα που επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση των προσώπων που τελούν υπό τις αυτές ή παρόμοιες συνθήκες. Ο κανόνας αυτός δεσμεύει τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας (άρα σαφώς και άπαντες τους ανωτέρω μηνυομένους διατελέσαντες υπουργούς οικονομικών και εργασίας) και ειδικότερα, τόσο τον κοινό νομοθέτη κατά την ενάσκηση της νομοθετικής λειτουργίας, όσο και τη Διοίκηση, όταν θεσπίζει κατά νομοθετική εξουσιοδότηση κανονιστική ρύθμιση.

Η παραβίαση της συνταγματικής αυτής αρχής ελέγχεται από τα δικαστήρια, όχι μόνον ώστε να διασφαλίζεται η πραγμάτωση του κράτους δικαίου και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας εκάστου με ίσους όρους (ΣτΕ 2396/2004), αλλά και προκειμένου να ερευνάται το σύννομο ή μη της άσκησης των καθηκόντων των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας, τα οποία σε περίπτωση παραβίασης της εν λόγω αρχής, υπέχουν ποινική ευθύνη για τη διάπραξη του προβλεπόμενου στο άρθρο 259 του ΠΚ, αδικήματος της παραβάσεως καθήκοντος.

Τόσο λοιπόν ο κοινός νομοθέτης, όσο και τα αρμόδια όργανα της εκτελεστικής εξουσίας, υποχρεούνται κατά τη ρύθμιση ουσιωδώς ομοίων πραγμάτων, σχέσεων ή καταστάσεων να μην μεταχειρίζονται κατά τρόπο ανόμοιο τις περιπτώσεις αυτές, εισάγοντας εξαιρέσεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονται σε αντικειμενικά κριτήρια και δεν επιβάλλονται από επαρκείς λόγους κοινωνικού και δημοσίου συμφέροντος, που σαφώς, σοβαρώς και εξειδικευμένα επιτρέπουν αυτή την διάκριση.

Αποκλείεται, δηλαδή, η αυθαίρετη δυσμενής διάκριση, με κριτήρια που δεν ανταποκρίνονται στις προαναφερθείσες συνταγματικές προϋποθέσεις (ΣτΕ 1252-1253/2003 Ολ., 2396/2004, 2799/1984 Ολ., 2717/1988, 1426/1989, 2820/1999, 1661/80, 3027-31/80, 1463-4/78, 3217/77, 3160/76, 2080/50 κα, Α.Π. 43/1987, 1411/1984, 5/1982, 5/1982, 775/82, ΝοΒ 31 (1983), σελ. 667, 1227, 1470-1/1977, ΤοΣ 4 (1978), σελ. 1960, ΟλΑΠ 1336/85, 19/89, 3/90, 1/91).

Συνεπώς αν γίνει -με νόμο ή υπουργική απόφαση που εκδίδεται κατά νομοθετική εξουσιοδότηση- δικαιολογημένη ειδική ρύθμιση για μία κατηγορία προσώπων και αποκλειστεί κατά αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση, από τη ρύθμιση αυτή, μία άλλη κατηγορία προσώπων για την οποία συντρέχει ο ίδιος δικαιολογητικός λόγος ευνοϊκής μεταχειρίσεως, τότε η διάταξη που εισάγει αυτή τη δυσμενή διάκριση, είναι ανίσχυρη ως αντισυνταγματική, οι δε αποφάσεις των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας που την υλοποιούν, ελέγχονται επίσης για τη συμφωνία τους με το σύνταγμα, τόσο σε επίπεδο διοικητικού, όσο και σε επίπεδο ποινικού δικαίου.

Σύμφωνα δε με τα ανωτέρω, το όριο των 60 ετών είναι προδήλως αυθαίρετο και η επιβολή του δεν συναρτάται ούτε με κάποια ιδιότητα των δικαιούχων που εξαιρέθηκαν, ούτε με κάποιο λόγο δημοσίου συμφέροντος. Συνεπώς, η υπό κρίση ρύθμιση είναι αντισυνταγματική, παράνομη και ακυρωτέα, διότι πλήττει ευθέως και εγκληματικώς τα περιουσιακά μας δικαιώματα.

