Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Γιατί χρησιμοποιούσαν την αγαπημένη συνήθεια της γιαγιάς – Τι θέλανε να πετύχουν με αυτόν τον τρόπο

‘Οσο παράξενο κι αν ακούγεται το πλέξιμο, η αγαπημένη συνήθεια κάθε γιαγιάς αλλά και το σημερινό trend που διώχνει το στρες και το άγχος μακριά, κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε από τους κατασκόπους για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Είναι γνωστό ότι η κατασκοπεία εγκυμονεί σημαντικούς -και συχνά θανατηφόρους- κινδύνους. Μόνο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 235 κατάσκοποι των Συμμάχων συνελήφθησαν από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των αποστολών τους. Ό,τι κι αν χρειαζόταν, λοιπόν, για την προστασία της ταυτότητάς τους ήταν πρωταρχικής σημασίας για τους κατασκόπους εν καιρώ πολέμου σε απαιτητικές αποστολές αναγνώρισης.

Η υποκλοπή συνομιλιών, η παραβίαση κώδικα και διάφορες άλλες δυσδιάκριτες μέθοδοι σιωπηρής διείσδυσης ήταν χαρακτηριστικά των κατασκοπευτικών τακτικών κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Μια μέθοδος αποφυγής υποψιών, λοιπόν, ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική, αν και παράξενη παρόλα αυτά. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από το πλέξιμο.

Οι κατάσκοποι χρησιμοποιούσαν το πλέξιμο για τη μεταφορά μηνυμάτων

Το Atlas Obscura, λοιπόν, αναφέρει ότι οι γυναίκες που βρίσκονταν σε ένα συγκεκριμένο εχθρικό περιβάλλον όπου οι πληροφορίες ήταν πλούσιες χρησιμοποιούσαν τις βελόνες πλεξίματος τους για να μεταγράψουν μηνύματα στο πλεκτό τους.

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα αναφέρει ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα ενώ καθόταν μπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο στην καρδιά του Βελγίου, παρατήρησε να περνούν γερμανικά τρένα. Θα χρησιμοποιούσε διάφορες βελονιές, εξογκώματα και τρύπες κατά μήκος της γραμμής του πλεκτού της για να υποδείξει τον αριθμό των τρένων που παρατήρησε να περνάνε -σχεδόν σαν μια υποτυπώδης μορφή κώδικα μορς. Η μετάφραση θα ήταν κατανοητή από τα στελέχη των Συμμάχων και η αλληλογραφία της θα αποδεικνυόταν ανεκτίμητη.

«Πάντα κουβαλούσα τα απαραίτητα για το πλέξιμο μαζί μου γιατί οι κωδικοί μου ήταν πάνω σε ένα κομμάτι πλεκτό», είπε κάποτε η διάσημη Βρετανίδα κατάσκοπος Phyllis Latour Doyle, σύμφωνα με το grunge.com, ενώ συλλογιζόταν εκείνα τα οδυνηρά χρόνια.

Η μέθοδος του πλεξίματος δεν περιοριζόταν, όμως, μόνο σε κατασκόπους στις συμμαχικές τάξεις. Οι Γερμανοί συνέχισαν, επίσης, την πρακτική και, σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες, έπλεκαν ολόκληρα πουλόβερ που περιείχαν περίτεχνους κωδικούς, αναφέρει το grunge.com. Ουσιαστικά, εάν ένα μήνυμα ήταν υφαντό σε ένα ρούχο, ήταν πιθανό να παραμείνει άγνωστο εάν το κομμάτι του ρούχου ήταν εξαιρετικά μεγάλο, καθιστώντας έτσι δυσκολότερο την εύρεση της θέσης του κωδικού. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί ήξεραν επίσης να παρακολουθούν προσεκτικά τις φαινομενικά αθώες ηλικιωμένες γυναίκες που δούλευαν σκληρά με τις βελόνες πλεξίματος, τονίζει το Atlas Obscura.

Η Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας (Α.Γ.Σ.Σ.Ε) χαιρετίζει την 50ή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

 Η συμπλήρωση μισού αιώνα από την απαρχή της πτώσης της Δικτατορίας  και την επαναφορά της Δημοκρατίας, η οποία λειτουργεί έκτοτε αδιατάραχτα  προσφέροντας οικονομική ευημερία και κοινωνική γαλήνη, είναι μια ιστορική στιγμή  για την Πατρίδα μας!

