Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Η ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης καλούν όλους τους εργαζόµενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους στoµεγάλο εργατικό και κοινωνικό συλλαλητήριο το ΣΑΒΒΑΤΟ 5 Σεπτέµβρη 2015 στις 18.00 στο Άγαλµα του Βενιζέλου, στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και στην πορεία διαµαρτυρίας που θ’ ακολουθήσει.

Οι εργαζόµενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι της χώρας, οι νέοι και οι νέες ύστερα από πέντε χρόνια µνηµονιακών πολιτικών σκληρής λιτότητας, ωθήθηκαν να βρίσκονται µε κοµµένη την ανάσα και τα φτερά, να κοιτούν τη χώρα και την κοινωνία να εξαθλιώνονται. Μια χώρα που πρέπει να σταθεί στα πόδια της αλλά οφείλει να το κάνει µε την κοινωνία ΟΡΘΙΑ.

Συναδέλφισσες-οι

Βρισκόµαστε αντιµέτωποι µε ακόµη ένα νέο σκληρό µνηµόνιο, µε επαχθείς όρους, µε νόµους και µέτρα που δίνουν ουσιαστικά τη χαριστική βολή στην κοινωνία και στην οικονοµία, καταργώντας κάθε παροχή εργασιακής και κοινωνικής ασφάλειας. Είµαστε αντιµέτωποι µε «προτάσεις» που µετουσιώνονται σε αποφάσεις, εντείνουν την ύφεση, αυξάνουν την ανεργία η οποία βρίσκεται ήδη σε πολύ υψηλά επίπεδα, ρίχνοντας για µια ακόµη φορά στις πλάτες των µισθωτών και των συνταξιούχων δυσβάστακτα βάρη, την ώρα που η οικονοµική και πολιτική ελίτ, η οποία έµαθε να στηρίζεται στην κατασπατάληση των δηµοσίων πόρων παραµένει για πολλοστή φορά αλώβητη και κερδισµένη.

Όλα αυτά που ζητούνται να εφαρµόσει η χώρα µας, εκτός του ότι καταστρέφουν την πραγµατική της οικονοµία, η οποία µε τις τράπεζες κλειστές και µε τον έλεγχο των κεφαλαίων έχει ήδη πληγεί ανεπανόρθωτα, ρίχνουν στον Καιάδα τον κόσµο της µισθωτής εργασίας, που πίστεψε και απαίτησε µια διαφορετική οικονοµική πολιτική.

Δυστυχώς οι κυβερνητικές δεσµεύσεις, για αλλαγή του µείγµατος της οικονοµικής πολιτικής, για µέτρα δίκαια που θα επούλωναν τις πληγές των προηγούµενων µνηµονίων, έγιναν λόγια χωρίς αντίκρισµα και µάλιστα αντικαταστάθηκαν µε µια νέα επώδυνη συµφωνία, µ’ ένα νέο επαχθέστερο µνηµόνιο, το 3ο σε 5 χρόνια.

Η «ΗΓΕΜΟΝΙΑ» των αγορών και η δυσκαµψία των «ΕΤΑΙΡΩΝ» και δανειστών µας, οι ιδεοληψίες και οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, επικράτησαν και επέβαλλαν ξανά τις τιµωρητικές και εξοντωτικές πρακτικές, αποµακρύνοντας ολοένα και περισσότερο την έξοδο από την κρίση.

Για πολλοστή φορά ακούστηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ότι η ΕΘΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ και η ΣΩΤΗΡΙΑ της πατρίδας µας περνάει µέσα από την καταστροφική όπως αποδεικνύεται πολιτική των Μνηµονίων.

Είναι πλέον προφανές ότι η καταστροφική πορεία της χώρας θα συνεχιστεί και το νέο µνηµόνιο θα παράξει περισσότερη φτώχεια, υψηλότερη ανεργία, µεγαλύτερη µετανάστευση των νέων της πατρίδας µας.

Άλλωστε τα στοιχεία της έκθεσης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ που καταγράφουν την πραγµατικότητα είναι απογοητευτικά και η κατάσταση είναι δραµατική.

Ο αριθµός των ανέργων αυξήθηκε από 364 χιλιάδες το τρίτο τρίµηνο του 2008 σε 1,342 εκατ. το πρώτο τρίµηνο του 2014. Το τέταρτο τρίµηνο του 2014, οι άνεργοι ανέρχονταν σε 1,246 εκατ.

Το ποσοστό της µερικής απασχόλησης αυξήθηκε σηµαντικά από περίπου 6% επί του συνόλου της απασχόλησης το 2009 κοντά στο 10% το 2014. Το ποσοστό της µη ηθεληµένης µερικής απασχόλησης είναι εξαιρετικά υψηλό και πλησιάζει το 70% του συνόλου της µερικής απασχόλησης.

Το εργασιακό πλαίσιο άλλαξε δραµατικά. Η αποκέντρωση του επιπέδου συλλογικής διαπραγµάτευσης από τον κλάδο στην επιχείρηση, σε συνδυασµό µε την αναστολή εφαρµογής της επέκτασης των κλαδικών και των οµοιοεπαγγελµατικών ΣΣΕ, επέφερε σηµαντικές µειώσεις στις αµοιβές των εργαζοµένων. Οι νέες επιχειρησιακές ΣΣΕ προέβλεπαν στην πλειονότητά τους δραστική µείωση των αποδοχών της τάξης του 10-40% από τα επίπεδα που καθόριζαν οι κλαδικές, οι οµοιοεπαγγελµατικές ή οι παλαιότερες επιχειρησιακές συµβάσεις. Επίσης, η µείωση της αγοραστικής δύναµης του πραγµατικού κατώτατου µισθού την περίοδο 2010-2014 ήταν 24,9% και 34,5% για τους νέους κάτω των 25 ετών.

Η 6η ΠΥΣ ουσιαστικά ανέτρεψε τη δυνατότητα ελεύθερων διαπραγµατεύσεων, ενώ οδήγησε στη νοµοθετική παρέµβαση για τη διαµόρφωση του κατώτατου µισθού και τον απαράδεκτο διαχωρισµό νέων και µεγαλύτερων εργαζοµένων.

«Οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ»

Τα συνδικάτα, οι εργαζόµενοι, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι της χώρας, έχουµε µόνο µια επιλογή. Να συνεχίσουµε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να δίνουµε µάχη για την ανατροπή των Μνηµονίων, για την επαναφορά των δηµοκρατικών εργασιακών και κοινωνικών µας δικαιωµάτων, που βιαίως µας αφαίρεσαν στο όνοµα του δήθεν ανταγωνισµού και του φθηνού εργατικού κόστους. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες δίνουµε αγωνιστικό και δυναµικό παρών στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Άµεση κατάργηση του συνόλου των αντεργατικών µνηµονιακών διατάξεων που οδήγησαν στο στραγγαλισµό των συλλογικών και εργατικών µας δικαιωµάτων και εγγυήσεων.

Καµία παρέµβαση στην αποτελεσµατική άσκηση των δηµοκρατικών και κοινωνικών δικαιωµάτων, καµία παρέµβαση στο ισχύον πλαίσιο για την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και την απαγόρευση του lockout(ανταπεργία) των εργοδοτών.

Άµεση κατάργηση της εµπλοκής της κρατικής εξουσίας στον προσδιορισµό του κατώτατου µισθού και ηµεροµισθίου, ελεύθερες συλλογικές διαπραγµατεύσεις.

Αποκατάσταση της διαδικασίας, του περιεχοµένου και της καθολικότητας ισχύος του συνόλου των όρων (µισθολογικών και λοιπών) της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύµβασης Εργασίας και άµεση επαναφορά σε σταθερές βάσεις των πυλώνων του συλλογικού εργατικού δικαίου για την επεκτασιµότητα των συλλογικών συµβάσεων και τη µετενέργεια του συνόλου των όρων τους.

Επείγοντα µέτρα για την προστασία των εργαζοµένων από τις απολύσεις και προώθηση των θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας.

Αυστηρή προστασία των όρων εργασίας και της απασχόλησης ευάλωτων οµάδων (νέων, γυναικών, εργαζοµένων πλησίον της σύνταξης).

Άµεση επίλυση του προβλήµατος του Ασφαλιστικού συστήµατος, µε εφαρµογή πολιτικών δηµιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ώστε να αντιστραφεί ο λόγος ενεργών και ανέργων πολιτών. Το πρόβληµα του ασφαλιστικού δεν λύνεται µε την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά µε εισροή νέων πόρων!!! Πάταξη της µαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, της εισφοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής που µαζί µε την κακή διαχείριση των αποθεµατικών των ταµείων όχι µόνον εντείνουν το πρόβληµα του ασφαλιστικού, αλλά το καθιστούν µη βιώσιµο το ασφαλιστικό.

Αποτροπή των πολιτικών της ύφεσης, της αποβιοµηχάνισης, των ιδιωτικοποιήσεων – εκποιήσεων –τεµαχισµού των Δηµόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας και των επιχειρήσεων στρατηγικής σηµασίας.

Διατήρηση του δηµόσιου χαρακτήρα των οργανισµών και επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας και των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών.

Πάταξη της ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ και των ΚΑΡΤΕΛ.

Μείωση των τιµών κι όχι µείωση των µισθών και των συντάξεων.

Συναδέλφισσες-οι

Οι αγώνες του εργατικού κινήµατος είναι συνυφασµένοι µε το δηµόσιο γενικό συµφέρον και το καλό της εργατικής δύναµης της χώρας.

Έχουµε δώσει αγώνες από το 2010 και συνεχίζουµε να τους δίνουµε σε όλα τα µέτωπα, τονίζοντας ότι η κρίση στην Ελλάδα έχει εθνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς προεκτάσεις, ενώ παράλληλα οδηγήσαµε µε τις παρεµβάσεις µας στην εθνική, ευρωπαϊκή και διεθνή υποχρέωση λογοδοσίας.

Η ΓΣΕΕ και το εργατικό κίνηµα της χώρας δεν θα γίνουν βορά στα χέρια κανενός. Ο δρόµος του αγώνα είναι πλέον µονόδροµος.

Δίνουµε δυναµικό αγωνιστικό «παρών» γιατί:

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΕΣΟ»

ΒΑΖΟΥΜΕ ΦΡΕΝΟ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΦΤΩΧΕΙΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2015

ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 18.00

Η συμφωνία που υπέγραψε ο Τσίπραςολοκληρώνει τους πεντέμιση μήνες του αντιμνημονιακού πειράματος της «διαπραγμάτευσης» ακριβώς με τον τρόπο που αναμενόταν: την συντριπτική ήττα και παράδοση της κυβέρνησης στον τρομακτικά ισχυρότερο «αντίπαλο», αφού προηγουμένως η χώρα υπέστη τεράστια και πολυεπίπεδη ζημιά, το μέγεθος και το βάθος της οποίας θα γίνει περισσότερο κατανοητό σε προσεχή χρόνο. Και ο τελικός λογαριασμός της ζημιάς είναι σχεδόν επιθυμητός, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της απόλυτης εθνικής καταστροφής και βίωσε στιγμές που θύμιζαν έναρξη πολέμου, ενώ γιά λίγο ως βασικό σενάριο της επόμενης ημέρας αναδύθηκε η μάχη της επιβίωσης σε συνθήκες MadMax– μέγα αρνητικό κατόρθωμα σε μία χώρα που πέρσυ τέτοιο καιρό έμπαινε σε ανάπτυξη, μείωνε την ανεργία και ανακτούσε πρόσβαση στις αγορές, ένα κατόρθωμα που δεν θα μπορούσε συμβεί χωρίς την βοήθεια και τις επιλογές του ίδιου του ελληνικού λαού.