· Η παράβαση του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος

Επειδή στο άρθρο 22 παρ. 5 Συντ. κατοχυρώνεται, πέραν της θεσμικής εγγύησης, και ένα υποκειμενικό δικαίωμα για ασφάλιση, η ασφαλιστική παροχή αποτελεί γνήσια δημόσια υποχρέωση του ασφαλιστικού φορέα απέναντι στον ασφαλισμένο. Είναι αλήθεια ότι η μέχρι σήμερα νομολογία του Δικαστηρίου δεν αναγνωρίζει δικαίωμα σε συγκεκριμένο ποσό σύνταξης και θεωρεί συνταγματικά ανεκτή τη μείωση του επί μη θεμελιωμένων (γεγενημένων) δικαιωμάτων.

Τα παραπάνω όμως ισχύουν υπό τις εξής προϋποθέσεις:

α) Ότι υφίσταται, πράγματι, επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, ήτοι αδήριτη ανάγκη για τον περιορισμό των ασφαλιστικών ελλειμμάτων, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον κρατικό προϋπολογισμό χωρίς σημαντική δυσμενή επίπτωση στις λοιπές κοινωνικές δαπάνες (πρόνοιας, εκπαίδευσης κ.λ.π.). Το γεγονός αυτό πρέπει να προκύπτει από σαφείς αναλογιστικές μελέτες (βλ. και ΠΕ ΣτΕ 178/2000), σε συνδυασμό με την εξέλιξη των δημόσιων οικονομικών.

β) Να μην θίγεται ο πυρήνας, το ελάχιστο minimum του δικαιώματος, δηλαδή να μην εκφυλίζονται οι παροχές σε επίπεδα κατώτερα αυτών που επιβάλλει η αρχή της ανθρώπινης αξίας. (Σημειωτέον ότι η υφιστάμενη νομολογία αποκρούει απλώς την κατοχύρωση υποκειμενικών αξιώσεων σε όλη την έκταση της ασφαλιστικής προστασίας).

Στην προκειμένη περίπτωση, ο λόγος τον οποίο επικαλείται η αιτιολογική έκθεση του εξουσιοδοτικού ν. 3845/2010 για τα ληστρικά, εισπρακτικά μέτρα που ελήφθησαν σε βάρος μας, δεν συνάδει με κάποιον εκ των συνταγματικά προβλεπομένων σκοπών δημοσίου συμφέροντος.

Την ανυπαρξία δε σκοπού δημοσίου συμφέροντος, ικανού να δικαιολογήσει τη σε βάρος μας εξαπολυθείσα ληστρική επιδρομή, καταδεικνύει η ίδια η αιτιολογική έκθεση του Ν. 3845/2010, όπου αναφέρονται χαρακτηριστικά τα εξής: «Επιπλέον, εισάγονται αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, που κρίνονται διεθνώς αναγκαίες, προκειμένου να σταλεί το μήνυμα ότι η χώρα έχει λάβει την αμετακίνητη απόφαση να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, να προσελκύσει επενδύσεις και με τον τρόπο αυτό να προωθήσει την απασχόληση και την αναπτυξιακή της προοπτική προς όφελος των πιο αδύνατων πολιτών».

Τέτοιου είδους όμως «μηνύματα», υπαγορευόμενα από πολιτικά και μικροπολιτικά συμφέροντα, δεν μπορεί να αποστέλλονται σε βάρος της δικής μας – ατομικής και οικογενειακής – βιωσιμότητας και αξιοπρέπειας.

Το ίδιο το κράτος και η κυβέρνηση ομολογούν ουσιαστικά και τυπικά ότι τα εν λόγω μέτρα που παρανόμως έλαβαν σε βάρος μας δεν είναι αυτά που η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της κατά το άρθρο 82 παρ. 1 κατευθυντήριας αρμοδιότητας της, θεωρεί σκόπιμα, αλλά όσα ο διεθνής παράγοντας «κρίνει» ως αναγκαία, προφανώς για να εξυπηρετήσει το δικό του πλουτισμό! Καθ’ ο μέρος λοιπόν δεν υφίσταται επίκληση συνταγματικά ανεκτών λόγων δημοσίου συμφέροντος (βλ. σχετικά Γ. Κατρούγκαλου, Memoranda sunt servanda? Εφημερίδα Διοικητικού Δικαίου 2/2010), οι περικοπές των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας είναι αντισυνταγματικές, παράνομες και εγκληματικές.