Οι σημερινοί συνταξιούχοι είμαστε εκείνοι που ανήκουμε στους νέους εκείνης  της εποχής,  που αρκετοί μάτωσαν από τις αυθαιρεσίες, τις διώξεις και τα βασανιστήρια των ξενοκίνητων συνταγματαρχών. Αλλά είμαστε και η γενιά εκείνη η οποία πάλεψε για τη εδραίωση της Δημοκρατίας στον τόπο που γεννήθηκε!

Η Μεταπολίτευση στάθηκε η μεγαλύτερη χρονικά περίοδος δημοκρατικής ομαλότητας στον τόπο μας, σημαντικής βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, ευρείας συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και περίοδος μεγάλων κατακτήσεων για τον Λαό μας.

Το σύνθημα: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», αν και δικαιώθηκε σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί και σήμερα ακόμη να εμπνέει για ποιοτικότερη Δημοκρατία και περισσότερη Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Ας θυμόμαστε πάντα ότι: Η Δημοκρατία ανθίζει μαζί με τα όνειρά μας, πλάι με τις ελευθερίες. Και προϋπόθεση για την εδραίωσή της είναι οι ίσες ευκαιρίες για όλους, Δωρεάν Παιδεία και Κοινωνική Δικαιοσύνη!

Το Γραφείο Τύπου της Α.Γ.Σ.Σ.Ε.

Τα κύματα εδώ ξεπερνούν τα 15 μέτρα – Έχουν συμπεριληφθεί στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες

‘Ενα μικρό ψαροχώρι στην Πορτογαλία έχει γίνει πόλος έλξης για τους πιο ατρόμητους σέρφερ μεγάλων κυμάτων στον κόσμο, οι οποίοι δεν χρειάζονται μόνο ικανότητα, δύναμη και θάρρος -η φύση και η γεωγραφία πρέπει, επίσης, να συνεργαστούν.

Τα νερά στα ανοικτά του Ναζαρέ, λοιπόν, πολλοί το αποκαλούν και ως το «Έβερεστ» των ωκεανών, 2 ώρες βόρεια της Λισαβόνας στην Πορτογαλία, συνεργάζονται με μεγάλο τρόπο. Σε αντίθεση, όμως, με άλλες πόλεις της Πορτογαλίας, η υψηλή εποχή της περιοχής είναι κατά τους χειμερινούς μήνες, καθώς οι κατάλληλες συνθήκες εκεί έχουν δημιουργήσει μερικά από τα μεγαλύτερα κύματα στα οποία έχουν σερφάρει ποτέ οι λάτρεις του αθλήματος και ανδρεναλίνης.

Ναζαρέ Πορτογαλία: Το «Έβερεστ» των ωκεανών

Κατά την διάρκεια του χειμώνα, τα κύματα στη Βόρεια Παραλία (Praia do Norte) έχουν μέσο ύψος περίπου 15 μέτρα, ενώ σε μια εξαιρετική ημέρα, οι σέρφερ μπορούν να πιάσουν κύματα ύψους, ακόμη, και περίπου 24 μέτρων. Η 29η Οκτωβρίου 2020, ωστόσο, έχει μείνει στην ιστορία καθώς ήταν μια από τις εξαιρετικές ημέρες.

Και αυτό γιατί τότε ο Πορτογάλος σέρφερ António Laureano μπορεί να έκανε σέρφινγκ σε κύμα ύψους περίπου 31 μέτρων. Η ανάλυση του ύψους του κύματος μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αν επιβεβαιωθεί, θα ξεπερνούσε το ρεκόρ του Ροντρίγκο Κόξα του 2017, ύψους 24 μέτρων, που είχε επίσης σημειωθεί στο Ναζαρέ.

Πώς δημιουργούνται τα μεγάλα κύματα στο Ναζαρέ

Τα δεδομένα δείχνουν ότι στις 29 Οκτωβρίου 2020, το ύψος των υπεράκτιων κυμάτων μετρήθηκε πάνω από 6 μέτρα ύψος, με περίοδο κύματος 17 δευτερόλεπτα. Αυτό συμβαίνει πριν τα κύματα αυξηθούν, καθώς αρχίζουν να φουσκώνουν και να σπάνε πιο κοντά στην ακτή- οι σέρφερ θα καβαλούσαν πολύ ψηλότερα κύματα κοντά στην ακτή.