Το βασικό κέρδος από την επώδυνη διαδικασία είναι ασφαλώς η αποδόμηση του τοξικού διλήμματος «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», που αποτέλεσε το προωθητικό καύσιμο στον πρωτόγονο πολιτικό διάλογο (σε επίπεδο υψηλής πολιτικής μα και κοινωνίας) από το 2010 και μετά, το οποίο κατέρρευσε εν μία νυκτί ακριβώς επειδή ήταν πάντα ένα κάλπικο δίλημμα, μία ψευδοκατασκευή χωρίς την παραμικρή επαφή με τα πραγματικά δεδομένα στην Ελλάδα και τον κόσμο γύρω της. Οταν η πραγματικότητα συγκρούεται μετωπικά με την ψευδαίσθηση, είτε η ψευδαίσθηση διαλύεται, είτε το υποκείμενο αποδρά από την πραγματικότητα, κάτι που όμως είναι πολύ πιό δύσκολο και σπάνιο απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς, και αποτελεί «επιλογή» μόνο των βαριά ψυχωσικών, όχι των απλώς νευρωτικών (όπως π.χ. οι Ελληνες).

Ως εκ τούτου, η υπόθεση ότι μπορεί η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ (και κατ’ επέκταση στην Ε.Ε.) και να λαμβάνει χρηματοδότηση χωρίς μνημόνιο και λιτότητα, αρκεί να διαπραγματευτεί σκληρά και να είναι αποφασισμένη να απειλήσει τους δανειστές ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα, δοκιμάστηκε σε πραγματικές συνθήκες και αποδείχθηκε απόλυτα λανθασμένη, οπότε τίθεται πλέον στο αρχείο. Αφού αρχειοθετήθηκε το ψευδές δίλημμα, απομένει τώρα το επόμενο και πιό σκληρό : Ευρώπη και ευρώ vsδραχμή και περιφέρεια. Αυτό, σε αντίθεση με το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», είναι όμως ένα πραγματικό και θεμιτό ερώτημα, που έχει υπαρκτές πολιτικές, οικονομικές, γεωστρατηγικές και ταυτοτικές προεκτάσεις, και σε αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον θα κληθούμε επίσης να απαντήσουμε. Με τους τωρινούς συσχετισμούς πάντως, οι πολιτικοί και οι οπαδοί της «δραχμής και περιφέρειας» θα αναγκαστούν να καταφύγουν σε μία πολύ πιό ακραία, επιθετική και διχαστική ρητορική, συμβατή με τους σχηματισμούς που θα την αγκαλιάσουν που οπωσδήποτε θα βρει αρκετούς συνοδοιπόρους στην Ελλάδα του σήμερα, μα συγχρόνως θα αποξενώσει τους πολύ περισσότερους που ψήφισαν «όχι» ή ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνοντας απλώς μαζί με το κυρίαρχο ρεύμα, χωρίς να αμφισβητούν σοβαρά την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη ή να επιθυμούν περαιτέρω περιπέτειες στο άγνωστο μετά από μία εξουθενωτική εξαετία. Η σταθερή προτίμηση της μεγάλης μάζας στο ευρώ και η επιθυμία της γιά συμφωνία με τους Ευρωπαίους, όπως αποτυπώθηκε σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ακόμα και μετά το μπαϊράκι του «οχι» που οι περισσότεροι θεώρησαν ότι δεν θα έχει επιπτώσεις, προς το παρόν δείχνει ότι η δραχμή μέσα σε ένα περιβάλλον μπολιβαριανό ή ισραηλίτικου κιμπούτς υπό πολιορκία δεν προσελκύει παρά ένα μικρό ποσοστό Ελλήνων και δεν είναι καθόλου το μοντέλο γιά χάρη του οποίου ο μέσος ψηφοφόρος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Μερικά ακόμα παραμύθια που γκρεμίστηκαν με πάταγο:

α)Οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν, αν απειλήσουμε πειστικά θα κάνουν πίσω. Δημοφιλέστατος αντιμνημονιακός μύθος, που ταυτίστηκε ιδιαίτερα με τις θεωρίες που ανέπτυξε ο Βαρουφάκης στην αρθρογραφία του στο Protagon, ο οποίος μύθος παρ΄ότι σε αρκετούς φαινόταν στρατηγικά απλοϊκός, πολιτικά αδιανόητος και οικονομικά σαθρός, δοκιμάστηκε στην πράξη και όπως ήταν φυσικό συνετρίβη. Οι Ευρωπαίοι, και ιδίως οι Γερμανοί, έγινε παραπάνω από σαφές ότι όχι μόνο δεν μπλοφάρουν, αλλά ότι δεν έχουν και κανένα λόγο να το κάνουν, από την στιγμή που ο συσχετισμός δυνάμεων είναι τέτοιος που δεν έχουν να χάσουν σχεδόν τίποτα, ενώ η Ελλάδα ρισκάρει να καταστραφεί. Αυτό είναι πολύ καλό ότι ξεκαθαρίστηκε πέραν πάσης αμφισβήτησης και θα αλλάξει οπωσδήποτε τον εν πολλοίς φαντασιακό τρόπο που σχεδιάζεται η πολιτική στη μνημονιακή Ελλάδα.

