Η ενδιαφέρουσα ιστορία

Όλοι μας όταν πηγαίνουμε να κάνουμε ανάληψη μετρητών γνωρίζουμε ότι πρέπει να πληκτρολογήσουμε στο ATM τέσσερις αριθμούς. Γιατί όμως;

Το ATM εφευρέθηκε από το Σκωτσέζο John Adrian Shepherd-Barron. Ο ίδιος είχε προτείνει αρχικά ο κωδικός να αποτελείται από 6 ψηφία. Το πρώτο άτομο που δοκίμασε την εφεύρεσή του, ήταν η σύζυγός του Caroline, η οποία δεν μπορούσε να θυμηθεί 6 αριθμούς αλλά μόλις 4 και έτσι απέρριψε την ιδέα του. 

«Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας είπε ότι θα μπορούσε να θυμηθεί μόνο τέσσερις αριθμούς, οπότε χάρη σε εκείνη, τα τέσσερα στοιχεία έγιναν το παγκόσμιο πρότυπο», είπε γελώντας. Έτσι από τότε ο αριθμός PIN είναι τετραψήφιος, αν και κάποιες τράπεζες έχουν 6 ψηφία.

Η ξεχωριστή ιστορία τους

Σε κάθε γραφείο ή και σπίτι μπορεί να συναντήσεις διάσπαρτα post it με μηνύματα υπενθύμισης ή με λόγια τρυφερά.

Πώς δημιουργήθηκαν, όμως, τα πρώτα post it και ποιος είχε την ιδέα; Πού να φανταστεί κανείς ότι δημιουργήθηκαν κατά λάθος και μάλιστα ως αποτέλεσμα ενός αποτυχημένου εγχειρήματος. 

Ήταν το 1968 όταν ο Spencer Silver ήθελε το 1968 να φτιάξει μια ισχυρή κόλλα για να συναγωνιστεί αυτές που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά. Ωστόσο, η κόλλα του δεν ήταν τόσο δυνατή, με αποτέλεσμα ναι μεν να κολλάει αντικείμενα αλλά να ξεκολλάνε και εύκολα χωρίς μάλιστα να αφήνουν ίχνος κόλλας πίσω τους. Η κόλλα του έμεινε στα αζήτητα μέχρι που ένας συνάδελφός του χρόνια μετά δοκίμασε να την βάλει σε χαρτάκια που τοποθετούσε στα βιβλία που διάβαζε για να μην χάνει τις σελίδα που βρισκόταν…

Με θέα κυριολεκτικά τ’ αστέρια

Μια εταιρεία διαστημικής τεχνολογίας στη Νέα Υόρκη ετοιμάζεται να προσφέρει το πιο ακριβό δείπνο στον κόσμο και μάλιστα… εκτός γης.

Το SpaceVIP θα φιλοξενήσει έξι άτομα σε ένα… μπαλόνι στο διάστημα με κόστος 495.000 δολάρια το κεφάλι. Η τολμηρή εταιρεία έχει στρατολογήσει τον βραβευμένο με αστέρι Michelin σεφ Rasmus Munk από το εστιατόριο Alchemist της Κοπεγχάγης για το ταξίδι, το οποίο θα είναι ένα ταξίδι έξι ωρών, και αναμένεται να ξεκινήσει το 2025 από τη Φλόριντα.

Το δείπνο θα λάβει χώρα στο διαστημόπλοιο Neptune της Space Perspective, το πρώτο διαστημόπλοιο στον κόσμο με ουδέτερο άνθρακα. Το σκάφος υπό πίεση θα χρησιμοποιήσει ένα λεγόμενο γιγάντιο «SpaceBalloon» για να σκαρφαλώσει αργά σε υψόμετρο άνω των 100.000 ποδιών, δίνοντας στους επισκέπτες εκπληκτική πανοραμική θέα από τα μεγαλύτερα παράθυρα που έχουν πετάξει ποτέ στο διάστημα.

