Αρχική » Αρθρα του/της ssisap_admin (Σελίδα 7)
Αρχείο συντάκτη ssisap_admin
Τα «μωβ μήλα» που προκάλεσαν χαμό στα social media και η παγίδα πίσω από αυτά
Ποια είναι η εξήγηση
Viral έχουν γίνει τις τελευταίες μέρες στα κοινωνικά δίκτυα κάποια μωβ μήλα με τον κόσμο να αναζητά πού μπορεί να τα βρει και ρωτώντας ποια ποικιλία είναι.
Η αρχή έγινε με μια ανάρτηση που ανέβηκε στο Instagram από τον χρήστη Unnaturalist AI και δείχνει πολλά μοβ μήλα να αστράφτουν πάνω σε ένα ξύλο κοπής. Και φυσικά, κάποιοι δεν σκέφτηκαν ότι και μόνο το όνομα του χρήστη που τα δημοσίευσε προδίδει ότι πρόκειται για προϊόν τεχνητής νοημοσύνης και όχι αληθινά μήλα.
Η ανάρτηση του Unnatirualist AI περιγράφει τα μωβ μήλα ως «προερχόμενα» από την καναδική επαρχία του Σασκάτσουαν, όπου ευδοκιμούν στο ψυχρό κλίμα, ενώ έχουν γεύση «κανέλας και μπανάνας» και δεν ήταν λίγοι όσο το πίστεψαν.
Διάρρηξη στα γραφεία μας
Στις 16 Δεκεμβρίου κατά τις απογευματινές ώρες άγνωστος εισέβαλε στους χώρους του Μεγάρου Πειραιά προξενώντας ζημιές στις εγκαταστάσεις. Στα γραφεία του Σωματείου μας προξένησε ζημιές σε δύο πόρτες, παίρνοντας μόνο τη συσκευή της τηλεόρασης την οποία εγκατέλειψε σε άλλο γραφείο παραπλεύρως, καθώς εκεί βρήκε άλλα αντικείμενα να κλέψει μεγαλύτερης αξίας. Πάντως ανενόχλητος ήρθε και ανενόχλητος έφυγε.
Η Διοίκηση
Για ποιο λόγο επικράτησε τα κουμπιά στα ανδρικά ρούχα να είναι δεξιά ενώ στα γυναικεία αριστερά
Μπορεί να έχεις ακούσει ότι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που τα κουμπιά στα περισσότερα πουκάμισα είναι σε διαφορετική θέση αναλόγως αν είναι γυναικεία ή ανδρικά. Θυμάσαι όμως πώς προέκυψε αυτό;
Αρχικά τα κουμπιά ξεκίνησαν να εμφανίζονται τον 13ο αιώνα και μάλιστα θεωρούνταν είδος πολυτελείας. Επειδή, λοιπόν, οι άντρες ήταν οι πρώτοι που άρχιζαν να τα φοράνε, τοποθετήθηκαν στην δεξιά πλευρά αφού οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες και έχουν το αριστερό χέρι ως βοηθητικό. Όταν, όμως, ήρθε η στιγμή να τοποθετηθούν τα κουμπιά στα γυναικεία ενδύματα οι κατασκευαστές σκέφτηκαν το εξής:
Οι αριστοκράτισσες που ήταν και αυτές που είχαν την πολυτέλεια να έχουν τα ρούχα τους κουμπιά δεν ντύνονταν ποτέ μόνες τους, αλλά είχαν υπηρέτριες που τις βοηθούσαν. Με αυτή την σκέψη, λοιπόν, τα κουμπιά στα γυναικεία ενδύματα τοποθετούνταν στην αριστερή πλευρά των ρούχων. Με αυτό τον τρόπο διευκολύνονταν οι προσωπικές βοηθοί των γυναικών υψηλής κοινωνίας να τις ντύσουν και να τις ξεντύσουν.