β)Οι αγορές θα καταρρεύσουν, το ευρώ θα διαλυθεί, οι χώρες του Νότου θα ακολουθήσουν αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει. Και όμως, η Ελλάδα χρεοκόπησε και έφτασε ένα εκατοστό από την έξοδο από το ευρώ, και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έμεινε σχεδόν ατάραχο, ενώ η ΕΚΤ δεν χρειάστηκε καν να σκεφτεί να παρέμβει. Η πλήρης και ολοκληρωτική ψευδαίσθηση δύναμης του αντιμνημονιακού στρατοπέδου στραπατσαρίστηκε αγρίως και σε αυτό το πεδίο, αποδεικνύοντας γιά πολλοστή φορά πως οι βαρετοί και ορθολογιστές Ευρωπαίοι από το 2011 και μετά φρόντισαν και έκαναν τα κουμάντα τους με την μεθοδικότητα και τους χαμηλούς τόνους που τους διακρίνουν, ενόσω οι Ελληνες μεθούσαν με το αντιμνημονιακό κρασί και τις φωνές που τους έλεγαν πως αν συνειδητοποιήσουν την δύναμη τους και πατήσουν πόδι, ως δια μαγείας ο κόσμος θα υποταχθεί στο θέλημα τους «γιά να μην πάθει χειρότερα». Οταν οι Ευρωπαίοι φάνηκε πως είναι απολύτως έτοιμοι να αναμετρηθούν με την όποια πραγματικότητα τους επιφύλασσε η ελληνική έξοδος προκειμένου να προστατέψουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως χτισμένο με κόπους γενεών κοινό οικοδόμημα, οι θεωρίες περί των τρισ. που θα χάσουν και δεν θα τολμήσουν έγιναν χαρτοπόλεμος και τις πήρε ο αέρας και κανείς δεν ξανάκουσε ποτέ γιά αυτές.

γ)Η Ελλάδα έχει και άλλες εναλλακτικές. Ενας επίμονος μύθος που στοιχειώνει την αντιμνημονιακή αφήγηση από τα χρόνια του ΓΑΠ και που, όπως ήταν απόλυτα αναμενόμενο, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη ήδη από τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Πολύ απλά, καμμία χώρα εκτός Ευρώπης δεν έχει είτε την οικονομική δυνατότητα να παράσχει τα τεράστια κεφάλαια που χρειάζεται το είδος της Ελλάδας που οραματίζεται η ελληνική αριστερά, είτε το παραμικρό ενδιαφέρον ή συμφέρον να μπει σε οικονομικοπολιτικό ανταγωνισμό με την Ευρωζώνη γιά χάρη της Ελλάδα, είτε την τεχνική/καταστατική δυνατότητα να δανείζει με φτηνότερα επιτόκια από τα ευρωπαϊκά μία χρεοκοπημένη χώρα η οποία, σε αυτό το σενάριο, θα είχε μόλις «πιστολιάσει» επιπλέον το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και ολόκληρη την Ευρωζώνη. Όλοι το κατάλαβαν: κανείς, εκτός από τη μισητή Μέρκελ και τα τσιράκια της, δεν έχει τα λεφτά ή το έννομο συμφέρον να μας χρηματοδοτήσει προκειμένου να διατηρήσουμε έστω και ένα μέρος από το προηγούμενο βιοτικό μας επίπεδο, με το ελληνικό κράτος σε σχετικά κανονική λειτουργία. Απολύτως κανείς.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ήταν η πρώτη αμιγής αντιμνημονιακή κυβέρνηση, αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από άμεμπτους αγωνιστές του «ηρωϊκού αφηγήματος» – κινηματικούς αριστερούς, βετεράνους συνδικαλιστές του δημοσίου, μαχητικούς κομμουνιστές και ακροδεξιούς συνομωσιολόγους εθνικιστές. Απαντες διαπίστωσαν ότι όσο κι αν φωνάζεις, όσο κι αν τσαμπουκαλεύεσαι, όσο κι αν καλλιεργείς το μίσος κατά του νεοφιλελευθερισμού, των Ευρωπαίων ή αυτού του κόσμου, το μεγάλο ζήτημα είναι αν είσαι πραγματικά ανεξάρτητος και βιώσιμος οικονομικά, ώστε να μην χρειάζεται διαρκώς να ζητιανεύεις προκειμένου να επιβιώσεις. Από την στιγμή που ΔΕΝ διαθέτεις πραγματική απάντηση στο οικονομικό ζήτημα και ΔΕΝ μπορείς να εγγυηθείς μισθούς-συντάξεις-τρόφιμα-καύσιμα-δημόσια υγεία-αστυνόμευση-εθνική ασφάλεια στον πληθυσμό χωρίς τα λεφτά των ξένων, όσο και να φωνάξεις, όσο κι αν χτυπηθείς, η εξαρτητική σου σχέση είναι αυτή που καθορίζει τις πραγματικές σου δυνατότητες και απολύτως τίποτα άλλο. Η μετατροπή του Τσίπρα και της κυβέρνησης σε «προδότες» επειδή επέλεξαν το προφανές όταν έγινε σαφές πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή δείχνει απλώς τον βαθμό ανωριμότητας ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και το πόσο βαθιά έχει ενσταλαχθεί η αντιμνημονιακή παραμυθία, ασφαλώς με τεράστια ευθύνη και του ίδιου του Τσίπρα που τώρα αναγκάζεται, κατά πλήρη ιστορική ειρωνία που, ξανά, να την υποστεί και να την λουστεί.

Το σημείο καμπής ήταν, ασφαλώς, οι τράπεζες. Το πλάνο του Βαρουφάκη, που ως το δημοψήφισμα ακολουθούσε πιστά ο Τσίπρας, έγινε σκόνη όταν έγινε σαφές ότι όχι απλώς τα ΑΤΜ αύριο-μεθαύριο θα στέρευαν εντελώς από ρευστό, αλλά κι ότι οσονούπω ο Ντράγκι θα διέκοπτε τον ELA, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μπει σε μία φάση άγνωστης διάρκειας χωρίς τράπεζες, χωρίς καθόλου πραγματικό χρήμα και σχεδόν καθόλου συναλλαγματικά αποθέματα εστω και γιά τα ελάχιστα χρειώδη. Ο Τσίπρας κατάλαβε τότε πως η χώρα θα ήταν πλέον όχι απλώς μη κυβερνήσιμη, αλλά μη-χώρα με την τυπική έννοια – κανείς πιά δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί τίποτα σε κανένα, και η ίδια η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν πιθανώς είτε να επιβάλλει κάποιο είδος δικτατορίας, είτε να ανατραπεί από κάποιο είδος δικτατορίας. Ξανά, όλα αυτά ήταν πράγματα που από τους «κινδυνολόγους» και «καταστροφολόγους» είχαν επακριβώς περιγραφεί και προβλεφθεί, μα ο Τσίπρας τα είδε μπροστά του έκπληκτος μόλις τα τελευταία 24ωρα. Τουλάχιστον έκανε την σωστή επιλογή, κάτι που γιά μερικούς δεν ήταν απολύτως αυτονόητο.