Για σύγκριση, το ύψος των κυμάτων στα ανοικτά στις 5 Φεβρουαρίου 2022, μετρήθηκε λίγο πάνω από δύο μέτρα, με περίοδο κύματος 11 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με ειδησεογραφικές αναφορές, ο εξαιρετικά μεγάλος και ενεργητικός κυματισμός τον Οκτώβριο του 2020 επηρεάστηκε από τα απομεινάρια του τυφώνα Έψιλον και ένα σύστημα χαμηλών καιρικών πιέσεων κοντά στη Γροιλανδία. Τα ανεμογενή κύματα μπορεί να προέρχονται από τέτοιες μακρινές καταιγίδες.

Αλλά τα συστήματα καταιγίδων από μόνα τους δεν εξηγούν γιατί τα κύματα στα ανοικτά του Ναζαρέ είναι συνήθως τόσο μεγάλα. Τα κύματα εδώ μεγεθύνονται και συγκεντρώνονται από ένα βαθύ υποθαλάσσιο φαράγγι μήκους 210 χιλιομέτρων που καταλήγει στον κόλπο του Ναζαρέ. Το μέρος ενός κύματος που ταξιδεύει σε βαθιά νερά -πάνω από το φαράγγι- κινείται ταχύτερα από το μέρος του κύματος που βρίσκεται σε ρηχά νερά της υφαλοκρηπίδας.

Αυτή η διαφορά στις ταχύτητες κάνει το κύμα να φαίνεται να κάμπτεται -στην προκειμένη περίπτωση πλησιάζει τη North Beach από τα δυτικά ήνοτιοδυτικά. Αυτά τα κύματα προσκρούουν τελικά σε κύματα που πλησιάζουν από τα βορειοδυτικά, τα οποία δεν πέρασαν ποτέ από το φαράγγι. Το μοτίβο της παρεμβολής -μεγάλο κύμα συναντά μεγάλο κύμα- μπορεί να οδηγήσει στα υπερμεγέθη κύματα που είναι γνωστά στο Ναζαρέ.

Μάλιστα, επισκέπτες από διάφορα σημεία του κόσμου ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις για να παρακολουθήσουν τα γιγάντια κύματα του Ναζαρέ και να παρακολουθήσουν διαγωνισμούς σέρφινγκ.

Όταν οι αριθμοί μοιάζουν να μην βγάζουν νόημα

Ο αριθμός των αστεριών στον ουρανό και ο αριθμός των κόκκων άμμου στη Γη χρησιμοποιούνται και οι δύο για να εκφράσουν μια άπειρη ποσότητα από κάτι. Αλλά, ποιος απίστευτα μεγάλος αριθμός είναι μεγαλύτερος; Το πρώτο βήμα για να το απαντήσετε, φυσικά, είναι να υπολογίσετε τους αριθμούς που συγκρίνετε. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Χαβάης βρήκε έναν τρόπο να προσδιορίσει τον αριθμό των κόκκων άμμου στη Γη, όπως αναφέρει το NPR. 

Οι επιστήμονες δεν πήγαν σε μια παραλία με έναν μεγεθυντικό φακό και άρχισαν να μετρούν. Αντ’ αυτού, βρήκαν το μέσο μέγεθος ενός κόκκου άμμου και στη συνέχεια υπολόγισαν πόσοι από αυτούς τους κόκκους θα χωρούσαν σε ένα κουταλάκι του γλυκού.

Στη συνέχεια, πολλαπλασίασαν αυτόν τον αριθμό με τον αριθμό των κουταλιών του γλυκού που θα χρειάζονταν για να γεμίσουν όλες οι παραλίες και όλες οι έρημοι του πλανήτη. Η απάντηση; Υπάρχουν περίπου επτά πεντάκις εκατομμύρια, 500 τετράκις εκατομμύρια, κόκκοι άμμου στη Γη. 

Υπάρχουν περισσότερα αστέρια στο σύμπαν απ’ ό,τι κόκκοι άμμου στη Γη

Όταν πρόκειται να προσδιορίσετε τον αριθμό των αστεριών στον ουρανό, πρέπει πρώτα να καθορίσετε τι εννοείτε με τον όρο ουρανός. Αν εννοείτε απλώς τον ουρανό που μπορείτε να δείτε όταν κοιτάτε ψηλά τη νύχτα, η άμμος κερδίζει ξεκάθαρα. Υπάρχουν 9.096 αστέρια ορατά από τη Γη από έναν άνθρωπο με μέση όραση, σύμφωνα με το Sky & Telescope. Αλλά, αυτό είναι και από τα δύο ημισφαίρια. Από το ένα ημισφαίριο, το πολύ 4.548 είναι ορατά, ανάλογα με την εποχή, τον καιρό και τη φωτορύπανση.