ΑΓΣΣΕ: Να δοθούν τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους!
Η ταλαιπωρία των συνταξιούχων με τα αναδρομικά συνεχίζεται…
Μετά από 10 χρόνια δικαστικών αγώνων βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή
Η (μη) απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου για τα Δώρα της περιόδου Ιούλιος 2015-Μάιος 2016, ουσιαστικά οδηγεί τους συνταξιούχους ξανά στα πρωτοβάθμια δικαστήρια.
Αλλά και πάλι δεν έχουν όλοι οι συνταξιούχοι αυτό το νομικό δικαίωμα. Μόνο 1 στους 7 θα έχει την ευχέρεια δικαστικής διεκδίκησης, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα οικονομικά του με τα δικαστικά έξοδα κ.α. Και αυτό το δικαίωμα υπολογίζεται ότι δύνανται να ασκήσουν λιγότεροι από 370.000 συνάδερφοί μας. Οι υπόλοιποι 2,1 εκ. δικαιούχοι δεν έχουν αυτή τη νομική δυνατότητα. Προς τούτο φρόντισε η κυβέρνηση σχετικά, με διάταξη το 2020, που όρισε αναπόδραστη ημερομηνία ολίγων μηνών, μέχρι τον Ιούλιο του ίδιου έτους, εντός της οποίας υπήρχε η δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη.
Μετά από αυτή την αρνητικά, για τα Δώρα της περιόδου 2015-16, εξέλιξη καλούμε την κυβέρνηση να αποδώσει τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους.
Μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις της περιόδου 2010-19, το διαθέσιμο εισόδημά μας συνεχίζεται να συρρικνώνεται:
-Εδώ και τρία χρόνια εκατοντάδες συνάδερφοί μας δεν λαμβάνουν καμία (ονομαστική) αύξηση, με το τρικ της προσωπικής διαφοράς.
-Και οι φετινές αυξήσεις (2,4%), όπως και τα προηγούμενα χρόνια, είναι κατώτερες ακόμη και τους επίσημου πληθωρισμού (3,1% τον Ιανουάριο φέτος).
-Λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, ακόμη και μια σύνταξη των 800 ευρώ μεικτά καταβάλλει πλέον φόρο 22% σε κάθε αναπροσαρμογή.
-Οι συνταξιούχοι παραμένουν η μόνο κοινωνική ομάδα που συνεχίζει και πληρώνει διπλή φορολογία. Τόσο στις αρμόδιες ΔΟΥ όσο και μέσω της Εισφοράς «Αλληλεγγύης» Συνταξιούχων (ΕΑΣ). Με την οποία αφαιρούνται κάθε χρόνο άνω από 700 εκ. ευρώ από τους συνταξιούχους.
Μετά από 15 χρόνια οικονομικών θυσιών και 10 χρόνια δικαστικών εμπλοκών απαιτούμε την άμεση απόδοση των αναδρομικών σε όλους τους συνταξιούχους σαν ελάχιστη διορθωτική κίνηση προς του «απόμαχους» της εργασίας.
Το Γραφείο Τύπου της ΑΓΣΣΕ
Ο παράξενος λόγος που τα κράκερ έχουν τρύπες
Υπάρχει εξήγηση
Μπορεί να το έχετε παρατηρήσει ήδη, κι αν όχι θα το κάνετε τώρα.
Τα κράκερ, οποιοδήποτε σχέδιο ή μάρκα κι αν πάρετε, έχουν επάνω συνήθως τρύπες. Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό; Αυτές, λοιπόν, οι μικρές τρύπες επιτρέπουν στον ατμό να διαφύγει από τη ζύμη κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Έτσι τα κράκερ παραμένουν λεπτά και τραγανά και δεν φουσκώνουν όπως τα μπισκότα. Αφού τα πλάσουν σε λεπτό μέγεθος, στη με ένα ειδικό εργαλείο σχηματίζονται στην επιφάνειά της διάσπαρτες τρύπες, σε αριθμό και θέσεις συγκεκριμένες, ανάλογα με το μέγεθος που επιθυμεί ο κατασκευαστής να δώσει στα κράκερ.