Ως προς τους Ευρωπαίους:Παρ΄ότι σκληροί και εντελώς μονοδιάστατοι, από στρατηγική άποψη έφτασαν πιά να πρέπει να λύσουν το πρόβλημα μίας κανονικής επίθεσης εναντίον του ευρωπαϊκού πολιτικού-οικονομικού οικοδομήματος από μία κυβέρνηση που στη διάρκεια της «διαπραγμάτευσης» φαινόταν να κοροϊδεύει ξεδιάντροπα κάθε ευρωπαϊκό πρόσωπο και θεσμό, να απαξιώνει ακατάπαυστα το σύνολο των ευρωπαϊκών πολιτικών και εφαρμοσμένων λύσεων, να απειλεί ευθέως εταίρους αλλά και κοινωνίες, να παίζει εξαιρετικά ύποπτα γεωπολιτικά παιχνίδια, και να δείχνει διαρκώς πως έχει κάποια κρυφή ατζέντα, ενώ συγχρόνως τα μάτια όλου του κόσμου ήταν στραμμένα πάνω στην Ευρωπαϊκή Ενωση που προσπαθούσε να βγει μία λύση γιά αυτό το πρωτόγνωρο πρόβλημα μίας ευρωπαϊκής χώρας που προσπαθεί να αποσπάσει χρήματα εκβιαστικά παίζοντας εντελώς έξω από τους κοινούς κανόνες. Αυτή η πιλογή είναι απολύτως φανερό ότι υπήρξε καταστροφική. Οταν ένα απλό οικονομικό ή δημοσιονομικό ζήτημα μετατρέπεται σε ευθεία απειλή γιά το σύστημα, και μάλιστα με μείζον γεωστρατηγικό διακύβευμα, δυστυχώς είθισται οι νικητές να επιβάλλουν ολοκληρωτικά, παραδειγματικά και απόλυτα τις θέσεις τους, ώστε να σιγουρέψουν πως δεν θα έχουν ξανά τα ίδια (από τους ίδιους ή άλλους) γιά ένα αρκετά μεγάλο διάστημα. Εκείνοι που αποφάσισαν να μετατρέψουν τη διαπραγμάτευση σε πόλεμο κόσμων και ιδεών έπρεπε να το γνωρίζουν αυτό πριν κινήσουν γιά το μέτωπο. Το νέο υπερ-μνημόνιο είναι εξαιρετικά σκληρό.

Κάτι τελευταίο, που θα βρούμε μπροστά μας θέλοντας και μη: είναι πιά σαφές ότι ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας στην Ελλάδα εμφορείται από αντιευρωπαϊκά αισθήματα και τείνει να πιστεύει πως η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση λειτουργεί ως βαρίδι, που δεν επιτρέπει στη χώρα να αγγίξει την πλήρη δυναμική της, την οποία θα προσέγγιζε αν αφηνόταν να κινηθεί «ανεξάρτητη και μόνη» στην διεθνή σκηνή. Πρόκειται γιά μία επίσης μυθική κατασκευή, δυνητικά πολύ επικίνδυνη, που εδράζεται εν μέρει σε μία τελείως ανορθολογική και αστήρικτη θεώρηση των πραγματικών δυνατοτήτων της Ελλάδας, και εν μέρει σε μία ογκώδη άγνοια της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους, ακόμα και των όσων συνέβησαν 15-20 χρόνια πριν, που απαγορεύει στους περισσότερους να διαμορφώσουν έστω μία ελάχιστα αξιόπιστη άποψη πάνω στο ζήτημα. Αυτή η θεώρηση αντιμετωπίζει την συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη ως κάτι που με κάποιο ακαθόριστο τρόπο επιβλήθηκε εκ των άνω, ένα είδος παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας που συμφωνήθηκε σχεδόν δολίως από «συμφέροντα» και που δεν έχει προσφέρει τίποτα στην Ελλάδα, αντιθέτως της έχει στερήσει την ανάπτυξη της που, χωρίς την Ε.Ε. και με την δραχμή, θα ήταν ασφαλώς συνεχής και απρόσκοπτη, «όπως στις δεκαετίες του 60 και του 70». Το έντονα συνομωσιολογικό στοιχείο και η εντελώς διαστρεβλωμένη εκδοχή της Ιστορίας είναι πασιφανή, ενώ απουσιάζει εντελώς η αίσθηση του μεγάλου εθνικού επιτεύγματος που η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στο ευρώ εξακολουθεί να σημαίνει γιά πάρα πολλούς από τους άνω των 40 που πρόλαβαν την Ελλάδα των υποτιμήσεων, του πληθωρισμού και των πραξικοπημάτων, ή τουλάχιστον πρόλαβαν να ενημερωθούν επαρκώς γιά αυτήν.

