Γέμισε η μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ από τα χαμόγελα των συναδέλφων -σσών που βρέθηκαν ξανά κοντά και δίπλα ο ένας στον άλλον, να κουβεντιάσουν, να θυμηθούν και να ξαναζήσουν στιγμές από τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο.

Το μενού, όπως πάντα ήταν πλούσιο και κάλυπτε κάθε ανάγκη. Η οργάνωση από τη μεριά του ξενοδοχείο άψογή, οπότε όλοι είχαν έναν καλό λόγο να πουν. Τέσσερις τυχεροί πήραν δώρα. Θα τα δείτε αυτά στην έκδοση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που θα ετοιμαστεί σε λίγο, όπως και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Μια πρώτη ματιά, προετοιμασία ή αλλιώς ειδησεογραφική, σας έχουμε σήμερα εδώ στο site του Σωματείου. Και ελπίζουμε να μπορέσουμε να σας δώσουμε κάτι από το κλίμα που έζησαν όσοι είχαν τη χαρά να παραβρεθούν. Και φυσικά δεν έλειψε ο χορός. Άλλωστε η μουσική ήταν επαρκώς προσεγμένη…

Ένας 59χρονος Γερμανός βρίσκεται περισσότερες από 60 ημέρες σε μια προσπάθεια να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έζησε κάποιος σε έναν υποβρύχιο σταθερό βιότοπο.

Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τον Rüdiger Koch, έναν μηχανικό αεροδιαστημικής, ο οποίος ζει και εργάζεται εδώ και δύο μήνες σε μια υποβρύχια κάψουλα στα ανοικτά των ακτών του Puerto Lindo του Παναμά, στην Καραϊβική Θάλασσα.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ο χώρος διαβίωσης του Koch έχει έκταση περίπου 29 τετραγωνικά μέτρα, ενώ διαθέτει φορητή τουαλέτα, τηλεόραση, υπολογιστή, κρεβάτι, στατικό ποδήλατο, συσκευές ηλιακής ενέργειας, δορυφορικό Internet και πολλούς ανεμιστήρες.

Αν αναρωτιέστε τι του λείπει περισσότερο από την ξηρά, ο ίδιος απαντά ότι του λείπει ένα ντους. Νερό δηλαδή αλλά σε άλλη μορφή από αυτή που έχει γύρω του. Όταν ρωτήθηκε πώς αισθάνεται ζώντας εκεί ο ίδιος ανέφερε στο CBS News: “Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Δεν νιώθω καθόλου ότι υποφέρω εδώ κάτω, αν και το πιο δύσκολο είναι ότι μερικές φορές θέλω να κάνω… κατάδυση“.

Ο ίδιος ξεκίνησε την προσπάθειά του στις 26 Σεπτεμβρίου και σχεδιάζει να βγει στις 24 Ιανουαρίου του νέου έτους, αφού δηλαδή περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ συνολικά 120 ημέρες κάτω από το νερό.

Το τρέχον ρεκόρ για τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε υποβρύχιο σταθερό βιότοπο ανέρχεται σε 100 ημέρες και σημειώθηκε από τον Joseph Dituri στα ανοιχτά της Φλόριντα το 2023. Το μόνο που μένει είναι να φανεί αν θα τα καταφέρει αν και ο ίδιος δηλώνει πολύ αισιόδοξος και σίγουρος.

Ο πρόεδρος του Σωματείου μας, Θύμιος Ρουσιάς, βρέθηκε την Παρασκευή 24/1/2025 το πρωί μαζί με τον γραμματέα, Νίκο Μητροκώτσα. στην κοπή πίτας των Σωματείων Συνταξιούχων του ΟΣΕ «Λαρισαϊκός» και τ. Δικτύου ΣΠΑΠ στο ξενοδοχείο NOVOTEL και χαιρέτισε την εκδήλωση.

Περιποιεί τιμή για το Σωματείο μας αυτή η αντιμετώπιση από τα Σωματεία Συνταξιούχων του κλασικού σιδηροδρόμου…

Το λάθος παραλίγο να αποβεί ολέθριο

Σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση βρέθηκε ένας τραπεζικός υπάλληλος στη Γερμανία όταν, ενώ προσπαθούσε να ανακουφιστεί από την ένταση της δουλειάς του, αποκοιμήθηκε χωρίς να το καταλάβει για μερικά δευτερόλεπτα πάνω στο πληκτρολόγιο.