Οι τρύπες, στην πραγματικότητα, είναι αυτές που διαφοροποιούν τα κράκερ από τα μπισκότα τα οποία πρέπει να φουσκώσουν σε αντίθεση με τα κράκερ που πρέπει να ψηθούν και να παραμείνουν λεπτά και τραγανά.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ/ Ηχώ της Μνήμης
Πόσοι και πόσοι όλα αυτά τα χρόνια δεκαετίες πολλές, εργαζόμενοι των ΕΗΣ-ΗΣΑΠ ήλθαν, δούλεψαν τα του βίου εργασιακά χρόνια και παρήλθαν. Απόμαχοι τώρα γεμάτοι με δεσμούς αναμνήσεων. Αναμνήσεις ζωντανές και κυρίαρχες. Μερικές μοιάζουν με αλυσίδες χρονικά συντριμμένες. Άλλες πάλι κείτονται κατάχαμα στο πανιόλο (κατώτερο επίπεδο) στο χώρο τον νοσταλγικό μιας ζεστής απουσίας.
Συνάδελφοι και εργασιακοί χώροι, γεγονότα και πράγματα. Βιώματα ζωής συνεχούς και επίμονης, περάσματα και προσδοκίες και ταξίδια συγκοινωνίας, τραίνα που ήρθανε και λεωφορεία των ΕΗΣ που έφυγαν.
Κι η σκέψη τους έρχεται και σωπαίνει ολόγυρα των απομάχων τ’ αυτιά. Οι απόδημες μέρες της εργασίας∙ λειτουργικά ξυπνούνε μια μια, σαν τ’ αποδημητικά πουλιά που ξανάρχονται στου καλοκαιριού τη νύκτα.
Να ‘τανε άραγε, σαν λόγος που έπεσε κάποτε σε κάποιο δρομολόγιο; Ένα χέρι που σφίξαμε γνωστού στο Τραμ, ή μια ματιά που φυτεύτηκε και ρίζωσε στη μνήμη, την έγνοια της;
Όλα τούτα ανάμεσα και παλιά μπορεί να ‘ναι βέβαια περασμένα σήμερα, μα όχι ξεχασμένα. Αλλά πιότερα ζωντανά, μιας κι η ησυχία του βίου ενεργά τα φωτίζει. Γέμισαν τότε τις μέρες μας, όλα τούτα και τα ζήσαμε και τα νοιώσαμε και τ’ αγαπήσαμε, γιατί ήταν ζωή απ’ τη ζωή μας.
Από τότε που φύγαμε, πάνε χρόνια πολλά για μας περσότερα, και για τους νέους συνταξιούχους λιγότερα.
Δεν ξαναγυρίσανε κείνα τα χρόνια της δουλειάς τ’ αγαπημένα. Ήρθαν άλλα χρόνια, άλλες αγάπες. Αποχθήσαμε τη συνήθεια ή την αρετή, ποιος ξέρει; να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε καλές μέρες εργασίας και άσχημες. Γίναμε, κριτές του εαυτού μας και των άλλων συναδέλφων, στις ιστορίες μας.
Αλλάξαμε πράγματι πνευματικά και σωματικά πολύ. Αλλάξαμε, μα το βιβλίο της εργασιακής μας ζωής το παλιό δεν απολησμονήθηκε πέρα για πέρα.
Είναι από κείνα που και σήμερα ζούνε και πάντα θα ζούνε, του χρωστάμε μέρος πολυσήμαντο από ό,τι είμαστε τώρα. Δεν είναι πεθαμένο είναι αναστημένο μέσα μας σε μια νέα ζωή που γευτήκαμε τότε που δεν είχαμε ακόμη κερδίσει την πείρα, τη σωφροσύνη και τη δύναμη, απαλλαγμένο από τις βαριές βιοτικές ανάγκες.