· Η παράβασης ουσιώδους τύπου της διαδικασίας (μη ύπαρξη αναλογιστικής μελέτης)

Οι ως άνω αναφερόμενες δυσμενείς σε βάρος μας ρυθμίσεις, υιοθετήθηκαν χωρίς προηγουμένως να εκπονηθεί σχετική αναλογιστική μελέτη, που να δικαιολογεί την αναγκαιότητα λήψης τοςυ και την μη ύπαρξη λιγότερο επαχθούς μέσου για την ικανοποίηση των – υποτιθέμενων – σκοπών δημοσίου συμφέροντος.

Η προϋπόθεση της προηγούμενης εκπόνησης αναλογιστικών μελετών, απορρέει από την υποχρέωση για κρατική μέριμνα του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντ. (πρβλ., ενδεικτικά, και Διοικ. Εφ. Θεσ. 432/2003), προκύπτει όμως και από την Διεθνή Σύμβαση του Ευρωπαϊκού Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλειας, (κυρώθηκε με το Ν. 113601981).

Στο άρθρο 70 παρ. 3 του εν λόγω Κώδικα, προβλέπεται ότι τα κράτη μέλη «έχουν γενική ευθύνη σε ό, τι αφορά την εξυπηρέτηση των χορηγουμένων παροχών κατ’ εφαρμογή του Κώδικα, ως προς όλα τα αναγκαία μέτρα για την επίτευξη του σκοπού αυτού» και ότι: «το συμβαλλόμενον μέρος (…) οφείλει να εξασφαλίζει ώστε αι μελέται και οι αναγκαίοι αναλογιστικοί υπολογισμοί οι αφορώντες την οικονομικήν ισορροπίαν, να γίνονται περιοδικώς και εν πάση περιπτώσει εκ προοιμίου και εις πάσαν τροποποίησιν των παροχών, του ποσοστού ασφαλιστικών εισφορών ή των φόρων διατιθεμένων εις την κάλυψιν των υπόψη κυνδύνων». (Πρβλ. σχετικά τα ΣτΕ ΠΕ119/1996, 86/1994, 528/1994, πρβλ. και τη μειοψηφία της ΣτΕ 3096/2001.)

Σημειωτέον ότι οι αναλογιστικές μελέτες δεν είναι, κατά την ανωτέρω ρύθμιση, αναγκαστικές μόνον επί αυξήσεων των παροχών αλλά «εις πάσαν τροποποίησιν των παροχών» και τούτο ώστε να καθίσταται δυνατό, υπό το φως και της αρχής της αναλογικότητας, ο έλεγχος της αναγκαιότητας και της καταλληλότητας των ληφθησομένων μέτρων.

Συνεπώς, η μη ύπαρξη σχετικής αναλογιστικής μελέτης, συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, της αρχής της αναλογικότητας και των επί μέρους εκφάνσεών της περί αναγκαιότητας και προσφορότητας και καταδεικνύει τη σκοπιμότητα των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας να βλάψουν τα ασφαλιστικά και περιουσιακά μας δικαιώματα, για να εξυπηρετήσουν δικούς τους ιδιοτελείς στόχους, παραβαίνοντας κατάφωρα τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα.

· Η παράβαση του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.

Με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών Ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.), κατοχυρώνεται ο σεβασμός της περιουσίας του προσώπου, την οποία μπορεί να τη στερηθεί μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας. (βλ. πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο εξής Ε.Δ.Δ.Α., Pressos Compania Naviera SA κατά Βελγίου της 20.11.1995, Pine Valley Development κατά Ιρλανδίας της 2.11.1991, Γεωργιάδης κατά Ελλάδος της 28.3.2000, ΣτΕ 3739/1999, Ε.Δ.Κ.Α. 1999, σελ. 16)