Πιο συγκεκριμένα, ο άτυχος υπάλληλος, κατά τη διάρκεια μιας συναλλαγής που αφορούσε την μεταφορά του μικρού ποσού των 22 ευρώ σε έναν λογαριασμό, και ενώ έκλεισε τα μάτια του, δεν κατάλαβε ότι το δάχτυλό του παρέμεινε κατά λάθος πάνω στο πλήκτρο «2» για περισσότερο χρόνο από όσο θα έπρεπε. Και τότε άρχισαν τα προβλήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εισαχθεί το υπερβολικό ποσό των 222 εκατομμυρίων ευρώ, ένα παραλίγο ολέθριο λάθος το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες αν δεν διορθωνόταν άμεσα.

Για κακή της τύχη, η προϊσταμένη το συγκεκριμένου εργαζόμενου, η οποία ήταν υπεύθυνη για τον έλεγχο των συναλλαγών και την αποτροπή λαθών, δεν κατάφερε ούτε εκείνη να εντοπίσει το σφάλμα εγκαίρως. Από αυτή την αμέλεια αυτή της προϊσταμένης η ίδια οδηγήθηκε από την τράπεζα στην απόλυση, θεωρώντας ότι δεν είχε ανταποκριθεί στις ευθύνες της.

Πώς γλίτωσαν το λάθος τελευταία στιγμή

Ωστόσο, προτού ολοκληρωθεί η μεταφορά του υπέρογκου ποσού στον λογαριασμό του πελάτη, ένας άλλος υπάλληλος παρενέβη και διόρθωσε το λάθος. Έτσι το λάθος του εργαζόμενου που αποκοιμήθηκε αλλά και της προϊσταμένης, δεν είχε τελικά κανένα οικονομικό κόστος για την τράπεζα.

Η υπόθεση, δεν έμεινε εκεί, όμως καθώς έφτασε στα δικαστήρια, όπου η απόφαση ήταν υπέρ της προϊσταμένης που είχε απολυθεί. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι, δεδομένου ότι η τράπεζα δεν υπέστη οικονομική ζημιά από το λάθος, η απόλυσή της ήταν αδικαιολόγητη και υπερβολική. Έτσι, η τράπεζα υποχρεώθηκε να την επαναπροσλάβει και να αναθεωρήσει τη στάση της και ίσως την αυστηρότητά της.

Το περιστατικό, πάντως, θα αποτελεί για τους ίδιους αλλά και όσους ασχολούνται με παρόμοια επαγγέλματα, μια σημαντική υπενθύμιση για το πώς η ανθρώπινη κόπωση και η αμέλεια μπορούν να προκαλέσουν απρόβλεπτες καταστάσεις ακόμα και σε επαγγελματικά περιβάλλοντα που φαίνονται ιδιαίτερα οργανωμένα και αυστηρά.

Ποιος ήταν αυτός

Κάθε δήμαρχος μιας πόλης θα ενθουσιαζόταν αν μάθαινε ότι ένας πάμπλουτος απόγονος της πόλης του άφηνε με τη διαθήκη του ό,τι είχε και δεν είχε στην κοινότητα αυτή. Ακόμη περισσότερο αν αυτός ήταν εκατομμυριούχος.

Δεν φαντάζεται όμως κάποιος τι όρο μπορεί να βάλει ένας αποβιώσας για να αφήσει όλη αυτή την περιουσία και να μπορεί να την χρησιμοποιεί ο Δήμος. Μια τέτοια ιστορία εκτυλίχθηκε στην κοινότητα Tourrettes στη Γαλλία όταν ανοίχθηκε η διαθήκη του ο 95χρονου επιχειρηματία Marcelin Arthur Chaix  ο οποίος καταγόταν από εκεί και έφυγε από τη ζωή.

Ο  Marcelin λοιπόν, αποφάσισε να προσφέρει στην πόλη του όλη την περιουσία του μετά τον θάνατό του και έφτιαξε τη διαθήκη του προς αυτό το σκοπό. Ωστόσο, δεν άφησε την δωρεά στην τύχη του καθώς δήλωσε ότι μπορεί όλος αυτός ο πλούτος να χρησιμοποιηθεί μόνο για συγκεκριμένο σκοπό.

Ποιος ήταν αυτός; Η περιουσία του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον δήμο μόνο για την φροντίδα των ηλικιωμένων οι οποίοι εξακολουθούν να κατοικούν στην περιοχή.

Πώς θα αξιοποιηθούν τελικά τα χρήματά του;

Όπως αναφέρει το Manchester Evening News, τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ που αποτελούν και την περιουσία του αποβιώσαντος, θα χρησιμοποιηθούν για να ανεγερθεί ένας οίκος ευγηρίας που θα μπορεί να φιλοξενήσει 10 άτομα. Οι διαδικασίες έχουν, μάλιστα, ήδη ξεκινήσει και ο οίκος ευγηρίας θα ανοίξει τις πόρτες του πριν από το 2026.