Κάθε μέρα της ζωής εκείνης μετεωρίζεται μέσα μας, σαν βροχή στον άνεμο, κάθε μέρα ξεκάρφωτη που δεν γίνεται να την χάσουμε πια. Πίσω από αυτή βρισκόμαστε εμείς με λαχτάρα και θέληση για ζωή. Με τα χρόνια, ο καιρός του απόμαχου πύργωσε τον αμμόλοφο της μνήμης, με στιβαρή θέληση του ή μίζερη πραγματικότητα δεν μπορεί να ξεθωριάσει.
Η μνήμη λαμπυρίζει και δεν χάθηκε, γιατί η ψυχή μας που την έπλασε, και η καρδιά μας που την στενάζει μέσα της
Η μνήμη, η ανάμνηση της εργασιακής μας ζωής, από ποια βάθη μας έρχεται;
Το είπαμε, το νοιώσαμε στα χρόνια της νιότης, μέσα στο Τραμ, την Ηλεκτρικό και τα λεωφορεία, το είπαμε μόνοι, το είπαμε μαζί με τον κόσμο που μεταφέραμε. Κ’ η μνήμη πλάτυνε και χώρεσε μέσα της ολάκερη τη στιγμή, που μπορεί να ήταν και η μεγάλη στιγμή μας. Κ’ ύστερα τότε, λησμονήθηκε. Και τώρα ξανάρθε πάλι κοντά μας κ’ ήταν τα νιάτα, κ’ ήταν κείνη η στιγμή η μοναδική που μας θύμιζε, σ’ ένα χώρο εργασίας, προσφοράς βιοαγώνα καθήκοντος κοινωνικού, χώρος απουσίας τώρα. Κι ο χρόνος ο μισός, ο ατελείωτος, μισός χαμένος στη λησμονιά, μισός ζωντανεμένος στη μνήμη. Δεν είναι πια μια μορφή της τότε καθημερινής εργασίας, είναι ένα περιστατικό, ένας πόνος μνήμης, μια ανάμνηση, μια ιστορία.
Ο καιρός πέρασε για μας, όπως περνά για όλους, πάνω στα αλαφριά του μονόξυλα κ’ οι ακροθαλασσιές σβήνουν αργά στα μάκρη της θάλασσας.
Πολλά γεγονότα και πράγματα της ακμαίας υπηρεσίας μας αρρωσταίνουν, γεμίζουν σκόνη, στα παλιά τους ράφια τ’ ανήλιαγα. Τα περασμένα σωπαίνουν.
Μα να, έρχεται κάποτε δυνατός ο πόθος των παλαιμάχων της εργασίας. Τινάζει τη σκόνη και μ’ αβέβαια δάκτυλα ξυπνάει τους κοιμισμένους μηχανισμούς με τα μάτια τα βασιλεμένα, τα μάτια της νιότης. Και τότε οι απουσίες της θύμησης ξαναζούν σε ζεστές παρουσίες.
Με τέτοιο σφριγηλό πνεύμα ζωής, προσφοράς ανεκτίμητης, όχι ζητηθείσα, αλλ’ ελευθέρως προσφερθείσα είναι γεμάτο το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με τον ακούραστο οιακοστρόφιο Ευθύμιο Ρουσιά και τον άλλο συνεργάτη Νίκο Μητροκώτσα.
Και το μεγάλο δημιούργημα του Μουσείου των Σιδηροδρόμων ΕΗΣ που η θέληση και η άοκνος προσπάθεια του Μανώλη Φωτόπουλου, έστησε υπερήφανο κόσμημα εργασίας, παρελθόντος και μέλλοντος.