Σε αντίθεση με ένα μπαλόνι ζεστού αέρα, οι επισκέπτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν ακόμη και «μια κατάλληλη τουαλέτα» που η SpaceVIP αποκαλεί Space Spa. Όσοι κλείσουν θέση θα πληρώσουν κάτι περισσότερο από απλώς ένα ταξίδι στο διάστημα και ένα δείπνο, καθώς ο γαλλικός οίκος μόδας Ogier, σύμφωνα με τη Mirror, θα ντύσει επίσης κάθε ατρόμητο ταξιδιώτη με ειδικά ρούχα που έχουν σχεδιαστεί με τη χρήση καινοτόμου τεχνολογίας υφασμάτων η οποία αναπτύχθηκε ειδικά για την αποστολή.

Όλα τα έσοδα από το ταξίδι θα δοθούν στο Space Prize Foundation, αφιερωμένο στην προώθηση της ισότητας των φύλων, στην επιστήμη και την τεχνολογία. Η SpaceVIP δήλωσε: «Οι ευφάνταστες δημιουργίες του σεφ Rasmus θα αυξήσουν κάθε βήμα της εμπειρίας, εμπνευσμένες από τον ρόλο της εξερεύνησης του διαστήματος στην ανθρώπινη ιστορία και την κοινωνία. Μέσω της Ολιστικής Κουζίνας, ο σεφ Ράσμους στοχεύει να εμπνεύσει σκέψη και συζήτηση για τη σχέση της ανθρωπότητας με τη Γη».

Ο Roman Chiporukha, Ιδρυτής της SpaceVIP, πρόσθεσε: «Αυτή η άνευ προηγουμένου γαστρονομική οδύσσεια σηματοδοτεί μια κομβική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Μέσω της οραματικής συνεργασίας με τον σεφ Rasmus Munk και τον Ogier, αυτή η αποστολή επαναπροσδιορίζει την ιδιωτική εξερεύνηση του διαστήματος και το εξαιρετικό φαγητό».

Η εικόνα που δημοσίευσε το Space Perspective δίνει μια πρώτη γεύση της εμπειρίας που θα ζήσει όποιος το τολμήσει.

Μπορείτε να τον λύσετε;

Είναι σίγουρο ότι έχετε αρκετά χρόνια να κάνετε πράξεις με δραχμές; Για να δούμε, λοιπόν, τι μπορείτε να κάνετε! Ήταν κάποτε τρεις φίλοι και πήγαν σε μια κάβα για να πάρουν ένα μπουκάλι κρασί το οποίο κοστίζει 300 δραχμές. Έδωσαν 100 δραχμές ο καθένας και ενώ είναι στην πόρτα τους προλαβαίνει ο υπάλληλος και τους λέει πως έκανε λάθος γιατί το μπουκάλι στοιχίζει 295 και όχι 300 δραχμές. ‘Ετσι τους επιστρέφει 5 δραχμές ρέστα. Αυτοί αφού δεν μπορούν να μοιραστούν τις 5 δραχμές στα τρία, αποφασίζουν να πάρουν ο καθένας από 1 δραχμή και δίνουν 2 δραχμές φιλοδώρημα στον υπάλληλο. Στο τέλος όμως σκέφτονται: Αφού έδωσε ο καθένας μας 100 δραχμές και πήρε μία πίσω, άρα 99 δραχμές, τότε τρεις φορές το 99 μας κάνει 297 και 2 δραχμές για το φιλοδώρημα, 299. Τι έγινε η μία δραχμή; Η απάντηση παρακάτω…

Η απάντηση:

Στις 297 δραχμές που έδωσαν και οι τρεις μαζί, συμπεριλαμβάνονται και οι 2 δραχμές του φιλοδωρήματος. Πρέπει να αφαιρέσουμε και όχι να προσθέσουμε το φιλοδώρημα στο ποσό που πλήρωσαν για να βρούμε την πραγματική αξία του κρασιού. Και όντως 297 – 2 = 295.

Η αγγελία που δημοσιεύτηκε

Το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου αναζητά τρεις υπαλλήλους για να περάσουν τέσσερις μήνες διαλογής αλληλογραφίας και καταμέτρησης πιγκουίνων στο «ταχυδρομείο πιγκουίνων» της Ανταρκτικής!