Στην έννοια της περιουσίας, όπως προστατεύεται από το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο, περιλαμβάνονται όχι μόνο τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα “περιουσιακής φύσεως “ και τα κεκτημένα “οικονομικά συμφέροντα” και ειδικότερα απαιτήσεις, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία, με βάση το ισχύον, έως την προσφυγή στο δικαστήριο, δίκαιο, ότι μπορούν να ικανοποιηθούν δικαστικά (βλ. Ε.Δ.Δ.Α., Pressos Compania Naviera SA κατά Βελγίου της 20.11.1995, Pine Valley Development κατά Ιρλανδίας της 2.11.1991, Γεωργιάδης κατά Ελλάδος της 28.3.2000, ΣτΕ 3739/1999, Ε.Δ.Κ.Α. 1999, σελ. 16).

Παρόμοιας φύσης είναι και τα ενοχικά δικαιώματα επί σύνταξης (Ε.Δ.Δ.Α. υπόθεση Αζινάς κατά Κύπρου της 20.6.2002, υπόθεση Αντωνακόπουλου κ.α. κατά Ελλάδος της 14.12.1999, Γεωργιάδης κατά της 28.3.2000, Ε.Σ. [Ολ] 2274/1997, ΣτΕ 3739/19999) και για το λόγο αυτό το ΕΔΔΑ δέχεται ότι στα διανεμητικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, όπως είναι το ελληνικό, απαγορεύεται η ουσιώδης μείωση της σύνταξης (βλ. την απόφαση ΕΔΔΑ της 12ης Οκτωβρίου 2004, Kjartan Asmundsson κατά Ισλανδίας, ΕΔΚΑ, 2205, σ. 97, με παρατηρήσεις Π. Πετρόγλου) και προβαίνει σε έλεγχο αναλογικότητας του μέτρου με το οποίο μειώνεται η παροχή σε σχέση με τον σκοπό δημοσίου συμφέροντος που επιδιώκεται και με την προστασία του πυρήνα του δικαιώματος.

Συνεπώς, η αναγνωριζόμενη από το υφιστάμενο δίκαιο απαίτηση του ήδη συνταξιούχου για καταβολή της κανονισθείσας σε αυτόν σύνταξης στο ακέραιο, η οποία έχει ήδη γεννηθεί και, επομένως, αποτελεί από τη γέννησή της στοιχείο της περιουσίας του, δεν επιτρέπεται να περιορισθεί με μεταγενέστερη νομοθετική ρύθμιση, εάν δεν συντρέχουν λόγοι πραγματικής δημόσιας ωφέλειας, οι οποίοι να δικαιολογούν τον περιορισμό, γιατί δεν συμβιβάζεται με το άρθρο 1 εδάφιο α΄ του Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α., αφού τείνει σε αδικαιολόγητη αποστέρηση προστατευόμενου από αυτό περιουσιακού αγαθού (βλ. Ε.Σ. 27/2004 [Πράξη], Ε.Δ.Κ.Α., 2004, σελ. 288, 36/2006, Ε.Δ.Δ.Δ., 2006, σελ. 360).

Επομένως, ο κοινός νομοθέτης δύναται, συμφώνως προς την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 1 του ανωτέρω Πρωτοκόλλου, να στερήσει τον δικαιούχο από γεγενημένα ως άνω δικαιώματα, αλλά μόνο «δια λόγους δημόσιας ωφελείας και υπό τους προβλεπόμενους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους», οι οποίοι πρέπει να προβάλλονται και να αιτιολογούνται ειδικώς.

Απαιτείται επομένως, όχι απλώς η ύπαρξη δημόσιας ωφέλειας (που μάλιστα πάντα υπάρχει, ως δημοσιονομικό όφελος επί απόσβεσης ή περιορισμού περιουσιακών δικαιωμάτων, τα οποία υφίστανται έναντι του Δημοσίου), αλλά και η συνδρομή περαιτέρω τασσόμενων σχετικών από τον νόμο ή τις γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου όρων.