Μια νέα πορεία, μια νέα πείρα. Κι όχι τόσο για να ζήσουμε κείνο που πέρασε, όσο για να ξαναζήσουμε μαζί του, έτσι δα, σαν το δένδρο που το τινάζουμε για να πέσουν οι σάπιοι καρποί και να απομείνουν απάνω του οι καρποί οι γεροδεμένοι, οι βελουδένιοι, οι στρογγυλοί, τα μήλα των εσπερίδων.
Πίσω από το Σωματείο και το Μουσείο, υπάρχουν συνάδελφοι των ΕΗΣ-ΗΣΑΠ που γερά κατέχουν την ανθρωπιά τους.
Είναι αυτοί που συναπαντήσανε τη μνήμη, που δεν την αφήσανε να πεθάνει μέσα τους και έχουν προφθάσει να σπείρουν τον σπόρο τον αγαθό. Και τα δοσήμαντα πρέπει σε δαύτους αντίστοιχα να ‘ναι. Μ’ αυτούς δεν παλιώνουν οι αναμνήσεις.
Να λοιπόν πια ανάμνηση δεν παλιώνει. Η όμορφη και γεμάτη, προσφορά ζωής και πράξης που πορεύεται από τον παλιό εργαζόμενον στον νέο με αγάπη.
Ας μη μας ξεγελούν τα φαινόμενα. Οι χωρατατζήδες περνάνε, τα εργασιακά τους σπιθοβολήματα σβήνονται, σαν τις πυγολαμπίδες, μόλις χαράξει η καινούρια ημέρα στον κήπο. Δύσκολο πολύ δύσκολο να γελάσουν με το ίδιο χωρατό, καιροί διαφορετικοί.
Η μνήμη είναι ένας καρπός με πολλά, πάρα πολλά φλούδια. Ο άνθρωπος που τη γράφει. Ο καιρός και ο τόπος. Ο άνθρωπος που τη θέτει σε ενεργειακή λειτουργία. Και παραμένουν άξιοι της μόνον εκείνοι που αληθινά μπορούν να την αντικρύσουν κατάματα, χωρίς να θέλουν τίποτε να της ζητήσουν. Τις ανάγκες τους άφησαν στην αρχή-αρχή του δρόμου.
Φαροφύλακες βρήκαν γράμμα σε μπουκάλι μετά από 132 χρόνια και το περιεχόμενο έκρυβε μια παράξενη σύμπτωση
Δεν μπορούσαν να πιστέψουν την τυχαία ανακάλυψή τους
Μια από τις πιο παράξενες και ίσως την πιο εντυπωσιακή ιστορία της ζωής τους θα έχουν να διηγούνται μηχανικοί που ανακαίνιζαν έναν ιστορικό φάρο στη Σκωτία όταν ανακάλυψαν ένα μήνυμα 132 ετών σε ένα μπουκάλι.
Αυτό δεν είναι το πιο εντυπωσιακό της ιστορίας, όμως, μιας και το περιεχόμενο του μπουκαλιού έκρυβε μια σύμπτωση και συγκεκριμένα είχε μια εκπληκτική σχέση με το δικό τους αντικείμενο εργασίας.
«Το σημείωμα ήταν απλά συγκλονιστικό και έμεινα έκπληκτος», είπε ο 36χρονος μηχανικός Ross Russell στο BBC μιλώντας για το εύρημα. Ο ίδιος και η ομάδα του ανακαίνιζαν τον φάρο Corsewall στο Kirkcolm όταν ανακάλυψαν το μπουκάλι σε μια κοιλότητα τοίχου στον φάρο, ο οποίος χτίστηκε το 1817.
«Δεν πίστευα την παράξενη σύμπτωση καθώς βρήκα το σημείωμα τη στιγμή που χειριζόμουν τον ειδικό εξοπλισμό ο οποίος… περιγραφόταν στο σημείωμα», ανέφερε ο μηχανικός Ross Russell, ο οποίος βρήκε το μπουκάλι.