Στο σύγχρονο δραχμικό αφήγημα, που ενσωματώνει τον παλιότερο πρωτόγονο αντιδυτικισμό και αντιελιτισμό της εγχώριας αριστεράς μα και της ακροδεξιάς, αλλά και παλαιότατες ιδρυτικές μνήμες του νέου ελληνισμού, οι Ευρωπαίοι γίνονται οι νέοι Αμερικανοί, οι απαραίτητοι «κακοί ξένοι» (δυτικοί πάντα) που μονίμως ευθύνονται γιά όλα τα δεινά των Ελλήνων και προσπαθούν να αλλάξουν «τον τρόπο μας και την ψυχή μας», οι οποίοι πρέπει επιτέλους να «μας αφήσουν μόνους να βρούμε τον δρόμο μας», αναπαράγοντας επιπλέον κατά γράμμα την κλασική εφηβική εξέγερση κατά της εξουσίας των ενηλίκων, που ως συνήθως έχει πάρα πολλά «όχι» μα κανένα συγκεκριμένο «ναι», αφού η κατάφαση, η σύνθεση και η δημιουργία αποτελούν χαρακτηριστικά της ενήλικης ζωής, που στην Ελλάδα δυστυχώς ποτέ δεν έρχεται. Πρόκειται ασφαλώς γιά σημαντική ιδεολογική και εννοιολογική οπισθοδρόμηση, που αναμασά τα πιό στείρα και συντηρητικά στερεότυπα! Η απομάκρυνση, λοιπόν, από την Ευρώπη και το πολιτιστικό της πρότυπο αναγκαστικά οδηγεί τους νέους σε μία «συντηρητική ριζοσπαστικοποίηση», που όχι μόνο τροφοδοτεί με ψήφους τους πούρους φασίστες και τους δογματικούς αριστερούς, μα δείχνει να βάζει τις βάσεις μίας προσεχούς κοινωνίας πολύ λιγότερο ανεκτικής και δημοκρατικής η οποία θα γίνεται κατανοητή ως «περισσότερο ελληνική», και πολύ σωστά. Αυτό που ίσως λειτουργήσει σαν αντίβαρο σε αυτό το αφήγημα είναι ότι αφ’ ενός δεν εξυπηρετεί τον πολύ κυνικό υλισμό των σημερινών Ελλήνων, αφ΄ετέρου δεν ενέχει κάποιο θετικό όραμα που όλοι, ακόμα και οι Ελληνες, χρειάζονται γιά να στοιχηθούν πίσω του και να προχωρήσουν συνειδητά σε μία επόμενη ιστορική φάση. Μα ούτε και το μνημόνιο έχει. Για αυτή τη γενιά, πιθανώς ούτε και η Ευρώπη.

Ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων του δημοψηφίσματος. Με ενσωματωμένο λοιπόν το 100% των εκλογικών τμημάτων της επικράτειας, το ΟΧΙ συγκέντρωσε ποσοστό 61,31% και 3.558.450 σταυρούς, ενώ το ΝΑΙ 38,69% και 2.245.537 σταυρούς. Η συμμετοχή έφτασε το 62,50% και η αποχή στο 37,50%.

Ψήφισαν 6.161.140 πολίτες. Βρέθηκαν 5.803.987 έγκυρα ψηφοδέλτια (ποσοστό 94,20%), 310.812 άκυρα (ποσοστό 5,04%) και 46.341 λευκά ψηφοδέλτια (ποσοστό 0,75%).

Tο «όχι» έλαβε τα μεγαλύτερα ποσοστά (και κατ’ επέκταση το «ναι» είχε τις χαμηλότερες επιδόσεις) στον Νομό Χανίων (73,77%) , στη β’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά (72,51%), στους νομούς Κέρκυρας (71,25%), Ηρακλείου (70,82%), Σάμου (70,31%), Αχαΐας (68,44%), Ξάνθης (67,89%), Εύβοιας (67,60%), Βοιωτίας (67,43%) και Ζακύνθου (67,31%).

Αντίστοιχα, το «ναι» εμφανίζει τα υψηλότερα ποσοστά (άρα το «όχι» εδώ έχει τα χαμηλότερα) σε Λακωνία (48,83%), Καστοριά (47,64%), Α’ Αθηνών (46,79%), Σέρρες (46,26%), Χίο (46,16%), Γρεβενά (45,69%), Έβρο (45,36%), Ευρυτανία (44,11%), Αρκαδία (43,57%) και Μεσσηνία (43,16%).

Όλες οι περιφέρειες είναι… πορτοκαλί

Πορτοκαλί βάφτηκε ο χάρτης της Ελλάδας, καθώς το «όχι» επικράτησε και στις 13 περιφέρειες της χώρας.

Αναλυτικά τα αποτελέσματα στις περιφέρειες είναι τα ακόλουθα:

Περιφέρεια                             ΟΧΙ         ΝΑΙ

Αν. Μακεδονίας – Θράκης    60,42%   39,58%

Αττικής                                 59,68%   40,32%

Βορείου Αιγαίου                   61,30%   38,70%

Δυτικής Ελλάδας                  64,76%    35,24%

Δυτικής Μακεδονίας            60,17%    39,83%

Ηπείρου                                59,18%    40,82%

Θεσσαλίας                            62,29%    37,71%

Ιονίων Νήσων                       67,73%    32,27%

Κεντρικής Μακεδονίας         59,91%    40,09%

Κρήτης                                  69,87%    30,13%

Νοτίου Αιγαίου                    63,95%    36,05%

Πελοποννήσου                     57,34%    42,66%

Στερεάς Ελλάδας                 64,27%   35,73%

• Πηγή: http://www.efsyn.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                             Πειραιάς 3 Ιουλίου 2015

Είναι γεγονός ότι η πατρίδα μας σήμερα ζει μια παρατεταμένη κρίση και σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές που ζούμε χρειάζεται όλοι οι Έλληνες να μείνουμε ενωμένοι. Είμαστε όλοι κάτοικοι της ιδίας χώρας με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις και για να ξεπεράσουμε την κρίση χρειάζεται να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας και να βαδίσουμε προς το δημοψήφισμα την ερχόμενη Κυριακή σαν υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας με νηφαλιότητα, αναλογιζόμενοι την επόμενη ημέρα. Είναι ώρα να χαμηλώσουμε όλοι τους τόνους καθώς τα πνεύματα είναι πολύ οξυμένα και ο διχασμός καιροφυλαχτεί με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας.

Με εντολή Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                                               Ο Γεν. Γραμματέας

                   Ευθύμιος Ρουσιάς                                                     Νικόλαος Μητροκώτσας

Με την απόφαση του πρωθυπουργού την Κυριακή 5-7-2015 καλούμαστε να ψηφίσουμε εάν δεχόμαστε την πρόταση των δανειστών ή την πρόταση της κυβέρνησης. Από κάποιους τίθεται το ερώτημα αν τα συνδικάτα πρέπει να πάρουν θέση καθώς και σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν.