Ωστόσο, αν εννοείτε όλα τα αστέρια του παρατηρήσιμου σύμπαντος, η εικόνα αλλάζει. Υπάρχουν περισσότεροι από 170 δισεκατομμύρια γαλαξίες γεμάτοι αστέρια, σύμφωνα με το Universe Today. Ο Γαλαξίας μας έχει 400 δισεκατομμύρια αστέρια. Άλλοι γαλαξίες εκεί έξω έχουν περισσότερα ή λιγότερα. Ορισμένοι σπειροειδείς γαλαξίες μπορεί να έχουν περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο αστέρια και ορισμένοι ελλειπτικοί γαλαξίες έχουν 100 τρισεκατομμύρια.

Στο άλλο άκρο του φάσματος, ορισμένοι νάνοι γαλαξίες έχουν πολύ λιγότερα αστέρια από τον Γαλαξία μας. Μια εκτίμηση του 2003 διαπίστωσε ότι υπάρχουν 70 χιλιάδες εκατομμύρια, εκατομμύρια, εκατομμύρια, εκατομμύρια αστέρια στο παρατηρήσιμο σύμπαν, ή ένα 7 και 23 μηδενικά, σύμφωνα με το NPR. Σε κάθε περίπτωση, τα αστέρια είναι περισσότερα από τους κόκκους άμμου. 

Τα δέντρα στη Γη είναι περισσότερα από τα αστέρια στον Γαλαξία μας

Υπάρχουν και άλλες εκπληκτικές συγκρίσεις μεταξύ γήινων και ουράνιων αριθμών. Η μελέτη του 2015 με τίτλο «Χαρτογράφηση της πυκνότητας των δέντρων σε παγκόσμιο επίπεδο», που δημοσιεύθηκε στο Nature, υπολόγισε ότι υπάρχουν 3,04 τρισεκατομμύρια δέντρα στη Γη, εκ των οποίων περίπου 1,30 τρισεκατομμύρια μόνο στα τροπικά ή υποτροπικά δάση. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότερα δέντρα στη Γη από όσα είναι τα αστέρια στον Γαλαξία μας.

Πώς να μην γίνει viral ;

‘Ενα ενοικιαστήριο με αρκετή δόση χιούμορ που έχει γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι άδικα! Ο ιδιοκτήτης σίγουρα αντιμετωπίζει την καθημερινότητα με αρκετό γέλιο…

Το κείμενο της αγγελίας αναφέρει:

«Ενοικιάζεται

Διαμέρισμα 1ου ορόφου (ήθελε ρετιρέ αλλά δεν έβγαινε μάνα μ’)

53 τμ (χωράει και καναπέ!) και διαμπερές (φυσάει μέσα αλήθεια)

Πολύ φωτεινό (άρα οικονομία στο ρεύμα, την οποία δεν χρεώνω)

Μπαλκόνια, μπρος-πίσω (Αυτό κάπως ακούστηκε ε;)

Μαρμάρινα δάπεδα (Μάρμαρο Πεντέλης ΑΑΑ)

Με ένα υ/δ με δρύινο πάτημα αυτό (ξύλο Αμαζονίου ΑΑΑ)

Μεγάλο πατάρι (χωράει άνετα 3 βαλίτσες, 2 κουτιά παπουτσιών και 1 παγουρίνο)

Μεσιτικό γραφείο (γιατί να το κρύφωμεν άλλωστε)

Σε μοναδική τιμή προσφορά για λίγες μέρες (μέχρι να ενοικιαστεί δηλαδή)

Από 5.380 ευρώ, ΜΟΝΟ 380 ευρώ)».

Ποια η σχέση του με τη βαρύτητα και τη σιδηροδρομική βιομηχανία

Γνωρίζατε ότι μια μέρα στη Γη ήταν περίπου έξι ώρες μικρότερη, ότι στην ουσία κάθε άνθρωπος ζει στο παρελθόν και ότι η σιδηροδρομική βιομηχανία είναι υπεύθυνη για την τυποποίηση των ζωνών ώρας; Αυτές κι άλλες συναρπαστικές λεπτομέρειες για τον χρόνο που δεν γνωρίζατε, ακολουθούν παρακάτω.