Οι τεχνικοί του κτιρίου έδειξαν την επιστολή στον φαροφύλακα ο οποίος στη συνέχεια τη διάβασε φωναχτά στην ομάδα που εργαζόταν για την ανακαίνιση.
Αρχικά, τους είπε αστειευόμενος ότι η περγαμηνή ήταν ένας «χάρτης θησαυρού αλλά λίγα δευτερόλεπτα μετά και ο ίδιος σοκαρίστηκε όταν συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για ένα μήνυμα που γράφτηκε με μελάνι το 1892 από τους μηχανικούς και τους φαροφύλακες εκείνης της εποχής, σύμφωνα με τους New York Times.
Τι έγραφε το σημείωμα των 132 ετών που ανακαλύφθηκε τυχαία
Οι άνθρωποι που είχαν γράψει το σημείωμα, είχαν στην πραγματικότητα εξοπλίσει την κορυφή φάρου με έναν νέο φακό Fresnel — το ίδιο ακριβώς όργανο με το οποίο εργάζονταν οι σημερινοί συνάδελφοί τους.
Το σημείωμα, που χρονολογείται από τον Σεπτέμβριο του 1892, έγραφε: «Αυτό το φανάρι κατασκευάστηκε από τους James Wells Engineer, John Westwood Millwright, James Brodie Engineer, David Scott Labourer, της εταιρείας James Milne & Son Engineers, Milton House Works, στο Εδιμβούργο, κατά τη διάρκεια των μηνών Μάιο έως Σεπτέμβριο και ξανάναψε Πέμπτη το βράδυ της 15ης Σεπτεμβρίου του 1892.
Η ομάδα του 19ου αιώνα που έγραψε το σημείωμα εγκαθιστούσε τον ίδιο φακό στον οποίο δούλευε το σύγχρονο πλήρωμα και το οποίο βρήκε το γράμμα στο μπουκάλι.
Οι εργαζόμενοι είχαν γράψει τη συγκεκριμένη αλληλογραφία αφού τελείωσαν το μεγάλο αυτό έργο που χρειάστηκε όλο το καλοκαίρι για να ολοκληρωθεί. Έπειτα έγραψαν κάποιες οδηγίες στο χαρτί, το έκαναν ρολό και το έβαλαν σε ένα παλιό γυάλινο μπουκάλι με φελλό. Στη συνέχεια το «έχτισαν» στην κοιλότητα του τοίχου του φάρου όπου παρέμεινε ανεξερεύνητο μέχρι τις τελευταίες προσπάθειες επαναφωτισμού του φάρου.
Η απίστευτη σύμπτωση προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στην ομάδα συντήρησης του φάρου, η οποία νιώθει πλέον ότι τελικά το γράμμα προοριζόταν για αυτούς. Σαν μια επικοινωνία που ήρθε μετά από 132 χρόνια ανάμεσα σε ανθρώπους που δε ζουν πια και έκαναν την ίδια δουλειά με τους παραλήπτες.
Οι συνάδελφοι αγκάλιασαν την εκδήλωση για τα 30 χρόνια του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ”
Η Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024 ήταν μία ιδιαίτερη ημέρα για το Σωματείο μας, γιατί είχαμε τη χαρά και την τιμή να υποδεχτούμε 300 καλεσμένους, συναδέλφισσες – συναδέλφους, φίλους και συνεργάτες καθώς και παιδιά συναδέλφων που ήταν για βράβευση, όπου στις αίθουσες του Μουσείου μας και του Σωματείου μας γιορτάσαμε τα τριάντα χρόνια ανελλιπούς κυκλοφορίας της εφημερίδας μας «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» καθώς και τη βράβευση των αριστούχων μαθητών-φοιτητών, τα οποία ήταν παιδιά των συναδέλφων μας.