Για μας τα ερωτήματα αυτά δεν υπάρχουν. Θεωρούμε αυτονόητη την υποχρέωση των συνδικάτων να μεταφέρουν τη θέση τους στους συναδέλφους.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟγια εμάς είναι ότι δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τις θέσεις, απόψεις και προτάσεις που κινούνται με τις εντολές των δανειστών της χώρας.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟγια εμάς είναι ότι σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται τη στήριξη του λαού πέρα και έξω απ’ τις πολιτικές μας αντιθέσεις.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟγια εμάς είναι ότι στις δύσκολες στιγμές της χώρας μας, ως Έλληνες υποχρεούμαστε να είμαστε ενωμένοι χωρίς διλήμματα,  χωρίς αναστολές, χωρίς ανίερες συμμαχίες που προέρχονται από ξένα κέντρα αποφάσεων.

Τα πέντε τελευταία καταστροφικά χρόνια της εφαρμογής των μνημονίων, μας έδειξαν καθαρά ότι τέλος δεν υπάρχει. Δεν μπορεί κανένας μας να ξεχνά τις θέσεις και τις απόψεις προηγούμενων κυβερνήσεων, τις ψεύτικες υποσχέσεις ότι με βάση το πρόγραμμα, σε δύο χρόνια , κατόπιν σε τρία χρόνια ότι ο ελληνικός λαός θα έβγαινε από τα μνημόνια.

ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΨΕΜΑΤΑ – ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΞΟΥΝ

      –     Κάθε χρόνο η ύφεση αντί να μειώνεται, μήνα με το μήνα αυξάνεται.

– Το χρέος της χώρας μας αντί να μειώνεται, συνεχώς αυξάνεται.

–  Η οικονομική ανάπτυξη που μας υποσχέθηκαν,  δεν φάνηκε ποτέ.

–     18.000 Έλληνες βρέθηκαν στο δρόμο και καταγράφονται ως άστεγοι.

–  100.000 συμπολίτες μας απειλούνται με έξωση

–   1.500.000 επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι.

–   Τα εργασιακά δικαιώματα εξαφανίστηκαν. ΣΣΕ καταργήθηκαν. Καθόρισαν  νέους μισθούς, στα όρια της πείνας και της εξαθλίωσης. Ρατσιστικά διαχώρισαν νέους και παλαιούς εργαζόμενους. Δημιούργησαν υποτιθέμενα προγράμματα κατάρτισης, με τα ιδιωτικά ΚΕΚ να θησαυρίζουν σε βάρος των εκπαιδευόμενων. Ταυτόχρονα δημιούργησαν στρατιές μαθητευόμενων εργαζόμενων μέσω προγραμμάτων voucher.

–   Κινεζοποίησαν και βουλγαροποίησαν τους μισθούς των εργαζομένων, οδηγώντας το λαό στη φτωχοποίηση, υποσχόμενοι ότι θα ’ρθει η ανάπτυξη.

ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και σήμερα, χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται το δράμα αυτού του λαού, συνεχίζουν να προτείνουν ακόμα σκληρότερα μέτρα.

–  Θέλουν να δημιουργήσουν ειδική εργασιακή και οικονομική ζώνη για τους Έλληνες εργαζόμενους.

–  Θέλουν  την παραπέρα συρρίκνωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

–  Θέλουν την απελευθέρωση των απολύσεων, καθώς και το δικαίωμα του εργοδότη σε ανταπεργία (λοκ άουτ).

–   Θέλουν τη μείωση των συντάξεων με στόχο τα 350€ μηνιαίως. Την παραπέρα μείωση των μισθών. Την κατάργηση των ΒΑΕ. Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους.

Σήμερα διλήμματα δεν υπάρχουν. Όλοι είμαστε γνώστες της πολιτικής που εφαρμόστηκε στις πλάτες των εργαζομένων, στις πλάτες των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων του ελληνικού λαού.

Κανείς εργαζόμενος, συνταξιούχος, άνεργος, νέος, δεν πρέπει να δώσει με την ψήφο του δικαίωμα συνέχισης αυτής της πολιτικής με ταυτόχρονη απαλλαγή των ευθυνών, για όσους με τις επιλογές τους, οδήγησαν τη χώρα και το λαό στη σημερινή κατάσταση.

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΤΟ «ΝΑΙ» ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ !

Προσπαθούν με βρώμικα μέσα να σπείρουν το φόβο και τον πανικό στο λαό.

Κανείς δεν πρέπει να υποκύψει. Ο φόβος θα πρέπει να είναι στους δανειστές, στο ένοχο πολιτικό κατεστημένο που τρέμουν στην ελεύθερη έκφραση του ελληνικού λαού.

Προσπαθούν να θέσουν διλήμματα για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας για το ευρώ και τη δραχμή, χωρίζοντας τους Έλληνες σε Ευρωπαϊστές και μη. Πραγματοποιούν συγκεντρώσεις με την πλειοψηφία των συμμετεχόντων να διαδηλώνουν για πρώτη φορά στη ζωή τους μακριά και έξω, όπως πάντα, από τα εργασιακά προβλήματα.

Με την αταλάντευτη και μοναδική αυτή θέση μας, ενημερώνουμε και προειδοποιούμε και την κυβέρνηση, ότι οι εργαζόμενοι περιμένουν την υλοποίηση του προγράμματός της για ένα νέο εργασιακό πλαίσιο που θα δίνει ελπίδα και προοπτική.

Kα λ ο ύ μ α σ τ ε να κλείσουμε τα αυτιά μας στους εκφοβισμούς, στους εκβιασμούς, στα ψέματα και στην προπαγάνδα  υπέρ του «ΝΑΙ» των χρεοκοπημένων καναλιών, των ΜΜΕ που μόνο στόχο έχουν να υπερασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα και  «δικαιώματα»!

Το «ΝΑΙ» δεν σημαίνει «ΝΑΙ» στην Ευρώπη, άλλα «ΝΑΙ» στα μνημόνια, την υποτέλεια, την υποδούλωση, την εκχώρηση της δημοκρατίας και σε νέα μέτρα.