Τέτοιοι όροι είναι η –με βάση ορισμένη διαδικασία- διαπίστωση της δημόσιας ωφέλειας, ή η θέσπιση άλλων υπέρ των δικαιούχων παροχών ή πλεονεκτημάτων που αντισταθμίζουν την περιουσιακή απώλεια (Ελ. Συν. 1562/2005, Ε.Δ.Δ.Δ., 2005, σελ. 822, βλ. σχετικά Π. Παπαρηγοπούλου, Ανταποδοτική και βασική σύνταξη σε αναζήτηση ακριβοδικίας, Εισήγηση στο ΔΣΑ, Ιούνιος 2010).

Όπως όμως και ανωτέρω αναφέραμε, στην προκειμένη περίπτωση ουδεμία «δημόσια ωφέλεια» και ουδέν «δημόσιο συμφέρον», επιχειρήθηκε να εξυπηρετηθεί. Η ωμή, απροκάλυπτη και εγκληματική στέρηση της περιουσίας μας, άλλωστε, δεν μπορεί παρά να βλάπτει το δημόσιο συμφέρον, καθ’ ότι εκμηδενίζει την αγοραστική μας δύναμη και μας αποξενώνει πλήρως από την αγορά και την πραγματική οικονομία.

· Η παράβαση του άρθρου 12 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη

Η κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα ληστρική επιδρομή σε βάρος των

συνταξιούχων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με σειρά προστατευτικών διατάξεων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (ΕΚΧ), ο οποίος κυρώθηκε με τον ν. 1426/1984, και συγκεκριμένα το άρθρο 12 (προστασία της κοινωνικής ασφάλισης), 30 (δυνατότητα παρέκκλισης από τις ρυθμίσεις του ΕΚΧ μόνο σε περίπτωση πολέμου ή δημόσιου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους) και το άρθρο 31 (υποχρέωση αποτελεσματικής εφαρμογής διατάξεων του ΕΚΧ και επιβολής μόνο των αναγκαίων περιορισμών στα προστατευόμενα δικαιώματα για αυστηρά περιορισμένους λόγους που αφορούν την εγγύηση του σεβασμού των δικαιωμάτων και ελευθεριών ή την προστασία της δημόσιας τάξης, της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών).

Κατά τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων επί των ανωτέρω διατάξεων, όταν ένα κράτος οφείλει να σταθμίσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα προκειμένου να διαθέσει κατά προτεραιότητα δημόσιους πόρους, τα μέτρα που πράγματι λαμβάνει θα πρέπει, σε αναφορά με τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες, να πληρούν απαραιτήτως τρία κριτήρια:

α. να ισχύουν για περιορισμένο και εύλογο χρονικό διάστημα, β. να συμβάλλουν με μετρήσιμο τρόπο στην πρόοδο και γ. να χρησιμοποιούν βέλτιστα τους δημόσιους πόρους που διατίθενται (βλ. σχετ. τη γενική εισαγωγή της Επιτροπής στα Συμπεράσματα (Conclusions) XIV-1, σ. 11, σ. 225, ΧΙΙΙ-4, σ. 143 στη Δήλωση Ερμηνείας του άρθρου 12, στην απόφαση της επί της Συλλογικής Καταγγελίας 43/2007- Sindicato dow Magistrados do Ministerio Publico (SMMP) c. Portugal., πρβλ. Ν. Αλιπραντή (επιμ.). Τα κοινωνικά δικαιώματα σε υπερεθνικό επίπεδο ανά τον κόσμο, 2008).

· Η παράβαση των άρθρων 2, 9 και 11 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Πολιτιστικά και Κοινωικά Δικαιώματα των Η. Ε.

Οι ως άνω αναφερόμενες ένδικες ρυθμίσεις είναι ευθέως αντίθετες και με τις προστατευτικές ρυμθίσεις του Διεθνούς Συμφώνυ του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (κυρώθηκε με τον νόμο 1532/85).

Ειδικότερα, με αυτές του άρθρου 9 που εγγυάται το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλεια και τις γενικές διατάξεις των άρθρων 2 και 11 παρ. 1, που επιβάλλουν στα κράτη την υποχρέωση των κρατών να ενεργούν με όλα τα διαθέσιμα μέσα ώστε να εξασφαλίζουν το δικαίωμα του καθενός σε ένα ελάχιστο επίπεδο ζωής, και στην “συνεχή βελτίωση των βιοτικών συνθηκών”.