Την εκδήλωσή μας αυτή τίμησαν με την παρουσία τους:
Ο Διευθυντής Συντήρησης Υποδομής και Έργων της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Βασίλειος Λιάπης
Ο Διευθυντής Λειτουργίας της Γραμμής 1 της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Ηλίας Μανίκας
Ο Διευθυντής Τροχαίου Υλικού Γραμμής 1 της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε κ. Γεώργιος Γεωργίου
Η Μηχανικός της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε. κα. Βασιλική Τραυλού
Η Νομική Σύμβουλος της Διοίκησης της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε. κα. Χρύσα Γρηγοριάδου
Από τους πρώην Συμβούλους των ΗΣΑΠ – ΣΤΑ.ΣΥ:
Ο κ. Νικόλαος Αλεξαντωνάκης, Ο κ. Γιώργος Σκούρας, Ο κ. Χαράλαμπος Ζήσης, Η κα. Αγγελική Ντόλκα, Η κα. Αικατερίνη Δεμερούτη
Από την Α.Γ.Σ.Σ.Ε.
Ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Κουτσομπογεώργος
Ο Γενικός Γραμματέας κ. Αντώνιος Μπιρμπιλής
Ο Αναπληρωτής Οργανωτικός Γραμματέας κ. Βασίλειος Δαμιανός
Η Γραμματέας της Α.Γ.Σ.Σ.Ε κα. Ευαγγελία Γαϊτανίδου
Από το Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ
Ο Πρόεδρος συνάδελφος Μανώλης Φωτόπουλος
Ο Αντιπρόεδρος Ανδρέας Χαϊντιντόγλου
Από τα Σωματεία Εργαζομένων
Μας τίμησε με την παρουσία του σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ καθώς και πολλά μέλη του Προμηθευτικού Συνεταιρισμού με πρώτο τον επί πολλά χρόνια Πρόεδρο τον Κώστα Κωνσταντόπουλο.
Από τον Σύλλογο Εργαζομένων ΤΡΑΜ
Ο Ηλίας Μανιατάκης κάνοντας την αρχή συνεργασίας των εργαζομένων στις Σταθερές Συγκοινωνίες με τους συνταξιούχους του ιδίου χώρου με την ευχή αυτή η συνεργασία να ευοδωθεί και να φέρει αποτελέσματα.
Από τα Σωματεία Συνταξιούχων
Από το Σωματείο Συνταξιούχων Ο.Α.Σ.Α. και Θυγατρικών Εταιριών
Ο Πρόεδρος κ. Θεοχάρης Ταταράκης
Ο Γενικός Γραμματέας κ. Σπυρίδων Τσιόστας
Ο Ταμίας κ. Αθανάσιος Ποϊριάζης
Από τον Σύνδεσμο Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Αεροπορικών Επιχειρήσεων
Η Πρόεδρος κα. Βαλίνα Κατσιούλα
Ο Γενικός Γραμματέας κ. Γεώργιος Βενέτης
Από το Πανελλήνιο Σωματείο Συνταξιούχων ΣΤΑ.ΣΥ
Ο Πρόεδρος κ. Αθανάσιος Μάστακας
Από τους συνεργάτες του Σωματείου μας
Η Λογίστρια κα. Αλεξάνδρα Μανάσκου
Ο Δημοσιογράφος κ. Νίκος Θεοδωράκης
Ο Εκδότης κ. Διονύσιος Γαβαλάς
Χαιρέτησαν την εκδήλωσή μας:
Ο Διευθυντής Συντήρησης Υποδομών και Έργων
κ. Βασίλειος Λιάπης εκπροσωπώντας τη Διοίκηση της ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε.