Η U.K Antarctic Heritage Trust, η οργάνωση που διαχειρίζεται το λεγόμενο ταχυδρομείο πιγκουίνων στη βάση Port Lockroy στο νησί Goudier, δήλωσε ότι αναζητά τρία άτομα για να στελεχώσουν το ταχυδρομείο από τον Νοέμβριο του τρέχοντος έτους έως τον Μάρτιο του 2025.

Τα καθήκοντα των εργαζομένων θα περιλαμβάνουν τη διαλογή επιστολών και καρτ ποστάλ, την πώληση γραμματοσήμων, τη λειτουργία ενός μικρού καταστήματος δώρων και την καταμέτρηση της αποικίας του Port Lockroy που αριθμεί περίπου 1.500 πιγκουίνους gentoo.

Το ταχυδρομείο επεξεργάζεται έως και 80.000 επιστολές και ταχυδρομικές κάρτες κάθε χρόνο, η πλειονότητα των οποίων ταχυδρομείται από επιβάτες σε κρουαζιερόπλοια που σταματούν στο νησί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του Νοτίου Ημισφαιρίου. Οι διαθέσιμες θέσεις είναι αρχηγός βάσης, γενικός βοηθός και διευθυντής καταστήματος. Οι αιτούντες πρέπει να είναι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου και να είναι έτοιμοι να συνυπάρξουν με άλλα πέντε άτομα, να περνούν μεγάλα διαστήματα χωρίς τηλέφωνο ή πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αντέχουν χωρίς τρεχούμενο νερό κατά τη διάρκεια της παραμονής τους.

Μια ομολογουμένως παράξενη ιστορία

Μερικά ονόματα σταθμών τρένων έχουν ομολογουμένως ωραία ονόματα και εύηχα. Αλλά τόσο ωραία ώστε να θες να πάρεις το όνομά τους; 

Κι όμως μια γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε σε αυτό το σημείο. Ο λόγος για την εργαζόμενη Rehana Khawaja η οποία μετά από χρόνια εργασίας στην Chiltern Railways και έχοντας περάσει από πολλά πόστα δεν κρύβει ότι έχει μια μεγάλη αγάπη στον σταθμό Marylebone. 

«Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα πάνε στραβά μερικές φορές και ότι οι άνθρωποι μπορεί να καθυστερήσουν να πάνε στον προορισμό τους. Αλλά όλοι εκεί δουλεύουν τόσο σκληρά με ένα χαμόγελο στα χείλη. Έχει μια ξεχωριστή πινελιά αυτός ο σταθμός. Είναι ζεστός και φιλόξενος. Δεν είναι κάθε σταθμός του Λονδίνου έτσι» λέει η ίδια.

Η Rehana αγαπούσε να δουλεύει στο σταθμό αυτό τόσο πολύ που αποφάσισε να προσθέσει στο επίσημο όνομά της, το δικό του όνομα και πλέον να λέγεται  Rehana Marylebone Khawaja.

Με τον σταθμό Marylebone να γιορτάζει τα 125ά γενέθλιά του, η ίδια έκανε την αλλαγή. Κι αν για τους άλλους ακούγεται ως μια πολύ παράξενη ιστορία, η ίδια δείχνει να απολαμβάνει το νέο της όνομα.

Ποιος είναι ο σκοπός

Την πώληση εκατοντάδων σπιτιών έναντι μόλις ενός δολαρίου το καθένα σχεδιάζει η πόλη Βαλτιμόρη στις ΗΠΑ με σκοπό να αναγεννηθούν γειτονιές που έχουν ερημώσει λόγω αυξημένης εγκληματικότητας.

Πρόκειται για μια ενέργεια η οποία έχει τη στήριξη του δημάρχου Μπράντον Σκοτ και η οποία ουσιαστικά θα προσφέρει συνολικά 200 σπίτια, τα οποία ανήκουν στην πόλη, προς πώληση έναντι του συμβολικού ποσού του ενός δολαρίου υπό έναν και μοναδικό όρο. 

Οι αγοραστές θα πρέπει να δεσμευτούν ότι θα κάνουν τις απαραίτητες επισκευές και θα μείνουν σε αυτά. Το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε πρόσφατα το σχέδιο για να γεμίσουν και πάλι τα σπίτια που είναι άδεια εδώ και δεκαετίες.