Η δωρεά του Chaix στην πραγματικότητα σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να λαμβάνουν περαιτέρω φροντίδα καθώς μεγαλώνουν στην πόλη του χωρίς να έχουν φόβο ή άγχος ότι δε θα μπορούν να καλύψουν τα έξοδά τους. Μάλιστα, λόγω αυτής της σπουδαίας πράξης του οι ντόπιοι θέλησαν να τον τιμήσουν μετά το θάνατό του και αποφάσισαν να φτιάξουν μια προτομή του μπροστά στην είσοδος της πόλης. Αν μη τι άλλο, δεν είναι μια κληρονομιά που αφήνει εύκολα κάποιος για τέτοιο σκοπό.

Δεν είναι τελικά απλώς μια συνήθεια

Συμβαίνει σε πάρα πολλούς, ίσως και σε εσάς, να έχετε μια καρέκλα ή μια πολυθρόνα στο σπίτι την οποία φορτώνετε συνεχώς με ρούχα τα οποία δεν είναι ούτε πολύ βρώμικα για να μπουν στο πλυντήριο ούτε πολύ καθαρά για να μπουν στην ντουλάπα.

Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι αυτή η κίνηση και η συνήθεια που έχουμε μπορεί να εξηγηθεί και ψυχολογικά με τρόπους που ξεπερνούν την απλή «τεμπελιά». Όπως αποκαλύπτουν, συνδέεται με συναισθηματικές καταστάσεις, πρότυπα συμπεριφοράς και τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το χρόνο ή ακόμη και την ενέργειά μας.

Το να βάζουμε, λοιπόν, τα ρούχα σε μια καρέκλα και να μην τα τακτοποιούμε μπορεί να είναι ένας καθρέφτης του πώς αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές ευθύνες και συχνά σχετίζεται με την τάση για αναβολή. Όταν αφήνουμε τα ρούχα στην καρέκλα αντί να τα τακτοποιήσουμε, αυτό μπορεί να δείχνει την τάση μας να αναβάλλουμε εργασίες που δεν είναι επείγουσες, αλλά είναι απλές και εύκολες.

Μια «καρέκλα αναβολής»

Για πολλούς ανθρώπους, αυτή η «καρέκλα αναβολής» γίνεται ένας χώρος προσωρινής αποθήκευσης, μια κατάσταση που συχνά αποκαλύπτει μια εσωτερική αβεβαιότητα σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε με πράγματα που δεν είναι εντελώς χρήσιμα, όπως τα ρούχα που βρίσκονται πάνω στην καρέκλα.

Η συνήθεια αυτή μπορεί επίσης να προέρχεται από ψυχική ή συναισθηματική εξάντληση. Δηλαδή, όταν κάποιος είναι κουρασμένος ή έχει άγχη, ακόμα και οι πιο απλές εργασίες, όπως το να διπλώσει τα ρούχα, μπορεί να φαίνονται δύσκολες ή λιγότερο επείγουσες.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ψυχολόγοι υπογραμμίζουν ότι ο χώρος στον οποίο ζούμε μπορεί να αντανακλά την ψυχική μας κατάσταση. Για παράδειγμα, μια καρέκλα γεμάτη ρούχα μπορεί να είναι ένδειξη άγχους ή έλλειψης κινήτρων.

Κι όμως δεν γνωρίζουμε πολλά

Ένα από τα αγαπημένα καιρικά φαινόμενα του χειμώνα για πολλούς είναι η χιονόπτωση. Εκτός από χαρά και παιχνίδι, φέρνει συχνά μαζί του και προβλήματα οπότε έχει φανατικούς φίλους ή… εχθρούς.

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες πληροφορίες για το χιόνι που δεν ξέρουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Όπως οι παρακάτω…

Το φρέσκο χιόνι στο 90% του αποτελείται από αέρα.

Υπάρχουν τουλάχιστον 35 διαφορετικές μορφές των νιφάδων του χιονιού.

Η μεγαλύτερη χιονόπτωση που καταγράφηκε ποτέ ήταν στο Βουνό Shasta στην Καλιφόρνια και έφτασε τα 480 εκατοστά.

Το πώς πέφτει το χιόνι, μπορεί φυσικά να μετρηθεί και έχει αποδειχθεί από έρευνες ότι η ταχύτητα του χιονιού είναι από 1,5 – 6,5 χιλιόμετρα την ώρα.

Δεν είναι κάθε νιφάδα χιονιού μοναδική.

Υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν το χιόνι και όχι επειδή κρυώνουν. Γι αυτό το λόγο υπάρχει και όρος χιονοφοβία.

Το 80% του συνόλου των γλυκών υδάτων της γης συναντώνται με τη μορφή πάγου ή χιονιού

Τέλος, οι Εσκιμώοι χρησιμοποιούν περίπου 50 διαφορετικές λέξεις για να περιγράψουν το χιόνι, αν και πολλοί λένε ότι αυτό είναι μύθος.