Ο Πρόεδρος της Α.Γ.Σ.Σ.Ε κ. Γεώργιος Κουτσιμπογεώργος
Ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ συνάδελφος Σταμάτης Γιαννόπουλος
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΤΡΑΜ συνάδελφος Ηλίας Μανιατάκης
Ακολούθως τον λόγο πήραν ο Πρόεδρος του Σωματείου μας Ευθύμιος Ρουσιάς, ο Πρόεδρος του Μουσείου Μανώλης Φωτόπουλος και ο Δημοσιογράφος κ. Νίκος Θεοδωράκης, οι οποίοι αναφέρθηκαν για την τριαντάχρονη ιστορία της εφημερίδας μας «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» ο οποίος είναι ο συνδετικός κρίκος του Σωματείου με τα μέλη του, εκφράζοντας την ευχή «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» να συνεχίσει την πορεία του για πολλές δεκαετίες.
Η ημερομηνία του 2025 που έγινε viral στο X και ο παράξενος λόγος πίσω από αυτό
Είναι γεγονός ότι στο X, στο Tik Tok και γενικά στα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να γίνει viral οποιοσδήποτε και οτιδήποτε από εκεί που δεν το περιμένει.
Κάποιοι το επιδιώκουν, επίσης, δημοσιεύοντας διάφορα σενάρια, εικασίες ή δικές τους διαπιστώσεις που μερικές φορές έχουν εκατομμύρια προβολές και αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ημερομηνία του 2025 που έχει γίνει viral και ο λόγος πίσω από αυτό.
Τι είναι αυτό που έγινε άραγε viral από το ημερολόγιο του νέου έτους και τι ρόλο έπαιξαν οι προληπτικοί σε αυτό;
Κάποιοι χρήστες του X, λοιπόν, παρατήρησαν ότι η πρώτη ημέρα του έτους είναι η Τετάρτη. Και φυσικά μετά από αυτήν ακολουθεί η Πέμπτη και η Παρασκευή.
Συνδέουν, λοιπόν, το γεγονός ότι οι τρεις πρώτες ημέρες του έτους είναι Τετάρτη (1η), Πέμπτη (2η) και Παρασκευή (3η), με το αγγλικό «WTF» που σε ελεύθερη μετάφραση δεν είναι και το πιο ευοίωνο. Και αν μπορεί να ακούγεται ανόητο στους περισσότερους, είναι κάποιοι που όντως έχουν θορυβηθεί όντας προληπτικοί.
«Θα πρέπει να ανησυχούμε ότι το 2025 αρχίζει με ‘wtf’» γράφει ο χρήστης @wtffrio και πολύ γρήγορα η δημοσίευση έγινε viral με 11 εκατομμύρια προβολές, με αρκετούς να αντιδρούν σε αυτές τις λεπτομέρειες και να δηλώνουν λιγότερο αισιόδοξοι για τη χρονιά που έρχεται. Το σίγουρο είναι ότι οι προληπτικοί θα βρίσκουν πάντα κάποιο λόγο να ανησυχούν και πολλοί χρήστες θα έχουν πάντα καλές αφορμές να κάνουν τους άλλους viral.
Θα καθαρίσουν και θα αποκαταστήσουν τις ζημιές στο Μνημείο;
Όταν ο «Ηλεκτρικός» η Εφημερίδα μας, βρισκόταν στη διαδικασία της εκτύπωσης, συνεργεία Εργολάβων, ξήλωσαν από την οροφή του Σταθμού, όλα τα δίχτυα, έπλυναν και καθάρισαν την οροφή και τις πλαϊνές πλευρές του Σταθμού.
Περιμένουμε να δούμε εάν μετά την ολοκλήρωση καθαρισμού του Σταθμού και την αλλαγή των διχτυών ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ.
Και σε συνεργασία με τα Σωματεία των Εργαζομένων και την Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας (Α.Γ.Σ.Σ.Ε) θα πάρουμε τις όποιες Αποφάσεις μας στην περίπτωση που δεν γίνει η αποκατάσταση των ζημιών.
Οι Διοικήσεις του Μουσείου και του Σωματείου
Το Μουσείο ΗΣΑΠ
Το βιβλίο του Δ. Γεωργίου