Θα δοθεί προτεραιότητα σε ιδιώτες και όχι εργολάβους ενώ παράλληλα μπορεί να δοθούν διευκολύνσεις έως και 50.000 δολαρίων για την απαραίτητη ανακαίνιση των οικημάτων, αλλά οι ωφελούμενοι πρέπει να έχουν ήδη λάβει έγκριση για το δάνειο, πριν αγοράσουν το σπίτι.

Είχε γίνει μία ανάλογη προσπάθεια και τη δεκαετία του 1970, όταν είχαν, επίσης, προσφερθεί κατοικίες για ένα δολάριο.

Δεν είναι μαύρο

Και ποιος δεν έχει ακούσει για τα περίφημα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων τα οποία αναφέρονται συχνά κυρίως σε αεροπορικά ατυχήματα ή τραγωδίες.

Ο όρος μαύρο κουτί χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία (RAF) κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κι αυτό γιατί την περίοδο εκείνη, ραδιόφωνο, ραντάρ και άλλες μυστικές ηλεκτρονικές συσκευές πλοήγησης τοποθετούνταν σε βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη. Ωστόσο, αυτό που πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι αυτά τα κουτιά, που χρησιμοποιούνται σήμερα στα αεροσκάφη λέγονται μαύρα αλλά δεν είναι μαύρα!

Στην πραγματικότητα ο όρος μαύρο κουτί δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια παρωχημένη λανθασμένη ονομασία. Κι αυτό γιατί το χρώμα το οποίο απαιτείται να είναι βαμμένα είναι λαμπερό, φωσφορίζον πορτοκαλί χρώμα. Είναι βαμμένα σε έντονο πορτοκαλί γιατί ξεχωρίζουν και μπορούν να βρεθούν εύκολα μετά από αεροπορικό δυστύχημα.

Τέλος, τα αεροσκάφη είναι εξοπλισμένα με δύο μαύρα κουτιά, ένα που καταγράφει το ιστορικό της πτήσης μέσω ηλεκτρονικών δεδομένων που συλλέγονται πολλές φορές το δευτερόλεπτο και επίσης ένα καταγραφικό φωνητικής πτήσης στο πιλοτήριο το οποίο καταγράφει τον θόρυβο στο πιλοτήριο, συμπεριλαμβανομένων των συνομιλιών και των λέξεων των πιλότων του αεροπλάνου.

Ο έξυπνος καθηγητής

Η παρακάτω ιστορία λέγεται ότι εκτυλίχθηκε στην Σκωτία αλλά ότι μπορεί και να είναι προϊόν φαντασίας.

Όπως κι αν έχει το αποτέλεσμα είναι ότι δίνει ένα έξυπνο και σωστό μήνυμα…

Είναι μια παρέα από τέσσερις φοιτητές, που σπουδάζουν στη Σκωτία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Τα παιδιά είναι καλοί φοιτητές και τα έχουν πάει άριστα όλη τη χρονιά. Μια Παρασκευή πρωί, αφού έδωσαν τις εξετάσεις τους σε ένα μάθημα και έγραψαν πολύ καλά, μαζεύτηκαν στη συνέχεια στο σπίτι του ενός, προκειμένου να οργανωθούν για το Σαββατοκύριακο που πλησίαζε.

Τη Δευτέρα το πρωί έδιναν εξετάσεις σε ένα εύκολο μάθημα, που ήθελε μόνο 2-3 ώρες διάβασμα. Έτσι, έπεσε η ιδέα: «Ρε παιδιά, δεν πάμε στη Γλασκώβη το Σαββατοκύριακο να βρούμε εκείνη την κοπέλα που γνωρίσαμε προχθές στην pub; Θα είναι και άλλες φίλες της στην παρέα, καλά θα περάσουμε».

Δεν το σκέφτηκαν και πολύ και σε μία ώρα είχαν γίνει κιόλας όλες οι αναγκαίες κινήσεις και η τετράδα ταξίδευε με νοικιασμένο αμάξι για τη Γλασκώβη. Στη Γλασκώβη όντως πέρασαν πολύ καλά.