Κατά τη νομολογία της Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών που εποπτεύει την εφαρμογή του Συμφώνου, σε περιόδους οικονομικής ύφεσης κάθε κράτος πρέπει να διασφαλίζει την ευρύτερη δυνατή απόλαυση των υπό κρίση θεμελιωδών δικαιωμάτων και να προστατεύει τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας (βλ. σχετικά Γενικό Σχόλιο υπ’ αριθμό 3 της Επιτροπής, §§ 11-12, πρβλ. Γ. Κατρούγκαλου. Θεσμοί κοινωνικής πολιτικής και προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, Αθήνα, 2009).

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, οι ως άνω μηνυόμενοι – υπό την ιδιότητά τους ως εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας – κάθε άλλο παρά μερίμνησαν – κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους – για την προστασία μας ως ευάλωτων και ευπαθών κοινωνικά ομάδων και για το λόγο αυτό πρέπει να διερευνηθούν και να τους αποδοθούν και οι προσήκουσες ποινικές ευθύνες.

• Η παράβαση των άρθρων 34, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεδομένου ότι στα μνημόνια, τα οποία περιέχονται ως παραρτήματα στο

ν. 3845/2010, τον εξουσιοδοτικό νόμο της προσβαλλομένης) περιλαμβάνεται κοινό πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας που έχει καταρτιστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχει έδαφος εφαρμογής και στην ένδική περίπτωση ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης/123/2000 (2007/C 303/01), ο οποίος είναι ισόκυρος με τους κανόνες του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου.

Οι δεν ένδικες ρυθμίσεις είναι ευθέως αντίθετες στις προβλέψεις του άρθρου 34 περί προστασίας της κοινωνικής ασφάλισης και της γενικής απαγόρευσης επιβολής περιορισμών ευρύτερων από των επιτρεπομένων στον εν λόγω Χάρτη.

Επειδή κατ’ ακολουθία όλων των ανωτέρω, οι μηνυόμενοι έλαβαν και εξέδωσαν κοινή υπουργική απόφαση, με περιεχόμενο προδήλως παράνομο, αντισυνταγματικό και αντίθετο με υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις.

Επειδή η εφαρμογή της εν λόγω αποφάσεως τους πλήττει άμεσα και καίρια τα περιουσιακά μας δικαιώματα, στερώντας από εμάς κάθε δυνατότητα διασφάλισης ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου και έτσι θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ικανοποίηση και αυτών ακόμη των στοιχειωδών αναγκών διαβίωσής μας.

Επειδή ενόψει όλων των προεκτεθέντων έχουμε ήδη προσφύγει στη δικαιοσύνη και έχουμε αιτηθεί την ακύρωση και εξαφάνιση της επίδικης κοινής Υπουργικής Απόφασης και έχουμε αξιώσει με αγωγή την καταβολή σε εμάς των παρανόμως περικεκομμένων ποσών, βάσει των διατάξεων περί αστικής ευθύνης του δημοσίου.

Επειδή εκ του συνόλου των ανωτέρω αναφερομένων πραγματικών περιστατικών προκύπτουν ενδείξεις στοιχειοθέτησης – μεταξύ άλλων – και ποινικών ευθυνών σε βάρος των διατελεσάντων υπουργών Οικονομικών καθώς και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, για τον τρόπο με τον οποίο αυτοί σχεδίασαν, οργάνωσαν και άσκησαν τα καθήκοντα τους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Και με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ

Όπως πράξετε παν το νόμιμο και αναγκαίο για τη διερεύνηση και απόδοση τυχόν ποινικών ευθυνών στα πρόσωπα στα οποία αυτές υπάρχουν για την ενδεχόμενη διάπραξη αδικημάτων προβλεπομένων στον Ποινικό Κώδικα καθώς και στους ειδικούς ποινικούς νόμους, όπως αυτοί εκάστοτε ισχύουν.

Αθήνα, 2 Μαΐου 2012

Με εντολή Γενικής Συνέλευσης

της 6 Μαρτίου 2012

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Ευθύμιος Ρουσιάς Νικόλαος Μητροκώτσας