Η χώρα μας είναι στην Ευρώπη και αυτό δεν αλλάζει. Διεκδικούμε όμως να μας συμπεριφέρονται ως Ευρωπαίους πολίτες. Το ευρώ είναι το νόμισμα της Ευρώπης και κανείς δεν μπορεί να το συνδέει με τις διεκδικήσεις ενός λαού που με τις λάθος πολιτικές των δανειστών τον οδηγούν σε μόνιμη εξαθλίωση.

Το «ΟΧΙ» σημαίνει «ΟΧΙ» σε αντιδημοκρατικές πρακτικές, εκβιασμούς και τελεσίγραφα, καθώς και «ΟΧΙ» στην ασφυξία των εργαζομένων, «ΟΧΙ» στην οικονομική και κοινωνική υποταγή.

Το «ΟΧΙ» ενισχύουμε τη θέση της Χώρας στις διαπραγματεύσεις. 

                  ΜΕ  ΤΟ «Ο Χ Ι»  ΔΕΝ  ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ  ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ  ΣΟΪΜΠΛΕ

                                     ΚΑΙ  ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ

                            ΚΙ  ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ!

                 ΜΕ ΤΟ «Ο Χ Ι» ΤΙΜΩΡΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ               

                                 ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

                                                     Η  ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ «Ο Χ Ι»

                                 ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

                     ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΟΥΣ

Μια πολύ όμορφη συνάντηση είχαμε χθες με τα παιδιά από το γυμνάσιο Σμίνθης που ήρθαν εκδρομή στην Αθήνα. Ξαναγήθηκαν καταρχήν στο Μουσείο Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου…

Ο Πέτρος ανέλαβε την ξενάγηση τους η οποία έγινε με έναν ξεχωριστό τρόπο, έτσι που πραγματικά άρεσαν στα παιδιά και τους καθήλωσαν. Το έβλεπες στα χαμογελαστά προσωπάκια τους…

Στο τέλος όλοι όσοι ήταν παρόντες από τη μεριά του Σωματείου μας, φωτογραφήθηκαν μαζί με το παιδιά του γυμνασίου Σμίνθης και τους δασκάλους τους, σε μια αναμνηστική φωτογραφία

Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ δεδομένης της άσχημης οικονομικής κατάστασης και των πιθανών δυσμενών προοπτικών για νέες μειώσεις των ήδη πενιχρών συντάξεών μας μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις που μας επέβαλαν οι κυβερνώντες τα τελευταία πέντε χρόνια, σκεπτόμενο πατριωτικά και όχι πολιτικά απεφάσισε να αντιδράσει.

Έτσι σε έκτακτη συνεδρίασή του το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας στις 28 Απριλίου πήρε ομόφωνη απόφαση και έστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό της χώρας μας στην οποία αναφέρουμε τα εξής:

Κύριε Πρωθυπουργέ, οι συνταξιούχοι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ θέλοντας να συμμετάσχουν στις προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα για τη σωτηρία της χώρας, καταθέτουν τα αποθεματικά του Σωματείου τους που είναι της τάξεως των 100.000 ευρώ και τα οποία σήμερα είναι κατατεθειμένα σε ιδιωτική τράπεζα, στην Τράπεζα της Ελλάδος σύμφωνα με τις προοπτικές της μεταφοράς χρημάτων στην Τράπεζα της Ελλάδος, των δήμων και των περιφερειών της χώρας. Με την ελπίδα ότι όλοι αυτοί που ενήργησαν για να φτάσει η πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού να αφυπνιστούν και να πράξουν ό,τι πρέπει.

Με εντολή Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                                              Ο Γεν. Γραμματέας

Ευθύμιος Ρουσιάς                                                    Νικόλαος Μητροκώτσας

Αυτή είναι η αφίσα της φετινή πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης στην Αθήνα κι ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε της διακήρυξη για τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά…

Παλεύουμε και απεργούμε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, για να διασφαλίσουμε και να κερδίσουμε ξανά τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα.
Για τους Έλληνες εργαζόμενους η Πρωτομαγιά αποτελούσε και αποτελεί σταθμό και αφετηρία μνήμης, τιμής και αγώνα για τα βασικά και θεμελιώδη εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των δυνάμεων της εργασίας, των συνταξιούχων, των ανέργων που τα τελευταία χρόνια της κρίσης και των μνημονίων  δοκιμάζονται σκληρά και βάναυσα.
Οι προκλήσεις και τα προβλήματα είναι τεράστια γι’ αυτό  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ  επιβάλλεται να δώσουμε αγωνιστικό-απεργιακό παρόν στο κάλεσμα των συνδικάτων την Παρασκευή 1η Μάη.

Διοικητικό Συμβούλιο

Πρόεδρος:                     Ευθύμιος Ρουσιάς

Αντιπρόεδρος:              Δημήτριος Γεωργίου

Γεν. Γραμματέας:          Νικόλαος Μητροκώτσας

Αναπλ. Γραμματέας:    Νικόλαος Κουτσονικόλας

Ταμίας:                            εώργιος Αναγνωστόπουλος

Αναπλ. Ταμίας:             Ιωάννης Χειμώνας

Έφορος:                        Φωτεινή Κουλοβασιλοπούλου

Μέλη:                             Γεώργιος Αρβανίτης, Ιωάννης Ζαχαρής,

                                        Λάμπρος Ντρης, Αναστάσιος Μπασιάς

Ελεγκτική Επιτροπή

Πρόεδρος:       Ευάγγελος Χειμώνας

Γραμματέας:    Μιχάλης Μαντάς

Μέλη:               Πέτρος Βαλιάνος, Κατερίνα Γερεντέ, Αντώνιος Γεωργιλάς

Εκπρόσωποι για το Συνέδριο της

Ανωτάτης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας (Α.Γ.Σ.Σ.Ε)

Ευθύμιος Ρουσιάς

Δημήτριος Γεωργίου

Ιωάννης Ζαχαρής

Ηλίας Μπονάρος