Για κακή τους τύχη, όμως, αντί να ξυπνήσουν πρωί πρωί τη Δευτέρα και να επιστρέψουν, για να είναι στην ώρα τους στις εξετάσεις, ξύπνησαν αργά το μεσημέρι. Τι θα έκαναν τώρα με το μάθημα; Στο δρόμο για το Εδιμβούργο προσπαθούσαν να σκεφτούν τι να πουν στον καθηγητή. Αποφάσισαν, λοιπόν, αν πουν ένα ψέμα αλλά με αρκετή δόση αλήθειας για να γίνουν πιστευτοί. Και οι τέσσερις συμφώνησαν να πουν ότι πήγανε στη Γλασκώβη σε συγγενείς και ενώ ξεκίνησαν τη Δευτέρα πρωί πρωί για το Πανεπιστήμιο, τους έπιασε λάστιχο στο δρόμο και δεν είχανε ρεζέρβα… κ.λπ. κ.λπ… Έτσι κι έγινε!

Ο καθηγητής τούς άκουσε με προσοχή και επειδή ήταν καλοί φοιτητές, δέχτηκε να δώσουν μόνοι τους την Τρίτη το πρωί το μάθημα. Χαράς ευαγγέλια στην ομάδα. Κάθισαν, διάβασαν καλά και την άλλη μέρα στις 9:00 πήγαν στο Πανεπιστήμιο να δώσουν τις εξετάσεις. Δεν υπήρχε, όμως, διαθέσιμη αίθουσα και έτσι ο καθηγητής τούς έβαλε σε τέσσερα ξεχωριστά γραφεία, τον καθένα μόνο του. Βέβαια, αυτό καθόλου δεν τους ένοιαζε, αφού και οι τέσσερις ήταν καλά διαβασμένοι.

Σε λίγο μοίρασε και τα θέματα. Ήταν μόνο δύο. Το πρώτο, που έπιανε 5 μονάδες στις 100, ήταν ένα πανεύκολο θέμα θεωρίας από την εισαγωγή, που το ήξεραν νεράκι και κανείς τους δεν δυσκολεύτηκε και το απαντήσει.

Το δεύτερο θέμα έπιανε τα υπόλοιπα 95 στα 100 και ήτανε μία ερώτηση μόνο:

Ποιο λάστιχο;

Πώς γίνεται αυτό

Φανταζόσασταν ότι μπορεί να υπάρχει ένα νησί το οποίο να αλλάζει χέρια δυο φορές το χρόνο και συγκεκριμένα να ανήκει σε άλλη χώρα;

Κι όμως συμβαίνει. Ο λόγος για το νησί των Φασιανών ή αλλιώς νήσος Κονφεράνς, ένα νησί το οποίο βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του Βισκαϊκού κόλπου κοντά στα γαλλοϊσπανικά σύνορα και συγκεκριμένα ακριβώς απέναντι από τις εκβολές του ποταμού Μπιδασόα ανάμεσα στην ισπανική πόλη Ιρούν και την γαλλική Αντά.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, με αυτό το νησί; Αντί να ανήκει μισό στη μία χώρα, μισό στην άλλη… ανήκει και στις δύο. Μετά από πολλές διασκέψεις για το πού θα ανήκει, ήρθε τελικά η υπογραφή της γνωστής Ειρήνης των Πυρηναίων στις 7 Νοεμβρίου του 1659. Έτσι η νήσος των Φασιανών για κάθε έξι μήνες εναλλάξ ανήκει στη Γαλλία και την Ισπανία. Συγκεκριμένα, το νησί κάθε έξι μήνες αλλάζει διοίκηση και Φεβρουάριο με Ιούλιο ανήκει στην Ισπανία ενώ Αύγουστο με Ιανουάριο στη Γαλλία.

Γι’ αυτό το λόγο, επίσης, απαγορεύεται οποιοσδήποτε να πλησιάσει στο νησί με εξαίρεση την ημέρα της αλλαγής από την μία χώρα στην άλλη. Εκείνη τη μέρα στρατεύματα και από τις δύο χώρες παρευρίσκονται δίπλα στο μνημείο που υπάρχει στο νησί για την τελετή της αλλαγής της χώρας.