Κάθε άνθρωπος στη Γη ζει στο παρελθόν

Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν την πλοκή κάποιου θρίλερ επιστημονικής φαντασίας ταξιδιού στο χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα γεγονός της ανθρώπινης βιολογίας και της δυσκολίας της αντίληψης του χρόνου. Ο εγκέφαλός μας δεν αντιλαμβάνεται τα γεγονότα πριν από περίπου 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου παρά μόνο αφού έχουν συμβεί. Αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος είναι μέρος του λόγου για τον οποίο ορισμένοι φυσικοί υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το «τώρα» και ότι η παρούσα στιγμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση.

Η βαρύτητα είναι ο λόγος που οι μέρες μεγαλώνουν

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν, μια μέρα στη Γη διαρκούσε περίπου 18 ώρες. Οι μέρες είναι μεγαλύτερες τώρα επειδή η βαρύτητα του φεγγαριού προκαλεί την επιβράδυνση της περιστροφής της Γης. Στις παλαιότερες μέρες της Γης, το φεγγάρι δεν ήταν τόσο μακριά, γεγονός που έκανε τη Γη να περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι σήμερα.

Μεγαλύτερες μέρες σημαίνουν και μικρότερα χρόνια -κατά κάποιον τρόπο. Ο χρόνος που χρειάζεται η Γη για να περιστραφεί γύρω από τον ήλιο δεν έχει αλλάξει, αλλά ο αριθμός των ημερών μέσα σε ένα χρόνο έχει αλλάξει. Όταν οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια, οι μέρες είχαν διάρκεια μόνο περίπου 23,5 ώρες και ο χρόνος αποτελούνταν από 372 από αυτές τις ελαφρώς μικρότερες ημέρες.

Η σιδηροδρομική βιομηχανία ευθύνεται για την τυποποίηση των ζωνών ώρας

Μέχρι τον 19ο αιώνα, οι πόλεις και τα χωριά συγχρόνιζαν τα ρολόγια τους με το τοπικό ηλιακό μεσημέρι. Αυτό δημιούργησε χιλιάδες τοπικές ώρες που όλες διέφεραν και έκανε τον προγραμματισμό της μεταφοράς έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Τα δρομολόγια των τρένων σε διαφορετικές πόλεις έπρεπε να αναφέρουν δεκάδες ώρες άφιξης και αναχώρησης για κάθε τρένο για να λάβουν υπόψη όλες τις μίνι ζώνες ώρας. Στις 18 Νοεμβρίου του 1883, οι σιδηροδρομικές εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα σύστημα πολύ παρόμοιο με τις τυποποιημένες ζώνες ώρας που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι σιδηροδρομικές εταιρείες άρχισαν να χρησιμοποιούν μια τυπική ώρα με έδρα το Λονδίνο το 1840.

Αφού ο μηχανικός Σάνφορντ Φλέμινγκ έχασε ένα τρένο το 1876, ξεκίνησε να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούσε ο χρόνος

Ο Φλέμινγκ πρότεινε αρχικά μια ιδέα που ονόμασε «Κοσμικό Χρόνο», στην οποία ο κόσμος θα έτρεχε από ένα φανταστικό ρολόι που βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη, ουσιαστικά μια γραμμή από το κέντρο του πλανήτη προς τον ήλιο. Στη συνέχεια πρότεινε να χωριστεί ο κόσμος σε 24 ζώνες ώρας που θα έφερναν ένα γράμμα της αλφαβήτου, με κάθε ζώνη να εκτείνεται σε 15 μοίρες γεωγραφικού μήκους. Το αρχικό του σχέδιο για τη δημιουργία ενός τυπικού «Κοσμικού Χρόνου» απορρίφθηκε, αλλά έθεσε τις βάσεις για μια παρόμοια τυποποίηση, τον λεγόμενο «Παγκόσμιο Χρόνο». Και τα έθνη που ήταν παρόντα στη Διεθνή Διάσκεψη για τους Μεσημβρινούς του 1884 έθεσαν τις βάσεις για τη διαίρεση του κόσμου σε 24 ζώνες ώρας, με τον Πρώτο Μεσημβρινό, γνωστό και ως Γεωγραφικό μήκος 0°, να διασχίζει το Γκρίνουιτς της Αγγλίας.